هدف این پژوهش، بررسی اثر افزودن همزمان سطوح مختلف روغن اسانسی (ارگواستیم® بر پایه پونه کوهی) و آنزیم بتا-گلوکاناز به جیره ی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه ی جو و مقایسه ی اثر جیره ها با یکدیگر بر عملکرد، گوارش پذیری مواد غذایی و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش و همچنین، مقایسه ی جیره های دارای آنزیم و روغن اسانسی با جیره ی بر پایه ی ذرت-سویا، از نظر عملکرد و هزینه ی خوراک به ازای هر کیلوگرم تولید گوشت بود. در ابتدای هفته ی دوم دوره ی زندگی، تعداد 224 جوجه ی یک روزه، به هفت تیمار (هر تیمار شامل چهار تکرار و هر تکرار شامل هشت جوجه بود) گروه بندی شدند و جیره های آزمایشی به صورت آزاد در اختیار جوجه ها قرار گرفت. مصرف خوراک و افزایش وزن به صورت هفتگی محاسبه شد. تیمارهای آزمایشی شامل، 1: ذرت-سویا، 2: جو (آغازین: 30 درصد و رشد: 40 درصد)، 3: جو+ g/kg 3/0 روغن اسانسی، 4: جو+ g/kg 7/0 روغن اسانسی، 5: جو+ g/kg05/0 آنزیم، 6: جو+ g/kg 05/0 آنزیم+ g/kg 3/0 روغن اسانسی و 7: جو+ g/kg 05/0 آنزیم+ g/kg 7/0 روغن اسانسی بودند. اثر اصلی آنزیم و روغن اسانسی در کل دوره بر ضریب تبدیل خوراک معنی دار نبود، در حالی که افزایش وزن روزانه و مصرف روزانه خوراک به طور معنی داری بهبود یافتند (05/0p?). برهم کنش آنزیم و روغن اسانسی در کل دوره بر ویژگی های عملکرد معنی دار نبود. برهم کنش آنزیم و روغن اسانسی بر گوارش پذیری ماده خشک و پروتین خام معنی دار نبود بهبود نسبی در گوارش پذیری چربی خام (06/0=p) درجیره ی دارای 7/0 گرم در کیلوگرم روغن اسانسی و 05/0 گرم در کیلوگرم آنزیم، دیده شد. جیره-های آزمایشی اثر معنی داری بر جمعیت کل میکروب های هوازی دستگاه گوارش نداشتند. بین جیره های دارای آنزیم و روغن اسانسی بر پایه ی جو در مقایسه با جیره ی بر پایه ی ذرت-سویا، از نظر عملکرد و هزینه ی خوراک به ازای هر کیلوگرم تولید گوشت تفاوت معنی داری مشاهده نشد. از این رو، می توان نتیجه گرفت که این جیره ها با عملکردی مناسب و مشابه با جیره ی بر پایه ذرت-سویا و هزینه ای برابر، می توانند جایگزین مناسبی برای جیره ی ذرت-سویا، به ویژه در زمان افزایش هزینه ی ذرت، باشند.

