نظام مدیریت مجموعه شهری به عنوان مسئول اداره و توسعه همه جانبه و پایدار مجموعه شهری تعریف می شودکه شامل نهادها ، فرایندها وسیاست هایی که بر مجموعه شهری اثر می گذارند می باشد ، همچنین شامل ساختار فضایی که توسط این نهادها ، فرایندها وسیاستها ایجاد می شود ، نیز می گردد. با توجه به اینکه پژوهش حاضر ، توصیفی می باشد ، جهت جمع آوری اطلاعات و داده ها از مطالعات اسنادی مربوط به مدیریت مناطق کلان شهری جهان و تهران استفاده گردیده و برای تکمیل آنها از مصاحبه با اساتید و صاحبنظران آشنا با موضوع استفاده گردیده است. نکته مهمی که از بررسی مدیریت مناطق کلان شهری در جهان می توان بیان کرد حرکت به سمت حکمروایی است . به سمت الگویی انعطاف پذیر و پویا که در آن فرایندهای همکاری در حل مسائل منطقه از نکات مهم می باشد و حرکتی از پایین به بالا می باشد. در ضمن با بررسی مدیریت مجموعه شهری در ایران و جهان می توان به این نتیجه رسید که این مدیریت متاثر از روابط و مولفه های سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی می باشد و از آن جا که ایران دارای نظام سیاسی متمرکز می باشد فاقد نهادهای مدیریت مجموعه شهری مستقل و خودگردان می باشد. مدیریت منطقه کلان شهری در ایران دارای مسائل و مشکلات فراوانی می باشد که می توان مهمترین آنها را ، وجود سازمان ها و نهادهای متعدد و ناهماهنگ در مدیریت مجموعه ، فقدان یا ضعف جایگاه ذاتی و ارتباطی نهادهای شهروندی و نهادهای انتفاعی و غیر انتفاعی و بخش های مردمی ، نقش پررنگ روابط عمودی نسبت به روابط افقی میان سازمانها ، خلا و نقص سازمانی در مدیریت فضای خارج از محدوده حریم شهرها ، اختصاص بیشتر احکام قانونی به تنظیم شرایط و ضوابط تحولات خود شهرها ذکر کرد. نظام مدیریتی که با توجه به اصول و مبانی نظری مدیریت مجموعه شهری ، اهداف و راهبردهای تعیین شده برای آن می توان در نظر گرفت مدیریت یکپارچه ای می باشد که تمامی حوزه های جغرافیایی و عملکردی و مدیریتی منطقه را تحت پوشش خود قرار داده و از کلیه نیروهای منطقه جهت مدیریت استفاده نمایدو ضمن اصلاح و تغییر قوانین و مقررات حاکم بر منطقه زمینه حضور بخش های خصوصی وngoها و شهروندان را فراهم نماید.