اختلاط پلیمرهای لاستیکی و شیشه ای باعث بهبود خواص جداسازی غشای پلیمری می شود. در این تحقیق غشای آمیزه ای پلی یورتان و پلی وینیل الکل فلورینه (f-pva) از انحلال دو پلیمر در n,n-دی متیل فرمامید با روش تبخیر حلال تهیه شد. غشاهای حاوی 5 و 10 درصد وزنی f-pva شفاف بوده و مورد مطالعه قرار گرفت. پلی وینیل الکل فلورینه با واکنش استری شدن پلی وینیل الکل با تری فلورواستیک اسید تهیه شد. ساختار این پلیمر با دستگاه های طیف سنج مادون قرمز انتقال فوریه (ftir) ، رزونانس مغناطیس هسته ای 1h nmr، 13c nmr و 19f nmr بررسی شد. نتایج نشان دهنده جایگزین شدن بخشی از گروه های هیدروکسیل با تری فلورواستات است. خواص حرارتی غشاهای تهیه شده با استفاده از دستگاه گرماسنج روبشی تفاضلی (dsc) و آنالیز گرمایی مکانیکی دینامیکی (dmta) بررسی شد. نتایج آزمون dsc جدایی فازی آمیزه ها را نشان داد در صورتی که در آزمون dmta فقط یک دمای انتقال شیشه ای مشاهده شد. عکس های تهیه شده از سطح مقطع غشاها با میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) نیز جدایی فازی و پراکندگی f-pva به صورت ذرات کروی در بستر پلی یورتان را نشان داد. تراوایی غشاها با استفاده از روش فشار ثابت بر اساس astm d 1434-82 نسبت به گازهای نیتروژن، متان و دی اکسید کربن در فشار بالادست bar 8 و 6 و 4 اندازه گیری شد. با افزایش میزان f-pva در غشا تراوایی گاز نیروژن کاهش و تراوایی گاز دی اکسید کربن و متان افزایش یافت. انتخاب پذیری ایده آل دی اکسید کربن نسبت به نیتروژن در غشای حاوی 10 درصد وزنی f-pva حدود دو برابر پلی یورتان خالص است.

در تحقیق حاضر به بررسی ترمودینامیکی فازهای پلی یورتان و پلی وینیل استات در حلال مشترک و مقایسه آن با نتایج نظری، پرداخته شده است. در این راستا سه دسته آزمایش انجام شد؛ آزمایش اول، سنتز پلی یورتان، که می توان از آن به عنوان یکی از نوآوری های این تحقیق نام برد. این سنتز به کمک مجموعه ای از راکتور، همزن، پایه ها و گیره های ساخته شده توسط تیم تحقیقاتی دکتر سمسارزاده، با موفقیت به انجام رسید. به کمک آزمون ftir ساختار پلی یورتان سنتزشده مورد شناسایی قرار گرفت. گروه دوم آزمایشات، مطالعه بر روی غشاهای ساخته شده از ترکیب درصدهای متفاوت پلی یورتان و پلی وینیل استات است. در این راستا آزمون های tga/dtg ، dsc و sem انجام شدند. گروه سوم آزمایشات، مطالعه فازی سیستم محلولی سه جزئی پلی یورتان و پلی وینیل استات در حلال مشترک است. در این راستا نیز آزمون های طیف سنجی ماوراء بنفش و بررسی تجربی رفتار فازی محلول ها به دو روش تبخیر حلال و تیتراسیون انجام شدند. کدری و شفافیت محلول به کمک آزمون ماوراء بنفش به طور نسبی مورد بررسی قرار گرفت. دو روش اخیر منجر به منحنی های فازی سه جزئی شدند که به کمک آنها می توان رفتار فازی سیستم را به صورت کیفی مورد بررسی قرار داد. به دلیل انحلال بهتر پلیمرها، تترا هیدروفوران (thf)، دی متیل فرم آمید (dmf) و کلروفرم به عنوان حلال مشترک در آزمون های اخیر استفاده شدند. بر اساس مدل فلوری-هاگینز محاسبات ترمودینامیکی سیستم پلی یورتان/ پلی وینیل استات/کلروفرم انجام شد. منحنی محاسبه شده از رابطه اخیر به صورت قابل قبولی نزدیک به منحنی تجربی قرار داشت.

