گوگرد به دو صورت در ساختمان استفاده می شود: بتن با گوگرد نفوذیو بتن گوگردی.در نوع اول گوگرد به بتن معمولی حاوی سیمان پرتلندی افزوده می شود، اما در بتن گوگردی اثری از آب و سیمان نبوده، بلکه ماده چسباننده سنگدانه ها، گوگرد مذاب است. در این رساله اثر پرکننده ماسه بادی بر مقاومت فشاری و کششی بتن گوگردی اصلاح نشده بررسی شده است. برای این منظور ابتدا چگال ترین ترکیب درشت دانه ها به روش متراکم ترین حجم یعنی ترکیب 44 درصد وزنی شن و 56 درصد وزنی ماسه بدست آمد. سپس بتن گوگردی با ترکیب سنگ دانه های قبلی و در 4 گروه حاوی 25، 27.5، 30 و 32.5 درصد گوگرد و 6 گروه حاوی 6، 8، 10، 12، 14 و 16 درصد ماسه بادی یه عنوان پر کننده ساخته شده و برای سنجش مقاومت فشاری در قالب های مکعبی با بعد 10 سانتی متر و برای سنجش مقاومت کششی در قالبهای دمبلی شکل ریخته شد. پس از شکست نمونه ها مقاوتها در جداولی وارد شده و نمودارهای مربوطه ترسیم گردید. با توجه به نتایج کسب شده بتن گوگردی حاوی 30 درصد گوگرد بهترین نتایج مقاومت فشاری و کششی را کسب کرده است. از طرفی مقاومت کسب شده در نمونه های حاوی 10 درصد گوگرد نیز نتایج مطلوبی کسب کرده اند.

در جهان مقدار زیادی لاستیک تولید می شود. به عنوان مثال فقط در آمریکا سالانه 6/3 ملیون تن لاستیک تولید می شود. امکان دفع این تایر ها ی فرسوده در محیط زیست وجود ندارد زیرا تایر با سرعت بسیار کمی تجزیه می شود و آلودگی های بسیار زیادی تولید می کند؛ لاستیک های مستعمل به عنوان یکی از آلوده کننده های زیست محیطی در دهه های اخیر مورد توجّه بسیاری از محققین قرار قرار گرفته است. استفاده در آسفالت و بتن با توجّه به مصرف زیاد آن در صنعت به عنوان یک گزینه خوب برای دفع این ضایعات مطرح می باشد. این ضایعات را می توان در جهت بهبود برخی از خواص مکانیکی بتن استفاده کرد. اضافه کردن لاستیک در بتن باعث بهبود بر خی از خصوصیّات استاتیکی و دینامیکی بتن از قبیل جذب انرژی بیشتر بتن، امکان تغییر شکل بهتر و مقاومت در برابر ترک خوردگی می شود. در همین راستا در تحقیق حاضر، خواص مکانیکی بتن حاوی خرده لاستیک و پودر لاستیک مورد بحث قرار گرفته است. و اثر پوزولانهای مختلف از قبیل میکرو سیلیس و نانو سیلیس نیز در بتن حاوی خرده لاستیک و پودر لاستیک بررسی شده است. وشاهد افزایش خوب مقاومت فشاری و جذب انرژی در بتن حاوی خرده لاستیک و میکروسیلیس هستیم.و می توان با افزودن لاستیک های فرسوده به همراه میکروسیلیس لاستیک های فرسوده را از محیط زیست حذف و کیفیت بتن مصرفی در کشور را بهبود بخشید.

پایان نامه حاضر، مطالعات آزمایشگاهی و تجربی بر روی بتن حاوی نانوسیلیس و پوزولان تفتان را نشان می دهد. ارزیابی ها بر روی نمونه ها بر اساس کوتاه مدت بوده و این ارزیابی ها مقاومت فشاری، مقاومت کششی و توزیع ریز ساختاری را در بر گرفته است. سنین مورد استفاده برای مقاومت فشاری 3، 7 و 28 روزه، سن 28 روزه برای مقاومت کششی و سنین 7 و 28 روزه برای عکسبرداری میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem) می باشد. اندازه قالب های مورد استفاده در مقاومت فشاری مکعب های 10 سانتی متری، در مقاومت کششی استوانه هایی با قطر 15 و ارتفاع 30 سانتی متر بوده است و برای عکسبرداری sem از نمونه هایی تقریباً 1 سانتی متری استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمایش های انجام شده نشان می دهد که تأثیر نانو سیلیس و پوزولان تفتان در تنظیم زمان سخت شدن خمیر سیمان تازه متفاوت است. نانوسیلیس خمیر سیمان را سفت تر و پروسه هیدراتاسیون سیمان را سرعت می بخشد. با افزودن ذرات نانوسیلیس، سرعت افزایش مقاومت کششی از سرعت افزایش مقاومت فشاری بیشتر است. در مطالعات ریزساختاری، با افزودن 3 درصد نانوسیلیس، نانوسیلیس، کریستال های هیدروکسید کلسیم را هضم کرده، گرایش به کریستال های هیدروکسید کلسیم را کاهش داده و همچنین گرایش به تشکیل ژل سیلیکات کلسیم هیدراته (c-s-h) را افزایش می دهد. علاوه برآن اندازه کریستال های هیدروکسید کلسیم جمع شده در ناحیه انتقال بین دو رویه خمیر سیمان و سنگ دانه ها کاهش یافته، محصولات حاصل از این واکنش پوزولانی حفره های موجود در این ناحیه را پر کرده و بتن چگال تر و متراکم تری را تولید می کند. دلیل استفاده از پوزولان تفتان در این پژوهش، بهبود دوام بتن، صرفه جویی در هزینه تولید سیمان و کاهش الودگی هوا ناشی شده از دی اکسید کربن بوجود آمده در کارخانه های سیمان است. نتایج نشان داد که استفاده از پوزولان تفتان به عنوان جایگزین بخشی از سیمان مصرفی در بتن امکان پذیر و قابل توصیه است. اگر چه استفاده از پوزولان تفتان منجر به کاهش مقاومت فشاری بتن در سنین اولیه می شود، اما نانوسیلیس می تواند به عنوان یک پوزولان بسیار فعال کاهش مقاومت ایجاد شده توسط پوزولان تفتان در سنین اولیه را جبران نماید.

