چکیده هدف از انجام این پژوهش بررسی رابط? آمادگی جسمانی و سلامت روانی مردان کشاورز مناطق سردسیر و مقایس? آن در تابستان و زمستان می باشد. به همین منظور تعداد 30 نفر از مردان کشاورز شهر هیدج که میانگین سن آنها 80/38 سال و قد آنها 83/174 سانتیمتر بود، از بین داوطلبین انتخاب شدند. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی می باشد.که به منظور جمع آوری اطلاعات لازم در دو نوبت تابستان و زمستان، در خصوص ویژه گیهای روانی آزمودنیها از پرسشنام? سلامت عمومی 28 سوالی و برای اندازه گیری مقدار آمادگی جسمانی، از میانگین نمرات آزمون های پله کویین، دراز و نشست، آزمون نشستن و رساندن دستها به پاها، دوی 9×4 متر، کشش بارفیکس خوابیده و برای اندازه گیری چربی زیر پوست از کالیپر استفاده شد. برای آزمون فرضیه های تحقیق و تعیین رابطه بین آمادگی جسمانی و سلامت روانی از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه عوامل تشکیل دهند? آنها در فصل تابستان وزمستان از آزمون تی همبسته استفاده گردید. داده های بدست آمده توسط نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. و برای ترسیم جداول و نمودارها از نرم افزار اکسل استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد بین سلامت روانی و آمادگی جسمانی مردان مناطق سردسیر در تابستان و زمستان رابط? معنی داری وجود ندارد. بین سلامت روانی مردان مناطق سردسیر در تابستان و زمستان اختلاف معنی داری وجود ندارد اما بین آمادگی جسمانی مردان مناطق سردسیر در تابستان و زمستان اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0p?). واژه های کلیدی: سلامت روانی، آمادگی جسمانی، مردان مناطق سرد سیر، کشاورز، تابستان و زمستان.

چکیده هدف از اجرای تحقیق حاضر تعیین اعتبار و پایایی پرسشنامه کارکردهای یادگیری مشاهده ای folq)) در ورزشکاران مبتدی و ماهر و نیز بررسی میزان استفاده از کارکردهای یادگیری مشاهده ای و بررسی ارتباط آن با سن، جنسیت و نوع رشته ورزشی و نیز سطح مهارت بود. به منظور دستیابی به هدف مذکور، یک نمونه 234 نفری برای برآورد های روانسنجی و یک نمونه 414 نفری برای بررسی تأثیر متغیرها به صورت تصادفی انتخاب شد. ورزشکاران پرسشنامه کارکرهای یادگیری مشاهده ای (کامینگ و همکاران، 2005) را برای اندازه گیری کاربرد سه کارکرد مهارتی، راهبردی و اجرایی تکمیل کردند. نتایج با استفاده از تحلیل عاملی، ضریب پایایی، تحلیل واریانس در اندازه گیری های مکرر و تحلیل واریانس چندمتغیره مورد تحلیل قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزارهای spss و amos مورد محاسبه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ضریب آلفای کرونباخ این آزمون برای ورزشکاران مبتدی و ماهر به ترتیب 856/0 و 852/0 بود. همچنین همبستگی میان آزمون و آزمون مجدد نیز معنادار بود (001/0p<). نتایج به دست آمده از تحلیل عاملی اکتشافی با مدل سه عاملی و با همان 17 ماده مطرح شده از سوی کامینگ و همکاران منطبق بود. درستی، تناسب و برازش مدل سه عاملی به دست آمده از طریق تحلیل عاملی تأییدی برای هر دو گروه از ورزشکاران تأیید شد. نتایج تحقیق نشان داد که ورزشکاران بیشترین استفاده را از کارکرد مهارتی، سپس از کارکرد راهبردی و در نهایت از کارکرد اجرایی (روانشناختی) داشته اند (001/0p<). تفاوت جنسیتی در استفاده از کارکرد اجرایی (001/0p<) در ورزشکاران مبتدی و کارکرد مهارتی (001/0p<) و کارکرد اجرایی (001/0p<) در ورزشکاران ماهر مشهود بود. علاوه بر این، اثر سن بر میزان استفاده از کارکرد مهارتی (001/0p<) و راهبردی (014/0(p= در ورزشکاران مبتدی و کارکرد مهارتی (001/0p<) و راهبردی (005/0(p= در ورزشکاران ماهر معنادار بود. استفاده از کارکرد راهبردی در ورزشکاران رشته-های باز، تیمی و تعاملی به طور معنی داری بیشتر از ورزشکاران رشته های بسته، انفرادی و مستقل بود. نتایج مربوط به اثر سطح مهارت بر میزان استفاده از کارکردهای یادگیری مشاهده ای نشان داد که ورزشکاران ماهر بیشتر از ورزشکاران مبتدی از کارکرد راهبردی (001/0p<) و نیز کارکرد اجرایی (035/0p=) بهره می برند. در نهایت این که پرسشنامه کارکردهای یادگیری مشاهده ای مستقل از فرهنگ بوده و می توان آن را به عنوان یک ابزار قدرتمند جهت اکتساب مهارت های حرکتی و آماده سازی ورزشکاران از لحاظ روانی به کار برد.

