شبکه‎ی راه‎های شهری شامل خیابان‎ها و تقاطع‎ها است و معمولاً ظرفیت و کارایی شبکه‎ی راه‎ها توسط تقاطع‎های هم سطح کنترل می‎شوند. انتخاب نوع مناسب تقاطع با توجه به کارایی و ایمنی صورت می‎گیرد، به این ترتیب در هر منطقه با توجه به شرایط محیطی، ترافیکی و ... نوع خاصی از تقاطع مناسب است. یکی از انواع تقاطع‎های هم سطح، میدان بدون ‎چراغ است که معمولاً در شرایط ترافیک سبک تا متوسط از نظر کارایی و ایمنی دارای مزیت است. چندین معیار کارایی در تقاطع‎ها وجود دارد که متوسط تأخیر وسایل نقلیه یکی از اصلی‎ترین معیارهای کارایی است. از تأخیر در ارزیابی تراکم ترافیک، تعیین سطح سرویس، مطالعات قبل و بعد، تخصیص ترافیک و ... استفاده می شود. امروزه میدان‎ها به طور گسترده در جهان، مورد توجه قرار گرفته‎اند و مطالعاتی هم در کشورهای مختلف بر روی عملکرد میدان‎ها انجام گرفته است. در زمینه‎ی برآورد زمان تأخیر، چندین مدل تحلیلی و تجربی در کشورهای اروپایی، استرالیا و آمریکا پیشنهاد شده است اما در ایران مطالعات زیادی انجام نشده است. در مطالعه‎ی حاضر سعی شده است با تکیه بر روش‎های تجربی، مدلی برای برآورد زمان تأخیر در میدان‎های بدون ‎چراغ شهری، سازگار با شرایط ایران ارائه گردد. از آن جا ‎که مدل‎های ارائه شده برای محاسبه‎ی تأخیر در تقاطع‎ها برمبنای رفتار رانندگان و خصوصیات جریان ترافیک کشورهای دیگر می‎باشند، کاربرد این روابط برای شرایط ایران با خطای زیادی همراه است. در این ‎جا مطالعه‎ای بر روی 5 میدان بدون چراغ شهر کرمان انجام شده است و در پایان مدل‎هایی وابسته به متغیرهای ترافیکی شامل حجم ترافیک ورودی، حجم ترافیک گردشی و حجم ترافیک خروجی و متغیرهای هندسی شامل عرض ورودی، عرض گردشی، عرض خروجی و قطر جزیره‎ی مرکزی، پیشنهاد شد.