بررسی عوامل موثر بر تمایل کشاورزان به توسعه کشت ذرت بذری دراستان کرمانشاه ( مطالعه موردی شهرستان کرمانشاه ) محمد رضا سهرابی هدف کلی از این تحقیق بررسی تمایل و نگرش کشاورزان استان کرمانشاه نسبت به کشت و تولید ذرت بذری بوده است. جامعه آماری تحقیق 159 نفر از کشاورزان شهرستان کرمانشاه بوده که 53 نفر آنها شامل تمامی زارعینی است که ذرت بذری کشت کرده بودند و 106 نفر کشاورزانی که ذرت بذری را در الگوی کشت خود قرار نداده بودند. روش نمونه برداری بصورت مقطعی و دو مرحله ای در سال زراعی 89-88 انجام گرفته و جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل اقتصاد سنجی ( مدل لوجیت ) استفاده شده است. پرسشنامه ای نیز جهت گرد آوری داده اطلاعات کشاورزان و سنجش تاثیر متغییر های مستقل طراحی و تدوین شد که روائی محتوای آن با نظر اساتید ذیربط به دست آمد .نتایج تحقیق گویای آنست که عواملی نظیر سودآوری بیشتر و استفاده از کمکهای دولتی و تسهیلات بانکی مهمترین فاکتورهای تعیین کننده تمایل و تصمیم کشاورزان در انتخاب ذرت بذری در الگوی کشت آنها بوده است. در این تحقیق متناســــب با یافته های آن پیشنهاد هائی برای کاربرد در سیاستگذاری بخش کشاورزی بویژه در راستای استمرار و پایداری تولید این محصول در استان به سازمانهای متولی ارائه شده است.

برای اصلاح و بهسازی وضعیت پی سدها باید از راهکارهایی استفاده کرد تا بتوان از فرار آب و یا نفوذپذیری آن کاست، زیرا فرار آب ذخیره شده در پشت سدها در صورتی که کنترل مناسب وجود نداشته باشد باعث بروز مشکلات جدی برای سد می شود. به منظور دستیابی به این امر بسته به شرایط زمین شناسی منطقه و ساختگاه سد از آب بندهای مناسب استفاده می گردد که کارایی خاص خود را دارند در این تحقیق، پرده آب بند که یکی از مهم ترین روش های به کار گرفته می باشد و بخش زیادی از ترمیم و بهسازی پی ها را به خود اختصاص می دهد مورد بررسی قرار می گیرد. اساس طراحی پرده آب بند طولانی کردن مسیر تراوش و همچنین ایجاد حائلی با آبگذری کم و قابل کنترل و اقتصادی در مسیر محور سد و تکیه گاه های آن می باشد که در صورت امکان بهتر است پرده آب بند به لایه ای با نفوذپذیری کم متصل گردد. این پایان نامه به دو بخش تفکیک شد: بخش اول مربوط به طرح هایی است که یکسری آزمایشاتی برای دستیابی به طرحی مناسب جهت استفاده از افزودنی هایی نظیر بنتونیت و کریزوپلاست که دردرزه ها استفاده شده می باشد. از مهم ترین پارامترهایی که باید در پرده آب بند مورد توجه قرار گیرد نفوذپذیری و پایداری دوغاب است، پس از بررسی ملاحظه گردید که علاوه بر نسبت آب به سیمان، میزان استفاده از بنتونیت تأثیر بسزایی بر این دو پارامتر دارد. برای اینکه نفوذ آمیزه تزریق در درزه ها و پایداری دوغاب بیشتر باشد می توان از سیمان ریزدانه استفاده کرد. در ادامه نیز با انجام آزمایشات ملاحظه شد که با کنترل دمای آب می توان دمای دوغاب را نیز کنترل نمود. بخش دوم مربوط به بررسی پرده آب بند در یکی از سدهای در حال اجرا می باشد. در این پایان نامه تزریق پذیری ساختگاه سد مخزنی زیردان با توجه به نتایج تزریق های انجام شده در ساختگاه، مورد مطالعه قرار گرفت.این سد از نوع سد بتنی وزنی غلتکی می باشد که در 60 کیلومتری شمال غرب پیر سهراب( 150 کیلومتری چابهار) در یک ناحیه چین خورده از سلسله جبال مکران که ارتفاع آن از پی سد 5/64 متر و طول تاج 350 متر و ارتفاع 5/274 متر از سطح دریا می باشد. با توجه به بررسی های انجام شده پرده آب بند این سد در یک ردیف انجام شد.

