آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 2×3 برای مطالعه اثرات سطوح پروتئین (سطح پیشنهادی راهنمای راس و سطح 2% کمتر) و سطوح فرماکتو (صفر، 1/5 و 3 گرم در کیلوگرم جیره پایه) بر صفات عملکردی رشد و قابلیت هضم ایلئومی ماده آلی و پروتئین خام صورت گرفت. از آنتی¬بیوتیک سالینومایسین به عنوان کنترل مثبت در آزمایش استفاده گردید. نتایج حاصله در دوره رشد نشان داد که هیچ یک از صفات عملکردی تحت تأثیر افزودن پری¬بیوتیک نمی¬باشد. همچنین افزودن سالینومایسین نیز اثری بر این صفات نداشت. در دوره پایانی، افزودن پری¬بیوتیک باعث بهبود ضریب تبدیل غذایی شد (0/1>p). در کل دوره، هیچکدام از صفات عملکردی تحت تأثیر افزودن پری¬بیوتیک قرار نگرفت. با این حال، گروهی از جوجه¬ها که میزان 1/5 گرم در گیلوگرم فرماکتو دریافت کرده بودند دارای پایین¬ترین میزان ضریب تبدیل غذایی بودند. افزودن فرماکتو بصورت معنی¬داری قابلیت هضم ماده آلی و پروتئین را افزایش داد (0/05>p). افزودن 1/5گرم در گیلوگرم فرماکتو و یا سالینومایسین باعث بهبود قابلیت هضم ماده آلی شد (0/1>p). جوجه¬های تغذیه شده با سطح بالای پروتئین، درصد گوشت سینه بیشتری داشتند (0/05>p). افزودن 1/5 گرم در گیلوگرم فرماکتو باعث کاهش درصد چربی حفره بطنی نسبت به گروه کنترل شده بود (0/5>p).