ترجمه را می توان به طور خلاصه، بازسازی یک کلام در زبانی دیگر دانست، به طوری که تمام معانی و مقاصد صاحب کلام در زبان مقصد بازگو گردد. لذا متن ترجمه می بایست آیینه تمام نمای متن اصلی باشد. هرچند که در پاره ای از موارد شاید نتوان عملاً به این مقصود دست یافت، اما چنین نگاه و تعریفی از ترجمه می تواند همواره مترجم را در نزدیک شدن هرچه بیشتر ترجمه به متن اصلی به تلاش وادارد. به خصوص در ترجمه متنی همچون «قرآن کریم» که از اهمیت و حساسیت والایی برخوردار است. لذا نباید در ترجمه قرآن کریم تنها به انتقال مفاهیم کلی و عام واژگان و عبارات بسنده کرد، بلکه مترجم باید همواره تلاش نماید تا معانی و دلالتهای دقیق و کامل واژگان و تراکیب و عبارات را –تاحد امکان- در ترجمه منعکس کند. اما متأسفانه در ترجمه های ارائه شده از قرآن کریم، علی رغم پیشرفتهای حاصل شده، چنین نگاه و تلاشی به چشم نمی خورد. اولین شرط و گام اساسی در فرایند ترجمه فهم صحیح، دقیق و کامل متن اصلی است. کوچکترین واحد متن نیز واژه می باشد. لذا مترجم باید در وهله نخست به معنا و دلالت صحیح و کامل واژگان متن اصلی دست یابد. واژگان قرآن کریم دارای دو معنای اصلی یا جوهری یا اولیه، و معنای فنی یا ثانوی یا اضافی است. معنای نخست برخاسته از ساخت و دلالت فرهنگنامه ای واژه است و معنای دوم از ساختارهای آوایی، صرفی، نحوی و بلاغی واژه برمی آید. مجموع این ساختارها معنا و دلالت واژه را تشکیل می دهند. البته نباید از نقش و اهمیت بافت کلام در تعیین معنای واژه نیز غافل شد. آسیب شناسی ترجمه های قرآن کریم بر اساس ساخت و دلالت فرهنگنامه ای واژگان ما را با دو دسته از اشکالات روبرو می سازد؛ دسته ای از این اشکالات ناشی از فرهنگنامه ها است، مانند خروج واژه از معنای اصلی و فرهنگنامه ای، همچون انواع مجاز و مسئله اشتراک لفظی، که بافت کلام نقش اساسی را در این میان بر عهده دارد و اساساً اشاره به این معانی از وظیفه فرهنگنامه ها خارج است. هرچند که معمولاً در فرهنگنامه ها به تعدادی از این معانی اشاره شده است. دسته دوم از اشکالات به مترجم بازمی گردد، به طوری که به نظر می رسد مترجمین قرآن کریم در بسیاری از موارد جهت کشف معنا و دلالت واژگان به فرهنگنامه ها مراجعه نکرده اند، و یا در فهم صحیح و دقیق و کامل واژه ها و انتقال آن به خوانندگان ترجمه موفق نبوده اند. با توجه به مسائل مربوط به ساخت و دلالت فرهنگنامه ای واژگان همچون اشتراک لفظی، ترادف و اضداد، نیز اشکالات فراوانی در ترجمه های قرآن می توان یافت. از جمله عدم توجه به دلالت یک واژه بر معانی مختلف و صرف درنظرگرفتن دلالت اصلی و فرهنگنامه ای واژه، عدم انتقال تفاوتهای معنایی میان واژگان مترادف نما، و یا دلالت یک واژه بر دو معنای متضاد که در مبحث اضداد مطرح است. در مجموع به نظر می رسد که ترجمه های قرآن از نظر فنی یعنی مباحث زبانی و ادبی نیاز به بازبینی و اصلاحات اساسی دارد.