بتن خود تراکم بتنی است که بدون نیاز به عملیات تراکم سازی قادر بوده در قالب پخش شده، از میان آرماتورها عبور کرده و بدون جداشدگی بهترین کارایی را ایجاد کند. از مزایای این بتن می توان به کارایی بسیار بالای آن و امکان بتن ریزی در مناطق با آرماتور بندی متراکم و جاهایی که امکان بتن ریزی مستقیم در آن ها وجود ندارد، اشاره کرد. در این پژوهش پس از تولید بتن خود تراکم، از نسبت های 20، 30 و 40 درصد خاکستر بادی به عنوان پرکننده و پوزولان و جایگزین سیمان در طرح های مشابه استفاده شده است. در این مطالعه همچنین سعی شد که از پوزولان های صنعتی دیگر نظیر میکروسیلیس در درصدهای 5، 10 و 15 درصد به عنوان جایگزین سیمان در طرح های حاوی خاکستر بادی و بدون خاکستر بادی و 2 درصد نانوسیلیس استفاده شود تا امکان جبران کاهش مقاومت در سنین پایین بررسی شود. مخلوط های طرح شده در حالت تازه تحت آزمایش های رئولوژی مختلف از قبیل جریان اسلامپ، t50، حلقه j، جعبه l و قیف v قرار گرفتند تا از نظر خصوصیات خودتراکمی در محدوده استاندارد قرار گیرند. پس از تأیید شدن در این قسمت، طرح های مورد نظر دوباره ساخته شده و در سنین 7، 28 و 120 روز برای تعیین مقاومت فشاری و در سن 28 روز برای تعیین مقاومت کششی تحت آزمایش قرار گرفتند تا تأثیر پوزولان های مختلف بر مقاومت و همچنین روند افزایش مقاومت در سنین مختلف بررسی شود. پارامتر دیگری که در این مطالعه بررسی شد میزان فوق روان کننده بود، به صورتی که سعی شد با ثابت نگه داشتن آب، خصوصیات رئولوژی طرح ها با میزان فوق روان کننده مورد نیاز جهت دستیابی به بتن خود تراکم بررسی شود. در نهایت سعی شد تا با عکسبرداری الکترونی ساختار میکروسکوپی ناحیه انتقال طرح های مهم مورد بررسی قرار گیرد. نتایج حاکی از آن است که می توان از خاکستر بادی در بتن خودتراکم با مقاومت مناسب استفاده نمود و میزان فوق روان کننده را کاهش داد. همچنین مقاومت اولیه بتن خود تراکم با افزودن نانوسیلیس و میکروسیلیس تا حد 33 درصد افزایش داده شد. با بررسی نتایج می توان دریافت که تأثیر 2 درصد نانوسیلیس در طرح های حاوی خاکستر بادی بالا بیشتر از 15 درصد میکروسیلیس می باشد.

امروزه با پیشرفت جوامع بشری و استفاده بیشتر از وسایل نقلیه، حجم وسیعی از لاستیک های فرسوده در سال از گردونه مصرف خارج می شوند که دفن بهداشتی آنها از جدی ترین مشکلات زیست محیطی می باشد. به علت حجم بالای این لاستیک ها، دفن آنها در محل های مناسب به علت فضای محدود امکان پذیر و اقتصادی نمی باشد که خود باعث انباشته شدن غیر قانونی این لاستیک ها در فضاهای روباز شده است. از جمله خطرات زیست محیطی که در این رابطه وجود دارد، آتش سوزی و تجمع موجوداتی همچون موش و پشه می باشد. متاسفانه در ایران نیز سالانه میلیونها تن لاستیک فرسوده تولید می شود که به صورت غیر بهداشتی و نامناسب انبار و یا سوزانده شده و باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی فراوان می شوند. یکی از راهکارهای مطرح برای حل این مشکل، کاربرد مجدد لاستیک های فرسوده است. در حال حاضر استفاده از لاستیک های فرسوده در بتن های معمولی و بتن های خودتراکم با توجه به کاربرد زیاد آن در صنعت به عنوان یک گزینه مناسب برای دفع این ضایعات مطرح می باشد. بتن خود تراکم بتنی است با روانی و کارایی بسیار بالا که تحت اثر وزن خود و بدون نیاز به عملیات ویبره متراکم می شود. این بتن به راحتی در اعضای سازه ای جای گرفته و در مواردی که ویبره کردن به علت تراکم بالای آرماتور کار دشواری است، استفاده از این نوع بتن انجام کار را بسیار تسهیل می کند. بتن خود تراکم در اواخر دهه 90 میلادی در ژاپن و اساساً برای ساختمانهایی که در محل های زلزله خیز قرار داشتند و از تراکم بالای آرماتور برخوردار بودند، بکار برده شد. اخیراً این نوع بتن به طور گسترده ای در بسیاری از کشورها برای کاربرد های مختلف و در ساختمان های با شکل های متفاوت مورد استفاده قرار گرفته است. در تحقیق حاضر مجموعاً 35 طرح