بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ms) یک بیماری شایع دمیلینیزاسیوندستگاه عصبی مرکزی می باشد، که به دلیل افزایش شیوع و شدت ناتوانی که در افراد جوان و میانسال ایجاد می کند، بسیار حائز اهمیت می باشد.. هدف از این پژوهش تأثیر برنامه تمرین در آب بر عملکرد جسمانی و خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی و از نظر هدف کاربردی است. تعداد 26 زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با میانگین سنی 1/8±12/34 و دامنه edss 4-1در طرح شرکت کردند. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه تجربی(14نفر) و کنترل(12نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرین در آب به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقیقه ای شرکت کردند. به منظور سنجش عملکرد جسمانی از مقیاس تعادلی برگ برای سنجش تعادل، آزمون 25 فوت و 6دقیقه راه رفتن جهت ارزیابی توانایی راه رفتن، آزمون بالا آوردن وزنه برای سنجش استقامت عضلات اندام فوقانی، آزمون 30 ثانیه نشست و برخاسن برای سنجش قدرت عضلات اندام تحتانی و آزمون ولز جهت سنجش انعطاف پذیری استفاده شد. همچنین از مقیاس تعادلی fss جهت سنجش شدت خستگی بیماران استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که بین میانگین نمرات کلیه آزمون ها به جز قدرت عضلات اندام تحتانی، قبل و بعد از مداخله در گروه تجربی تفاوت معنادار وجود دارد (05/0p<). در نهایت می توان اظهار داشت که برنامه تمرین در آب می تواند باعث بهبود عملکرد جسمانی و همچنین کاهش خستگی در بیماران مبتلا به ms شود.

پیشینه و هدف: عدم تعادل و خستگی شایعترین علائم بیماری مولتیپل اسکلروزیس است، که محدودیت های زجر آوری را، برای فرد، در فعالیتهای روزمره اش ایجاد می کند. این پژوهش به مطالعه اثر و مقایسه 6 هفته تمرین مقاومتی با دستگاه در خشکی و آب، بر بهبود تعادل و کاهش خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می پردازد. مواد و روشها: نمونه آماری ما در این تحقیق ابتدا شامل 52 زن مبتلا به بیماری ام.اس بود که پس از تائید پزشک متخصص، بصورت تصادفی به سه گروه تجربی در آب (19نفر) و گروه تجربی مقاومتی در خشکی (19نفر) و گروه کنترل(14نفر) تقسیم شدند. در پایان دوره، گروه آب (16) نفر، گروه خشکی (16) نفر و در گروه کنترل (9) نفر طرح را به اتمام رسانده و در پس آزمون شرکت داشتند. گروه تمرین در خشکی با 9 دستگاه مقاومتی و گروه تمرین در آب، با یک پروتکل محقق ساخته مشغول به تمرین شدند. تعادل بیماران قبل از مداخله و پس از آن با آزمون دسترسی عملکردی و میزان خستگی بیماران، با پرسشنامه تعدیل یافته اثر خستگی (mfis) صورت گرفت. برای تعیین نرمال بودن داده ها از آزمون کلوموگروف اسمیرنف و تعیین همگنی داده ها، از آزمون لون استفاده گردید. از آزمون تی همبسته، برای تغییرات درون گروهی و از آزمون تی مستقل، برای تغییرات برون گروهی استفاده گردید. سطح معنی داری(p<0.05) در نظر گرفته شد. یافته ها: . نتایج این تحقیق، تاثیر برنامه تمرینی در هر دو گروه آب و خشکی را بر بهبود تعادل و خستگی بیماران مبتلا به ام.اس تأیید کرد و همچنین نشان داد که هیچ تفاوت معنی داری بین دو گروه آب و خشکی وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه هر دو روش تمرینی در بهبود تعادل و کاهش خستگی موثر بود،بیماران مبتلا به ام.اس میتوانند از هر یک از این روش ها به عنوان یک درمان مکمل در جهت کاهش علائم بیماری خود استفاده کنند.

