بهینه سازی عوامل لازم برای تولید 2 ، 3 – بوتان دی ال توسط کلبسیلا پنومونیا با استفاده از طراحی آزمایش ها به شیوه آرایه متعامد و آنالیز نتایج بکمک روش تاگوچی انجام شد . میزان بهینه عوامل فیزیکی نظیر ph ، دما ، مقدار مایه تلقیح و میزان اختلاط و اجزاء محیط کشت همچون استات و سوکسینات تعیین شد . تولید 2 ، 3 – بوتان دی ال از 18 سری آزمایش با عوامل و سطوح انتخابی توسط نرم افزار qualitik-4 با مشخصه کیفی ?بزرگتر بهتر است? انجام شد . بر اساس طراحی آزمایش ، مقادیر حاصله سطوح بهینه عوامل مورد مطالعه دما ، ph ، میزان اختلاط ، میزان مایه تلقیح ، استات سدیم و سوکسینات سدیم بترتیب c? 37 ، 1/6 ، rpm 150 ، g/l 5 ، 5/0 و ./1 ( w/v % ) بود و میزان متوسط تولید از 85/11 گرم بر لیتر به 97/15 گرم بر لیتر یعنی تقریباً 3/28 درصد افزایش نشان داد . بازیافت متابولیت ها از آبگوشت تخمیری توسط استخراج با حلال جهت بهینه سازی فرایند های تخمیری امروزه از اهمیت بسزائی برخوردار است . یکی از مصادیق استخراج محصول همزمان با تولید ( in-situ ) ، بازیافت الکل ها بمنظور افزایش ضریب تبدیل سوبسترا است . در این تحقیق اثر حلال ها بر تولید 2 ، 3 – بوتان دی ال مورد مطالعه قرار گرفت . در این بخش هدف ارزیابی سامانه تخمیر استخراجی بعنوان جایگزینی جهت غلبه بر مصرف مجدد محصول انتهائی و افزایش تولید 2 ، 3 – بوتان دی ال بود . لذا حلال های مختلف جهت استخراج همزمان با تولید محصول بمنظور انتخاب بهترین حلال از نظر زیست سازگاری ، قابلیت زیست دسترس پذیری ، حلالیت و ... مورد ارزیابی قرار گرفتند . الئیل الکل از نظر ویژگی هائی مانند زیست سازگاری ، زیست دسترس پذیری و حلالیت بالای 2، 3- بوتان دی ال نسبت به سایر حلال ها ارجحیت نشان داد . در تخمیر استخراجی با استفاده از الئیل الکل ، توان تولیدی 2 ،3 – بوتان دی ال با 32 درصد رشد به 66/0 گرم بر لیتر برساعت در مقایسه با روش کشت رایج افزایش یافت . همچنین تعادل مایع – مایع سامانه های چند جزئی آب ، 2 ، 3 – بوتان دی ال و الئیل الکل تحت شرایط فشار اتمسفری و دماهای 2/300 ، 2/307 و 2/314 کلوین و حلالیت دو تائی آب و الئیل الکل با افزودن 2 ، 3 – بوتان دی ال مورد بررسی قرار گرفت . سامانه مورد بررسی رفتار فازی نوع اول را نشان داد . از داده های تعادلی بمنظور تخمین پارامتر های دوتائی بین اجزاء برای مدل های uniquac و nrtl استفاده شد . این مدل ها با درجه مناسبی از داده ها سازگاری داشتند و میزان متوسط انحراف آنها بترتیب 76/3 و 23/2 درصد محاسبه شد .

راکتورهای دو فازی در ساده ترین حالت به صورت یک استوانه ی عمودی است، که در داخل آن پر از مایع بوده و فاز گاز از قسمت زیرین توسط یک توزیع کننده وارد راکتور می شود. این راکتورها به دلیل ساختار ساده و بالا بودن میزان انتقال جرم و حرارت به طور گسترده در صنایع شیمیایی، پتروشیمی، متالوژی و بیولوژیکی مورد استفاده قرار می گیرند. در این جا از راکتورهای دو فازی با گردش جریان داخلی برای انجام آزمایش ها استفاده شده است. از محلول سولفیت سدیم برای فاز مایع و از هوا برای فاز گاز استفاده شده است. برای بررسی اثرات هندسی ناودانی بر میزان انتقال جرم از دو ناودانی با قطر 4 و 5 سانتی متر استفاده شده است. برای بررسی انتقال جرم، در اینجا ضریب انتقال جرم حجمی اکسیژن محاسبه شده است. پارامتر ماندگی گاز نیز به دلیل تأثیر بر میزان انتقال جرم بررسی شده است. نتایج آزمایش ها نشان دهنده این است که با افزایش قطر ناودانی انتقال جرم و ماندگی گاز افزایش می یابد. آزمایش ها با تغییر نوع توزیع کننده گاز نیز انجام شده است که نتایج نشان دهنده این است که با افزایش تعداد سوراخ های توزیع کننده انتقال جرم و ماندگی گاز افزایش می یابد. برای بررسی بیشتر، راکتور با دینامیک سیالاتی محاسباتی شبیه سازی شده است. تولید هندسه مدل با نرم افزار gambit 2.3.16 و مدل سازی با نرم افزار fluent 6.3.26 انجام شده است. نتایج شبیه سازی با نتایج آزمایشگاهی تطابق خوبی دارد و حداکثر 10 درصد خطا دارد.