اثر نوع کاه بر گوارش پذیری ظاهری در قوچ های تغذیه شده با جیره های پر کنسانتره بررسی شد. شانزده راس قوچ قزل با میانگین سنی13 ماه و میانگین وزنی 4/2± 0/40 کیلو گرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تیمار با 4 تکرار در هر تیمار قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره دارای 65 درصد کنسانتره و 35 درصد یونجه خشک (t1)، جیره دارای 65 درصد کنسانتره و 35 درصد کاه گندم (t2) ، جیره دارای 65 درصد کنسانتره و 35 درصد کاه جو (t3) ، جیره دارای 65 درصد کنسانتره و 35 در صد کاه ذرت (t4) بود. گوارش پذیری ظاهری و ماده آلی بین تیمار ها معنی دار نبود. بالانس نیتروژن در تیمار شاهد (t1) و تیمار دارای کاه ذرت (t4) نسبت به دو تیمار دیگر (t2 و t3) بالاتر بود. هفتاد و دو ساعت پس از اینکوباسیون، تولید گاز در تیمار شاهد (t1) و تیمار دارای کاه ذرت (t4) نسبت به دو تیمار دیگر (t2 و t3) بالاتر بود. گوارش پذیری برون تنی ماده آلی (در آزمایش تولید گاز)، انرژی متابولیسمی و انرژی خالص شیردهی بین تیمار شاهد (t1) ، تیمار دارای کاه جو (t3) وتیمار دارای کاه ذرت (t4) معنی دار نبود؛ این فراسنجه ها بین تیمارهای دارای کاه گندم و کاه جو تفاوت معنی داری نشان ندادند. میانگین نرخ تخمیر در تیمار شاهد (t1) بیشترین و در تیمارهای دارای کاه گندم (t2) و کاه جو (t3) کمترین بود.غلظت اسید های چرب کوتاه زنجیر بین تیمار های دارای کاه (t2 و t3 و t4) معنی دار نبود. جیره دارای کاه گندم (t2) بیشترین فاز تاخیری را داشت. پتانسیل تولید گاز و asymptotic valueبین تیمار دارای کاه ذرت (t4) و تیمار دارای کاه جو (t3) معنی دار نبود؛ بیشترین مقدار در تیمار 1 و کمترین مقدار در تیمار 2 دیده شد. نرخ تخمیر در تیمار شاهد (t1) نسبت به بقیه تیمار ها (t2 و t3 و t4) بالاتر بود. نتایج نشان داد که بین تیمار های دارای کاه، تیمار دارای کاه ذرت (t4) نسبت به تیمارهای دارای کاه جو (t3) و یا کاه گندم (t2) نرخ گوارش پذیری بالاتر و شرایط تخمیر شکمبه ای بهتری داشت.

در این پژوهش، شش بره ی نر قزل با میانگین وزنی 4/2 ± 0/40 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین ناقص با 6 تیمار (جیره) و 4 تکرار (دوره) درون قفس های متابولیکی با دسترسی آزاد به آب و خوراک قرار گرفتند و برای 4 دوره ی 17 روزه (10 روز سازش پذیری و 7 روز نمونه گیری)، نگهداری شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره دارای 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه بدون روغن اسانسی (t1)، جیره دارای 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه با 3/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t2)، جیره دارای 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه با 6/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t3)، جیره دارای 52 درصد کنسانتره و 48 درصد علوفه بدون روغن اسانسی (t4)، جیره دارای 52 درصد کنسانتره و 48 درصد علوفه با 3/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t5)، جیره دارای 52 درصد کنسانتره و 48 درصد علوفه با 6/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t6) بود. افزودن روغن اسانسی آویشن به جیره ی قوچ های قزل، گوارش پذیری ماده خشک، ماده ی آلی و adf را تغییر نداد. همچنین، گوارش پذیری ndf، عصاره اتری و پروتین خام و تعادل نیتروژن در درون هر سطح کنسانتره و علوفه تفاوت معنی داری با شاهد (کنترل) نداشت ولی بین جیره ها با سطوح مختلف کنسانتره و روغن اسانسی تفاوت داشت. افزودن 3/0 گرم روغن اسانسی آویشن به ازای هر کیلوگرم ماده ی خشک، غلظت آمونیاک مایع شکمبه را به صورت معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد، ولی بین روزهای متفاوت و ساعت-های مختلف نمونه گیری، تفاوت معنی داری وجود نداشت. در جیره ی دارای نسبت مساوی علوفه به کنسانتره، افزودن 3/0 گرم روغن اسانسی به ازای هر کیلوگرم ماده خشک، ph را به طورمعنی داری نسبت به شاهد افزایش داد اما بین روزهای متفاوت نمونه برداری تفاوت معنی داری وجود نداشت. ph در جیره های 52:48 (علوفه به کنسانتره) نسبت به جیره های با کنسانتره ی بالاتر (70:30 علوفه به کنسانتره)، 4 ساعت پس از خوراک دهی، کاهش یافت. به طور کلی، افزودن روغن اسانسی آویشن به جیره های دارای دست کم 50 درصد کنسانتره یا بیشتر، تاثیر شایانی بر فرآسنجه های گوارشی نداشت.

