مقدمه و هدف شل شدن پیچ اباتمنت همواره از معضلات ترمیم های متکی بر ایمپلنت بوده است. از آنجایی که در مراحل کلینیکی بعضی از دندانپزشکان با استفاده از آچار دستی و بدون استفاده ازratchet torque control اقدام به محکم کردن اجزاء ایمپلنت می کنند و نیز میزان اعمال نیرو به روش دستی در دندانپزشکان مختلف متفاوت است ، لازم است در این موارد از میزان محکم شدن ایمپلنت مطمئن شویم. هدف این مطالعه بررسی نیروی باز کردن پیچ (torque removal) در دو نوع اباتمنت بسته شده با نیروی دست یک فرد بالغ (مرد و زن) و همین طور بسته شده تحت گشتاورهای n.cm 10، 20 و 35 بوسیله ratchet torque control می باشد. مواد و روش ها تعداد 10عدد اباتمنت solid و 10 عدد اباتمنت synocta استفاده گردید. اباتمنت ها توسط مردان و زنان با سابقه کار با ایمپلنت، با آچار دستی و توسط ratchet torque control بسته شدند و نیروی به کار رفته حین بستن و حین باز نمودن اباتمنت ها توسط دستگاه تورک متر دیجیتال mark 10 مورد ارزیابی قرار گرفت. تورک های اندازه گیری شده توسط نرم افزار spss 11.0 و با آزمون های t-test و repeated measures آنالیز گشت. یافته ها نیروی به کار رفته برای بستن اباتمنت ها در مردان به طور معنی داری بالاتر از زنان بود(p<0.05). نیروی لازم برای بستن اباتمنت ها در هر دو گروه solid و synocta با توجه به میانگین نیروی گشتاوری به کار رفته در بستن آنها، بیشترین شباهت را به نیروی گشتاوری n.cm 20 توسط ratchet torque control داشت. همچنین نیروی به کار رفته در بستن اباتمنت های متوالی در طول زمان و با بستن اباتمنت های بعدی تغییر قابل ملاحظه و معناداری ننمود. اندازه گیری های متوالی همچنین نشان دادند که این اختلافات در بین مردان و زنان معنی دار نبوده است(p<0.05). نتیجه گیری براساس یافته های مطالعه حاضر نیروی باز نمودن پیچ برای اباتمنت های بدون جزء ضد چرخش (solid) بیشتر از اباتمنت های دارای جزء ضد چرخش (synocta) بود. همچنین نیروی به کار رفته برای بستن دستی اباتمنت ها در مردان نسبت به زنان به صورت معنی داری بالاتر بود. همچنین مشخص گردید در محدوده مطالعه ما خستگی دست کلینیسین در میزان نیروی باز نمودن پیچ اباتمنت تاثیری نداشته است. کلمات کلیدی اباتمنت solid - اباتمنت synocta - گشتاور- آچار دستی – ratchet torque control

مقدمه رستوریشن های ناحیه قدامی و (esthetic zone) یکی از درمان های حساس برای دندانپزشک و بیمار است. در نظر بیماران ملاک موفقیت درمان، هماهنگی رنگ رستوریشن با دندان های طبیعی می باشد. انتخاب رنگ می تواند بسیار سخت و پیچیده باشد چرا که دندان ها تلفیقی از هیو، ولیو و کروما از ناحیه انسیزال به سمت مارژین لثه می باشند.. علاوه بر آن ماهیت انتخاب رنگ وابسته به فرد است که به دلیل تفاوت دید و درک رنگی افراد است. همچنین سیستم های انتخاب رنگ حتی اگر از یک کارخانه سازنده نیز باشند، احتمال عدم هماهنگی(mis match) را دارند. در نهایت مجموعه ای از عوامل فوق باعث می شود تفاوت رنگ بین رستوریشن و دندان های طبیعی برای بیمار قابل درک (perceptible) گردد. در فرآیند انتخاب رنگ جزیی که باید ثابت و بدون تغییر باشد کیت انتخاب رنگ (shade guide) است. اما نمونه های رنگی نیز بعد از هر استفاده باید تحت استریلیزاسیون یا ضدعفونی قرار گیرند که ممکن است منجر به تغییر رنگ آنها در درازمدت گردد در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی اثر دو روش ضدعفونی و استریلیزاسیون (اتوکلاو) بر تغییر رنگ vita 3d master بپردازیم. روش کار: هفت نمونه رنگی (shade tab) از سیستم انتخاب رنگ vita 3d masterشامل 4m1، 3m1 و 2m1 از گروه ولیو، 3m3، 3m2 و 3m1 از گروه کروما، 5.3r1، 