در این تحقیق تاثیر مصرف خوراکی مورفین در موشهای باردار را بر تکوین کمپلکس آمیگدال جنین آنها بررسی کردیم. 300 گرم) به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. پس از 24 ساعت جفت شدن - موش های ماده بالغ نژاد ویستار ( 250 حیوانات ماده با موش های نر و حصول اطمینان از بارداری موشهای ماده در قفسهای دو تائی نگهداری شدند. حیوانات گروه 0) را بصورت محلول در آب خوراکی دریافت کردند. در روز 19 بارداری ، موشها با /05mg/ml ) آزمایش روزانه مورفین دوز بالای کلروفورم کشته شده و جنینهایشان از بدن مادر خارج و در فرمالین 10 % فیکس شدند. همچنین، خون مادران برای اندازه گیری غلظت کورتیکوسترون پلاسما به روش الایزا مورد استفاده قرار گرفت. قد و وزن جنینها اندازه گیری شد و مراحل تثبیت، پردازش بافتی، برش گیری و رنگ آمیزی (هماتوکسیلین-ائوزین) انجام و نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ مورد آنالیز قرار گرفتند. تحقیق ما نشان داد که سطح پلاسمائی کورتیکوسترون خون (motic) نوری و نرم افزار موتیک موشهای مادر و قد و وزن جنینهای گروه آزمایش تفاوت معنی داری با گروه کنترل نداشت. کاهش ابعاد و مساحت کمپلکس آمیگدال در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل دیده شد. اندازه سلولها نیز در گروه آزمایش کاهش ولی تعداد آنها افزایش یافته بود. نتیجه این تحقیق نشان داد که تجویز خوراکی مورفین در دوران بارداری باعث کاهش رشد کمپلکس آمیگدال در جنین موشهای باردار میشود. از سوی دیگر، سلولهای ناحیه آمیگدال در جنینهای گروه آزمایش از نظر اندازه کوچکتر و از نظر تعداد بیشتر از گروه کنترل بودند.