در ساختار اقتصادی نواحی روستایی کشورهای مختلف، کشاورزی محور اساسی تامین معیشت به شمار می رود. مهمترین ویژگی این ساختار اقتصادی، فقدان تنوع در بسترهای اقتصادی و فرصت های شغلی است. در این راستا رویکرد متنوع سازی فعالیت های اقتصاد روستایی به عنوان راهکاری مفید که بسیاری از نظریه پردازان توسعه در راستای کاهش اثرات منفی این ساختار و در چارچوب الگوی توسعه پایدار بر آن تاکید دارند، ارائه شده است. هدف از این تحقیق، تحلیل امکانات و موانع متنوع سازی فعالیت های اقتصادی در روستاهای مرزی است که جهت بررسی دقیقتر روستاهای مرزی شهرستان مریوان به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است. این تحقیق بنابر هدف کاربردی است و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی است. در این تحقیق جامعه آماری، روستاهای شهرستان مریوان می باشد. از میان روستاهای شهرستان، روستاهای واقع شده در فاصله 10 کیلومتری از مرز بین المللی عراق با توجه تاثیر پذیری زیاد آنها از مرز، که 46 روستای مسکونی است، به عنوان نمونه در نظر گرفته شد و بر اساس فرمول ، 18 روستا به عنوان روستاهای نمونه از میان آنها انتخاب شد. در این تحقیق برای رسیدن به اهداف تحقیق و آزمون فرضیات، سه نوع پرسشنامه طراحی شد که شامل: 1. پرسشنامه روستا که در تعداد روستاهای نمونه طراحی و اطلاعات مختلف روستاهای نمونه استخراج شد. 2. پرسشنامه خانوار که براساس فرمول کوکران، تعداد نمونه ها، 334 تعیین شد که این تعداد پرسشنامه در میان خانوارهای روستاهای نمونه توزیع شد. 3. پرسشنامه swot (جهت اجرای مدل swot): که در میان کارشناسان مربوطه(40 پرسشنامه) و مردم محلی(50 پرسشنامه)، توزیع و تکمیل شد. برای رسم نقشه ها نیز از نرم افزار arc gis استفاده شد. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل اطلاعات، با تکیه بر معیار عقل و استفاده از نرم افزارهای excel و spss در راستای پاسخگویی به سوالات تحقیق و آزمون فرضیات، استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از این است که تنوع در فعالیت های اقتصادی، تاثیرات مثبتی بر رضایت از زندگی روستاییان منطقه مورد مطالعه دارد. همچنین مشخص شد که توان های محیطی و موقعیت مرزی، بیش از سایر عوامل (عوامل اقتصادی و اجتماعی) در متنوع سازی اقتصاد روستایی منطقه نقش دارند. به علاوه از میان موانع موجود، موانع نهادی- مدیریتی، عمده ترین مانع در جهت متنوع سازی فعالیت های اقتصادی در روستاهای این منطقه است. در نهایت راهبردهای تهاجمی، با توجه به بالا بودن فرصت ها و قوت های منطقه به عنوان بهترین راهبرد جهت متنوع سازی فعالیت های اقتصادی در روستاهای مرزی این شهرستان ارائه شد.

