استر ترکیبی است که ساختار آن از جایگزینی یک هیدروژن اسیدی با گروه های آلکیل، آریل، آلیسیلیک یا هتروسیلیک مشتق شده است. پراهمیت ترین پلی استرها از کربوکسیلیک اسیدها مشتق شده اند. پلی استرهای غیراشباع شامل گروه های آلیفاتیک غیراشباع هستند، که محل هایی را برای ایجاد اتصالات عرضی به وجود می آورند. این پلیمر برای اولین بار در سال 1946 در ایالات متحده از واکنش اتیلن گلیکول و مالئیک انیدرید تهیه شد و برای تهیه ی ورق های فایبرگلاس مورد استفاده قرار گرفت. امروزه پلی استرهای غیراشباع کاربردهای بسیار متنوع و وسیع را در صنایع دریانوردی، ساختمان، حمل و نقل و ... پیدا کرده اند و به علت داشتن ویژگی های مناسب، قالب گیری آسان و قیمت مناسب جایگزین خوبی برای سایر مواد گردیده اند. پلاستی نیشن تکنیکی است که در آن آب و چربی موجود در بافت خارج و به وسیله-ی یک پلیمر (پلی استر، اپوکسی رزین، سیلیکون) جایگزین می گردد. این تکنیک یک روش جدید برای حفظ و نگهداری اجساد و اندام های انسان و حیوان در مقابل فساد و تجزیه ی بافتی می باشد، که در سال 1978 توسط گونفرفون هاگنز در دانشگاه هایدلبرگ آلمان ابداع گردید. قبلا از پلی استرها فقط برای پلاستی نیشن مقطعی مغز استفاده می شد که این نمونه ها پس از پخت سخت و شکننده می باشند. در این پژوهش با اصلاح پلی استرهای غیراشباع، پلی استرهایی که پس از پخت دارای انعطاف پذیری و شفافیت مناسب هستند، تهیه گردید. این رزین در پلاستی نیشن حجمی ومقطعی قلب و مغز انسان و حیوان توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان جایگزین رزین های سیلیکونی ساخت آلمان گردید. پس از ساخت، این پلی استر به وسیله ی تکنیک های دستگاهی و آزمایشگاهی مورد شناسایی قرار گرفت و خواص مکانیکی و همچین شفافیت آن بررسی گردید. برای بهبود کارایی و کاهش قیمت رزین های پلی استر غیراشباع پرکننده های مختلف استفاده می گردند. در این پژوهش از ذرات نانواکسیدروی که خاصیت پایدارکنندگی در برابر پرتوهای فرابنفش خورشید را دارد، به عنوان پرکننده استفاده گردید و تاثیر آن بر روی خواص مکانیکی، شفافیت و پایداری حرارتی بررسی گردید.

در بخش نخست این تحقیق، سطح پلی وینیل الکل (pva) با کوپلیمریزاسیون پیوندی از طریق فرایند انتقال زنجیر برگشت پذیر افزایشی-تجزیه اصلاح شده است. گروه های هیدروکسیل پلی وینیل الکل در دو مرحله مجزا ابتدا توسط برهمکنش با یک ترکیب آسیل کلراید به pva-cl تبدیل و سپس از طریق برهمکنش با 1-برمو نفتالن در حضور کربن دی سولفید توسط واکنش گرینیارد به یک عامل raft بر پایه پلی وینیل الکل تبدیل شد. در انتها پلیمریزاسیون پیوندی با مونومر استایرن در حضور pva-raft انجام گردید. تمامی مراحل توسط طیف سنجی ft-ir و nmr بررسی و پیوند پلی استایرن از سطح پلی وینیل الکل توسط پراش پرتوx، آنالیز حرارتی و همچنین ویسکوزیته پلیمرها به اثبات رسید. زنجیرهای پلی استایرن پیوند شده تحت شرایط اسیدی از سطح پلی وینیل الکل هیدرولیز شده و توسط gpc آنالیز گردید. در بخش دوم، نانوکامپوزیت های پلیمری/خاک رس با یک عامل raft جدید بر پایه بیس فنولa (bpa) از طریق فرایند raft تولید شده است. عامل انتقال مورد نظر از برهمکنش بیس فنولa با دی سولفید کربن و سپس با ترکیب 4-نیتروبنزیل برمید در دمای محیط سنتز شد. بهبود خواص نانوکامپوزیتهای پلیمری مستلزم اصلاح همزمان خواص ماتریس پلیمری (وزن مولکولی و کاهش توزیع وزن مولکولی pdi) و اصلاح نحوه پخش ذرات پرکننده درون ماتریس می باشد. پلیمرها و نانوکامپوزیت های پلیمری در حضور bpa-cta از طریق پلیمریزاسیون raft تهیه شدند. بررسی های لازم توسط ft-ir، nmr، gpc، xrd، tga، dsc،sem ، tem و همچنین دستگاه تست کشش انجام گردید.

