فخرالدین عراقی (610) یکی از معاصران ابن عربی و شاگرد فرزند خوانده ابن عربی (صدرالدین قونیوی) است که تحت تأثیر مبانی فکر و عرفان ابن عربی آثار منظوم و منثور متنوعی را پدید آورده است. ظهور ابن عربی در قرن هفتم (560) موجب شد طریقه ای بنیان گذاشته شود که عده زیادی از او تأثیر بپذیرند. بدون شناخت و احاطه بر رابطه ابن عربی و عراقی و بررسی دیدگاه های این دو عارف بزرگ قرن هفتم نمی توان آثار عراقی را به خوبی دریافت. یکی از آثار ارزشمند عراقی لمعات است. عراقی ضمن حضور در مجالس بحث و تفسیر فصوص الحکم ابن عربی، کتاب لمعات را که یکی از نغزترین و شیواترین کتب عرفانی است، تدوین کرد. با بررسی دیدگاه ابن عربی و عراقی می توان به مفاهیم آثار این عارف بزرگ به خوبی پی برد. پژوهش حاضر جستاری در اندیشه های عرفانی فخرالدین عراقی و بررسی مشرب عرفانی این عارف بزرگ است.