این تحقیق با هدف تعیین روایی معادله آلومتریک دربرآوردحداکثراکسیژن مصرفی دانش آموزان پسر ورزشکار و غیرورزشکار انجام شد. این تحقیق از نوع تحقیقات همبستگی است و برای این منظور دو گروه 30 نفری از دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار 14-12 ساله ناحیه یک آموزش و پرورش شهر قم با میانگین سنی 1 ± 13سال انتخاب شدند میانگین وزن دانش آموزان ورزشکار 47/6 ± 65/45کیلوگرم و میانگین قد آنها 79/5 ± 56/153 سانتی متر و میانگین وزن دانش آموزان غیر ورزشکار 63/8 ± 31/48 کیلوگرم و میانگین قد آنها 58/7 ± 24/151 سانتی متر می باشد. حداکثر اکسیژن مصرفی هر دو گروه ابتدا با استفاده از آزمون بروس برآورد شد و مجددا از طریق جایگزینی وزن در معادله آلومتریکvo2max=1.94 m0.75 محاسبه گردید. سپس از ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین روایی بین نتایج آزمون بروس و معادله آلومتریک در هر دو گروه و برای تعیین تفاوت ها از آزمون t استفاده شد.نتایج محاسبات آماری انجام شده نشان داد: بین نتایج برآورد vo2max از طریق معادله آلومتریک و آزمون بروس در گروه ورزشکار تفاوت معنی داری وجود ندارد. بین نتایج برآورد vo2max از طریق معادله آلومتریک و آزمون بروس در گروه غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود ندارد. بین حداکثر اکسیژن مصرفی مطلق(لیتر/دقیقه)آزمون بروس و معادله آلومتریک در گروه ورزشکار و همچنین در گروه غیر ورزشکار رابطه معنی داری وجود دارد(01/0?p ). بین حداکثر اکسیژن مصرفی نسبی (میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) آزمون بروس و معادله آلومتریک در گروه ورزشکار رابطه معنی داری وجود دارد(01/0?p ). اما بین حداکثر اکسیژن مصرفی نسبی (میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) آزمون بروس و معادله آلومتریک در گروه غیر ورزشکار رابطه معنی داری وجود ندارد. بین نتایج برآورد vo2max مطلق معادله آلومتریک در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد(01/0?p ). بین نتایج برآورد vo2max آزمون بروس(میلی لیتر/کیلوگرم/ دقیقه) در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد(006/0?p). بین نتایج برآورد vo2max آزمون بروس(لیتر/ دقیقه) در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد (002/0?p). بنابراین با توجه به نتایج تحقیق می توان ازمعادله آلومتریک برای برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکاراستفاده کرد. واژه های کلیدی: حداکثر اکسیژن مصرفی،پروتکل بروس، معادله آلومتریک، آمادگی قلبی- تنفسی، روایی.