پلی وینیل بوتیرال (pvb) که از تراکم پلی وینیل الکل (pva) و بوتیر آلدئید بدست می آید، در محدوده دمایی وسیع، چقرمگی و انعطاف پذیری خوبی از خود نشان می دهد و بدین واسطه کاربردهای بسیار متنوعی را داراست. نانوکامپوزیت-های پلیمری نیز ترکیباتی هستند که از یک ماتریس پلیمری و یک تقویت کننده در فاز نانو تهیه می گردند. این ترکیبات، خواص مکانیکی، گرمایی و شیمیایی بسیار بهتری را نسبت به پلیمرهای خالص دارا هستند. در بخش نخست این تحقیق، پلی وینیل بوتیرال از طریق فرآیند آبی تهیه گردید و ساختار آن با استفاده از ft-ir و آنالیز وزن سنجی گرمایی (tga) شناسایی شد. هم چنین نانولوله های کربنی تک دیواره (swnt) با استفاده از روش اکسیداسیون عامل دار شدند و گرافن از گرافیت سنتز گردید. در بخش دوم، نانوکامپوزیت های pvb با درصدهای گوناگون از نانولوله های کربنی، نانولوله های کربنی عامل دار و گرافن به روش ریخته گری محلول تهیه گردید. مورفولوژی این نانوکامپوزیت ها با استفاده از میکروسکوپی روبشی الکترون (sem) بررسی گردید و خواص گرمایی و مکانیکی آنها به ترتیب با استفاده از tga، dsc و تست کشش مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان دهنده بهبود قابل توجه خواص مکانیکی و گرمایی پلی وینیل بوتیرال در اثر افزودن تقویت کننده های مذکور بود. کلید واژه ها: پلی وینیل بوتیرال، نانوکامپوزیت های پلیمری، نانولوله های کربنی، گرافن، شیشه ایمنی

پلی وینیل کلرید (pvc) سومین پلیمر پرمصرف بعد از پلی اتیلن و پلی پروپیلن است. بعلت ارزان بودن، پایداری و استفاده آسان بطور گسترده در صنعت بکار می رود. نانوکامپوزیت های پلیمری نیز ترکیباتی هستند که از یک زمینه پلیمری و یک تقویت کننده در فاز نانو تهیه می گردند. این ترکیبات، خواص مکانیکی، گرمایی و شیمیایی بسیار بهتری را نسبت به پلیمرهای خالص دارا هستند. در بخش نخست این تحقیق، مکانیسم پخت خمیر پی وی سی و خمیر نانوکامپوزیت آن با نانولوله های کربن در دمای 180 درجه سانتی گراد مطالعه شد. با مقایسه تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی مشخص شد که برای پخت خمیر نانوکامپوزیت نسبت به خمیر پی وی سی زمان بیشتری لازم است. در بخش دوم، نانوکامپوزیت های pvc با درصدهای گوناگون از نانولوله های کربنی و نانولوله های کربنی عامل دار با یک روش جدید تهیه گردید. مورفولوژی این نانوکامپوزیت ها با استفاده از میکروسکوپی الکترونی روبشی (sem) بررسی گردید و خواص گرمایی و مکانیکی آن ها به ترتیب با استفاده از tga، dsc و تست کشش مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان دهنده بهبود قابل توجه خواص مکانیکی و گرمایی پی وی سی در اثر افزودن تقویت کننده های مذکور بود. در پایان این مطالعه نانولوله های کربن با دو روش سنتز شد. روش اول یک روش مرسوم برای سنتز نانولوله ها است که نانولوله های کم کیفیت تولید کرد. روش دوم که یک روش ابداعی است نانولوله های با کیفیت بالا، طولانی و با خلوص بالا تولید می کند.