هدف از این بررسی تولید و بهینه سازی آنزیم خارج سلولی لیپاز توسط فرایند تخمیر در بستر جامد با انواع مختلف تفاله زیتون شامل ماری، شنگه و زرد و استفاده از ضایعات کشاورزی کاه برنج، سبوس برنج و کاه گندم بود. از گونه قارچی رایزوپوس میکروسپورس الیگوسپورس واریته 5287 pttcc در فرایند تخمیر استفاده شد. از گونه قارچی رایزوپوس میکروسپورس الیگوسپورس واریته 5287 pttcc در فرایند تخمیر استفاده شد. بیشترین فعالیت آنزیم لیپاز با استفاده از کاه برنج: کنجاله زیتون ماری:محیط معدنی زاپک با نسبت 5/5:1:2 طی 7 روز مشاهده شد. ترکیبات و شرایط محیط کشت با استفاده از دو روش آماری بهینه-سازی شدند. پس از غربالگری اولیه از 8 متغیر ترکیبات محیط کشت توسط طرح پلاکت- برمان، سه متغیر شامل گلوکز، (nh4)2hpo4 و زمان گرمخانه گذاری اثرات قابل ملاحظه ای برتولید لیپاز توسط قارچ رایزوپوس میکروسپورس الیگوسپورس نشان دادند. پس از آن، طرح مرکب مرکزی (ccd) با پنج سطح برای توصیف ماهیت سطح پاسخ در منطقه مطلوب مورد استفاده قرار گرفت. روش سطح پاسخ بیشترین فعالیت لیپاز را تحت شرایط که گلوکز 0343/0 درصد وزنی به حجمی و (nh4)2hpo4 48/0 درصد وزنی به حجمی طی زمان گرمخانه گذاری 5 روز به میزان 24/659 u/g پیشگویی کرد که این میزان از فعالیت آنزیم دو برابر در مقایسه با پیش از بهینه سازی محیط کشت بود . آنزیم لیپاز فعالیت بالایی را در دمای 40 و 8= ph نشان داد . پایداری آنزیم در دمای 50 و 7= ph بود و بیشترین زمان نیمه عمر آنزیم در دمای 25 ، 3/173 ساعت بدست آمد . پارامترهای سنتیکی آنزیم. km و vmaxآنزیم لیپاز بترتیب mg/ml685/1 وu 93/628 بودند. در غلظت های 10 میلی مولار کاتیون های فلزی مختلف نظیر k+، ca2+،، co2+، fe3+،mg2+ و zn2+ تقریباً همه بجز k+، فعالیت لیپاز را کاهش دادند. حلال های آلی نظیر 2 اتیل هگرانول و اولئیل الکل بترتیب فعالیت لیپاز را %88/56 و %8 فعالیت لیپاز را افزایش دادند. فعالیت لیپاز زمانی که سوبسترای تخمیر شده با 5/0 (درصد وزنی به حجمی) توئین 80 استخراج شد افزایش یافت.پارامتر های ترمودینامیکی نظیر *g*،?h*،?s?و انرژی فعالسازی برای آنزیم محاسبه گردید.

