از سال 1992 سرفکتانت های گوناگونی به صورت یونی و خنثی، به عنوان تمپلیت، برای تشکیل مواد متخلخل با استفاده از روش سل ژل یا هیدروترمال معرفی شده است. در این راستا، مایعات یونی با دارا بودن ویژگی های منحصربه فرد، اعم از فشار بخار ناچیز، هدایت یونی بالا، قطبیت و پایداری حرارتی بالا، به عنوان یک نوع جدیدی از تمپلیت ها به طور گسترده ای در سنتز این مواد استفاده می شوند. با توجه به اینکه ویژگی های مایعات یونی با تغییر نوع آنیون و کاتیون تغییر می کند، بنابراین تنوع مایعات یونی به عنوان تمپلیت در سنتز سل ژل، سبب تشکیل ساختارهایی با مورفولوژی های مختلف از نظر شکل و اندازه ی ذرات می شود. در کار پژوهشی حاضر، ابتدا برخی از ترکیبات مایع یونی بر پایه کاتیون n,n- دی متیل آمینو پیریدین سنتز شد. هدف تغییردر نوع کاتیون و نوع آنیون این مایعات یونی و دسترسی به خاصیت ویژه آن ها بود. در همین راستا به دلیل خاصیت آنتی میکروبی کاتیون های پیریدنیم، از آن در سنتز داروی ایبوپروفنات در قالب مایع یونی استفاده شد. در ادامه مایعات یونی دی کاتیونه-دی آنیونه سنتز، و ویژگی های فیزیکو شیمیایی آن ها با آنالوگ تک کاتیونه مقایسه شد. در پایان، برخی از ترکیبات آیونوژل با استفاده از روش سل-ژل با ناحیه سطحی بالا تهیه شد. برای دسترسی به این هدف، از مایعات یونی مختلف بر پایه کاتیون n,n-دی متیل آمینو پیریدین به عنوان تمپلیت با پایداری حرارتی بالا برای کنترل ا ندازه ی ذرات سیلیکا استفاده شد. و اثر تغییر نوع مایع یونی در شکل و اندازه حفرات در این مواد، طبق مطالعه های سطح بررسی شد. در ادامه این بافت های متخلخل، برای بارگیری دارو استفاده شده و نتایج آن مورد بررسی قرار گرفت

حفاظت گروه های هیدروکسیل به صورت سیلیل اترها، به صورت گسترده ای در داروها، استروئیدها، قندها و ترکیبات سنتزی جدید استفاده می شود. هم چنین این مشتقات برای افزایش فراریت ترکیبات در کروماتوگرافی گازی و اسپکترومتری جرمی استفاده می شوند. کاتالیزور«فریک هیدروژن سولفات» به عنوان یک کاتالیزور ارزان قیمت، غیرسمی و پایدار در مقابل هوا، با سیلازانها، تحت شرایط دشوار، برای تهیه سیلیل اترها، استفاده شده است. در روش جدیدی که در این پروژه ارائه می شود، تحت شرایط بدون حلال که از نظر شیمی سبز حائز اهمیت است و نیز در حلال در شرایط ملایم ، به جای سیلازانها از ترکیبات کلروسیلان استفاده گردیده است. با این کار برای نخستین بار نه تنها تری متیل سیلیل اترها بلکه ترکیبات تری اتیل سیلیل اتر و ترسیوبوتیل دی متیل سیلیل اتر با حجم بالا نیز سنتز شدند که از نظر پایداری سیلیل اترها بسیار مهم می باشد. در این پروژه واکنشهای رقابتی و انتخابی تهیه سیلیل اترها و نیز واکنشهای رفع حفاظت در حضور کاتالیزور فریک هیدروژن سولفات انجام شدند که با موفقیت همراه بودند. هم چنین در سنتز سیلیل اترها از مایعات یونی نیز به عنوان حلال استفاده شده و تاثیرآن در رفع حفاظت سیلیل اترها بررسی شد.در این پروژه سیلیل اترهای دارویی نیز سنتز شدند و از آنها در اسپکترومتری جرمی استفاده شد.برای خالص سازی از روش استخراج به وسیله آب و حلال(دی اتیل اتر)استفاده می شود و در مواردی نیز از نوبلور کردن و کروماتوگرافی پلیت استفاده می گردد.کروماتوگرافی tlcبرای کنترل پیشرفت واکنشها وطیفهای ft-irو h-nmr برای شناسایی سیلیل اترهای سنتز شده به کار می روند.