تداخل زمینه ای، به تداخل کارکردی ناشی از تمرین کردن چند مهارت متفاوت در یک جلسه اطلاق می شود. اغلب تحقیقاتی که در زمینه تداخل زمینه ای انجام شده است، در محدوده های بالا یا پایین تداخل زمینه ای (تمرین قالبی و تصادفی)، بوده است، لذا هدف از این مطالعه، بررسی اثر افزایش تدریجی سطح تداخل زمینه ای بر اکتساب، یادداری و انتقال سه نوع سرویس والیبال بوده است. بدین منظور 48 دانش آموز پسر غیر مبتدی (سن، 04/1 ± 06/16 سال و قد، 5 ± 171 سانتی متر) به طور تصادفی در چهار گروه تمرینی دسته کوشش های زنجیره ای، تصادفی، افزایش تدریجی تداخل زمینه ای در طول جلسه (ترکیبی نوع اول) و افزایش تدریجی تداخل زمینه ای در طول برنامه (ترکیبی نوع دوم) قرار گرفتند. شرکت کنندگان در مرحله اکتساب، طی شش جلسه و در شش روز متوالی، 45 کوشش ( 15 کوشش برای هر تکلیف) را در هر جلسه بر طبق روش تمرینی خود در سه نوبت تمرینی انجام دادند. در انتهای جلسه ششم آزمون انتقال و 48 ساعت بعد آزمون یادداری به صورت قالبی و تصادفی به عمل آمد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب در یک طرح (جلسات تمرین)6 × (گروه)4 نشان داد که در مرحله اکتساب، چهار گروه تحقیق پیشرفت معنی داری داشته اند اما تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. همچنین نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که تفاوت معنی داری بین چهار گروه تمرینی در آزمون های یادداری و انتقال وجود نداشت. یافته های این تحقیق پیشنهاد می کند که آرایش های تمرینی دسته کوشش های زنجیره ای، تصادفی، ترکیبی نوع اول و ترکیبی نوع دوم می توانند برای یادگیری سه نوع سرویس والیبال مورد استفاده قرار گیرند.

هدف از این پژوهش بررسی اثر خستگی عملکردی بر تعادل پویا و مقایسه آن در دختران دانش آموز ورزشکار و غیر ورزشکار 18-15 ساله بود.بدین منظور 15 نفر دختر ورزشکار به صورت تصادفی ساده از جامعه دانش آموزان ورزشکار عضو کانون ورزشی شهرستان نقده نتخاب گردید، که میانگین و انحراف معیار سن، وزن، قد و شاخص توده بدن آنها به ترتیب برابر 1/10±16/07 سال ،6/75±53/10 کیلوگرم، 4/63±167/03 سانتی مترو 2/43±19/47 کیلوگرم بر متر مربع بود. تعداد 15 نفر دختر غیرورزشکار به صورت تصادفی ساده از بین دانش آموزان شهرستان نقده انتخاب گردید که میانگین و انحراف معیار سن، وزن، قد و شاخص توده بدن آنها به ترتیب برابر11/87±16/13 سال ، 1/13±52/3 کیلوگرم،8/43±161/23 سانتی متر و 3/24±20/04 کیلوگرم بر متر مربع بود.متغیر های مستقل خستگی، ورزشکار و غیر ورزشکار بودن و متغیر وابسته تعادل پویا بود.در ابتدا پیش آزمون تعادل ستاره ای (sebt)، پروتکل خستگی عملکردی(20 دقیقه فعالیت در 7 ایستگاه)و سپس پس آزمون sebtاجرا گردید. برای تعیین میزان خستگی از مقیاس میزان درک تلاش(rpe) بورگ قبل از شروع ایستگاه اول،پایان سوم،و بعد از ایستگاه هفتم استفاده گردید.برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی همبسته برای مقایسه بین پیش و پس آزمون تعادل پویا در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار و نیز از آزمون تی مستقل برای مقایسه تفاضل مقادیر تعادل پویا در پیش و پس آزمون بین دوگروه استفاده شد. همچنین از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه امتیازات میزان درک تلاش در دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار استفاده شد. نتایج نشان داد که در گروه ورزشکار خستگی عملکردی بر تعادل پویا اثر معنی داری نداشت، اما در گروه غیرورزشکار اثر معنی داری(0.05 > p)بر تعادل پویا مشاهده شد، همچنین تفاضل اثر خستگی بر تعادل پویا بین دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار معنی دار(0.05 > p) بود.