یکی از چالش های عمده در صنعت بیوتکنولوژی، تخلیص پروتئین های مطلوب از تنوع گسترده ای بیومولکول در سوسپانسیون تخمیری است. هدف از این تحقیق جداسازی لیپاز با استفاده از سیستم های دوفازی آبی می باشد. سیستم دوفازی آبی به عنوان تکنیک ارزشمندی برای جداسازی و تخلیص مخلوط هایی از بیومولکول ها به اثبات رسیده است. همچنین تخمیر استخراجی، در این تحقیق به منظور کشت همزمان سلولی و فرآوری پایین دستی لیپاز حاصل از کشت تخمیری rhodotorulaglutinis توسعه یافته است. برای این منظور ابتدا محیط کشت های متنوعی برای تولید لیپاز در کشت مایع بررسی شد. سپس سیستم های دوفازی آبی مختلف شامل پلی اتیلن گلایکول 4000 و 8000 و نمک های اگزالات پتاسیم وتارتارات سدیم- پتاسیم برای استخراج لیپاز از سوسپانسیون تخمیری مورد آزمایش قرار گرفتند. پس از در نظرگرفتن پارامترهای سیستم، بهترین سیستم عملیاتی برای استخراج لیپاز شامل 5/17 درصد وزنی پلی اتیلن گلایکول 4000 و 5/12 درصد وزنی اگزالات پتاسیم و 5/12 درصد سوسپانسیون تخمیری در 6/6=ph،با ضریب جداسازی 19/1، درصد بازیابی فعالیت آنزیمی 93/71، فاکتور خلوص 59/17، فعالیت ویژه آنزیمی 22/22 وگزینش پذیری 04/1 برای مطالعات بیشتر و طراحی آزمایش ها توسط روش سطح پاسخ انتخاب گردید. در روش سطح پاسخ ابتدا از طرح مرکب مرکزی برای طراحی آزمایش ها استفاده گردید و چهار متغیر مستقل (غلظت نمک، غلظتpeg ، ph ونسبت حجمی فاز پلیمری به حجم فاز آبی(vr ) ) در پنج سطح برای استخراج لیپاز نسبت به (پاسخ های pf,sa,yt,kl ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس شرایط عملیاتی بهینه برای استخراج لیپازتوسط سیستم دوفازی آبی به وسیله روش سطح پاسخ محاسبه گردید؛ غلظت:peg40درصد وزنی ، غلظت نمک: 16 درصد وزنی ، 5=ph و5/0 =vr. تحت این شرایط عملیاتی ضریب جداسازی لیپاز 20/1، درصد بازیابی فعالیت آنزیمی 117، فاکتور خلوص 01/37 و فعالیت ویژه آنزیمی 76/66 به دست آمد. در پایان این تحقیق تخمیر استخراجی لیپاز در سیستم دوفازی آبی شامل پلی اتیلن گلایکول 4000 و دکستران مورد ارزیابی قرار گرفت و فعالیت آنزیمی در فاز بالا با سیستم تخمیری متداول مقایسه گردید. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیمی در سیستم تخمیری ساده (u/ml) 82/1 در مقایسه با تخمیر استخراجی(u/ml)054/12 بود. در نتیجه تخمیر استخراجی شرایط مناسبی برای تولید واستخراج لیپاز فراهم می نماید.

هدف از انجام این تحقیق استخراج مس از محلول سولفات مس با استفاده از فرآیند استخراج حلالی می باشد. حلال آلی مورد استفاده در این تحقیق شامل لاریک اسید ( استخراج کننده) می باشد. تولوئن، پارازایلن و متیل سیکلو هگزان به عنوان رقیق کننده مورد استفاده قرار گرفتند. غلظت مس در فاز آبی به وسیله دستگاه جذب اتمی و اسپکتوفتومتری اندازه گیری شد. نتایج حاصل از این دستگاه ها نشان داد که دستگاه جذب اتمی نتایج دقیق تری نسبت به اسپکتوفتومتری ارائه می دهد. محلول اولیه مورد استفاده در فاز آبی، سولفات مس 5 آبه با غلظت (m)002/0 است. اثر ترکیب درصد فاز آلی، ph فاز آبی و دما روی درصد استخراج بررسی شده است. ابتدا استخراج کننده با غلظت های (m)1/0، 2/0، 4/0، 6/0، 8/0 و در دمای (k) 3/298 در استخراج مس به کار برده شد. آزمایشات نشان دادند هنگامی که غلظت استخراج کننده (m) 8/0 است درصد استخراج بیشترین میزان را دارد. در این حالت درصد استخراج تولوئن و پارازایلن و متیل سیکلو هگزان به ترتیب 33% ، 5/34% و 34% است. سپس اثر دما در غلظت (m) 8/0 در دماهای (k) 3/298، 3/308و 3/318 بررسی شد. نتایج نشان داد که در دمای (k) 3/318 بیشترین میزان استخراج وجود دارد. در این حالت درصد استخراج برای تولوئن و پارازایلن و متیل سیکلو هگزان به ترتیب 5/38% ، 5/40% و 43% است. در مرحله آخر اثر ph روی درصد استخراج در ph های 03/4، 91/4، 07/6، 30/6 و در غلظت (m) 8/0 و دمای (k) 3/318 بررسی شد. نتایج نشان داد که در30/6 = ph بیشترین میزان استخراج وجود دارد. در این حالت درصد استخراج برای تولوئن و پارازایلن و متیل سیکلو هگزان به ترتیب 76%، 4/81% و 5/75% است. بنابراین ph بیشترین تأثیر را روی درصد استخراج دارد. تحت این شرایط بالاترین میزان استخراج مربوط به رقیق کننده پارازایلن گزارش شده است.