درد مزمن مشکلی پزشکی، فردی، اجتماعی و روان شناسی تهدیدی آشکار برای سلامت جسمانی و روانی است. شیوع بالا و پیامدهای منفی درازمدت بر سلامت روان، نیاز به درمان موثر را برجسته می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) و گروه درمانی بین فردی (ipt) بر بهبود نشانه های سلامت روان، تاب آوری و درد مزمن افراد مبتلا به اختلال سردرد مزمن انجام شد. تحلیل نتایج نشان داد که بین گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه درمانی بین فردی در بهبود سلامت روان، تاب آوری و شدت درد در مبتلایان به سردرد مزمن تفاوت معناداری وجود نداشت.

چکیده مقدمه: به دلیل تفاوتهای بیومکانیک موجود بین دندانهای طبیعی و ایمپلنت ، به نظر می رسد که ایمپلنت ها بیشتر تحت تاثیر نیروهای افزاینده اکلوزالی قرار می گیرند که اغلب به عنوان عامل مستعد کننده ی تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و شکست درمان ایمپلنت- پروتزدر نظر گرفته می شود. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه طرحهای اکلوزالی مختلف ( راهنمای کانینی و فانکشن گروهی ) بر روی انقباض عضلانی ، عضلات ماستر و تمپورال در افراد با سیستم دندانهای طبیعی و تمام فک ایمپلنتی است. مواد و روش کار: تعداد 32 بیمار در دو گروه 16 نفره ، یک گروه با سیستم دندانهای طبیعی و گروه دیگر افراد دارای رستوریشن های تمام فک متکی بر ایمپلنت انتخاب شدند . هر دوگروه ، دو زیر گروه 8 نفره داشتند. یک زیرگروه طرح اکلوزالی راهنمای کانینی و زیرگروه دیگر فانکشن گروهی داشتند. انقباض عضلات افراد مورد مطالعه در حداکثر تماس دندانها و حرکت طرفی هنگامی که دندانهای کانین نوک به نوک قرار می گرفتند با دستگاه الکترومیوگرافی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: میانگین درصد انقباض عضله ماستر در حرکت طرفی نسبت به حداکثر تماس بین کاسپی ، به ترتیب عبارت است از : افراد دارای رستوریشن های تمام فک با فانکشن گروهی 20/72? ، افراد با دندانهای طبیعی با فانکشن گروهی 49/69? ، افراد دارای رستوریشن های تمام فک با راهنمای کانینی85/58? ، افراد با دندانهای طبیعی با راهنمای کانینی 91/30? . میانگین درصد انقباض عضله تمپورال در حرکت طرفی نسبت به حداکثر تماس بین کاسپی ، به ترتیب عبارت است از : افراد با دندانهای طبیعی با فانکشن گروهی 57/78? ، افراد دارای رستوریشن های تمام فک با فانکشن گروهی 87/70? ، افراد دارای رستوریشن های تمام فک با راهنمای کانینی 99/51? ، افراد با دندانهای طبیعی با راهنمای کانینی 55/31?.

چکیده ندارد.

یکی از کارهایی که امروزه در صنایع هوایی انجام می گیرد ، اضافه کردن تجهیزات مختلف نظامی یا غیر نظامی بر روی وسایل پرنده است . اولین قدم دراین راه مطالعه نیروهای آیرودینامیکی و جریان اطراف وسیله پرنده می باشد. بااطلاعات بدست آمده از این مطالعه تغییرات لازمه درشکل و سازه تجهیزات مورد نظر و حتی وسیله پرنده انجام می شود. بالگرد یک نوع وسیله پرنده است که در صنایع نظامی و غیر نظامی دارای کاربرد زیادی می باشد. مهمترین بخش هر بالگردی روتور آنست. چرا که نقش اصلی بالا بردن بالگرد را به عهده دارد. در این پایان نامه یک پره روتور بالگرد بااستفاده از روش عددی تحلیل گردیده است. این تحلیل شامل حل عددی جریان و تنش حاصل از نیروهای آیرودینامیکی روی پره می باشد. بررسی انجام شده در حالت پروازی ایستا است . درانتها نتایج حاصل از حل عددی با تجربی موجود مقایسه شده اند. همچنین تاثیر لحاظ نمودن شفت نیز بررسی شده است.