استفاده از تشبیه و تمثیل، از دیر زمان یکی از ساده ترین و موثرترین راه های تربیتی بوده است. لذا نویسندگان و گویندگان، برای آسان ساختن درک مطالب پیچیده و یا زیبایی کلام از تشبیه و تمثیل بهره برده و از این طریق، مقصود خویش را به مخاطب منتقل نموده، او را به اندیشه وا می دارند. بی گمان، قرآن برای گروه خاصی نازل نشده، بلکه کتابی جهانی است. بنابراین باید مراد خود را به نحوی عرضه دارد که همه انسان ها تا روز قیامت آن را درک کنند. یکی از بهترین روش هایی که می تواند معارف عقلی و مفاهیم معنوی را برای توده مردم تبیین کند، زبان «تمثیل» است. از جمله عوامل پرجاذبه که در یافته های سوالات تحقیق نیز آمده است می توان نقش بسیار مهم تمثیلات را در انتقال تعالیم و مفاهیم ذکر کرد، که براساس طبع تنوع طلبی و جاذبه خواهی همه گروه های سنی به ویژه کودکان و نوجوانان می توان به عنوان یک ابزار قوی و اثرگذار و ماندگار در روح و روان و تعلیم و تربیت آنها بهره جست. پژوهش حاضر، در پنج فصل انجام یافته است. در فصل اول به کلیات تحقیق پرداخته شده و پس از مقدمه، بیان مسأله، اهمیت پژوهش، اهداف تحقیق و سوالات تحقیق مطرح شده است. در فصل دوم، مبانی نظری و پیشینه تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است؛ که پیشینه شامل پایان نامه ها، مقالات و کتب هماهنگ و همخوان با موضوع پژوهش می باشند. فصل سوم به روش شناسی تحقیق اختصاص دارد. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات بنیادی نظری می باشد. روش تحقیق در این پایان نامه، توصیفی - تحلیلی است و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوا استفاده شده است. فصل چهارم به یافته های تحقیق اشاره می کند. در این فصل به چهار سوال مطرح شده در پژوهش، یعنی: 1- مفهوم تمثیل 2- ویژگی های تربیتی تمثیلات قرآنی که عبارتند از: - گستردگی - پرمعنا و ساده بودن - محسوس نمودن موضوعات - استفاده از پدیده های طبیعی - تناسب با ویژگی های محیطی - تنوع روش - نظم منطقی - اختصار 3- اهداف بکارگیری روش تمثیل در قرآن، که به سه دسته اهداف اعتقادی، اهداف اخلاقی و اهداف عملی تقسیم می شوند. 4- آثار تربیتی روش تمثیل در قرآن، یعنی: - نفوذ در دلها - ایجاد نشاط و انبساط خاطر در دلها - برانگیختن قوای حسی در جهت اقناع عقلی - گسترش افق فکر و اندیشه انسان - رشد هماهنگ و متعادل غرایز و عواطف بشری - ارتباط دادن آدمی با واقعیت های زندگی، پاسخ داده شده است. و بالاخره فصل پنجم، شامل خلاصه و نتیجه گیری فصول قبلی پژوهش می باشد. در ادامه، پیشنهادها و محدودیت های تحقیق نیز عنوان شده اند.

چکیده هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تأثیر بازی های حرکتی کودکانه بر بهبود مشکلات توأم با نقص توجه – بیش فعالی در کودکان مبتلا به این اختلال بوده است. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر مبتلا به بیش فعالی- کمبود توجه مقطع ابتدایی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 90-91 بودند (رده سنی 8-11 سال). آزمودنی ها پس از یکسان سازی با توجه به متغیرهای سن، جنسیت و میزان اختلال بیش فعالی – کمبود توجه در دو گروه تجربی (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان در گروه تجربی به مدت 6 هفته (18 جلسه هر جلسه 50 دقیقه) در بازی های حرکتی کودکانه شرکت کردند. تغییرات در مشکلات توأم با بیش فعالی –کمبود توجه شامل پرخاشگری – بیش فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضد اجتماعی و کمبود توجه از طریق پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر در پیش آزمون و دو روز پس از اتمام بازی ها در پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس، تحلیل واریانس مختلط دو عاملی، t مستقل و t همبسته استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شرکت در بازی های حرکتی منجر به کاهش معنادار در شدت بروز پرخاشگری – بیش فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضد اجتماعی و بهبود توجه در گروه تجربی شد. با این حال، افراد شرکت-کننده در گروه کنترل تغییر معناداری در مشکلات توأم با بیش فعالی – کمبود توجه (پرخاشگری- بیش فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضد اجتماعی و کمبود توجه) در مراحل پیش آزمون و پس آزمون نشان ندادند. نتیجه گیری: یافته ی پژوهش حاضر مشخص ساخت که بازی های حرکتی در کودکان مبتلا به بیش فعالی- کمبود توجه به بهبود نشانگان آن ها منجر می شود.