چکیده : هدف از اجرای تحقیق حاضر، تعیین تاثیر یک جلسه فعالیت زیربیشینه بر تغییرات لپتین سرم در دوره های مختلف قاعدگی و مقایسه آن در زنان چاق و لاغر بود. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام دانشجویان دختر غیرورزشکار با شاخص توده بدنی کمتر از 18 و بیشتر از 30 بود.20 زن جوان سالم در دو گروه ده نفره چاق (5 ± 25= سن، cm 50/3 ± 40/160 = قد، kg48/4 ± 90/87 = وزن، kg/m² 38/3 ± 52/33 =bmi ) و گروه لاغر (5 ± 25= سن، cm 96/5 ± 60/162 =قد، kg 11/4 ± 50/47 =وزن، kg/m² 00/1 ± 99/16 =bmi) قرار گرفتند. هر آزمودنی یک بار در دوره فولیکولار و یک بار در دوره لوتئال قاعدگی، دستورالعمل بروس را اجرا کردند. نمونه های خون قبل و بلافاصله پس از فعالیت جمع آوری شد. نتایج نشان داد در گروه زنان لاغر میزان لپتین در نتیجه یک جلسه فعالیت ورزشی زیربیشینه در دوره فولیکولار و لوتئال قاعدگی تفاوت معنی داری نداشت. همچنین، مشخص شد در گروه زنان چاق، تفاوت معنی داری در میزان لپتین پس از یک جلسه فعالیت در دوره لوتئال وجود دارد (030/0?p) که این تفاوت در دوره فولیکولار وجود نداشت. از سوی دیگر، بین مراحل مختلف قاعدگی در گروه زنان چاق و لاغر تفاوت معنی داری مشاهده نشد. می توان عنوان کرد یک جلسه فعالیت بر پاسخ لپتین در دوره فولیکولار و لوتئال قاعدگی در زنان لاغر همچنین در دوره فولیکولار زنان چاق تاثیر معنی داری ندارد، اما یک جلسه فعالیت در دوره لوتئال در زنان چاق تاثیر معنی داری دارد(030/0?p). واژه های کلیدی: لپتین، سیکل قاعدگی، فعالیت زیربیشینه، زنان چاق و لاغر

هدف اصلی از پژوهش حاضر تعیین تاثیر یک برنامه ادراکی-حرکتی منتخب بر اختلال یادگیری ریاضی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی دوره ابتدایی می باشد.تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پژوهشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جهت اجرای این پژوهش،30 کودک مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی در دوره ابتدایی و رده سنی 8 تا 11 سال (میانگین سنی6/9 سال)، از مراکز اختلال یادگیری شهر اصفهان به صورت داوطلبانه به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و در دو گروه آزمایش(15n=) وکنترل(15n=) بصورت تصادفی گمارش شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش آزمون هوش تجدید نظر شده کودکان وکسلر، آزمون استاندارد شده ریاضی ایران کی مت و مقیاس حافظه عددی وکسلر بودند. پس از ارزیابی سلامت و سطح هوش و اجرای پیش آزمون، یکی از گروه ها که به طور تصادفی گروه آزمایش در نظر گرفته شد در جلسات برنامه ادراکی-حرکتی منتخب شرکت داده شدند. تمرینات در 24 جلسه یک ساعته (هفته ای سه جلسه) انجام شد. همچنین تمرینات بصورت گروهی و توسط محقق انجام شد. پس از آخرین روز تمرین، فرآیند ارزیابی های پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. تجزیه و تحلیل آماری یافته ها نشان داد که برنامه ادراکی_حرکتی منتخب بر حوزه مفاهیم اساسی یادگیری ریاضی(001/0p?)، حوزه کاربردی یادگیری ریاضی (001/0p?)، عملکرد کل یادگیری ریاضی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی (006/0p?) و کارکرد حافظه عددی (004/0p?) آنها، تاثیر مثبت معناداری دارد.