پلی وینیل کلراید (pvc) در جایگاه دومین پلیمرهای پر مصرف بعد از پلی اتیلن و در رقابت با پلی پروپیلن قرار دارد. این پلیمر به علت تهیه محصولات ارزان، فرآیند آسان و پایداری مناسب به طور گسترده ای در صنعت به کار برده می شود. پلی وینیل کلراید از طریق سه فرآیند امولسیونی، سوسپانسیونی و توده ای تولید می گردد که نوع امولسیونی (e-pvc) آن همراه با نرم کننده دی اکتیل فتالات (dop) در تولید چرم مصنوعی استفاده می شود. یکی از معضلات چرم مصنوعی پی وی سی مهاجرت نرم کننده دی اکتیل فتالات از آمیزه پلیمر است. زیرا که با خروج نرم کننده، خواص مکانیکی چرم مصنوعی مانند انعطاف پذیری و کشیدگی کاهش می یابد، و محصول ترد و شکننده می شود. بنابراین ماندگاری نرم کننده در آمیزه چرم مصنوعی، موجب افزایش زمان کارایی آن می-شود. هدف از این پروژه کاهش و جلوگیری از مهاجرت نرم کننده دی اکتیل فتالات از آمیزه چرم مصنوعی توسط نانوذرات معدنی می باشد. در ابتدا ذرات نانو اکسید روی و گرافیت اکسید تهیه شدند و توسط تکنیکهای xrd، sem و ft-ir شناسایی شدند. در بخش اول این پروژه، نمونه های پی وی سی خالص و نانوکامپوزیتهای مربوطه با تقویت کننده های نانو ذرات معدنی اکسید روی، دی اکسید تیتانیم، نانو لوله کربنی تک دیواره و خاک رس اصلاح شده تهیه شدند. سپس از تکنیک sem وxrd جهت بررسی مورفولوژی نانوکامپوزیت های حاصل استفاده شد. در بخش دوم به مطالعه مهاجرت، تراوش و استخراج نرم کننده دی اکتیل فتالات از نمونه ها پرداخته شد. نتایج وزن سنجی نشان داد که نانو ذرات به کار برده شده، سبب کاهش خروج نرم کننده از طریق فرآیندهای مهاجرت و تراوش می-شوند. طیف سنجی ماورا بنفش- مرئی نشان داد که نانو ذرات اکسید روی، دی اکسید تیتانیم، نانو لوله کربنی تک دیواره اثر بازدارندگی بر استخراج نرم کننده توسط اتر نفت دارند. توسط تکنیکهای tga، dsc، تست های مکانیکی کشش و ضربه به مطالعه تاثیر نانو ذرات مذکور در مهاجرت نرم کننده دی اکتیل فتالات پرداخته شد. منحنی های گرمایی tga و dsc نشان دادند که نانولوله های کربنی تک دیواره بیشترین تاثیر را در جلوگیری از مهاجرت نرم کننده دی اکتیل فتالات از نمونه ها دارد. در بخش سوم پروژه به مقایسه استخراج و مهاجرت دو نرم کننده دی اکتیل فتالات و دی بوتیل فتالات پرداخته شد. نتایج وزن سنجی نمونه ها نشان داد که مهاجرت و استخراج دی بوتیل فتالات نسبت به دی اکتیل فتالات بیشتر است. در بخش نهایی تاثیر ذرات گرافیت و گرافیت اکسید در جلوگیری از مهاجرت و استخراج نرم کننده دی اکتیل فتالات از نمونه ها بررسی شد. در این بخش توزین نمونه ها نشان داد که ذرات مذکور سبب کاهش مهاجرت و استخراج نرم کننده دی اکتیل فتالات می شوند.