قرآن کریم جهت نیل به اهداف عالیه خود مفاهیم عقلی و غیبی را به زبان عامه مردم یعنی زبان تصویری، بیان داشته است؛ زیرا اسلوب تصویر آفرینی، مفاهیم را زنده، ملموس و حاضر در ذهن و تخیل می سازد و موجب اثربخشی بیشتر، جهت تعدیل در رفتار مخاطب می گردد. در این راستا قرآن کریم از تمام ظرفیت های زبان تصویری عربی ازجمله اشتقاقی و زایشی بودن و ساختارهای صرفی واژگان، در تصویرپردازی ها بهره برده است. پژوهش حاضر با روش تحلیلی- توصیفی به مطالعه و تحلیل کارکرد ساختارهای صرفی افعال و اسماء در تصویر آفرینی نمونه هایی از آیات قرآن به تفکیک ساختارها، می پردازد. در سایه این مهم برای مثال معلوم می شود که هر یک از ساختارهای صرفی افعال در حاضر سازی حادثه آینده در زمان حال، گسترش زوایای پنهان صحنه ها و تمرکز بر بعدی از ابعاد آن اثری انکارناپذیر دارد. هر یک از ساختارهای صرفی اسماء نیز در کنار سایر ساختارها و روش های تصویرپردازی، پرده های زمان را کنار زده و مخاطب را به متن رویدادها می برد و در اغلب موارد خصوصیات و ویژگی های عناصر در صحنه را رمزگشایی می کند. در پاره ای اوقات نیز به فضای حاکم در صحنه ها می پردازد و مخاطب را با آن فضا که گاه ممکن است توأم با ترس عظیم یا محبت سرشار باشد همگام می سازد. غفلت یا سهل انگاری در توجه به کارکرد ساختار صرفی واژگان (افعال و اسماء) در زبان تصویری می تواند تصور هر چه بهتر و کامل تر پدیده ها و مناظر را همراه با جزئیات، مختل سازد و در نهایت درک درست و کامل مفاهیم مرتبط با این تصاویر نیز به همان وضوح و اثری که قرآن خواسته است در نهاد انسان شکل نگیرد؛ بنابراین در ادامه این پژوهش، کارکرد ساختارهای صرفی در پدیده های تصویرساز مانند ساختارهای بیانی (تشبیه، مجاز و ...)، می تواند پیش روی پژوهش های آتی قرار گیرد. کلیدواژه ها: قرآن کریم، کارکردشناسی، ساختارهای صرفی، تصویرپردازی، اسم، فعل.

همانگونه که قرآن کریم دارای ویژگی اخباری )خبر از حوادث گذشته و آینده( و توصیفی از حقایق هستی است، درعین حال نوشتاری تحریکی و تأثیرگذار در احساسات و عواطف انسان نیز است و لازمه چنین ویژگی اثرگذاری، مجموعه ای از آیاتی است که دارای بار عاطفی مثبت و منفی )تبشیر و انذار( می باشد که با استفاده از دو علم آواشناسی و تجوید از آغاز نزول با هدف دستیابی به قرائت و ادای صحیح حروف و واژگان، به قصد جلوگیری از هرگونه تغییر لفظ و معنای آن به وجود آمده اند، مورد مطالعه قرار گرفته است. از آنجا که واژگان متشکل از حروف اند و حروف دارای صفات متفاوت می باشند و حرکات گوناگونی بر آنها عارض می شود و هر یک از واژگان با توجه به نوع حرکات، مد، نوع حروف، صفات و مخارج حروف به کار رفته در ساختمان آن، دارای آوا و آهنگ خاصی است که مظهر انفعالات نفسانی و دارای تأثیرات گوناگونی در معنا ازجمله: )خوف و اضطراب، حزن و یأس، امید و فرح، نفرت و آرامش، توبیخ و تهدید ...( است که احساسات و عواطف خواننده و شنونده را برمی انگیزد و در وجود او انواع مختلف از هیجان ها را پدید می آورد. هر یک از هیجان ها و حالات در سطوح مختلف )حروف، واژگان و عبارات( از درجه متفاوتی از اثرگذاری برخوردارند و این گونه توجه و دقت به آیات و واژگان و شناخت آنها بر اساس روانشناسی واژگان علاوه بر متأثر شدن بیشتر )روحی و روانی( مخاطب و شناخت بیشتر و آگاهانه تر این واژگان کار مفسر را نیز در تفسیر آیات بسیار دقیق تر می سازد. از نتایجی که در این پژوهش به آن دست یافتیم تأثیر آهنگ و موسیقی واژگان در چگونگی دریافت معنای آن واژه می باشد که غفلت از آن مانع درک درست مخاطب از معنای واژه به علت جایگزینی همان واژه در یک آیه می گردد. کلیدواژه ها: قرآن کریم، آواشناسی، موسیقی واژگان، معنا، روانشناسی

