چکیده: هدف: هدف این تحقیق بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر عملکرد خانواده، دارای فرزند ناتوان ذهنی در شهرستان اراک در استان مرکزی بود.روش:جامعه آماری این پژوهش شامل مادران دارای فرزند ناتوان ذهنی(پسر) که بالغ بر174نفر بودند.30نفربه صورت تصادفی ساده انتخاب شدند.که 15 نفردرگروه آزمایش و15نفردیگر در گروه کنترل به طور تصادفی تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل یک پرسشنامه جمعیت شناختی محقق ساخته و پرسشنامه عملکرد خانواده بلوم بود.گروه آزمایش در 7 جلسه(دو ساعته) آموزش های مهارت های زندگی دریونیسف شرکت کردند.گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. یافته ها:نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین نمرات باقی مانده گروه آزمایش و گروه کنترل معنی دار است.(0001/0p<).بنابر این اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر عملکرد خانواده،دارای فرزندناتوان ذهنی گروه آزمایش تحقیق تایید شد.نتیجه گیری: آموزش مهارتهای زندگی به خانواده های دارای فرزندناتوان ذهنی موجب ارتقاء وافزایش عملکرد خانواده می شود. واژه ها ی کلیدی:آموزش مهارت های زندگی،کودک ناتوان ذهنی، عملکرد خانواده

شبکه های manet شبکه های ارتباطی فاقد زیرساختار و کنترل کننده های مرکزی هستند که معمولاً برای منظوری خاص، به طور موقت و سریع برپا می شوند. سرعت برپایی شبکه و کاهش وابستگی به زیرساختارها موجب استفاده روزافزون از شبکه های manet در کاربردهای مختلف شهری، نظامی، عملیات جستجو و نجات شده است. گره ها در چنین شبکه ای متحرک بوده و می توانند آزادانه به شبکه اضافه شده و یا شبکه را ترک کنند، از این رو همبندی شبکه به طور پیوسته در حال تغییر است. در این شبکه ها، اگر دو گره در محدوده ارسال رادیویی یکدیگر واقع باشند، به طور مستقیم و در غیر این صورت از طریق مسیری متشکل ازگره های میانی به تبادل اطلاعات می پردازند. زمانی که دو گره متحرک از محدوده ارسال رادیویی یکدیگر خارج شوند، لینک بی سیم بین آنها شکسته خواهد شد. اگر یکی از لینک های تشکیل دهنده مسیر بشکند، کل مسیر بلا استفاده شده و باید لینک شکسته، ترمیم و یا مسیر جدید ساخته شود. اغلب پروتکل های مسیریابی، دنبال یافتن کوتاهترین مسیر هستند، اما تحقیقات نشان داده است که کوتاهترین مسیر در شبکه هایmanet می تواند مسیر بسیار ناپایداری بوده و با یک حرکت کوچک گره به آسانی شکسته شود. با شکست مسیر، نرخ تحویل داده کاهش یافته و میانگین تاخیر و اختلاف تاخیر رسیدن بسته ها افزایش می یابد. از طرفی افزایش سرباره حاصل از ترمیم و یا یافتن مسیر جدید، کارآیی کلی شبکه را کاهش داده و مصرف انرژی گره های متحرک را افزایش می دهد. در این پایان نامه، با استفاده از زمان رفت و برگشت بسته داده و تصدیق متناظر آن در لایه mac، فاصله بین گره های متحرک در شبکه manet تخمین زده شده و پایداری لینک ها به صورت پویا ارزیابی می شوند. سپس پروتکل مسیریابی جدیدی پیشنهاد شده است که بر اساس پایداری لینک ها، مسیرهای پایدارتر را برمی گزیند و با استفاده از اطلاعات وضعیت لینک ها، زمان شکست مسیرها را پیش بینی کرده و قبل از وقوع شکست ابتدا به ترمیم و سپس به یافتن مسیر جدید خواهد پرداخت. پروتکل پیشنهادی با omnet++ شبیه سازی شده و نتایج حاصل از آن در مقایسه با پروتکل مسیریابی aodv نشان دهنده بهبود کارآیی در شرایط مختلف، افزایش قابلیت اطمینان ارسال بسته ها و همچنین افزایش گسترش پذیری پروتکل می باشد.