اختلاط بتن خودتراکم با استفاده از خرده لاستیک و پودر لاستیک و ترکیب این مواد با پوزولان های میکروسیلیس و نانوسیلیس ساخته شد و آزمایش های بتن تازه شامل جریان اسلامپ و t50، حلقه j، جعبه l و آزمایش قیف v شکل و همچنین آزمایش های بتن سخت شده شامل آزمایش مقاومت فشاری 7 روزه، مقاومت فشاری 28 روزه، مدول الاستیسیته و چگالی بر روی نمونه ها انجام گرفت. نتایج نشان می دهد که با افزایش درصد لاستیک در بتن از مقاومت آن کاسته شده بطوریکه با افزودن 15 درصد خرده لاستیک و پودر لاستیک در نمونه های 28 روزه بتن، کاهش مقاومت به ترتیب برابر 5/15 و 5/51 درصد نسبت به نمونه شاهد می باشد. ملاحظه می گردد که کاهش مقاومت در نمونه های حاوی پودر لاستیک بسیار شدیدتر از نمونه های حاوی خرده لاستیک می باشد که این کاهش شدید مقاومت به دلیل افزایش سطح تماس ذرات پودر لاستیک با ملات سیمان نسبت به خرده لاستیک می باشد که باعث افزایش ترک های مویی در بتن شده و فرآیند شکست بتن را تسریع می کنند. با افزودن پوزولان های میکروسیلیس و نانوسیلیس در بتن، مقاومت افزایش خواهد یافت. افزایش مقاومت در نمونه های 28 روزه حاوی 5 درصد خرده لاستیک و پودر لاستیک و 15 درصد میکروسیلیس به ترتیب برابر 6/22 و 7/1 درصد می باشد. اضافه کردن نانوسیلیس در نمونه 28 روزه حاوی 5 درصد خرده لاستیک باعث افزایش مقاومت به میزان 7/12 درصد می شود، اما این مقدار نانوسیلیس تاثیری در افزایش مقاومت نمونه های 28 روزه حاوی 5 درصد پودر لاستیک نسبت به نمونه شاهد ندارد. همچنین نتایج حاکی از آن است که نمونه های بتنی حاوی لاستیک، پس از شکسته شدن به صورت کامل از یکدیگر جدا نشده و تکه های ترک خورده متصل به نمونه اصلی باقی می مانند. در واقع دانه های لاستیک در بین تکه های ترک خورده بتن به صورت پل عمل کرده و مانع از جدا شدن آنها می شوند. بطور کلی می توان گفت که با افزودن لاستیک در بتن، شاهد گسیختگی آرامتری خواهیم بود و بتن پس از رسیدن به بار نهایی و ترک خوردگی از هم جدا نشده و با تحمل بارهای کمتر به باربری ادامه می دهد که این رفتار نشان دهنده قابلیت جذب انرژی بیشتر بتن حاوی لاستیک می باشد. بطور کلی با استفاده از مقادیر 5 و 10 درصد خرده لاستیک به همراه میکروسیلیس و یا نانوسیلیس در بتن خودتراکم، می توان برخی از خصوصیات آن را بهبود بخشیده و همچنین مشکلات زیست محیطی مربوط به لاستیک های فرسوده را نیز حل نمود.

یکی از روشهای تقویت سازه های آسیب پذیر در برابر زلزله استفاده از میراگرهای جاذب انرژی در چنین سازه هایی می باشد. در تحقیق حاضر میراگر اصلاح شده پال که نوع خاصی از میراگر اصطکاکی پال است مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور به بررسی عملکرد لرزه ای قاب های فولادی با مهاربند هم مرکز و مقاوم سازی شده با میراگر اصطکاکی اصلاح شده پال و مقایسه آن با قاب های فولادی با مهاربند هم مرکز و بدون میراگر پرداخته شده است. برای رسیدن به این هدف قاب هایی با طبقات و دهانه های مختلف در نرم افزار sap2000 مدل شده است. این قابها با استفاده از شتاب نگاشت زلزله های کوبه، بم، نوردریج، و طبس مورد تحلیل غیر خطی تاریخچه زمانی قرار گرفته اند. و نتایج آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. و پارامترهایی همچون جابه جایی طبقات، برش پایه و انرژی جذب شده برای دو نوع قاب با میراگر و بدون میراگر با هم مقایسه شده اند. با بررسی قابها مشخص شد که با به کار بردن میراگر در یک قاب مهاربندی شده پاسخ سازه به مقدار قابل توجهی کاهش می یابد. به عنوان مثال در قاب دوازده طبقه و پنج دهانه در زلزله کوبه با به کار بردن میراگر 48 درصد کاهش در برش پایه و 25 درصد کاهش در جابه جایی بام رخ خواهد داد. و مشخص شد که با به کار بردن میراگر در بعضی از قابها، انرژی جذب شده در میراگرها بسیار بالا می باشد. به عنوان مثال انرژی جذب شده به وسیله میراگرها در قاب سه طبقه و سه دهانه در زلزله نوردریج به 88 درصد انرژی کل وارد شده به قاب میرسد.

