شبکه جاده های جنگلی به عنوان یکی از پارامترهای اصلی برای برنامه توسعه اقتصادی، حفاظتی و حمایتی طرح های جنگلداری به حساب آمده و نقش زیر بنایی در ساماندهی منطقه دارد. هدف این تحقیق مقایسه شبکه جاده جنگلی سری 15 شفارود با استانداردهای موجود از لحاظ طراحی، ساخت و زهکشی از طریق برداشت متغیرهای فنی جاده به روش سیستماتیک تصادفی و تعیین میزان رعایت استانداردهای جاده سازی بود. مقایسه داده های تجربی با استانداردهای موجود با استفاده از آزمون t-student در سطح احتمال 01/0p< انجام گرفت. به منظور طراحی شبکه جاده، پس از رتبه بندی تک تک لایه ها براساس درجه مطلوبیت برای جاده سازی و وزن دهی لایه ها براساس روش تحلیل سلسله مراتبی، طبقه بندی قابلیت عبور مناطق برای جاده سازی در پنج طبقه بسیار بالا، بالا، متوسط، پایین و غیر قابل عبور و وضعیت زهکشی در سه طبقه بالا، متوسط و ضعیف با استفاده از داده های سامانه اطلاعات جغرافیایی انجام گرفت. با استفاده از ضمیمه pegger چهار گزینه طراحی شد. در تمامی گزینه های پیشنهادی سعی بر این بود که مسیر از مناطق با ارزش بالاتر عبور نماید. در نهایت با استفاده از معیارهای درصد عبور گزینه ها، باکموند و تلفیق آنها گزینه بهینه تعیین گردید. نتایج نشان داد که استانداردهای طراحی، ساخت و زهکشی رعایت نشده و عبور جاده موجود از مناطق ناپایدار و غیر قابل عبور موجب تخریب مسیر جاده شده است. در بین گزینه های طراحی شده، گزینه دوم به دلیل عدم عبور از مناطق با توان غیر قابل عبور و با حداقل طول و پوشش مشترک و درصد شبکه بندی مناسب به عنوان گزینه بهینه انتخاب شد. با توجه به حجم بالای داده ها، سامانه اطلاعات جغرافیایی در مقایسه با روش های سنتی از نظر دقت، کیفیت، سرعت و هزینه برای طراحی شبکه جاده های جنگلی مناسب تر بود.