الیاف آرامید در حدود سال های 1970 معرفی شدند. ساختار این الیاف، از ترکیبات آلی حلقوی شامل کربن، نیتروژن و هیدروژن تشکیل شده است. الیاف کولار اولین بار توسط شرکت دوپونت به بازار عرضه شد. این الیاف از محلول پلی پارافنیلن ترفتالامید در اسید سولفوریک غلیظ توسط ریسندگی تر- خشک، ریسیده شدند. آرایش یافتگی این الیاف و نسبت بالای اتم های کربن به هیدروژن منجر به کاربردهای فراوان این لیف در صنایع مختلف شده است. از خواص این الیاف، استحکام کششی بالا در وزن کم، چقرمگی خوب، مدول بالا، پایداری ابعاد، هدایت الکتریکی پایین، مقاومت پارگی بالا، مقاومت شیمیایی زیاد، مقاومت حرارتی بالا، خزش کم و مقاومت سایش بالا است. در این تحقیق، پلی پارافنیلن ترفتالامید از روش پلیمرشدن تراکمی محلولی با بازده بسیار بالا (92%) ساخته شد، پیوندهای شیمیایی و صفحات بلوری آن توسط آزمون های ftir و xrd بررسی شدند. آزمون ftir نشان داد که بلورهای نمک سولفات سدیم پس از حلالیت پلی پارافنیلن ترفتالامید در اسید سولفوریک، ایجاد شده است. با استفاده از گرداب آب، میکرو الیاف و میکرو ذرات ساخته شد.. آزمون های sem و xrd و بررسی های میکروسکوپ نوری به طور واضح نشان دادند که بلورهای نمک سولفات سدیم در میکروالیاف و ذرات این پلیمر وجود دارند. تاثیر نمک سولفات سدیم بر مقاومت حرارتی این میکروالیاف توسط آزمون tga/dta مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که تخریب حرارتی میکرو الیاف ساخته شده در آزمایشگاه تا دمای ?c600 ، نسبت به کولار صنعتی 37% کاهش یافته است. این امر به دلیل ساختار یونی نمک سولفات سدیم در الیاف است. آمیزه سازی محلولی پلی پارافنیلن ترفتالامید در اسید سولفوریک غلیظ انجام شد. میکروالیافی با درصد های متفاوت از نایلون، ساخته شدند. خروج نمک سولفات سدیم از الیاف با درصدهای نایلون متفاوت بررسی شد. نحوه شکل گیری بلورهای نمک سولفات سدیم بر سطح الیاف برای درصدهای متفاوت از آمیزه نایلون با ppta توسط تصاویر sem بررسی شد. نتایج نشان دادند که با افزودن درصد نایلون، خروج نمک سولفات سدیم از لیف سریعتر صورت می گیرد و در شرایط عدم وجود بلورهای نمک سولفات سدیم در الیاف، آمیزه یکنواختی از نایلون و ppta بدست می آید. الیاف کولار صنعتی، نیز دارای مقداری نمک سولفات سدیم است اما این مقدار کم و قابل اندازه گیری نبود.

در این تحقیق غشای حاصل از آمیزش پلیمرهای پلی یورتانو پلی وینیل استات برای جداسازی گازها تهیه و بررسی شده اند . ابتدا ، پلی یورتان لاستیکی مورد استفاده به روش پلیمریزاسیون دو مرحلهای از مونومرهای تولوئن دی ایزوسیانات، پلی پروپیلن گلایکول و 1و4-بوتان دی ال و کاتالیزور دی بوتیل تین دی لورات تهیه شد . ساختار شیمیایی پلی یورتانسنتزی توسط طیفftir تایید شد . سپس غشا های آمیزه ای از محلول پلی یورتان و پلی وینیل استات در حلال دی متیل فرمامید با استفاده از روش تبخیر حلال تهیه شدند. میزان پلی وینیل استات به کار رفته 5 تا 25 درصد وزنی کل وزن غشا می باشد. به منظور بررسی مورفولوژی غشا های تهیه شده، از آزمایش sem استفاده شد. نتایج این آزمایشها نشان دادند که نمونه حاوی 5 و 10درصد وزنی پلی وینیل استات توزیع همگون تری از ذرات می باشد که جهت آزمایش عبورپذیری گاز مناسب تر است. عبورپذیری گازهای نیتروژن، اکسیژن، دی اکسید کربن و متان در فشارهای 4 ، 6 ، 8 و 10 بار مورد بررسی قرار گرفت، که نتیجه نشان داد غشای حاوی 5درصد وزنی پلی وینیل استات بیشترین مقادیر عبورپذیری و انتخاب پذیری را داراست. پلی وینیل استات در دو مدت زمان 15 و 30 دقیقهآبکافت شد و با استفاده از طیف h-nmrمیزان آبکافت دو نمونه به ترتیب، 25 و 47درصد محاسبه شد. غشاهای پلی یورتان و پلی وینیل استات آبکافت شده ساخته شد و تست عبورپذیری انجام شد که نشان داد این غشا عبورپذیری و انتخاب پذیری بیشتر گاز دی اکسید کربن نسبت به دیکر گازها را دارند. ذرات بتا سیکلو دکسترین در ساخت غشا ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج عبورپذیری این غشاها نشان می دهد این ذرات باعث افزایش عبورپذیری دی اکسیدکربن و کاهش عبورپذیری گازهای نیتروژن، اکسیژن و متان می شوند.