قالب گیری مولکولی یک تکنولوژی نوین برای ایجاد قالب های مولکولی بر روی زنجیره های پلیمری است، این تکنیک الهام گرفته از مولکول های زیستی می باشد. به طوریکه مولکول تمپلیت در حضور مونومرهای با گروه های عاملی مناسب پلیمریزه شده و بعد از پلیمریزاسیون، مولکول تمپلیت از ساختمان پلیمر شسته می شود. طی این فرایند یک قالبی از مولکول تمپلیت بر روی پلیمر ایجاد می گردد. که پلیمرهای حاصل عملکرد کاملاً اختصاصی نسبت به این تمپلیت نشان می دهند. این تکنیک اخیرا توجه زیادی را خصوصا در سیستم های آزادسازی کنترل شده دارو به خود جلب کرده است. اهداف اساسی در طراحی چنین سیستم هایی کنترل محل و سرعت آزاد شدن ماده موثر، رهش تدریجی، افزایش فعالیت بیولوژیکی ترکیب، کاهش دوز درمانی و در نهایت افزایش بهره درمانی دارو می باشد. در این پروژه، از طریق تبدیل داروهای ایبوپروفن و ناپروکسن به مشتقات وینیلی آنها و کوپلیمریزاسیون رادیکالی این مونومرهای وینیلی در حضور عامل اتصال دهنده عرضی و مونومر عاملی، پلیمرهای قالب مولکولی از داروهای مربوطه به دست آمد. میزان رهاسازی دارو از طریق هیدرولیز پلیمرها در دو محیط بافری مشابه با شرایط فیزیولوژیکی بدن یعنی ( محیط معده با 1= ph و محیط روده با 4/7= ph) بررسی گردید. همچنین با خارج کردن مولکول های تمپلیت (وینیل ایبوپروفن و وینیل ناپروکسن) از ساختار پلیمرهای قالب مولکولی، و سپس بارگیری داروها بر روی این پلیمرهای قالب مولکولی و غیر قالب مولکولی گزینش پذیری و جذب اختصاصی این پلیمرها مقایسه شد. در این پروژه علاوه بر کارهای انجام شده در مورد قالب گیری مولکولی، هیدروژل هایی با استفاده از مونومرهای سنتز شده تهیه گردید و قابلیت کاربرد آنها در سیستم های آزادسازی ویژه کولونی مورد بررسی قرار گرفت.

مایعات یونی نمک های آلی هستند که در دمای 100 درجه سانتی گراد یا پایین تر، ذوب می شوند و خواص جالب توجه فراوانی دارند که آنها را گزینه بسیار خوبی برای استفاده در کاربرد های مختلف می سازد. پلیمرهای مایعات یونی، دسته جدیدی از مواد پلیمری با خواص استثنایی از جمله، پایداری حرارتی، خواص مکانیکی، فعالیت الکتروشیمیایی و توانایی جذب co2 هستند. اتصال گروههای مایعات یونی به زنجیر پلیمری، از زمینه های تحقیقاتی جدید در علم پلیمر می باشد. که منجر به تغییر و اصلاح خواص پلیمرها، خواهد شد. در این کار، مونومرها و پلیمرهای جدیدی از 4-کلرومتیل استایرن با مایعات یونی در زنجیر جانبی سنتز شدند و خواص آنها مورد مطالعه قرار گرفت. برای تهیه پلی استایرن اصلاح شده، در ابتدا مونومرها تهیه شدند.4-(n,n - دی متیل آمینو) پیریدین با 4- وینیل بنزیل کلراید وارد واکنش شد تا 1-(4-وینیل بنزیل)-4-(n,n- دی متیل آمینو) پیریدینیوم کلراید ایجاد شود. سپس واکنشهای تعویض آنیون توسط آنیونهای تترافلوروبورات، هگزافلوروفسفات و بیس(تری فلورومتان) سولفونامید انجام شد. این پلیمرها برخی از خواص پلی استایرن، از جمله حلالیت و رفتار حرارتی را اصلاح کردند. در کار دیگری، مایعات یونی عاملدار جدیدی بر اساس کاتیونهای 4-(n،n - دی متیل