کانابینوئیدها اثرات فارماکولوژیک خود را عمدتا با فعال نمودن رسپتورهای اختصاصی غشایی به انجام می رسانند. در حال حاضر دو گیرنده کانابینوییدی cb1 و cb2 مورد شناسایی قرار گرفته اند. به نظر می رسد سیستم کانابینوییدی در تعدیل رفتارهای شبه اضطرابی در مطالعات بالینی و تجربی دارای اهمیت باشد. هدف این مطالعه بررسی اثر سیستم کانابینوئیدی هسته سپتوم جانبی (ls) رت های نر دیابتی بر رفتارهای مرتبط با اضطراب با استفاده از ماز بعلاوه مرتفع بود. تزریق یک طرفه دوزهای مختلف آگونیست اختصاصی گیرنده cb1 win55212-2, (001/0، 5 /0 و µg/rat5/0) در هسته سپتوم جانبی، درصد باقیماندن در بازوی باز ((%oat و دفعات ورود به بازوی باز %oae)) را کاهش داد که نشان دهنده افزایش رفتارهای شبه اضطرابی است در حالی که در تزریق مقادیر001/0، 01/0 و µg/rat1/0 از am251 (آنتاگونیست اختصاصی گیرنده cb1)در ناحیه مذکور، اثر معنی داری روی فاکتورهای مرتبط با اضطراب نداشت. در بخش دیگری از مطالعه تجویز داخل سپتومی دوز بی اثر am251 (µg/rat 01/0) قبل از تزریق دوزهای مختلف win55212-2 انجام گرفت. نتابج نشان داد که تزریق am251 از اثر اضطراب زایی win55212-2 جلوگیری کرد. بنابراین احتمال دارد سیستم کانابینوئیدی هسته سپتوم جانبی رت های نر با واسطه گیرنده cb1 نقش مهمی در تعدیل رفتارهای اضطرابی داشته باشد.