این پژوهش با هدف تعیین چگونگی متغیرهای موثر بر احساس امنیت/ ناامنی در بین شهروندان اصفهانی صورت گرفته است. به منظور دستیابی به این هدف از بین عوامل و متغیرهای گوناگونی که بر احساس امنیت/ ناامنی تأثیر می گذارد، متغیرهای زمینه ای چون سن و جنس، و متغیرهایی اجتماعی شامل: سرمایه اجتماعی، فضای شهری، نقش نیروی انتظامی، عملکرد رسانه ها، تجربه مستقیم و غیرمستقیم از جرم (قربانی شدن واقعی و غیرواقعی از جرم) و پایگاه اجتماعی- اقتصادی به عنوان متغیرهای مستقل انتخاب شده است. جهت اندازه گیری متغیر احساس امنیت به عنوان یک سازه ی پنهان؛ با متغیرهای احساس امنیت مالی، جانی، فکری و جمعی مورد سنجش قرار گرفته است. چارچوب نظری تحقیق بنا به تناسب موضوع، نظریه های جامعه شناختی و مکاتب مربوط به این حوزه ها مورد بررسی واقع گردید و فرضیات پژوهش از آن استخراج گردید. روش تحقیق در این پژوهش پیمایش و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ی دارای قابلیت اعتماد و اعتبار است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان شهر اصفهان در سال 1388 می باشد. حجم نمونه 384 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران با روش خوشه ای چند مرحله ای در 3 منطقه اصفهان بدست آمده است، با استفاده از نرم افزار spss و8.5 lisrel، برای آزمون فرضیات و تحلیل داده ها، از روش های تحلیل آماریtest-t، واریانس یکطرفه، همبستگی پیرسون؛ و برای آزمون مدل تجربی تحقیق، از رگرسیون چندگانه استفاده شده است. مهمترین یافته های این پژوهش بدین قرار است: میانگین احساس امنیت در نزد افراد مورد پژوهش 58/3 بدست آمده است. میانگین احساس امنیت برحسب جنس، سن، وضعیت تأهل و منطقه محل سکونت پاسخگویان متفاوت می باشد و بر حسب نوع زندگی و نوع سکونت متفاوت نیست. بین میزان احساس امنیت و متغیرهای سرمایه اجتماعی، فضای شهری، نقش نیروی انتظامی(پلیس)، عملکرد رسانه ها (داخلی) و پایگاه اجتماعی- اقتصادی و تحصیلات رابطه ی معنادار وجود دارد. و بین میزان احساس امنیت و متغیرهای تجربه مستقیم و غیرمستقیم از جرم و تعداد سالهای سکونت در محل رابطه ی معنادار وجود ندارد. کلمات کلیدی: امنیت، احساس امنیت، احساس ناامنی، سرمایه اجتماعی، فضای شهری، تجربه مستقیم و غیرمستقیم از جرم.