با توجه به چالش هایی که سازمان ها امروزه با آن مواجه هستند ،ایجاد سازمان خلاق یکی از نیازهای استراتژیک برای موفقیت در بلند مدت می باشد. در این میان نیز مدیران و کارکنان در رسیدن به اهداف سازمان بسیار موثر تلقی می شوندو تعامل انسان با متغیرهای سازمانی (نظیر سرپرست، همکار و محیط کار و ...) و چگونگی ادراکات او از این عوامل، موجب بروز حالت های عاطفی و ذهنی مثبت و منفی در فرد گردیده که تمام فعالیت ها و بالاخص عملکرد وی را تحت تأثیر قرار می دهد. بنا براین رابطه مدیر با کارکنان می تواند عملکرد کارکنان را به سمت عملکردی با خلاقیت بالا و یا بالعکس سوق دهد. مدیران زمانی می توانند به خوبی از عهده وظایف محوله بر آیند که از مهارت تعامل با کارکنان و ایجاد رابطه مناسب برخوردار باشند . مقاله حاضرضمن بررسی رابطه مدیر و کارکنان سعی در شناسایی موانع بروز خلاقیت و ارا‍‍ئه راهکارهایی در بالا بردن مشارکت خلاقانه کارکنان و در نهایت سازمانی خلاق،پر انرژی ، نوآور و سازنده دارد. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی است و با استفاده از ابزار پرسشنامه داده های لازم از کارکنان صفی وستادی دانشگاه الزهرا جمع آوری شده است. مدل استفاده شده در این پژوهش مدل لین اتواتر و ابراهام کارملی است که از 3 مفهوم اصلی رابطه رهبر – پیرو lmx , انرژی و خلاقیت شکل گرفته است. یافته های بدست آمده از این پژوهش، با استفاده ازرگرسیون و آزمون تحلیل مسیر (مدل یابی معادلات ساختاری) بر تأثیر غیر مستقیم کیفیت رابطه مدیران بر بروز خلاقیت کارکنان در محیط کار به واسطه انرژی دلالت دارد و پیشنهادهای ارائه شده از یافته های این پژوهش در برگیرنده راه کارهایی به رهبران برای افزایش خلاقیت درمحیط کار می باشد.