پژوهش حاضر با هدف، تعیین اثر خودگفتاری انگیزشی آشکار و نهان بر اکتساب و یادگیری دقت سرویس تنیس روی میز و مقایسه آن در افراد مبتدی و ماهر انجام شد. از 240 نمونه در دسترس و داوطلبانه (دانش آموزان پسر سال های اول تا سوم دبیرستان، از دبیرستان های شهرستان ایجرود ]استان زنجان[) بر اساس نتایج پیش آزمون 60 نفر به عنوان آزمودنی (میانگین سنی 0/91±15/82 سال، میانگین قد 0/09±1/66 متر، میانگین وزن 9/03±56/8 کیلو گرم و میانگین شاخص توده بدنی 1/88±20/50) انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه مبتدی تجربی، ماهرتجربی، مبتدی گواه و ماهر گواه تقسیم بندی شدند. روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح پژوهشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه می باشد. مراحل میدانی پژوهش در دو مرحله (پس از آشنایی با تکلیف، گذراندن 3 جلسه تمرینی و تکمیل پرسشنامه در انتهای هر جلسه، آزمون انتقال بلافاصله پس از اتمام جلسه تمرین سوم، آزمون یادداری با فاصله 72 ساعت) به انجام رسید. در هر مرحله نیمی از آزمودنی های گروه های تجربی از خودگفتاری انگیزشی نهان و نیمی دیگر از خودگفتاری انگیزشی آشکار استفاده کردند. آزمودنی ها در هر دو گروه گواه نیز تنها به اجرای تکلیف مورد نظر در هر دو مرحله پرداختند. نتایج جلسه سوم به عنوان پس آزمون و نتایج آزمون های انتقال و یادداری منبع داده های آماری را تشکیل دادند. برای تعیین اثر متغیر های مستقل بر اکتساب و یادگیری و همچنین مقایسه افراد مبتدی و ماهر و مقایسه انواع خودگفتاری انگیزشی آشکار و نهان به ترتیب از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری، t نمونه های مستقل، t نمونه های وابسته و t نمونه های مستقل استفاده شد. درسطح معنی داری 0/05 نتایج نشان داد که، استفاده از خودگفتاری انگیزشی نهان بر خلاف خودگفتاری انگیزشی آشکار در هر دو گروه مبتدی و ماهر منجر به بهبود اکتساب و استفاده از هر دو خودگفتاری انگیزشی آشکار ونهان در هر دو گروه مبتدی و ماهر منجر به یادگیری (آزمون انتقال و یادداری) دقت سرویس تنیس روی میز شده است.0/05≥p یافته ها حاکی از این بود که، بین استفاده از خودگفتاری انگیزشی آشکار و نهان بر یادگیری دقت سرویس تنیس روی میز افراد مبتدی و اکتساب دقت سرویس تنیس روی میز ( مقایسه جلسات تمرین متناظر با هم) افراد ماهر هیچ تفاوتی وجود ندارد. اما خودگفتاری انگیزشی نهان نسبت به خودگفتاری انگیزشی آشکار در یادگیری دقت سرویس تنیس روی میز در افراد ماهر اندکی موثرتر واقع شد و خودگفتاری انگیزشی آشکار نیز تنها در جلسه تمرین دوم بر اکتساب افراد مبتدی نسبت به خودگفتاری انگیزشی نهان اندکی موثرتر واقع شد. همچنین در اثر استفاده از هر دو خودگفتاری انگیزشی آشکار و نهان در اکتساب و یادگیری دقت سرویس تنیس روی میز، افراد مبتدی نسبت به افراد ماهر پیشرفت سریعتر و بیشتری داشته اند.0/05≥p

هدف از اجرای تحقیق حاضر مقایسه تمرین بدنی و ترکیب آن با سه نوع الگوی یادگیری مشاهدهای؛ مشاهده زنده اجرای الگویماهر، مشاهده ویدئویی اجرای الگویماهر و خودالگودهی بر اکتساب و یادگیری مهارت تیراندازیباکمان میباشد. به منظور دست یابی به اهداف تحقیق،40 دانشآموز پسر دوره راهنمایی شهر پیرانشهر(62/0±24/13 سال) به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کردند. پس از آموزش مقدماتی شرکت کننده ها وارد مرحله پیش آزمون و سپس به مدت 3 هفته