مهمترین هدف از نگهداری مدارک پزشکی مراقبت از بیمار است ، و بقیه اهداف در درجه دوم قرار می گیرند. هر گاه مدارک پزشکی بطور کامل نوشته شوند و با یک سیستم رضایت بخش ذخیره و بازیابی، کنترل و نگهداری شوند، آنگاه اهداف دیگر نیز قابل دستیابی خواهند بود. در این پژوهش ، عملکرد 9 واحد بایگانی مدارک پزشکی در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز از جوانب مختلف : برنامه ریزی، سازماندهی، بودجه بندی، تجهیزات فیزیکی، تجهیزات تخصصی، کنترل پرونده های پزشکی، امنیت و محرمانه نگهداشتن اطلاعات بیماران، مدت نگهداری پرونده های فعال و غیرفعال، طراحی فیزیکی محیط کار، نحوه اجرای کار و فضای بایگانی، با استفاده از روش توصیفی - تجلیلی مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفته اند. به منظور گردآوری اطلاعات ، پرسشنامه ای در رابطه پژوهش تدوین و در بین جامعه مورد پژوهش توزیع گردید. نتایج کلی این پژوهش نشان می دهد که در واحدهای بایگانی مدارک پزشکی شیراز، فضای کافی جهت نگهداری پرونده های بیماران در آینده وجود ندارد و مخصوصا برای سالهای آینده باید به سرعت و به دقت فضای کافی تامین گردد. نتیجه دیگر این که واحدهای تحت مطالعه با کمبود پرسنل تحصیل کرده مواجه اند که باید در امر استخدام و به کارگیری فارغ التحصیلات این رشته توجه لازم مبذول شود، همچنین این پژوهش نشان می دهد که عملکرد واحدهای بایگانی مدارک پزشکی در زمینه های نحوه اجرای کار و امنیت و محرمانه نگهداشتن اطلاعات بیماران بیشترین تطابق را با استانداردهای داخلی و جهانی دارد. ولی در زمینه های سازماندهی، برنامه ریزی، بودجه بندی، تجهیزات فیزیکی و تخصصی، کنترل و زمان نگهداری، پرونده های فعال و غیرفعال، طراحی فیزیکی محیط کار دارای عملکرد ضعیف یا متوسط است . براساس یافته های فوق پیشنهاداتی جهت کاربرد یافته ها و عملکرد بهتر واحدهای بایگانی مدارک پزشکی به هرماه پیشنهاداتی چند، جهت انجام پژوهش های بعدی ارائه شده است .

با توجه به اهمیت بخش اعمال جراحی در بیمارستان که قسمت عمده ای از منابع را به خود اختصاص می دهد، توجه به میزان کارآیی بخش اعمال جراحی و تعیین آن ضروری به نظر می رسد، در این پژوهش بیمارستانهای عمومی شهر ارومیه به عنوان جامعه پژوهش انتخاب شده اند. پژوهش حاضر از نوع توصیفی، مقطعی و کاربردی است . هدف کلی این پژوهش بررسی کارآیی وضعیت بخش اعمال جراحی بیمارستانهای مورد نظر و مقایسه آنها می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات (داده ها) شامل دو پرسشنامه می باشد. از نظر میانگین تعداد اعمال جراحی و مدت زمان فعالیت در 24 ساعت ، بیمارستان عارفیان بیشترین و بیمارستان امام خمینی کمترین تعداد عمل و فعالیت را داشتند. زمان گردش اتاق و زمان گردش بیمار در بیمارستان آذربایجان کمترین و در بیمارستان مطهری بیشترین میزان را داشتند. مدت زمان انجام جراحی برحسب تخصص جراحی در بیمارستانهای مورد بررسی بین 37-45 دقیقه بود. بیشترین میزان اعمال جراحی برحسب تخصص به ترتیب به جراحی عمومی، جراحی زنان، اورولوژی، ارتوپدی، گوش ، حلق و بینی، چشم و مغز و اعصاب تعلق داشت . اعمال جراحی عفونی به جز بیمارستان عارفیان، اکثرا به عنوان آخرین عمل بوده اند. با توجه به برنامه کار بخش اعمال جراحی، اولین اعمال جراحی روز با تاخیر همراه بوده اند، مخصوصا در بیمارستان امام خمینی. بیشترین علل تاخیر جراحان بوده اند. لغو اعمال جراحی بیشتر به خاطر عدم حضور جراحان در بخش اعمال جراحی بوده است . کمترین میزان لغو اعمال جراحی در بیمارستان آذربایجان و بیشترین میزان در بیمارستان مطهری بوده است . در رابطه با کارکرد مالی، بیمارستان عارفیان بیشترین و بیمارستان امام رضا (ع) کمترین میزان را داشتند. نتایج کلی پژوهش حاضر نشان می دهد که بخش اعمال جراحی بیمارستانهای عارفیان و آذربایجان کارآیی بیشتری داشته اند. و بیمارستانهای مطهری، امام خمینی و امام رضا در مراحل بعدی بوده اند، ولی موارد بررسی شده با استانداردهای موجود فاصله دارند.