در این پایان نامه از پلیمر پارا فنیلن ترفتالامید که در آزمایشگاه سنتز شده است، برای ساخت ریز الیاف ppta استفاده می گردد. در سنتز پلیمر از سدیم هیدروکسید استفاده گردیده است که در اثرخنثی سازی با اسید کلریدریک تولید شده همراه پلیمر، نمک سدیم کلراید را تشکیل می دهد. وجود این نمک موجب می شود در هنگام انحلال پلیمر در اسید سولفوریک، نمک سدیم سولفات تشکیل شود. نمک سدیم سولفات به صورت فاز جامدی در مرکز الیاف تولید شده قرار می گیرد. در این پایان نامه محلول پلیمر در اسید سولفوریک 96% به محیط آبی که در حال چرخش است بوسیله یک سرنگ تزریق شد. دراثر چرخش آب، الیاف شکسته شد و ریزتر گردید. بررسی های میکروسکوپی و آنالیز xrd نشان داد که این ریز الیاف دارای نمک می باشند. عوامل موثر در خروج نمک مورد بررسی قرار گرفته است و نتایج حاصل نشان داد که شستشوی مداوم الیاف و همچنین محیط آبی در اثر حرارت موجب خروج بهتر نمک از الیاف می شوند. علاوه بر این برای تسریع خروج نمک از الیاف می توان به محلول ppta در اسید سولفوریک، نایلون 6 اضافه نمود. نتایج بدست آمده نشان داد هر چه میزان نایلون افزوده گردد نرخ خروج نمک نیز بیشتر می گردد و معادله خروج نمک از الیاف را می توان بدست آورد. برای استفاده از این روش از مقادیر بسیار کم نایلون استفاده شد و به صورت گراویمتری نرخ خروج نمک از الیاف محاسبه شد. اثر پارامترهای فرآیندی در ساخت ریز الیاف بررسی شد. نتایج نشان داد که برای رسیدن به حالت بلور مایع باید غلظت اسید سولفوریک زیاد و در حدود 99% باشد تا پلیمر در اسید با وزن های زیادتری حل شود. بالاترین درصد وزنی پلیمر حل شده در اسید سولفوریک 96%، 16% است. برای رسیدن به درصد بلورینگی بیشتر باید دمای حمام آب پایین و زیر ?10باشد. استفاده از سوزن های ریز امکان ساخت ریز الیافی تا قطر ?m 32 را در محیط آبی ساکن فراهم ساخت. ابعاد الیاف در آب در حال چرخش در اثر نیروی گردابی به ?m 24رسید. میزان کشش حاصل از چرخش حدود 25% محاسبه گردید. از ریز الیاف بدست آمده برای ساخت فیلم کامپوزیتی با پلی یورتان سنتز شده در آزمایشگاه استفاده شد. اثر نمک موجود در ریز الیاف بر خواص مکانیکی فیلم پلی یورتان بررسی شد و نتایج نشان داد که هر چه میزان نمک در سطح ریز الیاف کمتر باشد، مدول کامپوزیت بیشتر افزایش می یابد.

