هدف پژوهش حاضر این است که کاربرد راهکار "افزایش" (expansion) را در زیرنویس فارسی فیلمهای انگلیسی بررسی کند. به بیان دقیقتر، این پژوهش بر آن است تا انواع مختلف افزایش را در زیرنویس ها مشخص و دسته بندی کرده و درستی یا نادرستی کاربرد هر یک از این انواع را با در نظر گرفتن محدودیتهای زمانی و مکانی که مختص این نوع ترجمه می باشد، تعیین نماید. بدین منظور سه فیلم انگلیسی "شبکه" (1995)، "تماس" (1997) و "مأموریت غیر ممکن 2" (2000) که دارای زیرنویس فارسی می باشند برای بررسی در این پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها ابتدا این سه فیلم مشاهده شد و زیرنویس هایی که در آن "افزایش" به کار رفته بود شناسایی و استخراج شد. سپس زیرنویسهای استخراج شده بر اساس دلایلی که باعث افزایش شده بود دسته بندی شد. پس از آن، درستی یا نادرستی کاربرد افزایش در زیرنویس ها از طریق تحلیل توصیفی مواردی که در آنها افزایش به کار رفته بود بررسی شد. در پایان، یک معادل فارسی که در آن افزایش به کار نرفته است برای مواردی که در آن انتقال کامل معنی بدون استفاده از این راهبرد ممکن بود، پیشنهاد شد. یافته های این تحقیق نشان داد که چند عامل سبب کاربرد "افزایش" در زیرنویس ها می شود که عبارتند از: تصریح یا شفاف سازی ( تصریح اطلاعات موجود در تصویر، متن و بافت)، ترجمه نادرست، تفسیر و سلایق مترجم. علاوه بر این، مشخص شد که کاربرد "افزایش" در اکثر موارد نامناسب است چرا که امکان ارائه ترجمه های درست و کوتاه تری که می توانند معنی را به طور کامل منتقل کنند وجود دارد.