در آب و هوای گرم در طی ماههای فصل تابستان باروری گاوهای شیری کاهش می یابد. اثر زیان آور استرس گرمائی روی فرآیندهای تولیدمثلی در گاوهای شیری بخوبی مشخص شده است. برای کاهش اثرات زیان آور استرس گرمائی راههای مختلف مدیریتی و درمانی مطرح می باشد. هدف از این مطالعه این بود که آیا تجویز gnrh و cidr در روز 5 بعد از تلقیح مصنوعی باعث بهبود میزان آبستنی در گاوهای شیری در فصل تابستان (استرس گرمائی خفیف) می شود یا خیر؟ گاوها پس از فحل یابی و تلقیح مصنوعی بطور تصادفی در سه گروه به شرح ذیل قرار داده شدند: گروه gnrh (n=44):به گاوهای این گروه 5 روز بعد از تلقیح 2 میلی لیتر gnrh (گنابرید، پارنل، استرالیا، هر میلی لیتر حاوی100 میکروگرم ماده موثره) بصورت عضلانی تزریق شد. گروه cidr (n=44):در واژن این گاوها در روز 5 بعد از تلقیح یک cidr (ایزی- برید، فایزر، نیوزلند، حاوی 1/9gr پروژسترون) به مدت یک هفته کار گذاشته شد. گروه کنترل (n=36):گاوهای این گروه هیچ درمانی دریافت نکردند. در گاوهائی که بازگشت به فحلی نداشتند در فاصله 32 تا 39 روز بعد از تلقیح با روش سونوگرافی تشخیص آبستنی انجام می شد. پارامترهای محیطی محل مطالعه ثبت گردید. میزان آبستنی در گروه gnrh و cidr و کنترل به ترتیب 5/54، 5/54 و 3/58 درصد محاسبه گردید. جهت بررسی آماری، اطلاعات بدست آمده در میزان آبستنی در سه گروه مورد مطالعه با استفاده از روش آماری مربع کای و تست فیشر مورد بررسی قرار گرفت و هیچ گونه اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشدp<0.05)).مقایسه بین سه گروه بر اساس تعداد شکم زایش و میزان تولید شیر، روزهای شیردهی و تعداد تلقیحات قبلی، نیز از نظر آماری تفاوت معناداری را نشان نداد (p>0.05). میزان آبستنی در داخل گروههای gnrh و cidr بر اساس روزهای شیردهی 150> و 150< روز به ترتیب 7/76، 7/40، 6/84 و 9/41 درصد محاسبه گردید که اختلاف مشاهده شده از نظر آماری معنی دار است (p<0.05). میزان آبستنی در داخل گروههای کنترل و cidr بر اساس تعداد تلقیحات قبلی 3> و 3< به ترتیب 80، 2/31، 2/84 و 32 درصد محاسبه شد که اختلاف مشاهده شده از نظر آماری معنی دار است (p<0.05).

اسپرم¬زایی، فرآیندی بسیار پیچیده و تنظیم شده است که طی آن، سلول¬های زایای بنیادی، به اسپرماتوزوآ تبدیل می-شوند. این سلول¬های بنیادی که سلول¬های بنیادی اسپرماتوگونی نامیده می¬شوند، طی سال¬های اخیر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته¬اند. این سلول¬ها در تولید و تکثیر حیوانات تراریخته، همچنین در بهبود بازده تولید مثلی گله¬های گاو و گوسفند و... اهمیت دارند. هدف از این مطالعه تأثیر فاکتور رشد شبه انسولین-1 بر تکثیر سلول-های بنیادی اسپرماتوگونی بره در محیط آزمایشگاه بود. جداسازی سلول¬های اسپرماتوگونی از بیضه گوسفند نابالغ به روش هضم دو مرحله¬ای انجام شد. سلول¬های اسپرماتوگونی در محیط کشت dmem کشت داده شد و به تیمارهای 1، 2 و 3 به ترتیب 10، 4 و 100 نانوگرم بر میلی¬لیتر فاکتور رشد شبه انسولین افزوده شد و به گروه شاهد فاکتور رشد شبه انسولین افزوده نشد. ارزیابی و شمارش کلونی¬ها در روزهای 4، 7 و 10 پس از کشت انجام شد. برای شناسایی سلول¬های اسپرماتوگونی از رنگ¬آمیزی ایمونوسیتوشیمی علیه آنتی¬ژن pgp9.5 انجام شد. داده¬ها با آزمون آماری one way anova و آزمون تکمیلی دانکن و tukey آنالیز شدند. در این بررسی مشاهده شد که، تعداد کلونی¬های سلول¬های اسپرماتوگونی در تیمار 2 نسبت به تیمار 1 و گروه شاهد، در روزهای 4، 7 و 10 کشت، به طور معنی داری (p<0.05) بیشتر بود. همچنین تعداد کلونی¬های تیمار 3 در روز¬های 4، 7 و 10 نسبت به هر سه گروه قبلی به طور معنی¬داری (p<0.05) بیشتر بود. مساحت کلونی¬های تیمار 3 در روز 10 نسبت به دیگر گروه¬ها به طور معنی¬داری (p<0.05) بیشتر بود. همچنین مساحت کلونی¬های تیمار3 در روز 7 و تیمار2 در روز 10 با دیگر گروه¬ها اختلاف معنی¬داری(p<0.05) داشت. سلول¬های بنیادی اسپرماتوگونی آنتی¬ژن pgp9.5 را بیان کردند. بنابراین برای کشت سلول¬های بنیادی اسپرماتوگونی در شرایط آزمایشگاه، افزودن فاکتور رشد شبه انسولین-1 با مقدار 100 نانوگرم بر میلی¬لیتر پیشنهاد می¬شود.

سلول های بنیادی اسپرماتوگونی دارای قدرت خودنوزایی و انتقال ژن به نسل بعدی هستند. جهت نگهداری و ذخیره سازی طولانی مدت این سلول ها از تکنیک انجماد استفاده می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر غلظت های مختلف fbs (10 و 20 درصد) و سطوح مختلف سوکروز (07/0، 14/0 و 21/0 مول) روی درصد حیات sscs بره قبل از انجماد و متعاقب یخ گشایی بود. بیضه ی بره های با سنین کمتر از 3 ماه از کشتارگاه تهیه و متعاقب جداسازی و خالص سازی سلول های اسپرماتوگونی به ترتیب با روش های هضم آنزیمی دو مرحله ای و حذف تمایزی، درصد حیات این سلول ها ارزیابی شد. جهت انجماد از محیط پایه dmso ( غلظت 10% ) استفاده شد و sscs به شش گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند.

سلول های بنیادی اسپرماتوگونی، سلول های زایای تمایزنیافته ای هستند که با حفظ تعادل بین خودنوسازی و تمایز سبب حفظ اسپرماتوژنز در طول حیات موجود پس از بلوغ می شوند. هدف از انجام این مطالعه جداسازی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و بررسی تاثیر غلظت های مختلف تستوسترون روی کلونی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی می باشد.