نانو نقره به دلیل داشتن خاصیت ضد میکروبی عالی به طور ویژه برای تکمیل منسوجات مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش اثر تکمیل ضد باکتری نانو نقره بر رنگ پارچه پنبه ای سفید و پارچه پنبه ای رنگرزی شده با رنگزای راکتیو و مستقیم در غلظت ها و فام های گوناگون مورد بررسی قرار گرفته است. پارچه پنبه ای با نانو ذرات نقره در شرایط گوناگون از جمله غلظت نانو نقره و زمان غوطه وری، پوشش داده شده اند. به منظور بررسی حضور نانو ذرات نقره بر سطح پارچه، از میکروسکوپ الکترونی روبشی و الگو های پراش اشعه ایکس استفاده گردید. خاصیت ضد میکروبی پارچه پوشش داده شده در مقابل باکتری استافیلوکوکوس آرئوس ارزیابی گردید. جهت بررسی اثر نانو نقره بر پارچه پنبه ای، پارامتر های رنگی و طیف انعکاسی پارچه پنبه ای تکمیل نشده و تکمیل شده ارزیابی گردید. نتایج نشان می دهد که تکمیل نانو نقره، روشنایی و انعکاس پارچه سفید را کاهش می دهد. روشنایی و طیف انعکاسی پارچه سفید با افزایش غلظت نانو نقره و زمان غوطه وری کاهش یافته است. اثر چهار پارامتر فام، عمق رنگ، غلظت نانو نقره و زمان غوطه وری بر تغییرات رنگ پارچه رنگرزی شده، بوسیله روش طراحی آزمایش آماری تاگوچی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که اثر عمق رنگ، غلظت نانو نقره و زمان غوطه وری بر تغییرات رنگ پارچه رنگرزی شده با رنگزای راکتیو و مستقیم معنی دار است بنابراین روشنایی و انعکاس با افزایش غلظت نانو نقره و زمان غوطه وری کاهش می یابد.

سیستم های دوفازی آبی یک محیط مناسب را برای جداسازی بیو مولکول ها فراهم می کنند زیرا در اینگونه سیستم ها، آب به مقدار کافی در تمام مراحل فرآیند وجود دارد و از طرف دیگر اگر هدف جداسازی بیومولکول ها باشد فعالیت آن ها حفظ می گردد. هدف از انجام این تحقیق بررسی توزیع پذیری اسید پروپیونیک در سیستم های دو فازی آبی پلیمر نمک بوده است. بر این اساس سه دمای27 ، 32 و 37 درجه سانتیگراد در نظر گرفته شد و در هر دما سه نمک متفاوت na2so4,mgso4) mnso4,) و دو جرم مولکولی مختلف از پلی اتیلن گلایکول ( 4000و 8000) در 54 سیستم دو فازی آبی مورد آزمایش قرار گرفت. با استفاده از نرم افزار آماری minitab اثر وزن مولکولی پلیمر، غلظت و نوع نمک و تغییر دما در خوراک اولیه مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان داد که در سیستم حاوی نمک na2so4 با افزایش وزن مولکولی پلیمر راندمان استخراج کاهش می یابد و افزایش غلظت نمک سبب افزایش راندمان استخراج می شود، در سیستم های حاوی نمک های mnso4و mgso4 با افزایش وزن مولکولی پلیمر راندمان استخراج افزایش می یابد و افزایش غلظت نمک سبب کاهش راندمان استخراج می شود و همچنین بیشترین درصد استخراج مربوط به سیستم حاوی نمک mnso4 است. بنابراین می توان گفت سیستم حاوی نمک mnso4 برای جدا سازی اسید پروپیونیک بهتر است.

