در بسیاری از مطالعات علمی به اهمیت حفظ تنوع زیستی در مدیریت پایدار، اشاره ویژه ای شده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر ارتفاع بر تنوع زیستی پوشش گیاهی منطقه گنو انجام شده است. بدین منظور تعداد 50 قطعه نمونه 2×2 متر مربعی با روش نمونه برداری تصادفی سیستماتیک جهت بررسی پوشش های گیاهی به کار گرفته شد. و موقعیت آنها با استفاده از دستگاه gps ثبت و در داخل هر قطعه نمونه، نوع گونه های گیاهی شناسایی شد. برای تجزیه و تحلیل پارامترهای تنوع، غنا و یکنواختی از شاخص های مکینتاش d، بریلیوین d، سیمپسون e و پایلو j استفاده شد، که با بهره گیری از نرم افزارsdr مورد محاسبه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در میان شاخص های تنوع، بیشترین مقدار مربوط به شاخص بریلیوین می باشد که در طبقه ارتفاعی چهارم قرار دارد و کمترین مقدار آن مربوط به شاخص مکینتاش می باشد که در طبقه ارتفاعی سوم قرار دارد. و در میان شاخص های یکنواختی، بیشترین مقدار مربوط به شاخص سیمپسون می باشد که در طبقه ارتفاعی چهارم قرار دارد و کمترین مقدار آن مربوط به شاخص پایلو می باشد که در طبقه ارتفاعی سوم قرار دارد. بنابراین شاخص تنوع بریلیوین و شاخص یکنواختی سیمپسون از ارجحیت بالاتری برخوردار است. در این رابطه می توان اظهار داشت که با افزایش ارتفاع تا طبقه ارتفاعی چهارم، میزان تنوع گونه ای افزایش یافته ولی در طبقات ارتفاعی بالاتر به علت سخت تر شدن شرایط اکولوژیک منطقه، از میزان تنوع گونه ای کاسته شده و در نتیجه گونه های غالب منطقه به راحتی در سطح منطقه استیلا یافته، در نتیجه تنوع کاهش می یابد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل واریانس که برای بررسی تفاوت یا عدم تفاوت معنی دار بودن تنوع گونه ای در سطح 95? در طبقات ارتفاعی مختلف بدست آمده است، نشان داد که شاخص تنوع بریلیوین و شاخص یکنواختی پایلو دارای اختلاف معنی داری هستند و سایر شاخص های مورد بررسی تفاوت معنی داری را نشان ندادند.