آمینو) پیریدینیوم، سنتز شدند. گروه های عاملی مورد استفاده شده عبارتند از : گروههای هیدروکسی، آلیل وسیلوکسان . نقطه ذوب این مایعات یونی پایین است بویژه مایعات یونی حاوی آنیون بیس(تری فلورومتان) سولفونامید، به طور شگفت آوری نزدیک نقطه انجماد آب مایع هستند. در پایان کار تحقیقاتی، از مایع یونی 1- (2- هیدروکسی اتیل)- 4 - (n,n- دی متیل آمینو ) پیریدینیوم بیس) تری فلورومتان )سولفونامید به عنوان قالب در سنتز نانوسیلیکای متخلخل از طریق فرایند سل-ژل استفاده شد . کلمات کلیدی: مایعات یونی ، پلیمرهای مایعات یونی، پلی استایرن اصلاح شده ، مایعات یونی عامل دار، سیلوکسان، نانوسیلیکا ، سل-ژل

در این کار پژوهشی، جهت جداسازی و شناسایی ترکیبات دارویی سالیسیلیک اسید و مزالازین، ابتدا عوامل موثر در استخراج با فاز جامد به کمک نانوجاذب های بر پایه ی هیدروکسیدهای دوگانه ی لایه ای مورد مطالعه قرار گرفته و اثر عواملی نظیر نوع آنیون بین لایه ای و مقدار نانوجاذب، نوع و غلظت حلال شویشی، حجم حلال شویشی، اثر دما و اثر سرعت جریان عبور نمونه به کمک اسپکتروفوتومتری و اسپکتروفلوئوریمتری بررسی و بهینه گردیدند. نمودار کالیبراسیون در محدوده ی µg l?1 45-3/0 برای سالیسیلیک اسید و در محدوده ی µg ml?1 1/2-03/0 در مورد مزالازین خطی بوده و حد تشخیص روش به ترتیب برای سالیسیلیک اسید و مزالازین µg l?1 12/0 و µg ml?1 01/0 بدست آمد. در قسمت دوم کار پژوهشی، ترکیبات دارویی استخراج شده، با استفاده از عامل مشتق ساز ترسیو بوتیل دی متیل سیلیل کلراید مشتق سازی گردیده و عوامل موثر در جداسازی آن ها به کمک کروماتوگرافی گازی مورد مطالعه قرار گرفت. در شرایط بهینه ی دمای محل تزریق oc280، دتکتور oc290 و تحت برنامه ریزی دمایی ستون به صورت oc250-40 با شیب oc8 در هر دقیقه، نمودار کالیبراسیون خطی به ترتیب در مورد سالیسیلیک اسید و مزالازین در محدوده ی µg ml?1 5/1-05/0 و µg ml?1 5/1- 1/0 حاصل گردیده و حد تشخیص روش به ترتیب برای سالیسیلیک اسید و مزالازین µg ml?1 04/0 و µg ml?1 013/0 بدست آمد. در نهایت، از روش پیشنهادی در جداسازی و اندازه گیری سالیسیلیک اسید و مزالازین در نمونه های ترکیبات دارویی و سرم خون استفاده شد.

ترکیبات 1-3- اکسازول -2- تیول و 1-3- اکسازول (h)3-2- تیون شکل های تا تومری از اکسازول ها هستند که شامل دو فرم تیول و یک فرم تیون می باشد. در این پووهش انرژی، خواص هند سی و ممان دوقطبی مشتقات r 5 و r4 (no2 , cn , cho , f , cl , bh2 , h , ch3 r= nh2) آنها با روش های هارتری فوک ، تئوری عاملیت دانسیته ، مولر پلیست و با استفاده از مجموعه پایه (d,p)g++-311-6 در فاز گازی و حلال (با روش pcm) محاسبه شد. برای اغلب مشتقات با هر سه روش فرم تیون پایدارترین بوده و فرم تیول (2) نیز از فرم تیول(3) پایدارتر می باشد. پایداری فرم های تاتومری و ممان دو قطبی آنها به اثر حلال نیز وابسته می باشد در این پووهش اثر ویژه حلال بر روی فرم های تاتومری نیز بررسی شده است و در پایان آروماتیسیتی ترکیبات به وسیله تکنیکnics برآورد شده است .