بتن خود تراکم در ابتدا در سال 1988 برای دست یابی به سازه های بتنی با دوام توسعه یافت. بتن خود تراکم بتنی است که توانایی جریان تحت اثر وزن خود را دارد و به طور کامل و بدون نیاز به ویبره و حتی در مجاورت تراکم شدید آرماتور در قالب جای گرفته بهطوری که در کلیه مراحل یکنواختی خود را حفظ می کند. 3 ویژگی اصلی بتن خود تراکم یعنی قابلیت پرکنندگی، قابلیت عبور (عدم توقف) و مقاومت در برابر جداشدگی باعث شده است که این نوع، متمایز از سایر بتن ها در جهان شود و روز به روز بر گستردگی استفاده از آن افزوده شود. از مزایای این بتن می توان به : 1. اجرای سریع تر 2. کاهش نیروی انسانی 3. سطح تمام شده بهتر 4. جای گیری راحت تر 5. بهبود کارایی 6. . آزادی بیشتر در طراحی ساز 7. اجرای مقاطع نازک تر بتن 8. کاهش امواج صوتی 9. عدم عملیات ویبره 10. محیط کار امن تر اشاره کرد. در پروژه حاضر مجموعاً 15 طرح اختلاط بتن خود تراکم با استفاده از پوزولان، میکروسیلیس، ترکیب پوزولان و میکروسیلیس، ترکیب پوزولان و میکروسیلیس و مواد نانویی چون نانو اکسید سیلیس (sio2) و نانو اکسید منیزیم (mgo) ساخته شد و آزمایش های بتن تازه شامل جریان اسلامپ و جریان اسلامپ در t50cm ، حلقه j در دو مدل مختلف، جعبه l ،قیف v و قیف v در t5min و همچنین آزمایش های بتن سخت شده شامل مقاومت فشاری 3، 7 و 28 روزه، مقاومت کششی، خمشی و نفوذناپذیری آب در بتن 28 روزه و وزن مخصوص بتن در سن 3 روزه انجام گرفت. همچنین آزمایش غیر مخرب بتن سخت شده در سن 28 روز شامل چکش اشمیت به منظور مقایسه مقاومت بتن در حالت مخرب و غیر مخرب انجام شد. نتایج نشان می دهند که در بتن خود تراکم با افزایش پوزولان، میزان مقاومت در سنین اولیه به مقدار کمی کاهش می یابد اما در سن 28 روز مقاومت نمونه شامل 30% پوزولان حتی از نمونه شاهد با کمی اختلاف جلو زده است که این می تواند به خاطر تراکم بالا و نسبت آب به سیمان پایین (33/0) و میزان پودر زیاد در این نوع از بتن باشد که واکنش های هیدراتاسیون از سرعت بیشتری برخوردارند. همچنین نفوذپذیری آب در بتن در تمام نمونه های حاوی پوزولان و میکروسیلیس، در نمونه حاوی 30% پوزولان از همه کم تر می باشد که نشان از عملکرد خوب این نوع بتن در برابر عوامل مهاجم و خورنده می باشد. همچنین در نمونه های حاوی میکروسیلیس با افزایش مقدار میکروسیلیس، در سنین اولیه مقاومتی کمتر از مقاومت نمونه شاهد مشاهده می شود. این علت را می توان به نبود هیدروکسید کلسیم کافی به منظور واکنش با میکرو سیلیس مرتبط دانست. اما در سن 28 روز با افزایش درصد میکروسیلیس افزایش مقاومت مشاهده می شود به طوری که نمونه حاوی 15% میکروسیلیس 23% مقاومت نمونه شاهد را افزایش داده است که نشان از واکنش میکروسیلیس با هیدروکسید کلسیم و تشکل ژل c-s-h و انسجام بیشتر بتن است. در ترکیب پوزولان و میکروسیلیس (25% پوزولان و 10% میکروسیلیس)، از آن جا که 35% از سیمان با مواد پوزولانی جایگزین شده است در نتیجه مقداری از این مواد پوزولانی با هیدروکسید کلسیم واکنش داده و مابقی به عنوان یک ماده پرکننده در بتن عمل می کنند. در این ترکیب در سنین اولیه شاهد افت مقاوت نسبت به بتن شاهد هستیم که این افت در ترکیب 25% پوزولان و 5% میکروسیلیس کمتر است زیرا 30% سیمان با مواد پوزولانی جایگزین شده است و اما این افت در سنین بالاتر با عملکرد خوب مواد پوزولانی جبران شده است. در نهایت بتن با ترکیب 25% پوزولان و 5% میکروسیلیس و به ترتیب 5/0، 1 و 5/1 درصد نانو مواد ساخته شد. ابتدا نانو مواد به دلیل این که بسیار ریز هستند و سپس میکروسیلیس و در نهایت پوزولان وارد واکنش می شود. تغییرات مقاومت کششی برای نمونه های حاوی پوزولان محسوس نمی باشد اما برای نمونه های حاوی میکروسیلیس با اضافه شدن میزان میکروسیلیس افزایش مقاومت کششی مشاهده می شود. مقاومت خمشی برای نمونه حاوی 10% پوزولان افزایش و برای 20% و 30% پوزولان کاهش یافته است. همچنین برای 5% میکروسیلیس کاهش و 10% و 15% میکروسیلیس افزایش مقاومت خمشی مشاهده می شود. نتایج آزمایش های غیر مخرب نشان می دهد که آزمایش چکش اشمیت به واقعیت نزدیک بوده و از این آزمون می توان با اطمینان در پروژه های ساخته شده بتنی استفاده و مقاومت بتن را با کمترین هزینه کنترل کرد. به طور کلی بتن خود تراکم با 30% پوزولان نه تنها بهینه می باشد بلکه مقاومت آن از مقاومت بتن شاهد بیشتر شده و نفوذپذیری آن بسیار کم می باشد که می توان نتیجه گرفت که از دوام بالایی نیز برخوردار است. همچنین به دلیل استفاده زیاد از پوزولان حرارت هیدراتاسیون بسیار کاهش یافته که ما از این طرح اختلاط در بتن ریزی های حجیم نیز می توانیم استفاده کنیم.