3m1 و 5.3l1 از گروه هیو انتخاب شدند. نمونه ها به دو گروه ضدعفونی و استریلیزاسیون تقسیم شدند. روش ضدعفونی به تعداد 480 بار، معادل چرخه های ضدعفونی یکسال و استریلیزاسیون به تعداد 240 بار، معادل یک سال چرخه های استریلیزاسیون با اتوکلاو، بر روی نمونه ها انجام گرفت. سپس پارامترهای رنگی نمونه ها (l*، c*، h*، a*، b*) توسط دستگاه اسپکتروفتومتر easy shade advance، با شرایط قبل از استریلیزاسیون و ضدعفونی، محاسبه و مقایسه شد. پس از آن، شرایط 2 و 3 سال نیز برای نمونه های رنگ اجرا و تغییر رنگ ها مقایسه شد. e? نمونه ها با استفاده از فرمول cie 76 محاسبه و مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در گروه ضدعفونی، متغیر ولیو و کروما در تمام سال های مورد بررسی تفاوت معنی داری را نشان دادند(p-value<0.001). متغیر هیو در سال اول تفاوتی معنی داری نداشت(p-value=0.527)، اما در سال دوم و سوم تفاوت معنی داری نشان داد(p-value<0.001). در گروه استریلیزاسیون، متغیرهای ولیو و کروما و هیو در هر 3 سال تفاوت معنی داری را نشان دادند(p-value<0.001). تفاوت بین 2 گروه در متغیر e? در سال های اول، دوم و سوم معنی دار بوده است(p-value<0.001)، به طوری که e? در گروه استریلیزاسیون نسبت به گروه ضد عفونی افزایش بیشتری داشته است. تفاوت ولیو پایه و سال های اول، دوم و سوم میان دو گروه معنی دار بود(p-value<0.001)، به طوری که در هر دو گروه موجب کاهش ولیو می شد اما در گروه استریلیزاسیون این کاهش بیشتر بود. مقایسه ی تفاضل کروما و هیو در هر 3 سال نسبت به حالت پایه(p-value<0.001)، در بین دو گروه معنی دار بود، به طوری که کروما در بررسی روند 3 ساله، در گروه ضد عفونی کاهش یافته بود اما در گروه استریلیزاسیون افزایش یافته بود. از طرف دیگر متغیر هیو در گروه ضد عفونی در 3 سال افزایش و در گروه دیگر کاهش یافت. نتیجه گیری: در این مطالعه مشاهده شد که فرآیند ضد عفونی و اتوکلاو می تواند منجر به تغییر ویژگی های رنگ shade tab خصوصا پس از سال اول شود. این تغییر درگروه اتوکلاو چشمگیرتر می باشد، به طوری که کروما در گروه ضدعفونی تغییری در 3 سال بررسی نداشت و میزان تغییر در مقایسه ی بین 2 گروه درگروه اتوکلاو بیشتر بود، این تفاوت می تواند به علت تاثیر اتوکلاو بر تمام ساختار یک shade tab باشد اما روش ضدعفونی تنها بر روی سطح اثر می گذارد . کلمات کلیدی: ضدعفونی- استریلیزاسیون- اسپکتروفوتومتر- ست انتخاب رنگ vita 3 d master

چکیده مقدمه: حل شدن سمانهای دندانپزشکی منجر به پوسیدگی دندان پایه ودر نهایت از دست رفتن رستوریشن و دندان میشود.مصرف نوشیدنی های مختلف اسیدی ممکن است حل شدن سمان هارا افزایش دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر چند نوشیدنی برروی میزان حل شدن سمان های رایج دندانپزشکی میباشد. مواد و روشها:چهار نوع از رایج ترین سمان های دندانپزشکی که جهت چسباندن کراون استفاده می شود (سمان گلاس یونومرgc ((japan ،سمان زینک فسفات harvard (germany) ،سمان زینک اکساید اژنل kerr italy))و سمان رزینی (japan) panavia)انتخاب شدند. 20 نمونه دیسک مانند از هر سمان با قطر 10 و ضخامت 2 میلی متر ساخته شد.نمونه های هر سمان به 4 گروه 5تایی تقسیم و3 گروه جهت بررسی اثر حلالیت در معرضنوشیدنی های زیر قرار گرفتند؛ سون آپ (بیس اسید سیتریک)، پپسی (بیس اسید فسفریک) و دوغ (بیس اسید لاکتیک). گروه آخر هم به عنوان کنترل در معرض آب مقطر قرار داده شد. از ترازوی دیجیتال با دقت ?.???? گرم جهت وزن نمونه هااستفاده شد.