یکی از چالش های عمده در صنعت بیوتکنولوژی، تخلیص پروتئین های مطلوب از تنوع گسترده ای بیومولکول در سوسپانسیون تخمیری است. هدف از این تحقیق جداسازی بتاگالاکتوزیداز با استفاده از سیستم های دوفازی آبی می باشد. سیستم دوفازی آبی به عنوان تکنیک ارزشمندی برای جداسازی و تخلیص مخلوطی از بیومولکول ها به اثبات رسیده است. رفتار جداسازی بتاگالاکتوزیداز (تولید شده از آسپرژیلوس نیجر) در سیستم های دو فازی آبی متشکل از پلی اتیلن گلایکول و یک نمک (دی آمونیوم هیدروژن فسفات یا دی پتاسیم هیدروژن فسفات) بررسی شد. نتایج نشان داد که افزایش وزن مولکولی پلیمر منجر به کاهش بازده، ضریب گزینش پذیری و ضریب جداسازی بتاگالاکتوزیداز گردید. سیستم متشکل از پلی اتیلن گلایکول با وزن مولکولی 2000 و نمک دی آمونیوم هیدروژن فسفات برای جداسازی بتاگالاکتوزیداز از سوسپانسیون تخمیری آسپرژیلوس نیجر ptcc 1050 مناسب می باشد. در ادامه از طراحی فول فاکتوریل برای بررسی سه متغیر مستقل ( نسبت جرمی نمک به پلیمر، میزان سوسپانسیون تخمیری اضافه شده و ph سیستم ) در جداسازی بتاگالاکتوزیداز استفاده شد. از بین سیستم های مطالعه شده گوناگون، سیستم با 24 درصد وزنی پلی اتیلن گلایکول با وزن مولکولی 2000 و 12 درصد وزنی نمک دی آمونیوم هیدروژن فسفات با 5 درصد وزنی سوسپانسیون آنزیمی اضافه شده در 7=ph، بهترین نتایج را با درجه خلوص برابر با 7181/13 نشان داد.

یکی از چالش های عمده در صنایع مختلف همچون صنایع تصفیه آب و تولید مواد غذایی، استخراج و جداسازی یون های فلزی سنگین از پسآب این گونه صنایع و رساندن غلظت آن ها به محدوده ی غلظت ایمن می باشد. سیستم دوفازی آبی به عنوان یک تکنیک با ارزش و با بهره ی بالا جهت نیل به چنین اهدافی شناخته شده است. هدف از این تحقیق، مطالعه ی سیستم های دوفازی آبی به منظور جداسازی یون های فلزی روی(??)، کادمیوم(??) و جیوه(??) و بررسی اثر پارامترهای مختلف نظیر نوع نمک، وزن مولکولی پلیمر تشکیل دهنده سیستم، نسبت جرمی بین دو فاز، دما و افزودن عوامل استخراج گر، بود. لذا سیستم های دوفازی آبی متشکل از نمک های سدیم سولفات، آمونیوم سولفات، سدیم سیترات و پتاسیم سیترات به همراه پلیمر پلی اتیلن گلایکول با اوزان مولکولی 2000، 4000 و 8000 گرم بر مول، برای جداسازی کاتیون های zn2+، cd2+ و hg2+ مورد آزمایش قرار گرفتند. پس از در نظر گرفتن پارامترها و شرایط عملیاتی گوناگون، سیستم شامل 33/36 درصد وزنی peg با وزن مولکولی 2000 گرم بر مول و 45/5 در صد وزنی نمک سدیم سیترات به همراه عامل استخراج گر nacl به عنوان سیستم با بالاترین بازدهی انتخاب شد. همچنین تاثیر دما بر استخراج کاتیون های zn2+، cd2+ و hg2+ نشان داد که بالاترین درصد استخراج این کاتیون ها در دمای 25 درجه ی سانتیگراد برای روی(??) 03/85 درصد، کادمیوم(??) 376/93 درصد و جیوه(??) 408/97 درصد بدست آمد.