در این پژوهش از 320 قطعه جوجه‏ی گوشتی سویه‏ی تجاری راس 308 برای بررسی اثر افزودن عصاره‏ی پوست انار و آنتی-اکسیدان تجاری nutriad® به جیره‏ی دارای چربی بر گوارش‏پذیری مواد غذایی، فلورمیکروبی روده و عملکرد جوجه‏های گوشتی استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل 2 ×2 × 2، با سه عامل، عصاره‏ی پوست انار (0 و 2 %)، آنتی‏اکسیدان تجاری (0 و 01/0 %) و روغن سویا برای دوره‏ی رشد (11 تا 25 روزگی، 0 و 6 %) و برای دوره‏ی پایانی (25 تا 39 روزگی، 0 و 8 %)، در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. جوجه‏های گوشتی به مدت 11 روز روی بستر پرورش داده شدند و سپس به طور تصادفی به 32 واحد آزمایشی منتقل شدند. به ازای هر تیمار، چهار تکرار و در هر تکرار، 10 جوجه قرار گرفت. داده‏ها با رویه glm نرم‏افزار sas واکاوی، و میانگین حداقل مربعات (lsmeans) گروه‏ها در سطح معنی‏داری 5 درصد مقایسه شدند. روغن سویا میانگین افزایش وزن روزانه را در دوره‏ی پایانی و مصرف خوراک کل دوره را بهبود داد اما سبب بدتر شدن ضریب تبدیل خوراک در کل دوره شد (05/0 > p) و اثری بر گوارش‏پذیری مواد غذایی نداشت. روغن سویا همچنین سبب افزایش جمعیت باکتری لاکتوباسیل و اشرشیاکولای در ایلئوم و سکوم شد (05/0 > p). آنتی‏اکسیدان تجاری اثری بر میانگین افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک نداشت، اما سبب کاهش لاکتوباسیل در ایلئوم و سکوم و افزایش جمعیت اشرشیاکولای در ایلئوم و سکوم شد (05/0 > p)، و اثری بر گوارش‏پذیری مواد غذایی نداشت. عصاره‏ی پوست انار میانگین افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک را در کل دوره بهبود داد (05/0 > p)، اما اثری بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. عصاره‏ی پوست انار گوارش‏پذیری ماده‏ی خشک، چربی خام، جمعیت باکتری لاکتوباسیل در ایلئوم و سکوم را افزایش، و جمعیت باکتری اشرشیاکولای در ایلئوم و سکوم را کاهش داد (05/0 > p). برهمکنش روغن سویا و عصاره‏ی پوست انار بر درصد لاشه و افزایش وزن روزانه معنی‏دار بود (05/0 > p)، که بالاترین درصد لاشه و افزایش وزن روزانه، مربوط به گروهی بود که فقط عصاره‏ی پوست انار دریافت کرده بودند و کمترین درصد لاشه در گروهی که فقط روغن سویا دریافت کرده بودند مشاهده شد. کمترین میانگین افزایش وزن در گروه بدون روغن سویا و عصاره‏ی پوست انار وجود داشت. برهمکنش روغن سویا، آنتی‏اکسیدان تجاری و عصاره‏ی پوست انار بر گوارش‏پذیری چربی معنی‏دار بود (05/0 > p)، که بالاترین گوارش‏پذیری چربی مربوط به گروهی بود که فقط عصاره‏ی پوست انار دریافت کرده بودند و کمترین آن مربوط به گروهی بود که جیره‏ی بدون روغن سویا، آنتی‏اکسیدان و عصاره دریافت کرده بودند. برهمکنش روغن سویا، آنتی‏اکسیدان تجاری و عصاره‏ی پوست انار بر جمعیت باکتری لاکتوباسیل و اشرشیاکولای در سکوم و ایلئوم معنی‏دار بود (05/0 > p). بیشترین جمعیت باکتری اشرشیاکولای در ایلئوم و سکوم گروهی مشاهده شد که فقط روغن سویا دریافت کرده بودند و کمترین آن مربوط به گروهی بود که فقط عصاره‏ی پوست انار دریافت کرده بودند. بیشترین جمعیت لاکتوباسیل در ایلئوم، در گروهی که فقط عصاره‏ی پوست انار دریافت کرده بودند مشاهده شد و کمترین آن مربوط به گروهی بود که فقط آنتی‏اکسیدان تجاری دریافت کرده بودند. بیشترین جمعیت لاکتوباسیل در سکوم، مربوط به گروهی بود که روغن سویا همراه با عصاره‏ی پوست انار دریافت کرده بودند و کمترین جمعیت لاکتوباسیل در سکوم مربوط به گروهی بود که روغن سویا همراه با آنتی‏اکسیدان تجاری دریافت کرده بودند. بطور کلی این پژوهش نشان داد که، افزودن عصاره¬ی پوست انار به تنهایی به جیره، با افزایش گوارش‏پذیری مواد غذایی به ویژه چربی و بهبود فلورمیکروبی مفید ایلئوم و سکوم می‏تواند سبب افزایش وزن، خوراک مصرفی روزانه و درصد لاشه¬ی جوجه های گوشتی شود.