سپس نمونه ها را 180 مرتبه هر بار به مدت 1دقیقه(این مدت معادل6ماه مصرف نوشیدنی و1بار در روز) داخل نوشیدنی های تازه و هم دما با دمای اتاق قرار داده شدند. در فواصل بین غوطه ورسازی، نمونه ها در بزاق مصنوعی با دمای37 درجه سانتی گراد نگه داری شد. سپس نمونه ها در آب مقطر شسته، خشک و مجددا با ترازوی دیجیتالی وزن شدند . وزن به دست آمده نهایی و اختلاف وزن نمونه ها قبل وبعد از مجاورت با نوشیدنی ثبت و اطلاعات به دست آمده توسط آزمون آماری آنالیز کلموگروف اسمیرنف تجزیه و تحلیل شد . نتایج:بطور کلیسمان زینک اکساید اژنول بیشترین حلالیت را نسبت به سه سمان دیگر در سه نوع نوشیدنی مورد مطالعه نشان داد. میزان حلالیت سه سمان زینک فسفات، سمان رزینی و سمان گلاس اینومر نسبت به هم معنی دار نبود. در مقایسه نوع نوشیدنی ها، دوغ بیشترین تاثیر را بین سه نوشیدنی برروی سمان زینک اکساید اژنول نشان داد. در میزان حلالیت سه نوع سمان رزینی ، گلاس اینومر و زینک فسفات تفاوت معنی داری بین نوع نوشیدنی ها مشاهده نشد. سمان زینک فسفات در مجاورت آب مقطر افزایش وزن نشان داد که می توان آن را ناشی از جذب آب و ترکیبات موجود در بزاق مصنوعی دانست. نتیجه گیری:سمان زینک اکساید اژنول بیشترین حلالیت را میان سمان های مطالعه از خود نشان داد. در مورد این سمان نوشیدنی حاوی اسید لاکتیک بیشترین تاثیر را دارد؛ بنابرین باید پس از سمان کردن کراون با این سمان در مورد مصرف این نوع نوشیدنی دقت به خرج داد. با این حال این سمان تنها به عنوان سمان موقت بکار میرود. در مورد سایر سمان هاکه به عنوان سمان دائم بکار میروند نوع نوشیدنی مصرفی تاثیری روی میزان حلالیت سمان ها نداشت.

مقدمه: با توجه به تنوع و تفاوت های موجود در سطوح ایمپلنت های دندانی، ارزیابی کلینیکی و رادیوگرافیکی می تواند یکی از ابزارهای بررسی ایمپلنت های دندانی با خصوصیات سطحی متفاوت باشد. با توجه به کاربرد روز افزون ایمپلنت های دارای سطوح خشن شده توسط سرامیکهای کلسیوم فسفات به دلیل قیمت مناسب تر آن، هدف از این مطالعه بررسی کلینیکی و رادیوگرافیکی ایمپلنت های دندانی دارای سطوح خشن شده توسط سرامیک های کلسیوم فسفات در جایگزینی دندان های از دست رفته به عنوان پایه پروتز ثابت در می باشد. مواد و روش ها: تعداد 39 ایمپلنت دندانی که دارای سطوح خشن شده توسط سرامیک های کلسیوم فسفات بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی های کلینیکی و رادیوگرافیک شامل میزان تحلیل استخوان به دنبال بارگذاری، عمق شیار لثه در اطراف ایمپلنت و ایندکس پلاک انجام گرفت. رادیوگرافی مورد استفاده در این مطالعه از نوع پری آپیکال با استفاده از تکنیک موازی بود. رادیوگرافی pa بدست آمده بوسیله اسکنر بصورت تصویر دیجیتال درآمد و بر روی مانیتور کامپیوتر فاصله بین کرست استخوان تا اولین رزوه fixture اندازه گیری شد و بدین ترتیب تحلیل استخوان در هر مورد بدست آمد. یافته ها: میزان موفقیت این ایمپلنت ها در کل 92/89% بود که در مردان و در فک بالا موفقیت بیشتری مشاهده شد. عوارض بیولوژیک بسیار کمی برای بیماران ایجاد شد به طوری که هیچ گونه لقی، عفونت، درد و رادیولوسنسی در هیچ ایمپلنتی مشاهده نشد. همچنین میانگین عمق پاکت 19/3 و میانگین تحلیل استخوان 94/2 میلی متر بود. به لحاظ عوارض تکنیکی، با وجود این که در کل بیشتر از عوارض بیولوژیک بود ولی عوارض مهم و مشکل ساز آن در درصد کمی از بیماران وجود داشت و تنها در 4 مورد (3/10%) شکست تاج دیده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که با توجه به میزان موفقیت بالای ایمپلنت های دارای سطوح خشن شده توسط سرامیک های کلسیم فسفات و همچنین عوارض بیولوژیک و تکنیکی پایین ناشی از کاشتن ایمپلنت، این نوع ایمپلنت بتواند گزینه ی مناسبی برای بازگرداندن عملکردهایی همچون جویدن، تکلم و زیبایی به بیماران بی دندانی پارسیل باشد.