چکیده این کار تحقیقاتی از اثراتی که فلزات سنگین و یون سرب (2+) بر کیفیت آب و همچنین بر سلامتی انسان، پرندگان و حیوانات دارند، منشا گرفت. در این کار تحقیقاتی، مطالعات بر سنتز پلی استایرن خالص و کامپوزیت های پلی استایرن با کربن فعال و پودر برگ درخت متمرکز شده است و علاوه بر سنتز آنها، جذب سطحی سرب (2+) از محلول های آبی توسط این مواد نیز بررسی شده است. معمولا روش های فراوانی برای برداشتن آلاینده هایی مثل ترکیبات سمی آلی (بنزن، فنول ها، نیتروبنزن ها، کلروبنزن ها، استایرن و... ) و فلزات سنگین (سرب، کادمیم، کبالت، کروم، منگنز، روی، جیوه و...) وجود دارد. از آنها می توان اسمز معکوس، الکترولیز، الکتروفورز، رسوب دادن شیمیایی و جذب سطحی فیزیکی و شیمیایی نام برد که از میان آنها، روش جذب سطحی در این کار پژوهشی استفاده شده است. در زمینه جذب سطحی، مواد زیادی وجود دارند که توانایی جذب ترکیبات آلی و فلزات سنگین در آنها وجود دارد. گرافن، گرافیت، گرافن اکسید، گرافیت اکسید، کربن فعال، نانولوله کربن ، دوده، خاک رس، زئولیت، پلیمرهای جاذب نمونه هایی از مواد جاذب می باشند که در این کار تحقیقاتی از کربن فعال، پودر برگ درخت، پلی استایرن و کامپوزیت های پلی استایرن با پودر برگ درخت و کربن فعال در نقش مواد جاذب استفاده شده است. به روش پلیمرشدن سوسپانسیون و پلیمرشدن سوسپانسیون درجا به ترتیب، پلی-استایرن خالص و کامپوزیت های آن تهیه شدند و در انتهای فرایند پلیمرشدن، ذرات پلیمر و کامپوزیت به صورت گرانولی بدست آمدند. بعد از تهیه پلی استایرن و کامپوزیت های آن، خواص جذبی آنها مورد بررسی قرار گرفت و معلوم شد که پلی استایرن، کربن فعال، پودر برگ درخت، کامپوزیت پلی استایرن/ کربن فعال و کامپوزیت پلی استایرن/ پودر برگ درخت، توانایی جذب یون سرب (2+) را از محیط آبی دارند. بعد از آشکار شدن پتانسیل جذب یون سرب (2+) در این مواد، جذب سطحی آنها با هم مقایسه شد و اثر پارامترهای مختلف (میزان ماده جاذب، غلظت اولیه یون سرب (2+) و زمان تماس) روی میزان جذب بررسی شد. کلید واژه ها: آلاینده ها، یون های فلزات سنگین، سرب (2+)، جذب سطحی، پلی استایرن، کامپوزیت پلیمری.

