استفاده همزمان از دو نوع پوزولان در بتن های مبتنی بر سیمان سه جزئی با هدف بهینه سازی اثرات مجزای پوزولانهای مختلف جهت بهبود روند کسب مقاومت و دوام و درعین حال کاهش هزینه ها و یا مشکلات اجرایی مورد توجه محققین در سطح جهان می باشد. در کشور ما علیرغم وجود منابع غنی پوزولانهای طبیعی پومیس و تراس، کاربرد آنها در بتن به علت روند کند کسب مقاومت محدود بوده است. از سوی دیگر دوده سیلیسی علیرغم مقادیر نسبتا محدود تولید شده در کشور و هزینه زیاد آن و مشکلات اجرایی نظیر افزایش نیاز آبی مخلوط، به صورت گسترده در تولید بتن های توانمند مورد استفاده قرار می گیرد. لذا در این تحقیق امکان استفاده ترکیبی از پوزولانهای طبیعی کشور شامل پومیس و تراس با دوده سیلیسی تولید داخل جهت دستیابی به بتنی که علاوه بر داشتن خصوصیات مناسب از نظر دوام، دارای روند مناسب کسب مقاومت نیز باشد، مورد بررسی قرار گرفته است. مخلوطهای مورد مطالعه شامل مقدار مواد سیمانی 420 کیلوگرم بر متر مکعب و نسبت آب به مواد سیمانی 38/0 و32/0 بوده اند. پومیس و تراس در مقادیر 15 و 30 درصد مواد سیمانی و دوده سیلیسی در مقادیر 5/2، 5، 5/7 و 10 درصد به صورت مجزا و ترکیبی، در ساخت مخلوط های بتن بکار گرفته شدند. عملکرد مخلوط ها به لحاظ خواص مکانیکی و دوام با انجام آزمایشهای مختلف شامل نفوذ یون کلر با روش تسریع شده(rcpt) ،آزمایش تسریع شده انتقال یون کلر(rcmt)، تعیین عمق نفوذ آب، تعیین مقدار جذب آب حجمی، مقاومت الکتریکی ، مقاومت فشاری و مقاومت خمشی در سنین مختلف تا سن 180 روز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه تحقیق حاضر نشان می دهد که با استفاده توام از پوزولان های طبیعی موجود در کشور به همراه دوده سیلیسی (سیمان سه جزئی) می توان کاستی های بتن های حاوی پوزولان های طبیعی به تنهایی را جبران نمود و درعین حال به بهبود قابل توجه خواص نسبت به مخلوط کنترل ( بدون پوزولان ) دست یافت. همچنین نتایج نشانگر این بوده اند که خواص مقاومتی و دوام حاصل از مخلوط های سه جزئی مزیت قابل توجهی نسبت به مخلوط های دو جزئی حاوی مقادیر برابر دوده سیلیسی ندارند، لیکن استفاده از مخلوط های سه جزئی امکان کاهش مصرف سیمان و جایگزینی آن با مقادیر قابل توجه پوزولان و منافع اقتصادی و زیست محیطی ناشی از آن را فراهم می آورد.