در مطالعه حاضر، تأثیر متغیرهای دانش پیشین و انگیزش خواندن در پیش بینی درک خواندن زبان آموزان غیر فارسی زبان در مورد زبان فارسی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، 42 نفر از زبانآموزان سطح پیشرفته مرکز آموزش زبان دانشگاه بینالمللی امام خمینی شامل 27 مرد و 15 زن به عنوان جامعه آماری پژوهش انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش شامل آزمون درک خواندن فارسی و دو پرسشنامه انگیزش خواندن و دانش پیشین هر سه پژوهشگر-ساخته بودند. ابتدا از آزمودنیها آزمون درک خواندن گرفته شد و در همان جلسه زبانآموزان پرسشنامه دانش پیشین را کامل کردند. در جلسه هفته بعد، آزمودنیها پرسشنامه انگیزش را که شامل 30 ماده بود، تکمیل نمودند. نتایج تحلیل دادهها نشان داد که هر دو متغیر انگیزش خواندن و دانش پیشین رابطه معناداری با درک خواندن دارند و 66 درصد واریانس درک خواندن بر پایه ترکیب انگیزش خواندن و دانش پیشین تعیین میشود و دانش پیشین نسبت به انگیزش خواندن رابطه قویتری با درک خواندن زبان آموزان داشت. شایان ذکر است که این پیشبینی کامل نیست، چرا که درک خواندن با عوامل دیگری نیز رابطه دارد، اما با این دو متغیر رابطه نیرومندی دارد. همچنین دلیل نیرومندتر بودن رابطه درک خواندن با دانش پیشین ممکن است تا حدی به وجود رابطه بین دو متغیر دانش پیشین و انگیزش خواندن مربوط باشد.