در بخش اول این کار تحقیقاتی بطری های نوشابه از جنس پلی(اتیلن ترفتالات) (pet) با روش گلیکولیز توسط اتیلن گلیکول(eg) و در حضور کاتالیزورهای زیست سازگارزیرکونیل کلرید(zirconyl chloride)(zrocl2)، بیسموتکلرید(bismuth chloride)(bicl3)و سدیم کربنات(sodium carbonate)((na2co3به منظور تولید بیس(2-هیدروکسی اتیل ترفتالات) (bhet) مورد مطالعه قرار گرفتند. تحت شرایط عملیاتی متفاوت از قبیل دما( ?c 198-185)، زمان واکنش(min75-20)، میزان کاتالیزور(gr02/0-2/0)و میزان eg(ml35-10) شرایط بهینه بازیافت مورد بررسی قرار گرفت. به منظور مطالعه ساختار شیمیایی محصولات از روش های ft-ir, nmr استفاده گردید. در بخش دوم با استفاده از مونومر bhet حاصل از گلیکولیز وبا افزودن اجزای اتیلن گلیکول، پروپیلن گلیکول، دی اتیلن گلیکول، مالئیک انیدرید، فتالیک انیدرید و آدیپیک اسید در ظرف، واکنش تراکمی بین اجزا انجام گرفت. بعد از اتمام واکنش از مونومر استایرن به منظور ایجاد شبکه عرضی استفاده گردید. به منظور بررسی پلیمر سنتز شده از روش های ft-ir, nmr, tga, dscاستفاده گردید. از آزمایش های ضربه و کشش به منظور بررسی خواص پلیمر پخت شده و بررسی استحکام آن استفاده شد.

با توجه به نیاز بسیار فراوان و روز افزون به استفاده از سیستم های بر پایه آب، لازم است تا در این زمینه تحقیقاتی مطابق با نیاز صنعت کشور صورت بگیرد. لذا بر آن شدیم تا یک پروژه بسیار نزدیک با صنعت کشور و نیاز بازار را انجام دهیم. در این تحقیق تلاش برای سنتز نسل جدید پلی یورتان های دو جزئی پایه آبی، بر پایه هگزا متیلن دی ایزوسیانات، انجام گرفت. این سیستم‏ها از دو جزء تشکیل شده‏اند. یک جزء شامل رزین کوپلیمر پلی آکریلیک پخش آبی است که توسط پلیمر شدن رادیکالی تهیه می شود و جزء دوم، یک پیش پلیمر حلقوی ایزوسیانورات بر پایه هگزا متیلن دی ایزوسیانات است که به منظور پخش شدن راحت تر در محیط آبی، توسط گروه های آب دوست پلی اتیلن گلایکول 400 (peg-400)، به صورت جزئی اصلاح شده است که به عنوان عامل شبکه کننده در این سیستم‏ها مورد استفاده قرار می گیرد. این تحقیق در سه بخش اصلی انجام شد. بخش اول شامل تهیه رزین آکریلیک پخش آبی و بهینه کردن ویسکوزیته و جرم مولکولی آن است. این رزین ابتدا به روش پلیمر شدن رادیکالی در حلال اتیل استات، از مونومرهای متیل متاکریلات (mma)، بوتیل اکریلات (ba)، 2-هیدروکسی اتیل اکریلات (hea) و آکریلیک اسید (aa) تهیه گردید و پس از خنثی سازی گروه های اسیدی توسط تری اتیل آمین (tea)، در محیط آبی پخش شد و یک رزین پخش آبی پایدار تهیه گردید. بررسی های ft-ir، h-nmr1، sec، اندازه ذره و ویسکوزیته بر روی رزین تهیه شده انجام شد و نتایج قابل قبولی بدست آمد. به منظور تجاری سازی این پروژه، تمام مونومرها به صورت صنعتی و