ساخت ژنها از سال ها پیش مورد توجه محققان مهندسی ژنتیک بوده است. مسلما با توسعه ی تکنیک های ساخت ژن های سنتتیک، به دلیل کاربرد های فراوان آنها، می توان در روند تحقیقات مولکولی سهولت ایجاد نمود. به طور کلی روش های ساخت این گونه از ژنها به دو دسته ی روش های مبتنی بر pcr و روش های فاقد pcr تقسیم بندی می شوند. در این مطالعه به دلیل اهمیت این تکنیک ها از یک طرف و اهمیت پروتئین های جاذب فلز از طرفی دیگر به انجام مطالعه پیرامون ساخت ژن سنتتیک یکی از انواع این گونه پروتئین ها پرداخته شده است. ساخت ژن کدگذار smta با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمرازی هم پوشان از اهداف مدنظر این پروژه بوده است. طراحی اولیگو نوکلئوتیدهای سازنده ی ژن، به کارگیری متد ساخت تک مرحله ای و بهینه سازی به جهت کاهش هزینه ها و افزایش سرعت روند سنتز ژن در مرحله ی اول این پروژه صورت پذیرفت. طی این امر سعی بر آنالیز اثرات عوامل مختلف بر روی ساخت ژن مورد نظر و کارآیی آن از جمله تاثیر غلظت عوامل موثر در روند سنتز بوده است که در نهایت توانسته شد ژن در کمتر از 40 دقیقه سنتز شده و یکی از روش های ساخت ژن بر اساس pcr با نام سنتز ژن تسهیل شده بهینه سازی بگردد. در نهایت نیز ژن ساخته شده به درون وکتور pbluescript ksانتقال یافت و در باکتری اشرشیاکلی کلون گشت تا رده ای ایجاد شود که بتوان از آن در مطالعات بعدی در بیان پروتئین، آنالیز ساختار و غیره مورد استفاده قرار بگیرد

سرطان معده یکی از رایج ترین انواع سرطان در دنیاست و تقریبا هرساله حدود یک میلیون بیمار در سرتاسر دنیا تشخیص داده می شوند. بر این اساس بررسی مسیرهای محتمل مولکولی به منظور درک هرچه بیشتر مکانیسم های مولکولی درگیر در آن و در نهایت یافت بیومارکرها و روش های درمان مولکولی ضروری به نظر می رسد. در مطالعه ی حاضر به بررسی و مقایسه ی بیان ژن suz12، کدگذار عضوی از کمپلکس polycomb repressive complex2 بین نمونه های تومور آدنوکارسینومای معده و بافت نرمال معده پرداخته ایم. این کمپلکس وظیفه ی ایجاد تری متیلاسیون هیستونh3k27 را برعهده دارد و بدین طریق باعث مهار بیان ژن هدف می گردد. بررسی میزان بیان ژن hotair به عنوان مولکول همکار بالقوه suz12 نیز در مطالعه ی حاضر مورد بررسی قرار گرفته است. به علاوه، بیان ژن های jam2, jam3 و afap (کدگذار پروتئین های اتصالات محکم سلولی و سیتواسکلت) و همچنین ژن فاکتور رونویسی foxc1 به عنوان ژن هایی که احتمالا بتوانند در مسیرهای پایین دست prc2 عمل کنند، در مطالعه ی پیش رو صورت گرفت. نتایج حاکی از وجود تفاوت بیان ژن hotair به میزان 285/5 برابر(p-value=0.016) ، ژن jam2 به میزان 9/1 برابر (p-value= 0.04) ، ژن jam3 به میزان 73/0 (p-value= 0.035) ، ژن afap به میزان 89/3برابر (p-value= 0.048) و همچنین ژن foxc1 به میزان 81/3 برابر (p-value= 0.015) در بافت های توموری نسبت به بافت های نرمال می باشد. در نهایت به منظور بررسی بیشتر عملکرد ژن suz12 در سلول های معده، آنالیز اثر کاهش بیان ژن مذکور نیز در رده های سلولی معده صورت پذیرفت. نتایج حاکی از نقش این ژن در حیات سلول های معده می باشد. مطالعه ی حاضر پیشنهاد کننده ی نقش های احتمالی ژن های یاد شده در روند ایجاد و پیش روی سرطان معده می باشد. نتایج مطالعه ی پیش رو خواهد توانست دیدگاه های مناسبی برای مطالعات آینده روی ژن های مذکور در سرطان معده فراهم کند.