نام پژوهشگر: بهجت آسا
بهجت آسا بیوک بهنام
در موقعیت هایی که زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی محسوب می شود آموزش تکلیف مدار به عنوان مناسب ترین نمونه آموزش معنادار به میزان زیادی با روانی گفتار در ارتباط می باشد در حالی که روانی گفتار ربان آموزان خارجی اغلب با صحت گفتاری متکلمان بومی آن زبان فاصله دارد. این در حالیست که امروزه آگاهی بر انگیزی، تمرکز روی نکات کلیدی و توجه به ساختار کلام و متن جایگاه جدید و خاصی را در یادگیری زبان خارجی به خود اختصاص داده اند و قویا تاکید می شود که برای یادگیری زبان خارجی آگاهی زبان آموزان نسبت به نکات کلیدی دستوری آن زبان بایستی بر انگیخته شود. از میان تمام روش هایی که برای حل مشکل صحت و درستی گفتار در آموزش های معنی محور پیشنهاد شده است آموزش مستقیم و غیر مستقیم نکات کلیدی دستوری در این مطالعه مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است. اما در این میان توجه به این مسئله که ازاین دو روش مذکور کدامیک برای دو گروه سنی متفاوت یعنی نوجوانان و بزرگسالان مناسب تر است از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. برای این منظور 20 دانش آموز دختر دبیرستانی و 20 دانشجوی دختر انتخاب شده و به چهار گروه 10 نفره تقسیم شدند. گروه اول شامل 10 دانش آموز دبیرستانی بود که برای آنها تدریس از طریق آموزش مستقیم نکات دستوری انجام گرفت. گروه دوم شامل 10 دانش آموز دبیرستانی دیگر بود که تدریس آنها به صورت آموزش غیر مستقیم نکات دستوری انجام گرفت. دو گروه دیگر هر کدام شامل 10 دانشجوی دختر بودند که تدریس برای دانشجو یان یکی از این دو گروه از طریق آموزش مستقیم نکات دستوری انجام پذیرفت و دانشجویان گروه بعدی در کلاسی با آموزش غیر مستقیم نکات دستوری حاضر شدند این 40 دانش آموز و دانشجو از لحاظ سطح زبانی همگی در یک سطح قرار داشتند و این نکته از طریق آزمونket مورد تایید قرار گرفته بود تمام چهار گروه به صورت جداگانه در یک دوره پنج جلسه ای کلاس زبان شرکت کردند و در پایان هر پنج جلسه میزان یادگیری آنها از طریق آزمون پیشرفت مورد اندازه گیری قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده در هر جلسه از طریق روش anova مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت، و نتیجه حاصله به این گونه بود که یادگیری تمام زبان آموزان (نوجوانان و بزرگسالان) که تدریس برای آنها به صورت آموزش مستقیم نکات دستوری بود بالاتر و بیشتر از سایر زبان آموزانی بود که آموزش آنها به صورت غیر مستقیم بوده است. این مسئله برای هر چهار گروه و هر دو گروه سنی صادق بود.