کشش عمیق یکی از رایج ترین فرآیندهای شکلدهی است که در آن یک قطعه ی توخالی در طی یک یا چند مرحله کشش تولید می شود. فرآیندهای کشش چند مرحله ای معمولاً برای ساختِ قطعاتی با اَشکال هندسی پیچیده و قطعاتی که به دلیل محدودیت های ناشی از شکل پذیری ورق امکان ساخت آنها در یک مرحله امکانپذیر نیست، بکار می روند. در این موارد یکی از موضوعات اصلی و چالش برانگیز، تعیین کمترین تعداد مراحلِ کشش و شکل هندسیِ پریفرم ها در هر مرحله از کشش می باشد. طراحی فرآیندهای کشش چند مرحله ای به شدت به دانش و مهارت تجربی افراد وابسته بوده و تحلیل نظام مند، جهت بررسی تأثیر پارامترهای مختلف بر روی کیفیتِ قطعه ی تولیدی، کار چندان ساده ای نیست. در این پایان نامه سعی شده است که با مطالعه ی منابع علمی موجود در زمینه ی طراحی و برنامه ریزیِ فرآیندهای کشش، اصول و قوانین مربوط به طراحیِ پریفرم های قطعاتِ متقارن محوری جمع آوری گردیده و در دسته های مختلفی سازمان دهی شوند. سپس به کمک این اصول، یک راهبُرد جهت طراحیِ پریفرم های این نوع قطعات ارائه شده است که در آن کار طراحی پریفرم ها در طی سه مرحله انجام می گیرد. این مراحل عبارتند از؛ 1- طراحی اولیه ی پریفرم ها براساس خصوصیات هندسی محصول نهایی 2- اصلاح طراحی اولیه براساس خصوصیات شکلپذیری ورق 3- شبیه سازی مراحل کشش قطعه به روش المان محدود ( با استفاده از نرم افزار abaqus ) جهت بررسی عیوب و اصلاح مجدد طراحی در صورت لزوم. به منظور ارزیابی راهبرد ارائه شده، مطالعه ی موردی جهت طراحیِ پریفرم های یک قطعه ی صنعتی خاص با شکل هندسی نسبتاً پیچیده انجام گرفته و با طراحی صنعتی مقایسه شده است. نتایج این مقایسه که براساس شاخص هایی مانند تعداد مراحل کشش، توزیع ضخامت در دیواره ی قطعه و ... می باشد، نشان می دهد که عملکرد راهبرد فوق مطلوب بوده و طراحی ارائه شده به کمک آن شباهت بسیاری با طراحی صنعتی دارد.