همراه با ناخالصی مورد استفاده قرار گرفتند. در بخش دوم، پیش پلیمر ایزوسانورات hdi اصلاح شده با گروه های peg-400، سنتز شد. در این بخش ابتدا پیش پلیمر ایزوسیانورات، طی یک واکنش خود افزایشی، در حضور کاتالیزور tbto، از هگزا متیلن دی ایزوسیانات سنتز شد. علت سنتز این نوع پیش پلیمر این است که چون حلقه های ایزوسیانورات بسیار پایدار هستند، خواص بسیار مطلوبی از قبیل مقاومت به مواد شیمیایی، میزان جذب حلال، پایداری در برابر uv و همچنین پایداری حرارتی بالا را در پوشش های نهایی ایجاد می کنند. اما چون سیستم های بر پایه آبی مد نظر بود، لذا این پوشش که کاملاً آب گریز است، توسط گروه های آب دوست peg-400 به صورت جزئی واکنش داده شد تا خاصیت آب دوستی این پوشش ها بهتر شده و پخش آن ها در جزء اول که پلی آکریلیک پایه آبی بود، راحت تر انجام پذیرد. در بخش سوم این تحقیق، اختلاط دو جزء و تأثیر نسبت گروه های ایزوسیانات به هیدروکسی، مقدار کاتالیزور و سورفاکتانت بر روی خواص نهایی پوشش های تهیه شده بررسی شد. پارامترهای مختلفی از قبیل طول عمر مصرف اجزای مخلوط شده، مقاومت به مواد شیمیایی، مقاومت به حلال، تأثیر هر یک از اجزاء بر روی زمان پخت فیلم ها، میزان براقیت و مقاومت به خراش پوشش ها مورد بررسی قرار گرفت. خواص گرمایی این پوشش ها، با فرمول بندی های مختلف نیز مورد مطالعه قرار گرفت.

هدف از انجام این پژوهش سنتز و کاربرد بعضی از منوکربوکسیلات ها و دی کربوکسیلات های فلزهای گروه های دو و ده جدول تناوبی عناصر، مثل سرب، کلسیم، کادمیم، روی و باریم به عنوان پایدارکننده حرارتی در خمیر پلی وینیل کلراید (پلاستیسول) تهیه شده به روش امولسیون (epvc) می باشد. بر این اساس، در این کار تحقیقاتی از واکنش های اسید استئاریک به عنوان یک منوکربوکسیلیک اسید و از اسید آدیپیک به عنوان یک دی کربوکسیلیک اسید با ترکیب هایی از فلزات مثل اکسید، کلرید و یا کربنات فلزات مربوطه در شرایط آسان و بهینه، منوکربوکسیلات ها و دی کربوکسیلات های فلزات نامبرده با بیشترین بازده تهیه و با اضافه کردن مقادیر گوناگون از آن ها به خمیر پلی وینیل کلراید فیلم هایی به ضخامت مشخص تهیه شد و پس از پخت در آون حرارتی، آزمایش هایی برروی آنها انجام گرفت وتأثیر پایدارکننده های سنتز شده در نمونه ها بررسی گردید. آزمایش های گوناگونی تأثیر پایدارکنندگی حرارتی و همچنین تأثیر فرآیند هم افزایی آن ها و نیز خاصیت نرم کنندگی و تأثیرجلوگیری از مهاجرت افزودنی ها از پلیمر را تأیید نمود. روش های مختلفی از جمله، میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنجی مادون قرمز، اندازه گیری کاهش ph در اثر آزاد شدن hcl، آزمایش گرما سنجی حرارتی، آزمایش مهاجرت و آزمایش کشش-کرنش، تأثیر مواد سنتز شده را روی پلی وینیل کلراید تأیید نمود.

