طی ده سال گذشته، خون بندناف به عنوان یک منبع جایگزین برای بدست آوردن سلولهای خونساز، در پیوند آلوژنیک مورد توجه قرار گرفته است .از مزایای خون بند ناف سهل الوصول بودن آن بوده و همچنین کم بودن سلولهای t در این نمونه می باشد . از طرفی اکثر سلولهای t موجود نیز مبتدی می باشند. همین ویژگی باعث می شود تا در استفاده از این سلولها برای پیوند مغز استخوان کمتر شاهد بروز بیماری پیوند علیه میزبان در گیرندگان پیوند باشیم. بنابراین گسترش یافت القای سلول های¬t تنظیمی ممکن است مهم ترین دلیل برای کشف کاربردهای درمانی خون بند ناف باشد.در این تحقیق دو -سایتوکاین il-22 و il-28a مورد استفاده قرار گرفت. il-22 یکی از اعضای خانواده سایتوکاینی il-10 است و il-28a نیز یکی از اعضای خانواده ifn-λ می باشد که به آن ifn-λ2 نیز می گویند. بعد از جداسازی سلول های t cd4+cd25-، این سلول ها به 6 گروه تقسیم شدند و در هر گروه سلول¬های t با ترکیب متفاوتی مجاور گردیدند: گروه اول: سلولt + il-2 ،گروه دوم: سلول t + bead ، گروه سوم: سلولt + il-2 + bead گروه چهارم: سلولt + il-2 + bead + il-28a، گروه پنجم: سلولt + il-2 + bead + il-22 و گروه ششم: سلولt + il-2 + bead + il-22 + .il-28a در هر گروه 106 سلول t مورد استفاده قرار گرفت. il-2 به میزان 20ng/ml، il-22 به میزان 100ng/ml و il-28a به نسبت 40ng/ml به ازای هر 106 سلول در گروه های مربوطه به محیط کشت اضافه گردید. 5µg/ml پارتیکل¬ anti-biotin macsibead¬نیز به گروه های مورد نظر افزوده شد. سپس این سلول ها به مدت 2 هفته در 37 درجه سانتی گراد و 5% co2 در انکوباتور کشت شدند. آنالیز فلوسایتومتری نشان داد که سایتوکاین¬های il-22 و il-28a چه به صورت تنها یا چه به صورت سینرژیک، تأثیری در بیان cd25، foxp3، il-5 وtgf-β ندارند، ولی در مورد ¬il-10، ¬il-4 و γ-ifn نتایج نشان داد که il-22 باعث افزایش il-10 و¬il-4 شده ولی بر روی γ–ifn اثر کاهشی دارد. در صورتی که در مورد il-28a نتایج نشان داد که این سایتوکاین در افزایش یا کاهش il-10، il-4 و ¬γ–ifn تأثیری ندارد. همچنین بررسی بیان ژن foxp3 توسط تکنیک rt-pcr ¬ نشان داد غیر از گروه 1، سایر گروه ها، این ژن را بیان می کنند. نتایج حاصل از سنجش تکثیر سلولهایt cd4+ نیز نشان داد که سایتوکاین il-22و il-28a در تکثیر این سلول ها دخالت ندارند. از طرفی نتایج به دست آمده از سنجش سرکوبگری سلولهایt cd4+ نشان داد که سلول¬های t کشت شده در 6 گروه، فعالیت سرکوبگری نشان نمی دهند.

هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری مارپیچی، میکروآئروفیل و گرم منفی است که مخاط معده و دئودنوم انسان ها را کلونیزه می کند. در این محل ها باکتری موجب بروز گاستریت مزمن و اولسر پپتیک می گردد. عفونت هلیکوباکتر پیلوری همچنین با ایجاد لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط و سرطان معده ارتباط دارد. رژیم های درمانی آنتی بیوتیکی رایج به همراه یک مهار کننده پمپ پروتون مشکلاتی را چون هزینه بالا، عدم همکاری و پذیرش بیمار، افزایش مقاومت های آنتی بیوتیکی، عود و رویداد عفونت مجدد در پی دارد. واکسیناسیون به عنوان یک راهکار جایگزین و یا مکمل درمان دارویی به منظور پاکسازی هلیکوباکتر پیلوری مطرح می باشد. در این مسیر بسیاری از فاکتورهای بیماریزایی باکتری و پاسخ های ایمنی القا شده توسط آنها مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر تهیه یک فیوژن پروتئین نوترکیب حاوی قطعه ای از زیر واحد بتای آنزیم اوره آز باکتری (ureb229-561) و ادهـزین a هلیکوباکتر پیلوری (hpaa) و نیز بررسی پاسخ های ایمنی نسبت به آن به عنوان کاندیدایی مناسب جهت ادامه تحقیقات در مسیر تهیه واکسن می باشد. ژنهای کد کننده پروتئین های مذکور از ژنوم سویه استاندارد هلیکوباکتر پیلوری به روش pcr جدا شده و با هضم آنزیمی به داخل وکتور pet28a وارد شدند. سپس به داخل میزبانهای کلونینگ و بیان ترنسفورم و سپس بیان شدند. علاوه بر این واکنش پذیری ایمنی پروتئین های نوترکیب نیز توسط وسترن بلات پس از خالص سازی به روش کروماتوگرافی تمایلی توسط رزین نیکل بررسی گردید. آزمایش های هضم آنزیمی، pcr و تعیین سکانس نشان دادند که ژن های مورد بررسی به درستی در وکتور کلون شده اند. نتایج sds-page نیز صحت بیان پروتئین ها را تائید نمود. در مرحله بعد پاسخ های ایمنی به این فیوژن پروتئین نوترکیب و همچنین هر یک از پروتئین ها بطور جداگانه در موش های balb/c بررسی شد. تلقیح زیر جلدی پروتئین ها موجب تحریک قابل توجه پاسخ های ایمنی در موش گردید که با تولید آنتی بادی های اختصاصی هلیکوباکتر پیلوری از جمله iga ترشحی و igg1 و igg2a سرمی و همچنین افزایش تولید سایتوکاین های ifn-? و il-4 همراه بود که وجود همزمان پاسخ های th1 و th2 را نشان می داد. این اثرات در حالت فیوژن بیشتر از هر یک از پروتئین ها به تنهایی بود (p<0.001). در واقع نتایج این تحقیق نشان داد که فیوژن پروتئین ureb229-561-hpaa بطور موثری قادر به برانگیختن پاسخ های ایمنی مختلف می باشد. همچنین قطعات آنتی ژنیک پروتئینی می توانند به جای پروتئین کامل در تولید واکسن های چند ظرفیتی به کار روند.