مقدمه: جهت ارتقاء سلامت،پیشگیری از بیماریهای مزمن و کاهش بروز بیماریهای خاص در سالمندان، اولین گام شناسایی وضعیت زندگی و سلامتی سالمندان و عوامل موثر بر آن می باشدکه این امر با سنجش کیفیت زندگی میسر است. این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی در سالمندان شهر نشین و روستانشین مراجعه کننده سرپایی به درمانگاه داخلی بیمارستان امام سجاد شهریار از تیر ماه1389 لغایت تیر ماه1390انجام شد. روش: این یک مطالعه توصیفی-تحلیلی مقطعی بود که بر روی 203 سالمند شهری و روستایی مراجعه کننده سرپایی به درمانگاه داخلی انجام شد.کیفیت زندگی با پرسشنامهsf-36اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده وارد نرم افزار spss شده و با ازمون مقایسه میانگین ها و همچنین آزمون رگرسیون برای تعیین مهمترین عوامل موثر بر کیفیت زندگی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در کل از 203 نمونه سالمند 60 سال و بالاتر مورد مطالعه 103 نفر شهری و 100 نفر روستای بودند میانگین سنی نمونه های شهری (انحراف معیار=6.72 )68.83در بازه 92-60 سال و میانگین سنی نمونه های روستایی(انحراف معیار=7.4)69.9 در بازه 94-60 سال بود. در آزمون رگرسیون با استفاده از متد step wiseدر حیطه عملکرد جسمانی؛ جنسیت ، گروه سنی و اشتغال بر کیفیت زندگی اثر معنی دار داشتند. در حیطه محدودیت ایفای نقش بدلیل مشکلات جسمانی فقط وضعیت تحصیلات بر کیفیت زندگی؛ در حیطه درد جسمانی: وضعیت تحصیلات، جنسیت و محل زندگی بر کیفیت زندگی؛ در حیطه سلامت عمومی: جنسیت و وضعیت اشتغال بر کیفیت زندگی؛ در حیطه سر زندگی و در حیطه عملکرد اجتماعی: وضعیت اشتغال بر کیفیت زندگی؛ در حیطه محدودیت ایفای نقش بدلیل مشکلات عاطفی: محل زندگی و در حیطه سلامت روانی جنسیت بر کیفیت زندگی اثر داشته اند. نتیجه گیری:محل زندگی در شهر و روستای شهریار بجز در حیطه درد جسمانی و محدودیت ایفای نقش بدلیل مشکلات عاطفی بر روی کیفیت زندگی تاثیری نداشت

امروزه حجم انبوهی از لاستیک های فرسوده انبار و یا به صورت خرده لاستیک دفن شده و موجب آلودگی زیست محیطی می شود. درحالی که استفاده از آنها در بتن به عنوان یک گزینه خوب به منظور دفع این ضایعات مطرح است. بطوری که طاقت بالا یکی از محاسن آن است. از بزرگترین معایب این نوع بتن افت قابل ملاحضه مقاومت فشاری و دوام آن است. محققان یکی از دلایل این افت را عدم چسبندگی سطح لاستیک و ژل سیمان اطراف آن در مخلوط بتن عنوان کرده و برای رفع آن پیش عمل آوری لاستیک با مواد اسیدی و قلیایی را پیشنهاد داده اند. در این تحقیق از سود سوزآور برای این منظور استفاده شده است. زمان پیش عمل آوری خرده لاستیک ( 5 ، 20 و40 دقیقه)، غلظت محلول ( 1 ، 2 و 3 مولار) و استفاده از یک درصد نانوسیلیس جهت مطالعه در این تحقیق انتخاب شدند. علاوه بر آنها 20 درصد از حجم سنگدانه ها با خرده لاستک ( 36/2 تا 5/9 میلیمتر ) جایگزین شده و در مجموع 20 طرح اختلاط و 380 آزمونه ساخته شد. نمونه ها در آب شرب برای مدت 7 و 28 روز عمل آوری شدند و برای اندازه گیری دوام بتن نمونه ها برای مدت 90 روز در دو محیط آب شرب و آب دریا (تهیه شده از ساحل عسلویه ) عمل آوری شدند. آزمایشهای مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مدول الاستیسیته، چکش اشمیت، چگالی و بررسی اثر ترکنندگی بر روی نمونه ها انجام شد. نتایج حاکی از افزایش 10 درصدی مقاومت فشاری برای زمان 5 دقیقه است، همچنین استفاده همزمان یک درصد نانوسیلیس و سود سوزآور 1 مولار منجر به افزایش 25 درصدی مقاومت فشاری بتن حاوی خرده لاستیک شد و دوام آن را نیز به مقدار قابل