هدف از پژوهش حاضر، شناخت فرایندهای ژئومورفولوژیکی موثر بر پایداری بستر شهری و محدودیت هایی است که این عوامل برای توسعه شهری فراهم می نمایند. محل استقرار سکونتگاه ها و سایر تأسیساتی که انسان ایجاد می کند، تحت تأثیر عوامل محیطی به ویژه ژئومورفولوژی و زمین شناسی می باشد. در هنگام توسعه شهرها باید به دینامیسم محیط طبیعی مثل زمین لرزه، لغزش، فرو نشینی و... توجه کافی مبذول داشت وگرنه شهر در آینده دچار مشکلات فراوانی خواهد شد. در نتیجه توسعه شهر بدون در نظر گرفتن بستر مرفولوژیکی و مخاطرات آن منجر به توسعه در مناطق پر مخاطره و معالا آسیب پذیری ساکنین و مراکز مسکونی و صنعتی شهر می گردد. مبتنی بر چنین دیدگاهی مسئله تحلیل ویژگی های ژئومورفولوژیکی موثر در پایداری بستر شهر جوانرود مورد توجه قرار گرفته است. روش تحقیق بکار گرفته شده مبتنی بر دو روش تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی و مطالعات میدانی بوده است. بدین منظور پس از جمع آوری داده های اولیه و چندین بازدید میدانی، مجموعه نقشه های موضوعی اولیه مشتمل بر لیتولوژی، مرفولوژی، گسل و خط واره ها، فیزیوگرافی خاک، کاربری اراضی، شیب و جهت شیب، شبکه آبراهه ها و راه های دسترسی در محیط نرم افزاری به صورت رقومی تهیه و ترسیم گردیده اند. سپس هرکدام از مخاطرات زمینی (زمین لرزه و زمین لغزش) در قالب یک مدل تحلیلی، آنالیز و پهنه بندی گردید و سپس با همنهاد سازی نقشه های پهنه بندی هر کدام از مخاطرات، نقشه نهایی پهنه بندی مخاطرات ژئومورفولوژیکی برای محدوده مورد مطالعه تهیه گردید. یافته های تحقیق موید آسیب پذیر بودن بستر جدید شهر جوانرود و روند توسعه آن (شمال، شمال شرق و شرق) می باشد. روند تحول شهر جوانرود در دهه گذشته با توجه به نقشه مخاطرات موید توسعه فیزیکی شهر بدون توجه به زیر ساخت های مخاطره آمیز آن است. به طوری که درجه آسیب پذیری مخاطرات ژئومورفولوژیک شهر جوانرود پر خطر تا بسیار پر خطر می باشد.