آنزیم بتا-گالاکتوزیداز یکی از مهم ترین آنزیم های پرکاربرد در سه حوزه سلامتی، صنایع غذایی و محیط زیست است، لذا مدلسازی سینتیک تولید این آنزیم می تواند در بهینه سازی فرآیند تولید صنعتی آن نقش بسزایی داشته باشد. هدف از این تحقیق مدلسازی و تعیین پارامترهای سینتیکی فرآیند تولید آنزیم بتا-گالاکتوزیداز در کشت غوطه¬ور به کمک مدل های ریاضی مناسب می باشد. به همین منظور تخمیر بسته آنزیم بتا-گالاکتوزیداز در کشت غوطه ور باکتری bacillus licheniformis در چهار غلظت اولیه متفاوت قند لاکتوز (در محدوده 50-20 گرم بر لیتر)، به عنوان سوبسترای القاء کننده برای تولید این آنزیم صورت گرفت. نتایج نشان داد که در بالاترین غلظت اولیه لاکتوز (50 گرم بر لیتر)، از رشد بوسیله غلظت بالای سوبسترا ممانعت به عمل آمد، بطوریکه میزان فعالیت آنزیم (u/ml 46/6) و تولید توده زیستی (6/12 گرم بر لیتر) در این غلظت نسبت به سایر غلظت های اولیه لاکتوز، کمتر بود. پس از دستیابی به نتایج آزمایشگاهی مدل های غیر ساختاری مختلفی برای توصیف سینتیک سیستم های میکروبی معرفی شدند. با در نظر گرفتن اثر بازدارندگی سوبسترا از رشد سه مدل موزر، لجستیک و هالدن جهت بیان سرعت رشد ویژه باکتری و معادلات دیفرانسیل مالتوس، لودکینگ-پیرت و معادله مصرف سوبسترا به ترتیب برای بیان سرعت رشد باکتری، تولید آنزیم و مصرف سوبسترا استفاده شدند. مقادیر عددی پارامترهای سینتیکی این معادلات از حل هم زمان یکی از مدل های موزر، لجستیک و یا هالدن با مجموعه معادلات دیفرانسیل سرعت رشد، مصرف سوبسترا و تولید آنزیم در نرم افزار matlab تخمین زده شد. در پایان صحت استفاده از هر یک از سه مجموعه معادلات فوق، با اندازه گیری رگرسیون خطی بین داده های آزمایشگاهی و نتایج به دست آمده برای غلظت توده زیستی، غلظت سوبسترا و فعالیت آنزیمی بررسی شد. محاسبه مقادیر بالاتر از 95/0 برای ضریب همبستگی، نشان داد که این مدل ها تقریب خوبی از نتایج آزمایشگاهی برای توصیف سینتیک فرآیند تخمیر آنزیم بتا- گالاکتوزیداز را می دهند.

مس به عنوان یک عنصر فلزی سنگین، سمی و تأثیر¬گذار بر سلامت انسان و سایر موجودات شناخته شده است. هدف از این تحقیق، مطالعه ی توانایی سیستم دو فازی آبی و سیستم استخراج مایع-مایع با حلال آلی به منظور جداسازی یون فلزی cu بود. لذا سیستم های دوفازی آبی پلی اتیلن¬گلیکول/نمک های سولفات ((nh4)2so4,na2so4) به منظور جداسازی یون های مس از محلول آبی آن مورد مطالعه قرار گرفت. توانایی بازیابی یون های مس به عنوان تابعی از ماهیت نمک معدنی سولفات تشکیل دهنده ی فاز، وزن مولکولی peg ، نسبت جرمی بین فاز ها، غلظت اولیه یون های مس، نوع استخراج گر، دما و ph سیستم بررسی شد. نتایج نشان داد که افزایش وزن مولکولی پلیمر و درصد وزنی نمک منجر به کاهش درصد استخراج یون های مس شد. بالاترین درصد استخراج یون های مس در سیستم دو فازی آبی آمونیوم سولفات-peg2000 به دست آمد. در ادامه، تکنیک طراحی آزمایش با استفاده از آرایه های متعامد تاگوچی جهت تعیین اثر چهار فاکتور مستقل بر رفتار جدایش یون های مس از محلول آبی آن به کار برده شد. با توجه به نتایج، دما و ph سیستم تأثیرگذارترین فاکتورها بر جدایش یون های مس در سیستم دو فازی آبی بودند. بالاترین درصد استخراج یون های مس تحت شرایط بهینه، 98/77% به¬دست آمد. همچنین سیستم استخراج با حلال متشکل از اسید لاریک (استخراج کننده) و 8-هیدروکسی کینولین (کی لیت کننده) با استفاده از رقیق کننده های آلی پارازایلن و بنزن در ph های مختلف بررسی شدند. نتایج نشان داد که بالاترین درصد استخراج مس برای دو رقیق¬کننده پارازایلن و بنزن به ترتیب 22/89 و 97 درصد در ph=4 به دست آمد.

چکیده ندارد.