تجارت الکترونیک در دههء اخیر به دلیل سرعت و کارایی بالا و کاهش هزینههای مبادله به الگوی تجاری غالب تبدیل شده است. اکثر کشورها از جمله ایران به منظور حفظ رقابت جهانی مجبور شدهاند که کلیه ابعاد و اجزاء اقتصاد خویش از جمله بنگاههای اقتصادی و مصرفکنندگان را همگام و هماهنگ سازند. در این میان، به نظر میرسد بنگاههای کوچک و متوسط با توجه به نقش اساسی که در تولید و اشتغال کشور دارند هنوز نتوانستهاند تجارت الکترونیک را به عنوان شیوه مرسوم مبادلات بپذیرند و با مشکلات و موانعی از جمله سختافزاری و نرمافزاری مواجههستند. اولین قدم در ارائه راهکارهای لازم برای رفع موانع فوق، شناخت دقیق مشکلات و موانع پذیرش تجارت الکترونیک توسط این بنگاهها است. در این مطالعه با فرض شرکتهای نمونه صادراتی سال 1387 و نیمه اول 1388 به عنوان نمونه آماری، سعی براین است که مشکلات بنگاههای کوچک و متوسط در پذیرش تجارت الکترونیک مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. مشکلات و موانع مورد نظر در 27 متغیر مورد بررسی قرار گرفت که نهایتا" در 4 عامل کلی "نارسایی قوانین، سنتی بودن شیوه مدیریت، فقدان تخصص و توانمندی نیروی انسانی و گرایش به مراوده نزدیک و حضوری" طبقهبندی شدند. نتایج حاصل نشاندهنده این است که دو عامل"نارسایی قوانین و سنتی بودن شیوه مدیریت" به ترتیب دارای بیشترین تاثیر در عدم پذیرش تجارت الکترونیک توسط بنگاههای کوچک و متوسط اقتصادی هستند که به منظور رفع آنها لازم است در برنامههای حمایتی و سیاستی نهادهای مربوطه مدنظر قرار گیرد. واژگان کلیدی ؛ تجارت الکترونیک، بنگاههای کوچک و متوسط smes، فقدان تخصص نیروی انسانی، گرایش به مراوده حضوری