در سال های اخیر توجه بسیاری با مسایل پایایی خطی شده است. هدف این است که تابع های خطی میان جبرهای باناخ را که حافظ ویژگی خاصی هستند به طور مطلوبی دسته بندی کنیم. یکی از معروف ترین مسایل در این راستا مسئله ی کاپلانسکی است: آیا هر نگاشت خطی پوشا میان دو جبر باناخ نیم ساده که وارون پذیری را حفظ می کند، یک همریختی جردن است؟ در فصل اول مقدمات و پیش نیازهای مورد نیاز از آنالیز تابعی و جبر خطی را می آوریم. در فصل دوم انواع طیف را به طور مختصر معرفی می کنیم و ارتباط میان آن ها را در چند قضیه می آوریم. سپس پیوستگی نگاشت طیفی را در بعضی از حالت ها به ویژه برای جبرهای جابه جایی نشان می دهیم. در فصل سوم نشان می دهیم که هر نگاشت خطی حافظ طیف موضعی در فضاهای با بعد متناهی با شرایط خاصی به صورت یک همریختی درونی در می آید.قضیه ی اصلی مقاله به این صورت است: فرض کنید x یک فضای برداری مختلط با بعد متناهی باشد. در این صورت عملگر ?:l(x)?l(x) طیف موضعی را در نقطه ی x_0 حفظ می کند اگر و تنها اگر عملگر وارون پذیری مانند a در l(x) باشد به گونه ای که a(x_0 )=x_0 و برای هر t، ?(t)=ata^(-1).

رستوریشنهای متال سرامیک ترکیبی از استحکام و دقت فلز ریختگی و زیبایی پرسلن را به همراه دارند. استفاده از این رستوریشن ها در 40 سال گذشته بطور آشکار در نتیجه پیشرفتهای تکنیکی افزایشیافته است. رستوریشن های متال-سرامیکی از یک فریم ورک فلزی کست شده (یا کور) تشکیل شده اند که حداقل دو لایه سرامیکی بر روی آن پخته شده است.

یکی از مشکلات جدی در استفاده از لاینرهای نرم دائمی جدا شدن آن ها از بیس دنچر است. یکی از راه‏های پیشنهاد شده برای افزایش استحکام باند بین لاینرها و بیس دنچر ایجاد خشونت سطحی روی سطح آکریل می باشد.تعداد 96 بلوک آکریل ها بطور تصادفی به4 گروه 12تایی تقسیم شده و سطح مقطع آن ها در هر گروه به صورت زیر آماده سازی شد : گروه اول (کنترل) : بدون آماده سازی ، گروه دوم : سندبلاست سطح نمونه ها توسط ذرات اکساید آلومینیوم mµ110 ، گروه سوم : لیزر er:yagبا انرژی mj300 و فرکانسhz 10 وگروه چهارم : ترکیبی از سندبلاست و لیزر er:yag.پس از آماده سازی سطوح، لاینر نرم دایمی (molloplast-b) در داخل مفل پک شده و طبق دستور کارخانه سازنده آماده شدند. سپس در هر گروه نمونه ها به 2 دسته 12 تایی تقسیم گردید. نیمی از آن ها در آب مقطر ?c37 به مدت 24 ساعت نگهداری شده و نیمی دیگر با 5000 سیکل بین 5 تا ?c50 و زمان ماندگاری 20 ثانیه تروموسیکل شدند. پس از آن تمام نمونه ها جهت انجام تست کششی در دستگاه universal testing machine با سرعت mm/min5 تحت آزمایش قرار گرفتند. حداکثر نیروی کششی قبل از شکست برای هر نمونه ثبت شد.نتایج نشان دادکه هر سه نوع آماده سازی استحکام کششی نمونه ها را در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش می دهد (p<0.001). ترموسیکلینگ نیز بروی مقادیر استحکام کششی گروه ها به طور معنی داری اثرداشت ( p=0.021). اما بین آماده سازی های مختلف و ترموسیکلینگ اثر متقابل وجود نداشت(p=0.768). بیش ترین شکست در گروه کنترل، لیزر و لیزر-سندبلاست از نوع ترکیبی و در گروه سندبلاست تمامی شکست ها از نوع ادهزیو بود.