این پروژه برای تعیین ترکیب شیمیایی و انرژی قابل متابولیسم ضایعات بوجاری واریته های مختلف گندم و بررسی اثر سطوح مختلف آن بر عملکرد جوجه های گوشتی در قالب 6 آزمایش انجام گرفت. بیشترین ضریب تغییرات مربوط به بخش فیبر خام و adf واریته ها بود. مقادیر tmen به طور معنی داری برای ضایعات بوجاری واریته های مختلف گندم متفاوت بودند. معادلات به دست آمده از آنالیز رگرسیون نشان داد که ndf بهترین فاکتورمنفرد برای تخمین tmen است. در آزمایش دوم، مقادیر amen برای پنج واریته از ضایعات بوجاری گندم و اثر مکمل آنزیمی زایلاناز بر amen محاسبه شد. مقادیر amen واریته ها از 2811 تا 3123 کیلوکالری برکیلوگرم در تغییر بود. افزودن آنزیم منجر به افزایش معنی داری در مقادیر amen به میزان 4.41 درصد گردید. در آزمایش سوم، اثر مکمل آنزیمی فیتاز بر amenو قابلیت هضم فسفر دو واریته از ضایعات بوجاری گندم تعیین شد. مقادیر amen دو واریته به ترتیب 2968 و 2985 کیلوکالری برکیلوگرم بودند. افزودن فیتاز به جیره، amen را 2.92 درصد افزایش داد. مقادیر قابلیت هضم ظاهری فسفر دو واریته به ترتیب 40.07 و 28.58 درصد بودند. افزودن فیتاز منجر به افزایش معنی دار قابلیت هضم ظاهری فسفر به میزان 9.22 درصد گردید. نتایج آزمایش 2و3، نشان داد که amen تحت تأثیر واریته و ترکیب شیمیایی آن قرار می گیرد و مکمل آنزیمی مقدار amen را افزایش می دهد. درآزمایش های 4، 5 و6، اثر سطوح ضایعات بوجاری گندم و مکمل آنزیمی بر عملکرد، پارامترهای دستگاه گوارش و برخی متابولیتهای خونی در سه دوره زمانی صفر تا 10، 11 تا 24 و 25 تا 42 روزگی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. پنج سطح ضایعات بوجاری گندم به ترتیب صفر، 6، 12، 18 و 24% در جیره آغازین ، صفر، 9، 18، 27 و 36 درصد در جیره رشد و صفر، 15، 30، 45 و 60% در جیره پایانی و دو سطح آنزیم اندوفید حاوی زایلاناز و بتا گلوکاناز (صفر و 0.05%) بودند. نتایج این بخش نشان داد که سطح مطلوب استفاده از ضایعات بوجاری گندم در جیره آغازین، رشد و پایانی جوجه های گوشتی به ترتیب 12، 18 و 45 درصد جیره بود. با استفاده از آنزیم های تجاری سطح مطلوب استفاده از ضایعات بوجاری گندم در جیره آغازین، رشد و پایانی جوجه های گوشتی به ترتیب به 18، 27 و60 درصد جیره افزایش پیدا کرد.