امروزه ذرات میکرو و مزومتخلخل سیلیکا به دلیل تنوع خواص ، ساختار قابل کنترل و روش ساخت ساده ای که دارند مورد توجه بسیاری از محققین و پژوهشگران قرار گرفته و در بسیاری از شاخه ها مورد استفاده قرار گرفته اند. تحقیق حاضر دارای دو بخش کلی می باشد. در بخش اول، سه نوع ذره متخلخل سیلیکا، با استفاده از دو کوپلیمر قطعه ای سه تایی حاوی قطعه هایpeo و ppo ساخته شدند. ذرات ساخته شده از نظر ساختار و بازده واکنش بهینه شدند. همچنین اثر الکل های کوچک به عنوان کمک کننده قالب مورد بررسی قرار گرفت. ذرات ساخته شده با sem و tem مورد آنالیز قرار گرفته و دو نوع ذره با ساختار حفره یکنواخت، جهت مطالعه ساختار تخلخل در بخش دوم تحقیق انتخاب شدند. در بخش دوم، ذرات با استفاده از آنالیز bet و bjh تعیین مشخصات شدند که نتایج یکنواخت بودن توزیع اندازه حفره ها، زیاد بودن سطح فعال و کوچک بودن قطر حفره ها را نشان داد. در این مرحله برای انجام آزمایش جذب و واجذب بر روی ذرات، از مدل بنزویک اسید استفاده شد و برای بررسی میزان جذب و واجذب ، از طیف سنجی ماوراء بنفش استفاده شد. در محیطی که حلالیت این ماده کمتر باشد، جذب بیشتر و در یک حلال بهتر، واجذب بیشتر و سریع تری رخ می دهد. همچنین با کاهش ph از مقدار 7 رهایش کندتر و کمتر می شود. آب محیط مناسبی یرای جذب ، و اتانول محیط مناسبی برای واجذب مدل می باشد.

هیدروژلهای پلی اکریل آمید و کوپلیمرهای آن در دماهای زیاد (حدود oc70 ) آبکافت شده و در حضور کاتیونهای چند ظرفیتی با تشکیل اتصالات عرضی اضافی، ظرفیت جذب آب آنها کاهش یافته و کارآیی خود را در کاربردهایی مانند بستن منافذ تولید آب ناخواسته مخازن نفتی از دست می دهند. در این پژوهش تهیه هیدروژلهای مقاوم به نمک برای کاهش تاثیر نامطلوب این پدیده، هدف قرار گرفت. بدین منظور با وارد ساختن نانو ذرات مونت موری لونیت و لاپونیت و پلیمرهای حاوی گروههای آبدوست غیر یونی و یونی در ساختار ژلهای پلی اکریل آمید، شبکه های پلیمری درهم تنیده، نانوکامپوزیتی و درهم تنیده نانوکامپوزیتی تهیه گردید و رفتار تورمی آنها در محیطهای الکترولیتی مطالعه شد. با مطالعه خواص کشسانی هیدروژلهای نانوکامپوزیتی چنین فرضیه ای برقرار شد که بخشی از عامل شبکه ای کننده cr3+ بر روی سطوح آنیونی خاک رس جذب شده و این پدیده باعث به دام افتادن زنجیره های پلیمری در بین صفحات خاک رس و تقویت شبکه پلیمری می گردد و در غلظتهای زیاد (حدود ppm 2000) خاک رس، مدول کشسان نهایی هیدروژلها را افزایش می دهد. برخلاف هیدروژلهای معمولی که افزایش غلظت عامل شبکه ای کننده موجب افزایش استحکام و کاهش اتلاف (tan) آنها می شود، خواص اتلاف هیدروژلهای نانوکامپوزیتی نشان داد که افزایش غلظت نانوذرات خاک رس موجب افزایش همزمان میزان استحکام و اتلاف آنها می شود. نتایج آزمونهای xrd دلالت بر تشکیل ساختار از هم گسیخته در ژلهای نانوکامپوزیتی داشت. مطالعه رفتار ژل شدن هیدروژلهای درهم تنیده پلی اکریل آمید نشان داد که رفتار ژل شدن این نوع هیدروژلها بستگی به ماهیت یونی و میزان گره خوردگیهای مولکولی پلیمر افزوده شده دارد. بر اساس نتایج آزمونهای تورم تعادلی، حضور