پس از سنتز تصادفی فروسن توسط پاوسون و کلی در سال 1951، این ملکول توجه بسیاری از محققان را بخود جلب کرده است. این ترکیب ارگانومتالیک ساندویچی شکل، بدلیل خواص شیمیایی و فیزیکی جالب و مفیدی که دارد زمینه ی تحقیقاتی گسترده ای را در سراسر جهان و در رشته های مختلف پدید آورده است. در قسمت اول این کار پژوهشی، مشتقات یک استخلافی فروسن تهیه و سنتز شد. در این دسته از ترکیبات یک گروه سیلیکونی بطور مستقیم به یک حلقه ی "سیکلو پنتا دی ان" فروسن متصل می باشد. در مرحله ی اول، فروسن توسط باز ترسیو بوتیل لیتیم به نمک مونو لیتیه فروسن تبدیل شده و در مرحله ی بعد، نمک حاصل با ترکیبات کلروسیلان وارد واکنش شد. در قسمت دوم کار پژوهشی، ترکیبات دو استخلافی فروسن تهیه و سنتز گردید. در این ترکیبات، به هر حلقه ی فروسن یک گروه سیلیکونی متصل می باشد. در مرحله ی اول فروسن توسط باز نرمال بوتیل لیتیم و در حضور فعال کننده ی tmeda به نمک دی لیتیه ی فروسن تبدیل شده و سپس در مرحله ی بعد این نمک در دماهای پایین با ترکیبات کلروسیلان وارد واکنش شد. در قسمت سوم، سعی در انجام واکنش های پلیمریزاسیون ترکیب "1و1دی متیل وینیل سیلیل فروسن" شد. بدین منظور از انواع روش های پلیمریزاسیون رادیکالی، آنیونی و حرارتی استفاده شد که با موفقیت همراه نبود. به نظر می رسد وجود اوربیتال های d در اتم سیلیسیم باعث بوجود آمدن رفتار ها و ویژگی های خاصی می شود که عدم پلیمریزه شدن ترکیب وینیل سیلان با روش های مختلف و نیز افزایش ترکیبات نسبت فروسن خالص، از این ویژگی اتم سیلیسیم ناشی می شود. در قسمت چهارم کار پژوهشی، ترکیبات سیلیله فروسنی، که بین بخش فروسنی و گروه سیلیکونی فاصله انداز (spacer) فنولی قرار دارد تهیه و سنتز گردید. در مرحله ی اول، بوسیله ی واکنش جایگزینی دیازو، ترکیب فنول فروسن سنتز گردید. در مرحله ی دوم، این ترکیب فنولی در حضور باز تری اتیل آمین سیلیسیم دار شد. و در نهایت در قسمت پنجم کار پژوهشی، ترکیبات سیلیله فروسنی را که مابین بخش فروسنی و سیلیکونی، گروه فاصله انداز 2-هیدروکسی فنیل اتر قرار دارد، تهیه شد. در مرحله ی اول واکنش، توسط واکنش sn2 فنول فروسن سنتز شده با 2-کلرو اتانول کوپل شد و سپس در مرحله ی بعد اقدام به سیلیل دار کردن ترکیب حاصل گردید. اتصال گروه های سیلیکونی باعث تغییر در برخی خواص فروسن می شود که به تعداد و نوع ترکیب سیلیکونی بستگی دارد. در این ترکیبات هرچه بخش سیلیکونی حجیم تر باشد، ترکیب حاصله نقطه ی ذوب بالاتری خواهد داشت. در ترکیبات دسته ی سه و چهار، مسئله ی پایداری ترکیبات نیز مطرح می باشد و هرچه استخلاف سیلیسیم حجیم تر باشد، ترکیب پایدارتر بوده و دارای سختی و نقطه ی ذوب بالاتری خواهد بود.

کمپلکس های حاصل از پلی پیرازولیل بورات با فلزات خواص و کاربردهای متنوع و مهمی دارند که از آن جمله می-توان به خواص ضدمیکروبی و استفاده از آن در صنایع دارویی و کاربردهای فراوان آنها در حوزه های بیوشیمی ، ضدقارچ ها، آنتی تومورها و کاتالیست ها اشاره کرد. در این پروژه ابتدا سعی شد لیگاندهای جدید هیدروبیس(3-فنیل-5-متیل پیرازولیل)( 5،4،3–تری متیل پیرازولیل)بورات و هیدروتریس(3-فنیل-5-متیل پیرازولیل)بورات و نیز لیگاندهای دی هیدروبیس(3-فنیل-5-متیل پیرازولیل)بورات و دی هیدروبیس(5،3–دی متیل پیرازولیل)بورات سنتز شود که برای تهیه این لیگاندها از هتروسیکل (5)3-فنیل-(3)5-متیل پیرازول، 5،4،3–تری متیل پیرازول و 3،5–دی متیل پیرازول استفاده شد و پس از آن با استفاده از این لیگاندها کمپلکس های اسکورپیونات زیر برای اولین بار سنتز شدند. [co(h2b(pz)2)2] [co(h2b(pzph,me)2)2] [co(hb(pzph,me)3)(no3)] [ni(h2b(pz)2)2] [ni(h2b(pzph,me)2)2] [ni(hb(pzph,me)3)(no3)] [ni{hb(tmpz)(pzph,me)2}cl] [zn(h2b(pz)2)2] [zn(h2b(pzph,me)2)2] [zn(hb(pzph,me)3)cl] [zn(hb(tmpz)(pzph,me)2)(no3)] [ag (hb(pzph,me)3)(pph3)] [ag{hb(tmpz)(pzph,me)2}(pph3)] طیف های ir، 1h nmr و 31p nmr و آنالیز عنصری(chn) برخی از کمپلکس ها ثبت شد. همچنین تک بلورهای مناسب از کمپلکس های [co(h2b(pz)2)]2 و [ni(h2b(pzph,me)2)2] تهیه و ساختار حالت جامد آنها تعیین گردید.

