در این بررسی نانوکامپوزیتهای بر پایه رزین وینیل استر و نانوذره آلومینا مورد مطالعه قرار گرفت. نانوذره بوهمیت نانو آلومینا alooh که حاوی 15 درصد آب به صورت پیوند شیمیایی است به منظور بررسی اثر آن بر اشتعال پذیری و مقاومت حرارتی نانوکامپوزیتها انتخاب شد. پخش نانوذرات به سه روش استفاده از هموژنایزر، استفاده از دستگاه اولتراسونیک به طور مستقیم در رزین وینیل استر و در حلال استایرن صورت گرفت و خواص مکانیکی نانوکامپوزیتهای حاصل مورد بررسی قرار گرفت. همچنین در روش استفاده از هموژنایزر تغییر خواص مکانیکی با تغییر سرعت اختلاط، زمان اختلاط و غلظت نانوذره بررسی شد. در دو روش دیگر بر روی اثر تغییر غلظت برخواص مکانیکی نانوکامپوزیت حاصل، مطالعات صورت گرفت. علاوه بر نانوکامپوزیتهای alooh در مرحله بعد کامپوزیتهایی حاوی فیلر آلومینیوم تری هیدرات که با عنوان افزودنی ضد آتش کاربرد دارد و حاوی 35 درصد آب به صورت پیوند شیمیایی است، نیز ساخته شد. و علاوه بر خواص مکانیکی، پایداری حرارتی و اشتعال پذیری نمونه های بدست آمده، با نمونه های نانوکامپوزیتی alooh مورد مقایسه قرار گرفت. در مرحله بعد، جذب آب نمونه های کامپوزیتی و نانوکامپوزیتی ساخته شده با هم مقایسه شد و اثر نوع فیلر، میزان پخش، روش پخش، سرعت و زمان اختلاط بر میزان جذب آب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داده است، استفاده از دستگاه اولتراسونیک به صورت مستقیم در رزین ، نتایج بهتری در خواص مکانیکی، به خصوص خواص کششی، داشته است. همچنین میزان شاخص اکسی‍ژن در نانوکامپوزیت های تهیه شده بیشتر از رزین وینیل استر و کامپوزیت های حاوی ath بوده است. ضمن اینکه مقاومت حرارتی نانوکامپوزیت های تهیه شده بیشتر از کامپوزیت های ath بود . نتایج آزمون جذب آب نشان داد، اگرچه هر دو نوع فیلر سبب کاهش مقدار جذب آب رزین شده اند، اثر ذرات ath بیشتر بوده است.