فلزات سنگین یکی از رایج ‏ترین و در برخی موارد خطرناک‏ترین آلاینده ‏ها هستند که به مرور زمان با سختگیرانه شدن استاندارد‏های خروجی این مواد, یافتن روش‏های موثرتر حذف آن‏ها همواره یک چالش بوده است. روش‏های نوین به خصوص در زمینه ‏ی جذب, در بسیاری از موارد نتایج امیدوار کننده ‏ای حاصل کرده است. جاذب‏های پلیمری یکی از انواع جاذب‏ها می‏باشند که جهت حذف این آلودگی ‏ها مورد توجه قرار گرفته ‏اند. لذا در این پروژه ابتدا پلی ‏آمیک اسید بر پایه ‏ی بنزوفنون تتراکربوکسیلیک ‏اسید دی ‏انیدرید سنتز شده و توانایی آن در جذب سرب و کادمیوم بررسی شد, سپس برای بهبود خاصیت جذب, نانوکامپوزیت آن با زئولیت a تهیه شده و توانایی آن جهت حذف این فلزات مورد مطالعه قرار گرفت. اثر پارامترهای مختلف همچون دما، ph, زمان, غلظت اولیه¬ی محلول و مقدار جاذب بر فرآیند جذب بررسی شده و در هر مورد مقدار بهینه تعیین گردید. سنتز جاذب‏ها با استفاده از روش‏های ft-ir و nmr دنبال شده و میزان جذب فلزات سنگین pb2+ و cd2+ با استفاده از روش جذب اتمی اندازه¬گیری گردید. بیشینه ‏ی ظرفیت جذب در شرایط بهینه برای پلی ‏آمیک اسید و نانوکامپوزیت آن برای سرب به ترتیب برابر 95 و mg/g 116 و برای کادمیوم 37 و mg/g 51 به دست آمد.

پلی¬وینیل کلراید (pvc) از جمله پلیمر¬های گرما¬نرم مهم صنعتی و تجاری است. در حالی¬که یک مشکل بزرگ این پلیمر و کوپلیمر¬هایش تجزیه آن در دمای پایین¬تر از دمای فرآیندش می¬باشد، که در اثر انجام واکنش¬های اکسایشی، هیدرو¬کلریک اسید (hcl) آزاد می¬کند. hcl آزاد شده می¬تواند به عنوان خودکاتالیست، فرآیند تخریب را تسریع ببخشد. نتیجه اینکه یک فرآیند متوالی و سلسله¬وار دهیدرو¬کلره شدن رخ می¬دهد که پیوند¬های یک در میان در طول زنجیر¬های پلیمر ایجاد می¬کند و باعث تغییر رنگ پلیمر شده و خواص مکانیکی آن را کاهش داده و همچنین اسید آزاد شده باعث خوردگی دستگاه¬های فرآیند شده و آثار زیان¬¬آوری بر روی موجودات زنده و دستگاه تنفسی انسان¬ها می¬گذارد. لذا برای جلوگیری یا کاهش تخریب حرارتی این پلیمر از پایدار¬کننده¬های حرارتی استفاده می¬شود، اما اکثر پایدارکننده¬هایی که امروزه به کار می-رود دارای فلزات سنگین مثل کادمیم و سرب می باشند که اثرات مضری بر محیط زیست دارند. با توجه به موارد ذکر شده، ما در این پروژه بر آن شدیم تا بعضی شیف باز¬های وانیلین به عنوان پایدارکننده¬های حرارتی برای پلی¬وینیل کلراید نرم استفاده کنیم. بنابراین این ترکیبات را از وانیلین با آنیلین-های استخلاف شده سنتز و شناسایی نموده و از این ترکیبات سنتز شده به عنوان پایدارکننده¬های حرارتی برای pvc نرم استفاده کردیم و تأثیر این ترکیبات، با استفاده از روش¬های آنالیز ft-ir، اندازه¬گیری hcl آزاد شده، آنالیز وزن¬سنجی گرمایی (tga) و آزمون کشش مکانیکی بررسی شد که نتایج حاصله از انجام آزمون¬ها موثر بودن این ترکیبات را به عنوان پایدار¬کننده¬های حرارتی برای pvc نرم تأیید می¬کند و همچنین ترکیبات سنتز شده مواد شیمیایی آلی هستند که برای محیط زیست مضر نمی¬باشند.