چکیده در این کار پژوهشی ابتدا انواع کامپوزیت ها و نانوکامپوزیت های پلیمر/ سیلیکا از طریق کوپلیمریزاسیون متااکریلیک اسید و 4-وینیل بنزیل کلراید بر روی پیوندهای وینیلی سیلیکای اصلاح یافته انجام گرفت. فرایند شامل فعالسازی سطح با 3-تری متوکسی سیلیل-پروپیل متااکریلات یا تری متوکسی وینیل سیلان می باشد. پلیمریزاسیون رادیکالی متااکریلیک اسید و 4-وینیل-بنزیل کلراید در اتیل استات و در حضور آغازگرaibn در حضور و در غیاب عامل اتصال دهنده عرضی اتیلن گلیکول دی-متااکریلات انجام گرفت. نانوکپسول های پلیمری بعد از حذف تمپلت ذرات سیلیکا از طریق hf به دست. پس از بارگیری مدل داروی ناپروکسن در این حامل ها و نانوحامل ها، میزان رهاسازی دارو در دو محیط بافری مشابه با شرایط فیزیولوژیکی بدن یعنی (محیط معده با 1 ph= و محیط روده با 7.4 ph = ) بررسی گردید. پلیمرهای قالب مولکولی ((mip به عنوان نانوحامل-هایی با رهش کنترل شده ناپروکسن در مقایسه با پلیمرهای غیر قالب مولکولی(nip) در سیستم های فیزیولوژیکی بدن به ویژه محیط روده ای، مورد بررسی قرار گرفتند. پلیمرهای قالب مولکولی از طریق پلیمریزاسیون رادیکالی پیوندهای وینیلی قرار گرفته بر روی سطح نانوسیلیکا در حضور متااکریلیک اسید و اتیلن گلیکول دی متااکریلات و مولکول تمپلت به ترتیب به عنوان مونومر عاملی و عامل اتصال-دهنده عرضی تهیه شدند. میزان رهاسازی دارو در دو محیط بافری مشابه با شرایط فیزیولوژیکی بدن یعنی (محیط معده با 1 ph= و محیط روده با 7.4 ph = ) بررسی گردید. در پایان این کار پژوهشی مایع یونی حساس بهph ، از طریق کواترنریزاسیون 3- آمینو پروپیل تری متوکسی سیلان با مونوکلرواستات را سنتز گردید، سپس نانو ذرات سیلیکا از طریق این مایع یونی حساس به ph به نانو ذرات سیلیکای حامل بار مثبت تبدیل شد. میزان رهاسازی داروی ناپروکس در دو محیط بافری مشابه با شرایط فیزیولوژیکی بدن یعنی (محیط معده با 1 ph= و محیط روده با 7.4 ph = ) بررسی گردید.

ترکیبات آلی سیلیسیوم کاربردهای بسیاری در سنتز شیمی آلی دارند، از جمله به عنوان معرف های حدواسط در شیمی آلی، گروه های محافظ، مشتق سازی و به عنوان عامل کاهنده هستند، تشکیل سیلیل اتر از گروه عاملی هیدروکسیل می تواند به عنوان، مشتقی فرار برای کروماتوگرافی گازی و طیف سنجی جرمی استفاده شود. در این کار پژوهشی به نقش کاتالیزور nahso4.sio2 nano و عملکرد آن در کنار ترکیبات کلروسیلان برای حفاظت گروه های هیدروکسیل تحت شرایط حلال و بدون حلال که از نظر شیمی سبز حائز اهمیت می باشد پرداخته شد. در این کار نه تنها تری متیل سیلیل اترها بلکه ترکیبات حجیم تر تری اتیل سیلیل اتر و ترسیوبوتیل دی متیل سیلیل اتر نیز سنتز شدند که از نظر پایداری سیلیل اترها بسیار مهم می باشد. سپس به نقش کاتالیزور در رفع حفاظت سیلیل اترها پرداخته و مشاهده گردید این کاتالیزور زمان رفع حفاظت را به میزان زیادی کاهش می دهد و با بالاترین راندمان محصولات رفع حفاظت شده حاصل می گردد. روش های رفع حفاظت اکسایشی از تری اتیل سیلیل و ترسیو بوتیل دی متیل سیلیل اترها به علت نیاز به شرایط سخت تر مثل نیاز به استفاده از بازها و اسیدهای قوی و درجه حرارت بالا و راندمان پایین محصولات، به کار گرفته نشده است. بنابراین با انتخاب یک سیستم واکنشی جدید توانسته شد بر محدودیت های بالا غلبه کرد. این واکنش ها چون در محیط های غیر همگن انجام می گیرند از نظر اقتصادی و نیز سازگاری با محیط زیست اهمیت فراوانی دارند. در این پروژه تحقیقاتی برای اولین بار نمک های هیدروژن سولفات روی ذرات نانو سیلیس قرار داده شد و مشاهده گردید که کارائی روش از جمله راندمان واکنش ها به صورت چشمگیر افزایش و زمان انجام واکنش ها کاهش می یابد.