پژوهش حاضر به منظور بررسی وضعیت مدیریت ایمنی در بیمارستانهای آموزشی عمومی دانشگاه علوم پزشکی همدان بصورت توصیفی و کاربردی بوده و ابراز گردآوری داده ها شامل پرسشنامه خود ایفا و مشاهده مستقیم پژوهشگر می باشد. جامعه آماری شامل کلیه مدیران بیمارستان بعلاوه سرپرستان آزمایشگاه، رادیولوژی، اتاق عمل و c. s. r، تاسیسات ، خدمات و مترون ها می باشند. برای اینکه پژوهش از دقت بالاتری برخوردار باشد از نمونه گیری استفاده نشده. نیز به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات ، روشهای موجود آمار توصیفی به کار گرفته شد. مختصری از نتایج بدست آمده این پژوهش بشرح زیر می باشد. - کلیه بیمارستانهای مورد پژوهش از نظر تشکیل کمیته ایمنی و داشتن افسر ایمنی سازماندهی نشده بودند. - آموزش ایمنی در 75 درصد موارد بصورت برنامه ریزی نشده بود. روش آموزشی مورد استفاده بصورت چهره به چهره بود و از سایر روشهای آموزشی بهره ای نبرده بودند. کمترین موارد آموزشی ایمنی در واحدهای رادیولوژی، تاسیسات و بخشهای پرستاری بوده و بیشترین موارد آموزش ایمنی در واحدهای خدمات صورت گرفته است . - به کلیه بیمارستانهای مورد پژوهش قانون حفاظت از اشعه، ابلاغ شده است و نیمی از واحدهای رادیولوژی توسط بازرسهای سازمان انرژی اتمی از نظر نشت اشعه، مورد بازرسی قرار گرفته است . سیستم کشف و اعلام حریق در هیچ کدام از بیمارستانها فقط کپسولهای آتش نشانی است . - برنامه بازرسی تجهیزات اطفاء حریق بصورت برنامه ریزی شده در هر 6 ماه یکبار انجام یافته است . - برنامه بازرسی از وسایل الکتریکی، کابلها، وسایل گازسوز، آسانسور، راه پله ها و نرده ها بصورت اتفاقی و یا در هنگامی که نیاز به تعمیرات داشته، انجام شده است . - در 50 درصد بیمارستانهای مورد پژوهش اطلاع حوادث به مدیران در هنگام وقوع و پس از آن با استفاده از تلفن بوده و کمتر به کتبی نگارش شده است . - بیشترین تاسیسات ایمنی در کلیه بیمارستانهای مورد پژوهش ، داشتن ژنراتور برق اضطراری، سیستم پیچ اینگ ، منبع آب مستقل از لوله کشی شهر و سیستم ارت مرکزی بود. میله حفاظتی برق گیر ساختمان در 25 درصد بیمارستانهای مورد پژوهش وجود داشت . - در کلیه واحدهای رادیولوژی وسایل حفاظت فردی موجود بود ولی در واحد تاسیسات هیچگونه وسایل حفاظت فردی مشاهده نشد. در کل می توان نتیجه گرفت که وضعیت مدیریت ایمنی در بیمارستانهای مورد پژوهش مطلوب نیست و بیمارستانها نیازمند تدوین برنامه ریزی استراتژیک ایمنی، کنترل نظارت بر اجرای آن و بهبود مستمر مدیریت ایمنی می باشند.

کیفیت مدارک پزشکی به اطلاعاتی بستگی دارد که توسط متخصصان مجاز به ارائه آن مراقبت دارند می گردد (هوفمن، 1990، ص 117). بر این اساس پژوهشی با عنوان ارزیابی کیفیت مدارک پزشکی بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران و ارائه الگوی مناسب در سال 1377 به روش توصیفی انجام شد. جامعه پژوهش را 18 برگ استاندارد موجود در پرونده های پزشکی بیماران ترخیص شده از بخشهای بستری تشکیل می داد که از سال 1376 به بعد در بخش مدارک پزشکی واحدهای پژوهش بایگانی شده بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای سعی شد تا نمونه مناسبی (452 پرونده) از پرونده های پزشکی انتخاب گردد. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش ، با استفاده از منابع موجود، الگویی جهت ارزیابی کیفیت مدارک پزشکی طراحی و سوالات مورد نیاز به صورت 3 چک لیست ارائه گردید. چک لیست شماره 1 به ارزیابی محتویات مدارک پزشکی پرداخته و مشتمل بر 293 سوال بود. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که: اطلاعات محتوی در برگ (پذیرش و خلاصه ترخیص ، درخواست مشاوره، مراقبت قبل از عمل، گزارش عمل جراحی، مراقبت بعد از عمل، گزارش پرستار، کنترل علایم حیاتی، گزارش پاتولوژی، گزارش آزمایشگاه) در دامنه 0-89 درصد تکمیل گردیده است . اطلاعات محتوی در برگ خلاصه پرونده در دامنه 0-79 درصد و اطلاعات محتوی در برگ (بیهوشی، گزارش رادیولوژی، الصاق الکتروکاردیوگرام، جذب و دفع مایعات) در دامنه 0-69 درصد تکمیل شده است . نتیجه اینکه هیچیک از 18 برگ مورد ارزیابی در این پژوهش به طور کامل و صد در صد تکمیل نشده بود. بطوریکه بالاترین درصد تکمیل محتویات مدارک پزشکی 77 درصد و کمترین آن 50 درصد بوده است . چک لیست شماره 2 به ارزیابی جنبه های قانونی مدارک پزشکی پرداخته و از 22 سوال تشکیل شده بود. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که بالاترین درصد تکمیل جنبه های قانونی مدارک پزشکی 83 درصد و کمترین آن 73 درصد بوده است . چک لیست شماره 3 به ارزیابی ساختار فرمهای مدارک پزشکی پرداخته و شامل 321 سوال بود. نتایج حاصله بیانگر این مطلب بود که 62/5 درصد فرمهای مورد استفاده در واحدهای پژوهش دارای اندازه استاندارد بود، که فقط در 50 درصد موارد از فرمهای مناسب جهت ثبت اطلاعات استفاده شده است . همچنین با وجود آنکه 18 برگ مورد ارزیابی در این پژوهش توسط وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی بطور استاندارد چاپ شده است . هنوز هم برخی از مراکز مورد پژوهش بطور کامل از فرمهای استاندارد استفاده نمی نمایند.