چکیده این آزمایش جهت بررسی اثر آبلیمو و پودر آویشن و اثر برهم‏کنش آن‏ها بر عملکرد، فراسنجه‏های خونی، سیستم ایمنی و خصوصیات دستگاه گوارش جوجه‏های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی انجام شد. در این آزمایش از 216 قطعه جوجه نر سویه راس 308 به‏ صورت آزمایش فاکتوریل 3×2 برپایه طرح کاملا تصادفی با دو سطح آبلیمو(صفر و دو میلی‏لیتر در لیتر آب آشامیدنی) و سه سطح پودر آویشن(صفر، پنج و 10گرم در کیلوگرم جیره غذایی) با شش تیمار و چهار تکرار و تعداد نه پرنده در هر تکرار استفاده شد. آزمایش از 25 تا 42 روزگی انجام و قبل از آن جوجه‏ها با جیره یکسان تغذیه شدند. از روز 25 جوجه‏ها روزانه هشت ساعت از ساعت نه تا 17 در دمای 0c 2 ± 34 قرار گرفتند. آب و خوراک نیز تا پایان دوره آزمایش به صورت آزاد در اختیار جوجه‏ها قرار گرفت. در پایان دوره آزمایش میزان مصرف خوراک و اضافه وزن اندازه‏گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. نتایج نشان داد که خوراک مصرفی، اضافه وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، نسبت هتروفیل به لنفوسیت، فعالیت آنزیم گلو تاتیون پراکسیداز و غلظت کلسترول سرم تحت تاثیر اثرات اصلی آبلیمو و پودر آویشن قرار نگرفتند(05/0<p). در حالی‏که اثر برهم‏کنش این دو افزودنی باعث بهبود عملکرد و کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت و غلظت تری‏گلیسرید سرم و افزایش وزن نسبی طحال شد(05/0>p). استفاده همزمان از پنج گرم در کیلوگرم پودر آویشن و دو میلی‏لیتر در لیتر آبلیمو، خوراک مصرفی و اضافه وزن بدن را به ترتیب به میزان 229 و 165 گرم افزایش داد. افزودن پنج و10 گرم در کیلوگرم پودر آویشن به جیره غذایی و دو میلی‏لیتر در لیتر آبلیمو به آب آشامیدنی به ترتیب به میزان 8/9، 1/11 و 5/8 میلی‏گرم دردسی لیتر باعث کاهش غلظت تری گلیسرید سرم شد(05/0>p). سایر فراسنجه‏های خونی، سلول‏های خونی و وزن اندام‏های داخلی تحت تاثیر اثرات اصلی و اثرات برهم‏کنش قرار نگرفتند(05/0<p). به طور کلی افزودن همزمان پنج گرم در کیلوگرم پودر آویشن به جیره غذایی و دو میلی لیتر در لیتر آبلیمو به آب آشامیدنی می‏تواند باعث بهبود عملکرد طیور در شرایط تنش گرمایی شود.

این مطالعه به منظور مقایسه اثر پودر اوکالیپتوس، آنتی ‏بیوتیک ویرجنیامایسین و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، پاسخ ایمنی و پارامترهای خونی جوجه‏های گوشتی انجام گرفت. بدین منظور از 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و 10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه بدون هیچ ماده افزودنی 2- جیره پایه + 25/0 درصد پودر اوکالیپتوس 3- جیره پایه + 5/0 درصد پودر اوکالیپتوس 4- جیره پایه + 02/0 درصد آنتی‏ بیوتیک ویرجنیامایسین 5- جیره پایه + 01/0 درصد پروبیوتیک پروتکسین بودند.