نانوذرات خاک رس هرچند که موجب کاهش میزان تورم تعادلی هیدروژلهای نانوکامپوزیتی در آب شیر شد، اما حساسیت به نمک این دسته از هیدروژلها را در محلولهای الکترولیتی کاهش داد. مطالعه ترمودینامیک تورم تعادلی هیدروژلهای نانوکامپوزیتی نشان داد که در محلولهای رقیق سدیم کلراید و کلسیم کلراید تطابق خوبی بین نتایج آزمایشگاهی و پیش بینی مدل واشقانی فراهانی و همکاران وجود دارد. با مطالعه رفتار تورم هیدروژلهای درهم تنیده پلی اکریل آمید آبکافت شده و ساکاروز، پلی وینیل الکل ، اسکلروگلوکان، کربوکسی متیل سلولز، زانتان و پلیمر طبیعی b-16 ، در محلولهای الکترولیتی مشخص شد که این نوع هیدروژلها با توجه به تعداد گروههای یونی و غیر یونی پلیمر افزوده شده، رفتار تورم متفاوتی از خود نشان می دهند. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که میزان تورم تعادلی هیدروژلهای درهم تنیده پلی اکریل آمید آبکافت شده/ پلیمر طبیعی b-16 در محلولهای الکترولیتی بیشتر از سایر هیدروژلهای مورد اشاره بود. رفتار مشابهی برای هیدروژلهای درهم تنیده پلی اکریل آمید سولفونه مشاهده شد. با این وجود هیدروژلهای درهم تنیده بر پایه پلی اکریل آمید آبکافت شده به علت قیمت کمتر جذابیت بیشتری داشته، در ادامه مطالعات مورد استفاده قرار گرفتند. ارزیابی رفتار چروکیدگی هیدروژلها در دمای oc75 نشان داد که هیدروژل درهم تنیده پلی اکریل آمید آبکافت شده/ بیوپلیمر b-16 پس از گذشت 4 ماه مقاومت به چروگیدگی بسیار عالی در آب سازند مخازن نفتی دارد. مقاومت به چروکیدگی هیدروژلهای درهم تنیده پلی اکریل آمید آبکافت شده/ساکاروز، پلی اکریل آمید آبکافت شده/اسکلروگلوکان، پلی اکریل آمید آبکافت شده/پلیمر طبیعی b-16 و همچنین هیدروژل درهم تنیده نانوکامپوزیتی پلی اکریل آمید آبکافت شده/ پلیمر طبیعی b-16 در آب سازند مخازن نفتی در دمای oc 75 ، به ترتیب حدود 1/2 ، 2/7، 13/6 و 2/7 برابر بیشتر از مقدار مربوط به پلی اکریل آمید آبکافت شده بود. تزریق نمونه های منتخب به محیط متخلخل (ماسه فشرده) نشان داد که میزان عامل مقاومت باقیمانده،rrf ، برای هیدروژلهای درهم تنیده پلی اکریل آمید/ اسکلروگلوکان و پلی اکریل آمید/ پلیمر طبیعی b-16 و هیدروژل درهم تنیده نانوکامپوزیتی پلی اکریل آمید/ پلیمر طبیعی b-16 / لاپونیت به ترتیب حدود 62 ، 66 و 71 درصد بیشتر از مقدار مربوط به ژل معمولی پلی اکریل آمید است. وارد ساختن نانوذرات لاپونیت در ساختار هیدروژلهای درهم تنیده پلی اکریل آمید/ پلیمر طبیعی b-16 خواص مطلوبی مانند کاهش 17 درصدی حساسیت به نمکهای آب سازند و افزایش 5 درصدی میزان مقاومت محیط متخلخل نسبت به حرکت آب را برای این هیدروژل درهم تنیده نانوکامپوزیتی به همراه داشت. بر اساس نتایج آزمونهای مختلف، هیدروژلهای درهم تنیده پلی اکریل آمید/ اسکلروگلوکان و پلی اکریل آمید/ پلیمر طبیعی b-16 و هیدروژل درهم تنیده نانوکامپوزیتی پلی اکریل آمید/ پلیمر طبیعی b-16 / لاپونیت، دارای پتانسیل زیاد برای استفاده در ازدیاد برداشت نفت هستند. با این وجود، هیدروژل درهم تنیده پلی اکریل آمید/ پلیمر طبیعی b-16 با توجه به خواص مطلوب به عنوان نمونه برتر معرفی می شود.

