خصوصی سازی دربسیاری ازکشور ها به عنوان یکی ازراه حل های منطقی نمودن ساختار اقتصادی جامعه،کاهش بودجه، افزایش کارایی، تخصیص منابع مالی دولت واستفاده کارآمد ازامکانات وتجهیزات موجود، افزایش نیروی متخصص وپرداختن به مسائل بنیادی نظام ها مورداستفاده قرار گرفته است. به دنبال مطرح شدن عدم کارایی ناشی ازفعالیت مجموعه بنگاه ها وشرکت های دولتی دراقتصادکشور ها، در ایران نیز همچون سایر کشور ها، سیاست خصوصی سازی به عنوان یکی ازراه حل های بهبود عملکرد مدنظرتصمیم گیران قرار گرفته است. جامعه آماری موردمطالعه دراین پژوهش انبار نفت شرکت ملی پخش فراورده های نفتی درمنطقه گیلان می باشد. با بررسی میدانی چهارمولفه هزینه، زمان، رضایت مدیران ورضایت مشتری جهت بررسی اثرات بهره وری دردوبرهه زمانی قبل وبعدازخصوصی سازی انتخاب شد. ازصورت های مالی انبارنفت و پرسشنامه باطیف لیکرت برای جمع آوری داده هااستفاده شده است. این تحقیق شامل چهارفرضیه فرعی می باشدکه برای رسیدن به نتیجه درموردفرضیه اصلی به آزمون آنها می پردازیم. ازآزمون های tمستقل، من ویتنی، شاپیرو- ویلک وویکاکسون جهت بررسی فرضیه ها استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهدکه اختلاف معناداری بین زمان انجام عملیات وخدمات، رضایت مشتری و رضایت مدیران قبل و بعدازخصوصی سازی وجود دارد، اما میزان هزینه قبل وبعدازخصوصی سازی تفاوت چشمگیری نداشته اند. نتایج پژوهش گویای این واقعیت است که ازمنظربهبودبهره وری، فرآیندخصوصی سازی انبار نفت موفقیت آمیز بوده است.چنانچه مولفه های زمان، رضایت مدیران و رضایت مشتری(مولفه های بهره وری)به عنوان معیارتوفیق خصوصی سازی انبارنفت تلقی گردد؛ افزایش رضایت مدیران ومشتریان وکاهش زمان انجام عملیات وخدمات ناشی ازواگذاری اموربه صورت حجمی به بخش خصوصی به وضوح گویای موفقیت طرح بوده ومی تواند به عنوان پایلوتی برای خصوصی نمودن انبار های نفت در دیگر مناطق کشور و سایر واحدهای تحت پوشش باشد.