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف پودر به‏لیمو و ویتامین c بر عملکرد و برخی فراسنجه‏های ‏خونی جوجه‏های‏گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی روی 160 جوجه نر یک‏‏‏روزه سویه راس 308 انجام شد. جوجه‏ها تا 25 روزگی با جیره تجاری آغازین و رشد، هم‏سان با کاتالوگ راس تغذیه شده و سپس به طور تصادفی در چهار تیمار شامل سه سطح پودر به‏لیمو (صفر، 0/5 و یک درصد جیره) و یک سطح ویتامین c (250 میلی‏گرم بر کیلوگرم جیره) با چهار تکرار (هر کدام شامل 10 پرنده)، قرار گرفتند. با آغاز تنش گرمایی از روز بیست و پنجم پرنده ها از ساعت نه شب تا پنج بعد از ظهر، در معرض دمای 2 ± 35 درجه سانتی‏گراد قرار گرفتند. در پایان آزمایش (42 روزگی)، یک جوجه از هر پن به طور تصادفی انتخاب و پس از وزن‏کشی و خون‏گیری کشتار شد. نتایج نشان داد که مصرف یک درصد به‏لیمو منجر به افزایش مصرف خوراک، افزایش وزن و بهبود ضریب تبدیل غذایی به ترتیب، به میزان 3/29، 5/81 و 2/59 درصد در مقایسه با گروه شاهد شد (p<0/05). با مصرف یک ‏درصد به‏لیمو وزن نسبی سینه نسبت به گروه شاهد 11/53 درصد افزایش یافت (p<0/05). هم‏چنین تیمارها منجر به افزایش وزن بورس شدند (p<0/05). استفاده از نیم درصد و یک درصد به‏لیمو به ترتیب منجر به کاهش 15/85 و 17/57 درصد ldl خون نسبت به گروه شاهد شد. هم‏چنین مصرف یک درصد به‏لیمو منجر به کاهش هتروفیل به میزان 3/5 درصد، افزایش لنفوسیت به میزان 3/5 درصد و کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت به میزان 0/06 درصد نسبت به گروه شاهد شد (p<0/05). افزایش آنزیم گلوتاتیون‏پراکسیداز در سه تیمار دیده شد (p<0/05)، به طوری‏که مصرف یک درصد به‏لیمو و ویتامین c افزایش آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز را به ترتیب، به میزان 51/81 درصد و 27/90 درصد نسبت به گروه شاهد در پی داشت. نتایج این آزمایش نشان داد که سطوح مختلف پودر به‏لیمو و ویتامین c می‏تواند منجر به بهبود عملکرد، افزایش وزن سینه، وزن بورس، شمار لنفوسیت‏ها، آنزیم گلوتاتیون ‏پراکسیداز وکاهش کلسترول، هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت خون و نیز غلظت ldlخون شده و احتمالا تا اندازه‏ای اثرات منفی تنش گرمایی بر عملکرد پرنده را کاهش دهد و سبب تقویت پاسخ ایمنی پرنده گردد.

این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر گیاه نعناع فلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، برخی فراسنجه‏های خونی، وزن نسبی اندام های داخلی و پاسخ ایمنی جوجه‏های گوشتی تحت شرایط تنش‏گرمایی اجرا شد. بدین منظور از 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار و10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد (جیره پایه) 2- جیره پایه+5/0 درصد پودر نعناع فلفلی 3- جیره پایه+ یک درصد پودر نعناع فلفلی 4- جیره پایه+2/0 درصد پودر بادرنجبویه 5- جیره پایه+4/0 درصد پودر بادرنجبویه بودند. آزمایش از 24 تا 42 روزگی اجرا و قبل از آن جوجه ها با جیره پایه تغذیه شدند. از 25 روزگی جوجه ها روزانه هشت ساعت از 9 تا 17 در دمای 2±0c34 قرار گرفتند. در پایان دوره آزمایش میزان مصرف خوراک و اضافه وزن اندازه‏گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در پایان دوره آزمایش از هر پن یک پرنده انتخاب و جهت اندازه گیری فراسنجه‏های خونی و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خونگیری شد.

این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر گیاه نعناع فلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، برخی فراسنجه‏های خونی، وزن نسبی اندام های داخلی و پاسخ ایمنی جوجه‏های گوشتی تحت شرایط تنش‏گرمایی اجرا شد. بدین منظور از 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار و10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد (جیره پایه) 2- جیره پایه+5/0 درصد پودر نعناع فلفلی 3- جیره پایه+ یک درصد پودر نعناع فلفلی 4- جیره پایه+2/0 درصد پودر بادرنجبویه 5- جیره پایه+4/0 درصد پودر بادرنجبویه بودند. آزمایش از 24 تا 42 روزگی اجرا و قبل از آن جوجه ها با جیره پایه تغذیه شدند. از 25 روزگی جوجه ها روزانه هشت ساعت از 9 تا 17 در دمای 2±0c34 قرار گرفتند. در پایان دوره آزمایش میزان مصرف خوراک و اضافه وزن اندازه‏گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در پایان دوره آزمایش از هر پن یک پرنده انتخاب و جهت اندازه گیری فراسنجه‏های خونی و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خونگیری شد.