توجهی افزایش داد. ؛ اما برخلاف انتظار با افزایش زمان پیش عمل آوری و غلظت محلول مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مدول الاستیسیته بتن افت نمود این افت برای متغیر غلظت محلول محسوس تر بود. با توجه به نتایج آزمایش چگالی دیده می شود که با افزایش غلظت و زمان پیش عمل آوری چگالی بتن افت خواهد کرد. پیش عمل آوری خرده لاستیک با محلول سود سوزآور باعث زبر و باردارشدن سطح خرده لاستیک می شود، با جایگزینی سدیم با روی در سطح خرده لاستیک و همچنین تولید هیدروکسید که به افزایش ژل سیلیکات کلسیم هیدراته میانجامد، چسبندگی سطح خرده لاستیک با ژل سیمان اطراف آن را افزایش داده و منجر به متراکم شدن بتن در اطراف خرده لاستیک می-شود. اما با افزایش غلظت و مدت زمان عمل آوری خرده لاستیک با کاهش خواص مکانیکی بتن همراه هستیم. دلیل این افت را باید در تخلخل بتن جستجو کرد. افزایش غلظت و مدت زمان پیش عمل آوری هر چند باعث متراکم شدن بتن در اطراف خرده لاستیک خواهد شد و حفرات بزرگ در بتن را از بین می برد اما باعث کف کردن بتن و ایجاد حباب های ریز هوا در سراسر نقاط آن خواهد شد که به کاهش چگالی منجر خواهد شد، روند کاهش چگالی در نمونه ها با کاهش خواص مکانیکی در آنها همراه است. در نمونه ی با غلظت یک مول بر لیتر در مدت زمان پیش عمل آوری 5 دقیقه بهترین خواص مکانیکی حاصل شد . پیش بینی می شود استفاده از نتایج این تحقیق منجر به تولید بتنی با کاربرد سازه ای خواهد شد.

چکیده بتنی که جهت ساخت تیرها در این پژوهش استفاده شده است بتن خودتراکم می باشد که بدون نیاز به عملیات تراکم سازی قادر است در قالب پخش شده، از میان آرماتورها عبور کرده و بدون جداشدگی بهترین کارایی را ایجاد کند. در این پژوهش ابتدا طرح اختلاط بتن خودتراکم که به صورت سعی و خطا می باشد به دست آمده تا مخلوط های طرح شده در حالت تازه تحت آزمایش های رئولوژی مختلف از قبیل جریان اسلامپ، t50، حلقه j، جعبه l و قیف v قرار گرفتند تا از نظر خصوصیات خودتراکمی در محدوده استاندارد قرار گیرند. سپس نمونه های بتنی به صورت تیر با ابعاد 20×20×150 سانتی متر با درصدهای مشخص0، 3، 5، 8 درصد نانو سیلیس ساخته شد. با توجه به اینکه خوردگی در مناطق خورنده باعث کاهش عمر مفید سازه در هنگام بهره برداری می شود و همچنین نیز تحقیقاتی که تا کنون بر روی خوردگی میلگردها در بتن انجام شده در نمونه های استوانه ای و مکعبی بوده است. لذا با توجه به اینکه، انجام آزمایش خوردگی در واقعیت نیاز به زمان زیادی دارد در این مطالعه سعی شده به بررسی رفتار تیرهای بتن مسلح خودتراکم تحت اثر خوردگی تسریع شده پرداخته شود. پس از ساخت و عمل آوری تیرها تحت آزمایش خوردگی قرار گرفتند تا تأثیر درصدهای مختلف نانو سیلیس استفاده شده جهت کاهش خوردگی میلگردها در تیرها بررسی شود. مدت زمان آزمایش خوردگی در این پژوهش 60 روز بوده است و پارامتر دیگری که در این مطالعه بررسی شد، اندازه گیری عرض ترک ها بود، به صورتی که سعی شد کاهش عرض ترک ها با استفاده از میلگردگذاری متفاوت و درصدهای مختلف نانو سیلیس در بتن خودتراکم بررسی شود. نتایج حاکی از آن است که می توان از نانو سیلیس در تیرهای بتنی خودتراکم تا 5 درصد جایگزین سیمان استفاده نمود تا کمترین درصد خورده شدن میلگرد را داشته باشد. هم چنین می توان نتیجه گرفت در تیر حاوی 3 درصد نانو سیلیس با 2 میلگرد جایگذاری شده، کمترین عرض ترک مشاهده شده است. با بررسی نتایج می توان دریافت که بهترین حالت استفاده از نانو سیلیس در بتن، بین 3 و 5 درصد می باشد تا کمترین درصد خوردگی و عرض ترک را داشته باشد. کلمات کلیدی: بتن خودتراکم - تیر - خوردگی - نانو سیلیس - رفتار