در سال های اخیر تلاش های زیادی برای کنارگذاشتن سیستم های دارویی با رهش غیر کنترل شده انجام گرفته است. با توجه به انواع روش های استعمال دارو و به کارگیری سیستم های مختلف به عنوان سیستم های رهاسازی دارویی، نانو کامپوزیت های پلیمری که از ذرات سیلیکا به عنوان پر کننده استفاده شده است، دارای مزایای زیادی است. در نانو کامپوزیت های پلیمری استفاده از پلیمرهایی که قادرند نسبت به تغییرات محیطی مثل دما، ph، قدرت یونی، حلال، نور و میدان الکتریکی پاسخگو باشند، دارای اهمیت است. مواد سیلیکا با ساختار مطلوب و ویژگی های سطحی که دارند، به عنوان یک ماده ی زیست سازگار معرفی شدند. سمیت پایین، حساس بودن به ph، وقابلیت عامل دار شدن، استفاده از آن ها را برای کاربرد در سیستم های رهاسازی دارو مورد توجه قرار داده است. در این پروژه ابتدا نانوذرات سیلیکا با روش سل ژل سنتز شد سپس توسط عوامل کوپلینگ سیلان سطح نانوذرات اصلاح شدند و در نهایت با استفاده از عوامل اتصال دهنده ی عرضی بسترهایی تهیه شدند، که به عنوان حامل برای داروهای مزالازین و انسولین استفاده شدند. همچنین با استفاده از نانوذرات سیلیکای اصلاح شده و تری متیل کیتوسان نانوکامپوزیت هایی به عنوان حاملین داروی ناپروکسن استفاده شدند. همچنین در این پروژه پلیمرهای قالب مولکولی به روش شبه کووالانسی برای داروی ناپروکسن و روش غیرکووالانسی برای داروی استامینوفن سنتز شدند. قالب گیری مولکولی یک تکنولوژی نوین برای ایجاد قالب های مولکولی بر روی زنجیره ی پلیمری است. به طوریکه مولکول قالب در حضور مونومرهای با گروه های عاملی مناسب پلیمریزه شده و پس از پلیمریزاسیون مولکول تمپلیت از ساختمان پلیمر شسته می شود. طی این فرآیند یک قالبی از مولکول تمپلیت بر روی پلیمر ایجادمی گردد که عملکرد کاملا اختصاصی نسبت به این تمپلیت نشان می دهد. اهداف اساسی در طراحی چنین سیستم هایی، کنترل محل و سرعت آزاد شدن ماده ی موثر، رهش تدریجی، افزایش فعالیت بیولوژیکی ترکیب و کاهش دوز درمانی است.در این پروژه از طریق تبدیل داروی ناپروکسن به مشتق وینیلی آن در روش شبه کووالانسی و استامینوفن در روش غیرکووالانسی به عنوان قالب و کوپلیمریزاسیون رادیکالی این مونومرهای عاملی در حضور عامل اتصال دهنده ی عرضی، مونومرهای عاملی و نانوسیلیکای اصلاح شده پلیمرهای قالب مولکولی از داروهای مربوطه به دست آمد. همچنین با خارج کردن مولکول های تمپلیت از ساختار پلیمر و سپس بارگیری داروها بر روی این پلیمرهای قالب مولکولی و غیر قالب مولکولی گزینش پذیری و جذب اختصاصی این پلیمرها مقایسه شد. در همه ی موارد میزان رهاسازی دارو از طریق هیدرولیز پلیمرها در دو محیط بافری مشابه با شرایط فیزیولوژیکی بدن یعنی (محیط معده با1 ph=و محیط روده با4/7= ph) بررسی گردید.