امروزه پلیمرهای مختلف در زمینه ساخت غشا کاربردهای فراوانی یافته اند، این موضوع را می توان به قیمت مناسب، استحکام و امکان شکل دهی راحت آن ها نسبت داد. بنابراین بررسی قابلیت پلیمرهای جدید جهت ساخت غشا به عنوان یکی از چالش های محققان در زمینه علوم و فناوری پلیمر قرار می گیرد. در این تحقیق بلاک کوپلیمرهای سه بلاکه پلی(متیل-متاکریلات)-پلی(دی متیل سیلوکسان)-پلی(متیل متاکریلات) و پلی(متیل اکریلات)-پلی(دی متیل-سیلوکسان)-پلی(متیل اکریلات) با استفاده از روش بسپارش رادیکالی با انتقال اتم (atrp) سنتز شده و توانایی آن ها جهت استفاده به منظور ساخت غشا مورد بررسی قرار گرفته شده-است. در ادامه از سیستم دو جزئی بلاک کوپلیمر پلی(متیل اکریلات)-پلی(دی متیل سیلوکسان)-پلی(متیل اکریلات) و پلی(وینیل استات) غشا متراکم تهیه شده و اثر میکروفازها بر قابلیت عبوردهی گاز از آن ها با استفاده از آزمون های مختلف مورد بررسی قرار گرفته شده است. بازده بسپارش بلاک کوپلیمر پلی(متیل اکریلات)-پلی(دی متیل سیلوکسان)-پلی(متیل اکریلات) به کمک تغییر نسبت مولی مواد از 32% به 65% ارتقاء یافته است. غشا تهیه شده از بلاک کوپلیمر پلی(متیل اکریلات)-پلی(دی متیل سیلوکسان)-پلی(متیل اکریلات) از توانایی قابل توجهی برای عبوردهی گازهای متان، نیتروژن، اکسیژن و دی اکسید کربن برخوردار بوده است (197-908 برر). غشاهای تهیه شده از مرفولوژی لیف گونه برخوردار بوده اند، افزودن پلی(وینیل استات) (0، 5، 10، 15، 20% وزنی) به این بلاک کوپلیمر موجب افزایش قطر میکروفازهای لیف گونه (4-20 میکرومتر) و بهبود انتخاب پذیری غشاهای ساخته شده از مخلوط این دو پلیمر برای جفت گازهای دی اکسید کربن/نیتروژن، دی اکسید کربن/متان و اکسیژن/نیتروژن شده است. نتایج تراوائی گازهای ذکر شده به کمک محاسبات حجم آزاد جزئی ساختار غشاها و پیش بینی دو مدل لگاریتمی و ماکسول مورد تحلیل بیشتر قرار گرفته شده است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

در این پژوهش کاتالیستهای زیگلر-ناتای واحد hdpe پتروشیمی اراک مورد بررسی قرار گرفته است . واحد مزبور از دو کاتالیست تجاری بنام های the و thb برای تولید گریدهای مختلف پلی اتیلن سنگین با توزیع وزن مولکولی باریک و پهن استفاده می کند که از واکنش ticl4 با پایه mg (oet)2 حاصل می شوند. در این تحقیق مشخص شد که در مقایسه با کاتالیستهای نگهداشته شده با mgcl2، میزان تیتانیم کاتالیستها بالا است (the، 9 درصد و thb 24 درصد) و با اندازه گیری گروههای اتوکساید موجود در کاتالیست ، میزان تبدیل mg (oet)2 به mgcl2 محاسبه شد (the، 60 درصد و thb 90 درصد) نتایج tir نیز تبدیل mg (oet)2 به mgcl2 را در حین واکنش با ticl4 تائید می کنند. قسمت اعظم یونهای تیتانیم در کاتالیست تهیه شده بصورت ti+4 هستند که پس از فعال شدن باتری اتیل آلومنیم قسمتی از آن به ti+3 و ti+2 تبدیل می شوند و کسر کوچکی نیز محلول شده وارد فاز مایع می شوند. سطح کاتالیست و توزیع حفره های آن با استفاده از نتایج جذب ازت بر سطح کاتالیست و بکارگیری معادلات bet و bjh تعیین شد. (سطح the، 165m2/gr و thb 210m2/gr و حجم حفره ها بترتیب ، 0.3874 cm3/gr و، 0.5765cm3/gr). عکسهای sem نشان می دهند که سطح کاتالیست بشدت متخلخل است و اندازه ذرات کاتالیست نیز با هم قابل مقایسه است . پارامترهای موثر در تشکیل واکسن نیز تیتانیم محلول، کوکاتالیست ، دما و حضور کومونومر تعیین شد.

