شوریده شاعری است نابینا که در سن هفت سالگی از نعمت بینایی محروم شده وولادت او به سال 1274 ه.ق واقع شد وی در دربار شاهان قاجار به مدح آنان می پرداخت و از طرف ناصرالدین شاه به لقب فصیح الملک ملقب گردید آثار شوریده عبارت است از کلیات دیوان او که شامل قصیده،غزل، مثنوی،و... است دودیگر نامه ی روشندلان که شرح حال شعرای نابینااست سه دیگر کشف المواد که در ماده تاریخ سازی نگاشته شده است وچهارم آیینه ی حق نما. در مقدمه ی رساله بخشی در مورد نابینایی شوریده و ابیاتی که به این مساله اشاره دارد آورده شده است. همچنین معشوق در شعر شوریده مورد مداقه قرار گرفته که مذکر است یا مونث و برای هر مورد نمونه های شعری نیز آورده شده است. اما عمده ی بخش مقدمه به سبک شناسی شعر شوریده پرداخته است که از نضر سطح زبانی وفکری و ادبی شعر او مورد بررسی قرار گرفته است ودر ضمن مشابهت های شعر او از نظر زبان و مضمون با شعر شاعران ادوار گذشته ی شعر فارسی مقایسه شده ونمونه هایی به دست داده شده است. در بخش دیگری از مقدمه ممدوحان شوریده به طور کامل معرفی شده استوسپس به معرفی نسخه های موجود پرداخته شده است و نوع کتابت این نسخه ها هم بررسی شده است . در ادامه نیز تصحیح غزل شوریده آغاز میشود و با دقت بسیار بالایی انجام میگیرد به این ترتیب که یک نسخه به عنوان نسخه ی اساس متن اصلی غزل است و نقاط افتراق آن با سایر نسخ در ذیل هر صفحه آورده شده است. در پایان نیز برخی واژگان و عبارات دشواربه همراه معانی آنها در بخش واژگان آورده شده است.