قیمت کم و کارکرد عالی پلی(وینیل کلراید)، pvc را یک پلاستیک جالب و بسیار مناسب برای طیف وسیعی از کاربردها می¬سازد. بعد از اتیلن، pvc در دنیا بیشترین مصرف را به عنوان مواد سنتزی دارد، مقاومت pvc در برابر گرما و نور کم است و در معرض نور و گرما دست خوش خود کاتالیستی واکنش آزاد کردن هیدرو کلریک اسید در طول استفاده از آن می¬شود که در نتیجه آن پلی¬ان¬های مزدوج تشکیل می¬شوند که باعث رنگی شدن و تغییرات اساسی در خواص پلیمر می شود. از طرفی این اسید آزاد شده آثار زیانباری بر سلامت موجودات زنده دارد و می¬تواند در آب¬های زیرزمینی نفوذ کند یا تولید باران اسیدی نماید. بنابراین یک پیش نیاز برای کارکرد خوب pvc در بسیاری از کاربردها و جلوگیری از آثار مخرب آن بر محیط زیست، مقاوم کردن آن در برابر خورشید است. برای این منظور پایدار کننده¬های نوری به پلیمر افزوده می¬شوند اما در اکثر پایدارکننده¬هایی که تاکنون مورد استفاده قرار گرفته اند فلزات سنگینی مانند سرب و قلع به کار رفته اند که خطر جدی برای محیط زیست محسوب می¬شوند. در این پژوهش ما بر آن شدیم تا از مشتقات فنیل اوره به عنوان پایدار کننده¬ی نوری برای پلی(وینیل کلراید) امولسیونی استفاده کنیم، بنابراین این مشتقات را از آنیلین¬های استخلاف شده سنتز و شناسایی نموده و از این ترکیبات به عنوان پایدار کننده نوری همراه با pvc نرم استفاده کردیم و تاثیر این ترکیبات با روش-های ft-ir، تست کشش مکانیکی و اندازه گیری درصد کاهش وزن در اثر نور دیدن بررسی شد که نتیجه ی حاصله حاکی از موثر بودن این ترکیبات به عنوان پایدار کننده نوری برای pvc نرم می باشد که فلزات سنگین در آن ها به کار نرفته است و کاملا سازگار با محیط زیست می¬باشند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

هدف از این رساله دست یابی به تکنولوژی رسد بلور نیمه هادی insb و اندازه گیری مشخصات ان و نهایتا ساخت اشکار سازهای فوتو رسانای insb می باشد. برای این منظور ضمن معرفی روشهای استاندارد رشد بلور با استفاد از روش برجیمن عمودی، نمونه هایی از تک بلور insb رشد داده شد. برای مقایسه این نمونه با نمونه های تجارتی، مشخصات بلور اندازه گیری قرار گرفت . این مشخصات عبارتند از تغییرات ثابت هال، رسانندگی، تحرک الکترون و حفره و اثر دما روی این مشخصات . میزان انعکاس اپیتیک برای طول موج های 2 تا 50 میکرون بر روی چند نمونه اندازه گیری شد و جرم موثر الکترون با استفاده از چگالی الکترونهای آزاد و نتایج بدست آمده از آزمایش انعکاس طیفی در هری کی از نمونه ها محاسبه گردید. همچنین از نحوه تغییرات تحرک با دما مکانیزم پراکندگی هر یک از نمونه ها مشخص شده است . با توجه به این نکته که برای ساخت اشکارسازهای فوتو رسانای insb، آشنایی با شاخصهای ارزیابی آشکارسازها، نوع تجهیزات و رادیومتری امواج مادون قرمز ضروری است برای بررسی دقیق هر یک از این موارد یک نمونه آشکار ساز تجارتی مورد اندازه گیری قرار گرفت تا با تحلیل نتایج، خواص الکتریکی بلور مورد نیاز تعیین شود.