در سال های اخیر استفاده ازگیاهان پوششی به منظور کنترل علف های هرز و کاهش مصرف علفکش ها در کشاورزی پایدار مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در این راستا آزمایشی در سال زراعی 1388- 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه بیرجند به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی درچهار تکرار به اجرا در آمد. سه نوع مدیریت خاکپوش به عنوان فاکتور اصلی (برگرداندن گیاهان پوششی به خاک، برداشت + حذف بقایا و برداشت + خاکپوش سطحی) و سه سطح گیاه پوششی (تریتیکاله، ماشک معمولی و مخلوط تریتیکاله و ماشک) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. یک بار وجین علف های هرز در زمان کاشت گلرنگ در تمام کرت ها اعمال شد. تیمار شاهد بدون گیاه پوششی نیز همراه با یک بار وجین علف های هرز با چهار تکرار در کنار آزمایش اصلی قرار داده شد. در مرحله دوم نمونه برداری (30 روز پس از کاشت گلرنگ) میزان کنترل ماده خشک سوروف در تیمار تریتیکاله + خاکپوش سطحی، تیمار مخلوط + خاکپوش سطحی و ماشک معمولی + حذف بقایا نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 100، 100 و 45 درصد بود. در مراحل بعد تریتیکاله + خاکپوش سطحی بیشترین تاثیر و ماشک معمولی به علت تولید بقایای کمتر، تاثیر کمتری بر روی رشد علف های هرز داشتند. نتایج نشان داد که بین تیمارهای مختلف گیاهان پوششی هیچ اختلاف معنی داری از نظر آماری برای صفات اندازه گیری شده اجزای عملکرد و عملکرد وجود ندارد، هرچند بیشترین تعداد طبق در بوته گلرنگ، در تیمار مخلوط دو گیاه پوششی تریتیکاله و ماشک معمولی، بیشترین تعداد دانه در طبق در تیمار گیاه پوششی تریتیکاله، بیشترین وزن هزار دانه در تیمار ماشک معمولی و بیشترین عملکرد در تیمار ماشک معمولی به دست آمد. از طرف دیگر بیشترین درصد روغن در تیمار گیاه پوششی ماشک معمولی و بیشترین درصد پروتئین در تیمار مخلوط دو گیاه پوششی به دست آمد. به طور کلی این آزمایش نشان داد که گیاهان پوششی می تواند به عنوان یک اصل مدیریتی پایدار در کنترل علف های هرز موثر باشد.