تلمیح یکی از مهمترین و پرکاربردترین آرایه های ادبی است که باعث خیال انگیزی و زیبایی کلام می شود و جزو صنایع بدیعی است که موجب ایجاز در سخن می گردد. ظهور تلمیح در ادبیّات و شعر به شکل های مختلفی صورت می پذیرد. گاه به صورت اشاره ی مستقیم، گاه به صورت ترکیب اضافی تشبیهی و گاهی به شکل تمثیل و یا رمز است. در میان تلمیحات و اشارات فارسی، تلمیح به داستان پیامبران یکی از جذّاب ترین و موثرترین نوع تلمیح برای مقصود شاعر است. سنائی به عنوان شاعری صوفی و بنیانگذار شعر عرفانی و تعلیمی صوفیانه، داستان های پیامبران را با ابعاد وسیع و متنوّع وارد شعر فارسی کرد و سبب بهره گیری از آن ها شد. سنائی از تلمیح برای موضوعات گوناگون استفاده کرده است. امّا بیشترین کاربُرد وی به منظور بیان آموزه های عرفانی و اخلاقی و پند و اندرز می باشد. کلید واژگان: سنائی، تلمیح، تمثیل، داستان پیامبران