یکی از قرآن پژوهان ممتاز عصر حاضر که با رویکرد درون متنی و نگرشی متفاوت نسبت به گذشته، به بیان جلوه های پیوستگی و انسجام آیات قرآن کریم پرداخته است، دکتر فاضل صالح السّامرائی می باشد که دوران زندگی خود را صرف تحصیل علوم مختلف زبان و ادبیات قرآن نموده است. ایشان در راستای تحقّق هدف فهم دقیق مفاهیم آیات، با طرح مباحث بلاغی و ادبی، سعی در جبرانِ خلل موجود در تفاسیر قرآن داشته و در این مسیر، تألیفات و آثار ارزشمند و قابل توجّهی به رشته تحریر در آورده است. به طوری که با ذکر نمونه هایی از آیات مشابه و تحلیل معنای آن ها به شیوه ای عملی و کاربردی، با تکیه بر سیاق موجود در آیه، مقصود و مراد خداوند متعال را بیان نموده و در نهایت، گزینش برتر هر لفظ در جایگاه مناسب خود را برای همگان نمایان ساخته است. پژوهش حاضر در پرتو معرفی دکتر فاضل السّامرائی، به بررسی آن دسته از آثار ایشان پرداخته که در حیطه ی قرآن کریم و با رویکرد زیبایی شناختی آیات انجام پذیرفته است. در توضیح ایشان از هر آیه، قسمت هایی که از منظر نگارنده، دیدگاه دکتر السّامرائی دارای نوآوری است، استخراج شده و مطابق با ساختارهای زبان عربی (شامل ساختارهای لغوی، آوایی، صرفی- نحوی و بلاغی) تقسیم و مورد طبقه بندی قرارگرفته اند تا از این رهگذر، فتح بابی در مطالعات قرآنی در کشور اسلامی ایران باشد.

تیرهای اتصالات صلب در قاب های خمشی، هنگام وقوع زلزله های شدید، زوج نیروهای متمرکز قابل توجهی را به بال ستون وارد می کنند. در صورتی که مقاومت خمشی بال ستون کمتر از نیرو های متمرکز ایجاد شده باشد، استفاده از ورق پیوستگی در ناحیه چشمه اتصال ضروری می باشد. نیاز یا عدم نیاز به ورق پیوستگی در ستون به پارامترهای متعددی بستگی دارد که خمش موضعی بال ستون از مهمترین آنهاست. خمش موضعی بال با توجه به مشخصات اجزای اتصال به اشکال متفاوتی روی میدهد. در رابطه با خمش موضعی بال در ستون های i شکل مطالعات وسیعی صورت پذیرفته و در دستور العمل ها به آنها اشاره شده که جهت طرح لرزه ای قابل اعتماد میباشند، اما روابط ارائه شده برای ستون های قوطی شکل نیازهای طرح لرزه ای را برآورده نمی کنند. بدلیل اجرای دشوار ورق های پیوستگی در ستون های قوطی شکل، می توان از ستون های دوجانه که اغلب به ورق پیوستگی نیاز ندارند، به عنوان یک جانشین مناسب برای ستون قوطی شکل در سازه های یک جهت قاب خمشی استفاده کرد. خمش موضعی بال ستون های دوجانه با توجه به نحوه ساخت، رفتاری بینابین ستون i شکل و قوطی شکل دارد. در این تحقیق ابتدا با استفاده از اصول تحلیل سازه و تئوری خط تسلیم روابطی جهت تخمین خمش موضعی بال در ستون های i شکل دارای دو جان و ستون های قوطی شکل ارائه شده، سپس با استفاده از آنالیز غیرخطی اجزا محدود و مقایسه آنها دقت روابط ارائه شده به اثبات رسیده است. نتایج روابط ارائه شده نشان می دهد که با تنظیم مناسب فاصله بین جانها، میتوان حداقل ضخامت بال ستون را در ستون دوجانه بدون ورق پیوستگی به میزان قابل توجهی نسبت به حالت مشابه در ستون قوطی شکل کاهش داد.

چکیده ندارد.