یکی از علل رویکرد شاعران معاصر عرب به شیوه نقاب/قناع پنهان شدن در پشت شخصیت های گوناگون بیان غیر مستقیم افکار و احساسات می باشد. این گونه تعبیر و ساختار در شعر عربی دارای عوامل متعددی است که می توان به عوامل سیاسی، اجتماعی، روحی، فرهنگی، فنی و قومی اشاره کرد. نقاب با استفاده از تکنیک بنیامتنی یا به کارگیری ضمائر المتکلم، مخاطب و غایب یک اثر ادبی خلق میشود. به سه صورت ساده، مرکب و اختراعی می باشد و بر اساس شخصیت های انتخاب شده به انواع دینی صوفی تاریخی ادبی اسطوری و ملی تقسیم می شود. به نظر می رسد بیاتی بیش از شاعران دیگر از این ابزار استفاده کرده است و می توان او را آفریننده این فن دانست. نقاب بیاتی شامل اشخاصی مانند حلاج، معری، خیام و ... و شهرهایی چون بابل، دمشق، نیشابور و ... است. وی این نقاب ها را به کار گرفته است تا از واقعیت موجود زمانه پرده بردارد. این پایان نامه در صدد است تا ضمن نگاهی اجمالی به موارد گفته شده، شیوه به کار گیری آن را بر مجموعه آثار عبد الوهاب البیاتی با تأکید بر به کارگیری شخصیتها و شهرها بررسی نماید.