در این پژوهش به دنبال بررسی حقوق تعلق یافته به سازمان های پخش رادیو تلویزیونی و ماهواره ای، استثنائات احتمالی وارد بر این حقوق و ضمانت اجرای آن هستیم و در زمینه حقوق داخلی، به پژوهش در زمینه چشم انداز حقوق ایران در موضوع مورد بحث و میزان انطباق قوانین این کشور با اسناد بین المللی می پردازیم. این سازمان ها، در سطح بین المللی از حق اعطای مجوز یا منع از انجام پخش مجدد، تثبیت و موارد خاصی از تکثیر نسخه های ضبط شده و مخابره با عموم برنامه های ارسالی بهره مند هستند لیکن این حقوق هنوز در ایران، به رسمیت شناخته نشده اند. استفاده خصوصی، استفاده از گزیده های کوتاه، ضبط های موقت و استفاده صرف برای اهداف آموزشی و یا تحقیقات علمی را می توان به عنوان استثنائات این حقوق شناخت. هر کشوری بایستی اقدامات لازم را برای اجرای مفاد کنوانسیون رم به کار گیرد. سازمان جهانی مالکیت فکری از سال 1998 به دنبال ارتقای حقوق اعطایی به این سازمان ها می باشد که هنوز به نتیجه قطعی نرسیده است. در مورد حقوق سازمان های پخش ماهواره ای، آنچه مورد حمایت است، سیگنال های حامل برنامه می باشد، بدون آنکه حقوق خاصی را برای این سازمان ها به رسمیت بشناسند. استفاده از گزیده های کوتاه از برنامه های عرضه شده، برای گزارش حوادث اخیر، نقل قول سازگار با عمل منصفانه و استفاده های خاص آموزشی و تحقیقاتی در کشورهای در حال توسعه را از استثنائات حقوق این سازمان ها دانسته اند. در حقوق داخلی ایران، پیش نویس لایحه قانون جامع حمایت از حقوق مالکیت ادبی و هنری و حقوق مرتبط بر اساس قانون نمونه وایپو تدوین یافته است، لذا انتظار می رود که سطح حمایت از این سازمان ها گسترش یابد. در این پایان نامه از روش توصیفی- تحلیلی برای پژوهش در مورد موضوع بحث استفاده شده است و سعی بر این است تا بتوان ریز داده ها را توصیف کرد.