چکیده نام خانوادگی:احمدی نام:علی شماره دانشجویی:8822903 عنوان پایان نامه:بررسی مبانی ادبیات مقاومت معاصر ایران و عرب با تکیه بر اشعار سپیده کاشانی و فدوی طوقان استاد راهنما: دکتر خیریه عچرش استادان مشاور: دکتر محمود شکیب انصاری ـ دکتر منوچهر اکبری درجه تحصیلی : دکتری رشته : زبان و ادبیات عربی گرایش:زبان و ادبیات عربی دانشگاه:شهید چمران اهواز دانشکده:الهیات گروه:زبان عربی تاریخ فارغ التحصیلی: 21/12/1391 تعداد صفحه:320 کلید واژه ها: ادبیات مقاومت، مقاومت فلسطین ، دفاع مقدس ، فدوی طوقان ، سپیده کاشانی حوادثی مانند اشغال فلسطین و حمله عراق به ایران ، باعث آفرینش آثاری همسان در حوز? ادبیات مقاومت ملل شد که به نوبه خود این آثار ، میراثی ارزشمند در عرص? شعر مقاومت دو سرزمین محسوب می شود. اصلی ترین مسائل در حوز? ادبیات مقاومت معاصر ایران وعرب، دعوت به مبارزه ،پایبندی به سرزمین و وطن، ترسیم چهر? بیدادگر، ستایش آزادی و آزادگی، نمودن افق های روشن پیروزی ، انعکاس مظلومیت مردم و بزرگ داشت شهدای راه آزادی است. در ادامه رساله، جلوه های پایداری اشعار فدوی طوقان و سپیده کاشانی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. مصادیق مشترک و متمایز شعر پایداری فلسطین وایران تبیین شده است تا گوشه هایی از زوایای ناشناخته میراث ادبی دو کشور مقاوم را به ادبیات جهانی بشناساند و گامی هر چند اندک در بارور سازی مطالعات بین رشته ای بردارد. یافته های پژوهش نشان می دهد؛ ترسیم چهره رنج کشیده مردم، دعوت به مبارزه، بیان جنایات اسرائیل، و إلقا امید به آینده و عشق به وطن در اشعار فدوی طوقان و نفی تجاوز و خشونت رژیم متجاوز عراق و حامیان جهانی آن، بیان رنج و شکیبایی مردم و رزمندگان ایرانی در جنگ، پیوند حماسه و عرفان، از مهمترین درونمایه های اشعار سپیده کاشانی است. استفاده از رمز، زبان فاخر و ساختار حماسی اشعار را می توان از ویژگی های مشترک سبکی شاعران مذکور دانست و از وجوه تفاوت نیز میتوان به گستردگی بیشتر معانی مقاومت ، تنوع سبکها، صور خیال و اسالیب شعری فدوی اشاره کرد.

آزادی به مفهوم امروزین آن یکی از موضوعات مهم جهان معاصر است . شاعران ایرانی به مقوله توجه ویژه ای داشته اند، هر چند مفهوم آزادی و برداشت آنها از آزادی با مفهوم کنونی متفاوت است . در دوره اول ادبیات فارسی واژه آزادی در مقابل واژه برده و به معنی اصیل نژاده بکار برده شده است یعنی به ایرانیان در مقابل غیرایرانیان آزاده گفته می شد. با گذر زمان آزادی معنایی درونی پیدا کرد که تا نهضت مشروطه استمرار داشت. درعصر مشروطه آزادی مورد نظر شاعران آزادی اجتماعی بود که خود آنان تعریف دقیق از این مقوله نداشتند و در وایع بین تاریخ ، رسم و عرف جامعه خود و واردات غربی سردرگم بودند. اما با آغاز حرکت انقلاب اسلامی که خود ماهیتی دینی ومردمی داشت تعریف آزادی هم تا اندازه ای از مفهوم صرفا غربی آن بیرون آمد و هویت دینی پیدا کرد. در شعر شاعران عصر انقلاب اشارات قرآنی و تلمیحات دینی آورده شده است . با تحقق انقلاب اسلامی که برای ملت ایران آزادی را به ارمغان آورد شاعران در دهه اول انقلاب که برای اولین بار در کشور امکان اظهار نظر علنی در مورد آزادی را یافته بودند به آزادی اجتماعی توجه ویژه ای کردند. در شعر قیصر امین پور، علی موسوی گرمارودی و فاطمه راکعی آزادی هم به معنای اجتماعی و هم به معنای فردی آن بکار رفته است . هر چه از ابتدا انقلاب اسلامی به این سو می آئیم در شعر آنان توجه به مساله آزادی درونی می شود درحالیکه در ابتدای انقلاب اسلامی آزادی به مفهوم اجتماعی آن بیشتر مورد توجه بود که طبیعتا در سالهای بعد از انقلاب و با تحقق آزادی دیگر نیاز چندانی برای پرداختن این موضوع احساس نمی شده است . تلقی آزادی دراشعار آنان با هویت دینی و اسلامی یعنی خاستگاه آزادی درنظر آنان اسلام است و در سخن از آزادی بیشتر از نماد بهره گرفته اند

چکیده ندارد.