به صورت یک روز در میان 9 جلسه، به تمرین مهارت تیراندازی¬با¬کمان پرداختند. سه گروه مشاهده¬ای پس از مشاهده اجرا، و گروه تمرین بدنی بدون هیچ گونه مشاهده¬ای، تمرین تیراندازی انجام ¬دادند. جلسات تمرینی و آزمون¬ به ترتیب شامل 30 و 15 کوشش پرتاب تیر به سمت صفحه هدف تیراندازی¬باکمان بود. پس از اتمام جلسات اکتساب، آزمون انتقال و پس از 72 ساعت آزمون یادداری از آنها بعمل آمد. سپس نتایج بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور تعیین تفاوت معنی دار بین امتیازات گروه¬های تحقیق در مرحله اکتساب از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و جهت تعیین تفاوت امتیازات آزمون یاداری و انتقال در گروه های مختلف از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده گردید. نتایج حاصل نشان دادند که بین این چهار گروه در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال تفاوت معنی داری وجود ندارد. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد که همه گروه ها پیشرفت یکسانی داشتند. در نتیجه استفاده از هر کدام از شیوه های الگودهی در آموزش مهارت حرکتی- ورزشی اثرگذار خواهد بود.

هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر یک دوره تمرین استقامتی و مقاومتی بر برخی از نشانگرهای جذب و باز جذب استخوان در دختران غیرفعال بود. به همین منظور، 30 نفر آزمودنی دختر سالم و جوان داوطلب و غیر فعال از دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی شهر تهران (میانگین سنی 27/2±474/23 سال، میانگین وزن 72/9±4/58 کیلوگرم و میانگین قد 68/0±62/1 متر)، به صورت تصادفی در 3 گروه کنترل(10نفر)، تمرین استقامتی (10 نفر) و تمرین مقاومتی(10نفر)، قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت 4 هفته در 12 جلسه (هفته ای 3 جلسه، روزهای زوج) به تمرین ورزشی پرداختند، برنامه تمرین استقامتی در هفته اول شامل دویدن با شدت 65% ضربان قلب بیشینه (mhr) روی نوار گردان به مدت 16 دقیقه بود که به تدریج به 70% mhr و مدت 22 دقیقه رسید. برنامه تمرینی مقاومتی عبارت بود از کار با 4 دستگاه ورزشی شامل: پرس سینه، کشش زیر بغل، پشت ران و ساق پا. حرکات در هفته اول با 50% یک تکرار بیشینه (1rm) در دو نوبت با 10 تکرار اجرا شد که به 65% 1rm در 3 نوبت رسید. ولی گروه کنترل صرفاً برنامه زندگی روزمره خود را انجام می دادند، و در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. از هر سه گروه بعد از دوره تمرینی به منظور اندازه گیری فاکتور آنزیمی جذب و بازجذب استخوان نمونه گیری خونی، به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 19، و روش آماری anova یک راهه در سطح معناداری 05/0> p استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که در گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل، پس از 4 هفته تمرین استقامتی و مقاومتی در میزان نشانگر جذب استخوان (آلکالین فسفاتاز alp) تفاوت معناداری بدست نیامده است، و نشانگر بازجذب استخوان (کراس لپس ctx) به طور معناداری کاهش یافته است (01/0> p). یافته های پژوهش نشان می-دهد 4 هفته تمرین استقامتی و مقاومتی موجب کاهش معناداری در میزان آنزیم تحلیل استخوان (ctx) می شود. ولی بین دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل در میزان نشانگرهای جذب و بازجذب استخوانی تفاوت معنی داری وجود نداشت.

چکیده ندارد.