اولین قسمت کار پژوهشی مربوط به استخراج، جداسازی، خالص سازی و شناسایی ترکیب فنولیک ‏کورکومین از پودر ریزوم گیاه زردچوبه می باشد .‏ در‎ ‎بخشی از کار پژوهشی تعیین درصد کورکومین در ریزوم زردچوبه با تشکیل روبروکورکومین و ‏تأثیر دما، زمان و نحوه نگهداری بر میزان این ترکیب مورد بررسی قرار گرفت. ‏ در پی سنتز مشتقات سیلیله این ترکیب مشاهده نمودیم که هر چقدر استخلاف های معرف سیلیله ‏حجیم تر، ترکیب سنتز شده هم به همان نسبت ناپایدار می باشد.‏ در قسمت بعدی از کار پژوهشی داروی طبیعی کورکومین بر روی کیتوسان و نانو سیلیکای اصلاح ‏شده بارگیری شده و میزان رهاسازی دارو از طریق هیدرولیز آنها در دو محیط بافری مشابه با شرایط ‏فیزیولوژیکی بدن بررسی گردید .‏

rheum ribes l یکی از گونه های وسیع ریواس است که به تیره هفت بندان متعلق می باشد در زبان محلی در ترکیه و درمناطق آذربایجان ایران به نام اوشکوم شناخته می شود . ساقه های تازه و بخشهای زیرزمینی این گیاه برای درمان یبوست ، زخم معده، اضطراب، افسردگی بکار می رود . همچنین این گیاه برای درمان دیابت، هپاتیت سرماخوردگی و اختلال دستگاه گوارشی کاربرد دارد. ساقه و گل این گیاه را در دمای محیط خشک کرده و سپس این بخشها را پودر کرده وسپس به صورت متوالی با دستگاه سوکسله تحت استخراج قرار گرفت و با کروماتوگرافی لایه نازک سیستم های حلال برای جداسازی عصاره های هگزانی ، کلروفرمی و متانولی بدست آمد . عصاره ها تحت خلاء خشک شدند و عصاره هگزانی ساقه با حلال استون/ پترولیوم اتر توسط پلیت زدن به 11 جزء جداسازی شد . همچنین عصاره کلروفرمی ساقه با نسبت کلروفرم/ متانول/ اتیل استات 8 جزء جداسازی شد . عصاره متانولی ساقه با نسبت متانول/ اتیل استات/ آب مقطر/ اسید استیک به 7 جزء جداسازی شد . عصاره هگزانی گل با نسبت استون/ پترولیوم اتر به 10 جزء جداسازی شد و عصاره کلروفرمی گل با همین نسبت به 6 جزء جداسازی شد . عصاره متانولی گل با نسبت استون / پترولیوم اتر به 6 جزء جداسازی شد سپس جزء 1 این عصاره با نسبت متانول / آب مقطر/ اتیل استات/ اسید استیک جداسازی شد . تست های شناسایی ترکیبات انترکینون، فلاونید، ساپونین، استروئید، آلکالوئید، ترپنوئید بر روی عصاره های گل و ساقه ریواس انجام گرفت که سپس این مواد جداسازی شده، خالص سازی شد . که عصاره گل اثرات قویتری نسبت به عصاره ساقه نشان داد . ترکیبات خالص سازی شده با روش های ft.ir ، 1hnmr وcnmr 13 شناسایی شدند. در راستای اثرهای بالینی rheum ribes ترکیب آکاربوز که یک داروی ضد دیابت می باشد انتخاب شد و رهایش این دارو بر روی چهار نوع بستر نانوکوپلیمری سنتز شده بررسی شد.

