در این آزمایش تاثیر سطوح مختلف دانه خلر خام و عمل آوری شده به همراه یا بدون آنزیم بر قابلیت هضم، عملکرد رشد ، موفولوژی روده باریک و متابولیت های خونی جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. دانه خلر در سطوح صفر، 10 و 20 درصد و به دو فرم خام و حرارت داده شده (120 درجه سانتیگراد به مدت 30 دقیقه) جایگزین کنجاله سویا شد. تعداد 300 قطعه جوجه نر راس یکروزه به روش فاکتوریل (5×2 ) و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 10 تیمارآزمایشی با سه تکرار و هر تکرار با 10 جوجه در قفس های استاندارد تقسیم شدند. جوجه ها تا سن 10 روزگی با جیره یکسان تغذیه شدند.11تا 28 روزگی بعنوان دوره رشد و 28 تا 42 روزگی بعنوان دوره پایانی در نظر گرفته شد. محاسبه میزان مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل بصورت دوره ای انجام شد. برای تعیین قابلیت هضم ایلیومی پروتئین، چربی و انرژی از اکسید تیتانیوم به عنوان مارکر استفاده شد. تهیه نمونه بافت از بخش میانی دئودنوم، ژژنوم و ایلیوم در 35 روزگی انجام شد. تهیه سرم خون جهت تعیین غلظت گلوکز، تری گلیسرید، اسید اوریک، کلسترول،کلسیم، فسفر و آهن و همچنین تعیین وزن اجزای لاشه نیز در پایان دوره انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد که بین تیمار های مختلف اختلاف معنی داری از نظر میزان افزایش وزن وجود داشت(05/0(p<. تیمار بودن خلر همراه با آنزیم پایین ترین ضریب تبدیل را نسبت به سایر تیمار ها نشان داد. بین تیمار ها بجز در وزن نسبی پانکراس و چربی محوطه بطنی، در وزن نسبی کبد، قلب، طحال، سنگدان اختلاف معنی دار مشاهده نشد (05/0(p<. از نظر وزن نسبی اجزای لاشه اختلافی مشاهده نشد (05/0(p>. بهترین بازده لاشه درسطح حاوی 20 درصد خلر خام همراه با آنزیم مشاهده شد که بجز سطح صفر همراه و بدون آنزیم، سطح 10 درصد خام بدون آنزیم و 10 درصد حرارت داده شده همراه با آنزیم با سایر تیمار های آزمایشی اختلاف معنی داری نشان داد. بین بخش های مختلف روده باریک از نظر طول ویلی و عمق کریپت نیز اختلافات معنی داری مشاهده شد (05/0(p<. قابلیت هضم پروتئین و چربی جیره ها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت. بین تیمار های آزمایشی از نظر میزان گلوکز،کلسترول،تری گلیسرید، اسیداوریک ،کلسیم، فسفر، آهن خون جوجه ها اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0(p<.

هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر خانواده در کاهش وزن و اصلاح خودانگاره کودکان مبتلا به چاقی بود. یک طرح شبه آزمایشی با سنجش در پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری با گروه کنترل انجام گرفت. تعداد 30 نفر کودک مبتلا به چاقی با شاخص توده بدنی بالاتر از صدک 95 و دامنه سنی 8 تا 15 سال از میان بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر و درمانگاه مرسلی در شهر اراک به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه آزمایش (15=n) ؛ تحت درمان شناختی رفتاری مبتنی بر خانواده طی 6 جلسه گروهی یک بار در هفته ) و گروه کنترل (15=n) گماشته شدند. کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه رضایت از اعضای بدن و مقیاس محرک های تصویری استاندارد را در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند و شاخص توده بدنی (bmi) برای آنها در هر سه مرحله اندازه گیری شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد درمان شناختی رفتاری مبتنی بر خانواده در کاهش وزن کودکان موثر بود و به تغییراتی در رضایت از اعضای بدن و تصویر بدن منجر شد. طبق نتایج این پژوهش، برنامه درمان شناختی رفتاری مبتنی برخانواده روش موثری برای درمان چاقی و اصلاح خودانگاره کودکان مبتلا به چاقی است.