abstract in aggregate, active forms of reactive silica with mineral names are sometimes associated with sand and gravel in concrete mixture. alkali hydroxides originated from alkalis in the cement or other resources form an alkaline silica gel with this reactive silica which becomes swallowed and expanded during time causing damage to concrete. there have been growing researches on alkaline reactions of aggregates in concrete structure in order to augment health coefficient of concrete structures and to prevent and reduce repair and replacement costs. the most common damage caused by alkaline reaction begins from surface cracks which become bigger in width direction and workshop repairing is often failed. reports of many international conferences held in different countries in the past years indicate the risk of global distribution of alkaline reaction in concrete structures. different forms of alkaline reactions caused damages to structures and it is common in tropical climates. for concrete structures specially the ones exposed to the conditions conductive to alkali reaction of aggregates (active aggregates, high alkaline and humidity) it is necessary to determine reactivity potential of aggregates. so before providing concrete mix design, the ability of alkaline reaction of aggregates should be investigated by catalyzed chemical tests considering aggregates in the region. domestic researches conducted are very rare especially in sistan and baluchestan which is performed for the first time. the present research can bring innovations about proposing appropriate mines of aggregates used in concrete. another implication is that if it is necessary to use potential active aggregates for some reasons (such as financial limitations, workshop location…), prevention measures should be considered to prevent alkaline reaction of aggregates. such measures are assessed beforehand in a lab to determine their effect on preventing the progress of aggregates alkaline reaction. considering hot and humid climate of the province of sistan and baluchestan and conducting several international projects in the region, aggregates of eight active mines in the region which are widely used were sampled. the chemical test astmc289 was used in order to determine silica alkaline reaction indicating non-reactivity of aggregates. the results were used to provide concrete durability and select appropriate mines of aggregates.

چکیده کارایی مناسب در محل اجرا، پارامتری اساسی برای بتن خودتراکم می باشد، زیرا در صورت عدم وجود کارایی مناسب، جانمایی و تراکم بتن نیز به درستی انجام نشده و در نتیجه سبب ضعف در خصوصیات مکانیکی و دوام بتن در مرحله سخت شده می شود. در بعضی مواقع، در طی اختلاط طولانی، انرژی ناشی از اختلاط طولانی مدت به به درون سیستم وارد شده که ممکن است سبب بروز انواع مختلف ناپایداری مانند آب انداختگی، جداشدگی و نشست سنگدانه می شود. در این پایان نامه، تاثیر نسبت آب به سیمان، افزودنی های شیمیایی و معدنی شامل فوق روان کننده، مواد قوام آور، خاکستر بادی و پودر زئولیت، بر روانی، پایداری، خصوصیات رئولوژیکی و مکانیکی ملات خودتراکم، تحت اختلاط طولانی مدت مورد بررسی قرار گرفته است. در کل 55 طرح مخلوط در دو سطح روانی 20-25 سانتیمتر و 30-35 سانتیمتر ساخته شد و همچنین کل مخلوط ها تحت اختلاط پیوسته 60 دقیقه ای قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که، با افزایش سطح روانی و افزایش زمان میکس، چسبندگی ملات خودتراکم کاهش یافته و بنابرایناحتمال وقوع ناپایداری نظیر آب انداختگی و جداشدگی افزایش می یابد. به علاوه، استفاده از مواد قوام آور و پودر زئولیت، ابزاری مناسب برای پایدار کردن ملات خودتراکم بوده و از بروز هرگونه ناپایداری در طی اختلاط طولانی، جلوگیری می نماید. بنابراین استفاده از فوق روان کننده و مواد قوام آور یا فوق روان کننده و پودر زئولیت در ملات خودتراکم عاملی مهم در دستیابی به مخلوطی با روانی بالا و بدون هیچ گونه ناپایداری در طول زمان، می باشد. کلمات کلیدی: ملات خودتراکم – اختلاط طولانی مدت – افزودنی های شیمیایی – افزودنی های معدنی.

چکیده ندارد.