پیوند دادن مالئیک انیدرید (ma) به پلی الفین ها و الاستومرها در حضور شروع کننده ها پراکسیدی به عنوان واکنشی ناهمگن تلقی می شود. پلی الفین ها و الاستومرهای اصلاح شده توسط گروههای قطبی موجود در زنجیره آنها به منظور بالا بردن خواص فیزیکی شیمیایی پلیمرهای اولیه تهیه می شوند و افزایش چسبندگی، رنگ پذیری، شبکه ای شدن و دیگر اصلاحات شیمیایی را به دنبال دارند. در تحقیق حاضر، پیوند ma روی پلی اتیلن سنگین (hdpe) و اتیلن پروپیلن دی ان منومر (epdm) انجام شد و جهت بررسی تاثیر پیوند شدن روی آمیزه ها مبادرت به تهیه الاستومرترم.پلاستیکهای hdpe-g-ma/epdm, hdpe/epdm و hdpe/epdm-g-ma پخت شده توسط گوگرد شد و با مقایسه خواص مکانیکی نمونه های فوق، تاثیر پیوند شدن روی خواص الاستومرترموپلاستیکها مورد بررسی قرار گرفت . همچنین دو مجموعه ترموپلاستیک مقاوم شده با الاستومر شامل آمیزه های سه تایی hdpe/epdm/pp و hdpe-g-ma/epdm/pp تهیه شد و تاثیر پیوند شدن hdpe روی خواص مکانیکی آمیزه سه تایی مورد بررسی قرار گرفت .

شناسایی آمیزه ها و ترکیبات الاستومری با فرمولاسیونهای مختلف ، در صنعت تایر از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است . از جمله روشهایی که برای شناسایی الاستومرها و اجزاء بکار رفته در ساختار تایر مورد استفاده قرار می گیرد روشهای آنالیز حرارتی می باشد. در این پروژه الاستومرهای nr,sbr,br و فرمولاسیونهای مختلف آنها در محدوده دمایی 25-600 درجه با استفاده از دستگاه sta 625 مورد آزمایش dsc,tg,dtg قرار گرفتند. ابتدا منحنی های استاندارد برای الاستومرهای br,nr تعیین شده و سپس از این منحنی های استاندارد جهت شناسایی فاز الاستومری نمونه مجهول استفاده شده است . از جمله پارامترهای بسیار مهمی که در فرآیند پخت تایر و بهینه نمودن شرایط آن، تاثیر بسزایی دارند، وابستگی دمایی خواص ترموفیزیکی از جمله ضریب هدایت حرارتی، ظرفیت حرارتی دانسیته می باشند. بنابراین کاربرد معادله انتقال هدایت حرارتی در فرآیند پخت تایر نیاز به دانستن تغییرات دمایی این خواص ترموفیزیکی بخوبی احساس می شود. معمولا در حل معادله انتقال حرارت هدایتی، ظرفیت حرارتی، ضریب هدایت حرارتی و دانسیته ثابت فرض می شوند کهدر محاسبات انجام شده خطای زیادی را وارد می کند. در این تحقیق تغییرات دمایی ظرفیت حرارتی برای الاستومرهای sbr,br,nr در حالت خالص و همچنین برای آمیزه هایی از br,sbr که با مقادیر متفاوتی کربن بلاک پر شده اند، مورد بررسی قرار گرفته است . همچنین اثر عوامل مختلفی از قبیل افزودنیهای پخت و مقدار کربن بلاک نیز بررسی شده است . تغییرات دمایی ظرفیت حرارتی در دو محدوده دمایی (قبل از شروع فرآیند پخت و در محدوده پخت) با معادله ای غیرخطی در نظر گرفته شده است . تحقیقات انجام گرفته نشان می دهد که فرض ثابت بودن تغییرات دمایی ظرفیت حرارتی کاملا نادرست است . و این تغییرات دمایی باید با معادله مناسبی (خطی و یا غیرخطی) در نظر گرفته شود. از عوامل بسیار مهمی که بر ظرفیت حرارتی و ضریب هدایت حرارتی در پخت تایر تاثیر بسزایی دارد، کربن بلاک است . اثر کربن بلاک بر ظرفیت حرارتی، گرمای واکنش پخت ، ثابت سرعت واکنش پخت ، زمان پخت ، گشتاور کاکزیمم در منحنی رئومتر و انرژی فعال سازی (اکتیواسیون) بررسی شده است . در نهایت نیز تغییرات ظرفیت حرارتی با مقدار کربن بلاک برای آمیزه های ساخته شده از sbr,br که بصورت تجربی بدست آمده با معادله جدیدی مقایسه شده و ارائه گردیده است .

