در راستای مطالعات دوره نوسنگی در ایران، سهم جنوب شرق ایران از این مطالعات بسیار ناچیز بوده است. وجود شرایط ناپایدار محیطی، اقلیم نامساعد، عدم توسعه یافتگی منطقه و دورافتادگی آن از مراکز جغرافیایی- فرهنگی مطرح در تحولات دوره نوسنگی موجب نادیده گرفته شدن جنوب شرق ایران در فرآیند مطالعات این دوره شده است. از سویی دیگر تأکید نظریه ها و فرضیات دوره نوسنگی بر غرب خاورمیانه (هلال حاصلخیزی) به عنوان خاستگاه نوسنگی شدن نیز موجب نادیده گرفته شدن منطقه در مطالعات دوره نوسنگی شده است. اما شناسایی تل آتشی با وسعتی به مساحت 7/5 هکتار به عنوان محوطه ای از دوره نوسنگی پیش از سفال نشان داد که این منطقه بر خلاف بافتار کنونی آن دارای شرایط مساعدی جهت شکل گیری استقرارهای دوره نوسنگی بوده است. این محوطه در 35 کیلومتری شرق بم در بخش دارستان واقع شده است و به عنوان نخستین محوطه لایه نگاری شده از دوران نوسنگی پیش از سفال در جنوب شرق ایران محسوب می شود. اهمیت این محوطه گذشته از وسعت آن در ساختارهای معماری شناسایی شده از آن است که طی فرایند لایه نگاری تل آتشی بدست آمده است. پژوهش حاضر به منظور شناخت و درک بهتر معماری دوره اول تل آتشی به بررسی معماری این محوطه در توالی مراحل مختلف آن می پردازد. با توجه به ناشناخته بودن محوطه و بافتار آن سوألات و فرضیات این پژوهش در راستای مطالعه ای درون نگر و با هدف شناخت روند تغییرات و تحولات معماری و تعیین وضعیت استقرار در مراحل مختلف دوره اول تل آتشی تنظیم شده است. در این راستا به نقش چشم انداز منطقه در معماری آن نیز پرداخته شده است. از فرایند انجام این طرح پژوهش نتایجی به شرح زیر حاصل شده است: معماری تل آتشی به عنوان محوطه ای از دوران نوسنگی پیش از سفال در مقایسه با سایر محوطه های این دوره بیانگر معماری فرهیخته ای است که نمود این فرهیختگی را می توان در تنوع مصالح، ساختارها،تکنیک ها، و فضاهای معماری آن مشاهده کرد. بررسی کمی و کیفی روند تغییرات در عناصر معماری تل آتشی بیانگر یک مرحله اوج(مراحل 5و6) و یک مرحله افول(مراحل 4-1) در معماری این محوطه است. افولی که در معماری این محوطه دیده می شود به نظر می رسد در ارتباط با تغییر شیوه سکونت در استقرار بوده است. به عبارت دیگر استقرار در مراحل پایانی دوره اول به دلایلی رو به فصلی شدن گذاشته که به تناسب آن معماری نیز به دلیل عدم استقرار دائم در محوطه رو به افول می گذارد. نمود تأثیر چشم انداز منطقه در معماری تل آتشی را می توان در نوع مصالح، ابعاد کوچک اتاق ها، تراکم و تنوع زیاد اجاق ها، ابعاد کوچک ورودی ها و جهت کلی شمال شرقی- جنوب غربی فضاها در توالی مراحل دوره اول آن می توان دید. تنها واحد قابل بازسازی در دوره نخست محوطه در مراحل 5 و6 دوره اول قابل شناسایی است که شامل یک اتاق به ابعاد تقریبی 5/1×3/2 متر مربع است که که در گوشه ای از آن اجاقی با سنگچینی در پیرامونش ساخته شده است. در بالای این اجاق ساختاری جهت کنترل و هدایت دود حاصل از اجاق به بیرون قرار داشته است. این فضا دارای دو نوع ورودی بوده است. یکی ورودی شامل ورودی اصلی است که در سقف قرار داشت که از طریق آن امکان دسترسی همزمان به دو فضا فراهم بوده است. ورودی نوع دوم یک ورودی های گرد داخلی است که امکان دسترسی به فضای صندوقچه ای بیرون اتاق را فراهم می آورده است. سقف این فضاها توسط نی و اندود کاهکل پوشانده می شده است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی mrna kif1b? و کاینزین-1 در نرون های حسی و حرکتی بافت نخاع رت های نر ویستار دارای نروپاتی دیابت در پی تمرین استقامتی انجام گردید. بدین منظور، 28 سر رت صحرایی بالغ نر نژاد ویستار به طور تصادفی در چهار گروه هفت تایی: دیابتی تمرین کرده (dt)، دیابتی تمرین نکرده (dc)، سالم تمرین کرده (ht) و سالم تمرین نکرده (hc) قرار گرفتند. جهت القا دیابت، از روش تزریق درون صفاقی محلول stz ( mg/kg45) استفاده گردید. 2هفته پس از تزریق stz، با اثبات نروپاتی دیابت توسط آزمون های آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی، پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط (70-60 درصد vo2max) به مدت 6 هفته اجرا گردید. