با توجه به دو مولفه اصلی عرفان زاهدانه؛ یعنی سختگیری بر نفس و التزام به آداب و مبانی شریعت ، باید گفت که از لحاظ تاریخی ، قرن دوم هجری ، اوج اندیشه های زاهدانه در تاریخ تفکر عرفانی است . بر این اساس ، نکوهش مال و منال دنیوی و ستایش از فقر و درویشی و تعهد به مبانی شریعت در این قرن جایگاه والایی دارد. در قرن سوم هجری و با پیدایش عناصر عرفان عاشقانه مثل ستایش توانگری و دفاع از ابلیس و تعرض به برخی از آداب شریعت مثل نماز و حج و قول به اتحاد با خداوند ، اندیشه های زاهدانه تا قرن پنجم هجری دچار ضعف می شود .اما در قرون چهارم و پنجم هجری و با ظهور بزرگترین مولفان صوفیه مثل ابوطالب مکی و ابونصر سراج و ابوبکرکلاباذی و ابوالحسن هجویری و مخصوصا امام محمد غزالی ، نوعی نهضت بازگشت به اندیشه های زاهدانه بوجود می آید و تاحدود زیادی مولفه ها و عناصر دوگانه یاد شده احیا می شود و افزون بر آن اندیشه های زاهدانه بر صورت تئوریزه و طبقه بندی شده و تحت قوانین علمی و استدلالی قرار می گیرد . سرانجام اینکه از قرن ششم بدین سو قالب اندیشه های عرفانی از نوع عاشقانه است که با ورود گسترده ادبیات منظوم در آثار سنایی و عطار و مولانا به اوج خود می رسد ؛اندیشه هایی چون لزوم بهره گیری از دنیا و مواهب آن ، دفاع و ستایش از ابلیس و فرعون ،دعوی اتحاد با خدا و... که هیچ کدام از اینها در عرفان زاهدانه جایگاه اصلی ندارند.

چکیده در این تحقیق تأثیر استفاده از عصاره‎های حاوی رنگدانه‎های طبیعی استخراج شده از مواد گیاهی در سه گیاه پیازقرمز(allium cepa) و چغندرقرمز(beta vulgaris) وکلم قرمز (brassica olerace) بر روی رنگ پذیری پوست، ماهی زینتی پرت (amphilophus citrinellus × paraneetroplus melanurus) مورد مطالعه قرار گرفت. این مواد گیاهی به روش آبی عصاره‎گیری شدند. تعداد 120 عدد ماهی با وزن اولیه( 10/0± 7/2 گرم) به صورت تصادفی در 12تانک رهاسازی شدند. این آزمایش در3 تیمار با 3 تکرار و یک تیمار شاهد انجام گردید. تیمار (شاهد) تغذیه شده با غذای فاقد رنگدانه، تیمار تغذیه شده با 230میلی‎گرم در کیلوگرم عصاره پوست پیاز قرمز، تیمار تغذیه شده با 230 میلی‎گرم در کیلوگرم عصاره چغندر قرمز، تیمار تغذیه شده با 230 میلی‎گرم در کیلوگرم عصاره کلم قرمز و به مدت 8 هفته در حد سیری (4 درصد وزن بدن) تغذیه شدند.. در طول دوره آزمایش رنگ سنجی از پوست ماهیان با استفاده از دستگاه color meterمدل tes 135 انجام شد و برای ارزیابی میزان تغییر رنگ ایجاد شده از سیستم رنگ‎سنجی lab و xyz استفاده گردید. همچنین در پایان آزمایش از هر تکرار 3ماهی در قالب طرح کاملاً تصادفی برای اندازه‎گیری کاروتنوئید کل انتخاب شد، و مقدار کاروتنوئید کل در پوست، گوشت، سرپوش آبششی و دم و باله پشتی از روش اسپکتروفتومتری اندازه‎گیری شد. رنگ سنجی پوست ماهی‎های تیمارها نشان داد که گروه تغذیه شده با عصاره غده چغندر قرمز بیشترین رنگ قرمز نسبت به سبز (پارامترa) و گروه تیماری شاهد کمترین رنگ را در میان گروه‎های تیماری تولید کرده است. در سنجش کاروتنوئیدها نیز بیشترین غلظت کاروتنوئیدها در ناحیه دم و باله پشتی حاصل از عصاره چغندر قرمز (05/0>p) و کمترین غلظت کاروتنوئیدها در ناحیه گوشت گروه شاهد می باشد (05/0>p).

چکیده ندارد.