پلی فنیلن اکسایدها جز پنج گروه مهم ترموپلاستیکهای مهندسی می باشند که از لحاظ شیمیایی و حرارتی پایدارند. این پلیمرها به آسانی از استخلافهای فنل با بازدهی بالا و روش جفت شدن اکسایشی و انواع دیگر روشهای مرحله ای تهیه می گردند. پلی ( 2و 6-دی متیل 1 و 4 - فنیلن اکساید ) با نام تجاری ححخ از مهمترین پلی فنیلن اکسایدها می باشند. این پلیمرگاهی بصورت مخلوط با پلی استایرن و دیگر اضافه کننده ها با نام تجاری رزین نوریل که اولین بار توسط شرکت جنرال الکتریک در سال 1964 به تولید رسید، به فروش می رسد. فروش سالیانه این ترموپلاستیک به همراه آلیاژهایش سالانه بالغ بر یک میلیارد دلار می باشد که نشان از اهمیت و کاربرد وسیع این ترمو پلاستیک مهندسی دارد. رزین نوریل به طریقه شکل دهی تزریقی ، اسفنجی ، دمشی و اکستروژن قابل فرآیند است . در این تحقیق ما به بررسی عوامل موثر بر نرخ بازدهی پیوند کربن - اکسیژن و کربن - کربن در سنتز هموژن 2 و 6- دی متیل فنل توسط کاتالیست کلرید مس به همراه لیگاند پیریدین می پردازیم.

در طبیعت و صنعت موادی مانند فلزات و پلاستیک ها در اثر عوامل محیطی یا فرایندی به صورت پیوسته مورد تخریب و خوردگی قرار می گیرند.یکی ازراههای مقابله با پدیده خوردگی پوشش سطوح بوسیله مواد محافظت کننده است. پوشش دهی لاستیکی به علت مقاومت خوب لاستیکها در برابر خوردگی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. پوشش دهی لاستیک به دلیل مقرون به صرفه بودن و سهولت انجام برای واحدهای فرایندهای شیمیایی بسیار مناسب است.پوششهای لاستیکی بکار رفته به دو صورت لاستیک نرم و سخت می باشند.پلی اتیلن کلروسولفونه به دو روش محلولی و جامد تهیه می شود. از آنجا که روش محلولی دارای معایب هزینه بالای بازیافت حلال و آلودگی ناشی از حلال باقیمانده است، روش جامد علیرغم افت جزئی خواص مکانیکی ترجیح داده می شود.در این تحقیق به تهیه پلی اتیلین کلروسولفونه شده به روش جامد پرداخته شده است.

با توجه به خواص برجسته پلیمرها استفاده از غشاهای پلیمری در کاربردهای متفاوت مورد توجه قرار گرفته است . استفاده از غشاها در کاربرد های بی شماری از جمله جداسازی مخلوطهای مایع و تصفیه فاضلابهای شیمیایی حائز اهمیت است. بنابراین درک خواص انتقالی غشاها از جمله جذب ، ضریب نفوذ ، نفود پذیری و نیز بررسی خواص جداسازی آنها در کاربردهای تجاری ضروری است. با توجه به خواص مکانیکی منحصر به فرد و قیمت مناسب فراورده های لاستیکی از قبیل ‏لاستیک طبیعی ، آکریلو نیتریل بوتا دی ان رابر ، استایرین بوتا دی ان رابر و اتیلن - پروپیلن دای مونومر خواص انتقالی و جداسازی این پلیمرها در مورد مخلوط حلال آروماتیک مورد بررسی قرار گرفته است. به همین منظور حلال ها ی بنزن و تولوئن و 1 ، 2 - دی کلرو نبزن مورد استفاده قرار گرفتند.پارامترهای میزان جذب ‏‎(s)‎‏ ، ضریب نفوذ ‏‎(d)‎‏ و میزان نفوذپذیری ‏‎(p)‎‏ در مورد حلالها و مخلوط آنها با استفاده از روش اندازه گیری جرمی و تبخیر در فشار پایین در دماهای مختلف با استفاده از یک فیلم لاستیکی محاسبه شدند. به منظور بررسی پارامترهای بر هم کنش حلال - پلیمر پارامترهای آرینوسی نیز محاسبه شدند. چگالی اتصالات عرضی بین زنجیرهای لاستیک نیز با استفاده از معادله فلوری - راینر محاسبه شدند. در جه اول بودن کینتیک جذب با رسم نمودار تایید گردید. برای غشاهای مختلف میزان ماده نفوذ کننده و ضریب جداسازی محاسبه شد.