این پژوهش به بررسی توان اقلام تعهدی در پیش بینی جریان های نقدی آتی می پردازد. هدف این تحقیق تعیین این موضوع است که آیا اقلام تعهدی از قابلیت پیش بینی اضافی نسبت به زمانی که تنها از جریان های نقدی جاری در پیش بینی جریان های نقدی آتی استفاده می شود برخوردار می باشند؟ و آیا تجزیه اقلام تعهدی به اجزا آن به پیش بینی جریان های نقدی آتی کمک می کند؟ به منظور پاسخ به این سوالات از چهار مدل رگرسیون با متغیرهای 1) جریان های نقدی عملیاتی2) جریان های نقدی عملیاتی و مجموع اقلام تعهدی3)سود عملیاتی و 4) جریان های نقدی عملیاتی و اجزاء اقلام تعهدی بهره گرفته و نهایتاً میانگین خطای پیش بینی مطلق این مدل ها را با هم مقایسه می کنیم. متغیر وابسته این تحقیق ارزش بازار حقوق صاحبان سهام به عنوان بهترین نماینده موجود برای ارزش فعلی همه جریان های نقدی آتی، می باشد. فرضیه های تحقیق با استفاده از داده های 132 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی 1380 تا 1387، مورد آزمون قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان می دهد که اقلام تعهدی قابلیت پیش بینی اضافی نسبت به زمانی که تنها از جریان های نقدی جاری در پیش بینی جریان های نقدی آتی استفاده می شود دارا می باشند، با این وجود زمانی که از اجزا تعهدی به جای مجموع اقلام تعهدی استفاده گردید، تغییری در توان پیش بینی جریان های نقدی آتی حاصل نشد. همچنین نتایج این پژوهش نشان می دهد که سودهای عملیاتی در قیاس با جریان های نقدی عملیاتی پیش بینی کننده بهتری برای جریان های نقدی آتی به شمار می روند.