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت ها تشریح و نرون های حسی و حرکتی l4-l6 بافت نخاع استخراج گردید. بیان mrna kif1b? و کاینزین-1 نیز به روش real time-pcr بررسی شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد نروپاتی دیابت منجر به افزایش mrna kif1b? و کاینزین-1 در نرون های حسی (به ترتیب 005/0=p و 001/0=p) و حرکتی در گروه dc گردید (به ترتیب 001/0=p و 001/0=p). به علاوه، تمرین منجر به کاهش معنی دار mrna kif1b? و کاینزین-1 در نرون های حسی (به ترتیب 04/0=p و 001/0=p) و حرکتی (به ترتیب 001/0=p و 001/0=p) و سطوح گلوکز خون در گروه dt در مقایسه با گروه dc گردید (001/0=p). همچنین تمرین استقامتی منجر به افزایش mrna kif1b? و کاینزین-1 در نرون های حرکتی (به ترتیب 001/0=p و 001/0=p) و mrna کاینزین-1 در نرون های حسی در گروه ht گردید (001/0=p). نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد یکی از عوامل احتمالی درگیر در اختلال انتقال آکسونی در نروپاتی دیابت، می تواند ناشی از تنظیم افزایشی mrna kif1b? و کاینزین-1 در نرون های حسی و حرکتی رت های دیابتی شده توسط stz باشد و تمرین استقامتی می تواند به عنوان یک راهبرد غیردارویی، این افزایش را تعدیل و به سطوح نرمال نزدیک کند.

هدف از انجام مطالعه حاضر، تاثیر خستگی عضلات اندام تحتانی ناشی از پیاده روی برترکیب بدن برخی شاخص های خونی پوسچر ایستا و پویای زنان غیر فعال بود. به همین منظور تعداد 34 زن غیرفعال با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. و سپس به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (با میانگین سنی 96/2±63/30و میانگین قدی 12/5±81/161سانتی متر و میانگین وزنی 90/8±44/62 کیلوگرم ) و گروه کنترل ( با میانگین سنی 3.02±53/28 و میانگین قدی 26/4±48/162 سانتی متر و میانگین وزنی 82/8±17/63 کیلوگرم) تقسیم شدند. برای سنجش تعادل آزمودنی ها قبل و بعد از پروتکل خستگی که شامل حداکثر 30 دقیقه پیاده روی شدید بروی تردمیل بود، از آزمون لک لک جهت سنجش تعادل ایستا و آزمون میدانی ستاره جهت سنجش تعادل پویا استفاده شد. در ابتدا و انتهای دوره تمرینی سطوح پلاسمایی hdl، ldl، کلسترول و قند خون اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین تغییرات قبل و بعد از 8 هفته تمرین در متغیرهای پژوهش از آزمون تی همبسته و برای بررسی تغییرات بین گروه-های پژوهش از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. آزمون آنالیز واریانس یک طرفه اختلاف معناداری بین گروه ها نشان داد.

چکیده تحقیق حاضر به مقایسه تأثیر یک دوره تمرینات تداومی و تناوبی بر برخی عوامل آمادگی جسمانی(قدرت، سرعت، استقامت، چابکی، توان بی هوازی) دانش آموزان پسر غیرورزشکار می پردازد. روش تحقیق نیمه تجربی است. نمونه آماری تحقیق شامل 45 نفر از دانش آموزان پسر غیرورزشکار مقطع متوسطه دوم بوده که به صورت داوطلبانه در این طرح پژوهشی شرکت کرده و به شکل تصادفی به سه گروه 15 نفری کنترل، تجربی1(تمرینات تداومی) و تجربی 2 (تمرینات تناوبی) تقسیم شدند. تمرینات تناوبی و تداومی به مدت 8 هفته و هفته ای سه جلسه 1 ساعته برگزار شد. جهت ارزیابی توان بی هوازی از آزمون وینگیت30 ثانیه ای، ارزیابی چابکی با استفاده از آزمون دوی 9×4 ، ارزیابی سرعت با استفاده از آزمون 60 متر سرعت، استقامت قلبی تنفسی با استفاده از آزمون دوی 1600 متر و ارزیابی قدرت عضلات چهار سر ران با استفاده از دینامومتر انجام شد. تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده با استفاده از آزمون های t وابسته، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که یک دوره تمرینات تداومی و تناوبی بر چابکی، استقامت عضلانی، سرعت، توان بی هوازی و قدرت عضلات چهارسرران دانش آموزان پسر غیرورزشکار تأثیر معنی داری دارد(05/0?p). ولی بین تأثیر دو نوع تمرین بر عوامل فوق، تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05/0?p). کلمات کلیدی : تمرین تداومی، تمرین تناوبی، عوامل آمادگی جسمانی.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.