دارو رسانی هدفدار خوراکی یکی از روشهای پرطرفدار برای دارو رسانی می باشد. بهرحال مشکلات مختلفی برای توسعه سیستم های دارورسانی هدفدار خوراکی وجود دارد. یکی از استراتژی ها برای توزیع داروی خوراکی در دستگاه گوارش شامل پوشش دادن داروها با پلیمرهای حساس به ph می باشد.مونت موریلونیت اغلب به عنوان یک ماده معدنی پرکننده موجب تقویت خواص پلیمرها می شود. این رس قادر به تعویض کاتیون در بین صفحات آنیونی سیلیکات می باشد. در این کار نانوکامپوزیت های آلی- معدنی برپایه ترکیب مونت موریلونیت معدنی و پلیمرآلی برای انکپسوله کردن داروها که به عنوان سیستم های دارورسانی موثر عمل می کنند تهیه شد. مونومر مایع یونی 1-(4-وینیل بنزیل)-3-متیل ایمیدازولیوم کلراید از واکنشn-متیل ایمیدازول با4-وینیل بنزیل کلراید و مونومر مایع یونی1- (4-وینیل بنزیل )-4-(n,n-دی متیل آمینو)پیریدینیوم کلراید از واکنش n,n-دی متیل آمینوپیریدین با4-وینیل بنزیل کلراید سنتز شده هریک جداگانه به داخل مونت موریلونیت وارد و با متاکریلیک اسید کوپلیمریزه شد. بارگیری دارو به این نانو حامل انجام گرفته و نحوه آزاد شدن دارو از نانوکامپوزیت بطور جداگانه در هر دو شرایط شبیه سازی شده آنزیم گاستریک و شرایط روده ای در محیطهای بافر1ph=و 7.4=phمورد ارزیابی قرار گرفت.

در گزارش پژوهشی حاضر، ابتدا نانوذرات سیلیکا با روش سل-ژل سنتز شد. هدف ما از این کار، استفاده از خاصیت حساسیت به ph نانوذرات سیلیکای اصلاح شده با مایعات یونی بر پایه ایمیدازول در سیستم دارورسانی دهانی دو داروی ناپروکسن و انسولین بود. در مرحله نخست، نانوذرات سیلیکا توسط مایع یونی 1-(3-تری متوکسی سیلیل پروپیل)-3- متیل ایمیدازولیوم کلرید اصلاح و در مرحله بعد ناپروکسن و یا انسولین بر روی این حاملین جدید بارگیری و میزان رهاسازی این داروها در دو محیط بافری مشابه با شرایط فیزیولوژی بدن محیط معده با 1=ph و محیط روده با 4/7=ph بررسی شد. بار مثبت گروه های مایع یونی برهمکنش الکترواستاتیک قوی میان سطح نانوذرات سیلیکا و گروه های قطبی مولکول دارو ایجاد کرده و این نانوذرات را به عنوان کاندیدای خوب در سیستم رهاسازی کنترل شده دارو معرفی می کنند. در ادامه مایعات یونی هدفمند دیگری به عنوان محیط واکنشگرهای شیمیایی سنتز گردید. در این راستا مایع یونی تثبیت شده بر بستر نانو سیلیکا با آنیون نیتریت سنتز و برای مطالعه کارائی ترکیب سنتز شده در تهیه رنگ های آزو مورد استفاده قرار گرفت. در مقایسه با شرایط دیگر، به وسیله این ترکیب جدید در سنتز مورد نظر زمان واکنش کوتاهتر و راندمان محصولات بیشتر گردید. در مرحله بعد معرف سه بعدی کننده جدیدی از اتیل هیدروکسی متیل کریلات حاوی گروه سیلیل با موفقیت سنتز شد. پلیمرهای شبکه ای از این منومر و متاآکریلیک اسید و منومرهای سیلیله اتیل هیدروکسی متیل متاکریلات سنتز و خواص این پلیمرها در سیستم دارورسانی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور داروی مزالازین بر روی این پلیمرهای شبکه ای بارگیری و و میزان رهاسازی این داروها در دو محیط بافری مشابه با شرایط فیزیولوژی بدن محیط معده با 1=ph و محیط روده با 4/7=ph بررسی شد. باز هم می توان این پلیمرهای شبکه ای را به عنوان کاندیدای خوب در سیستم رهاسازی کنترل شده دارو معرفی کرد. ما همچنین تلاش کردیم تا با سنتز پلیمرهای جدیدی از استایرن خواص حرارتی این پلیمر را اصلاح کنیم. بدین منظور در ابتدا منومرها و پلیمرهای سیلیله جدیدی از استایرن که حاوی چندین گروه دارای ممانعت فضائی هستند سنتز و مورد مطالعه قرار دادیم. مشخص شد که دمای تبدیل شیشه ای و حلالیت این پلیمرها بهبود پیدا کرده است. از سوی دیگر به دلیل کاربرد متنوع مایعات یونی پلیمری به دلیل پایداری حرارتی و طبیعت یونی این مواد، دو منومر جدید از مایعات یونی، 1-(4-وینیل بنزیل)-3-متیل ایمیدازولیوم کلرید و 1-(4-وینیل بنزیل)-4-(دی متیل آمینو)-پیریدینیوم کلرید سنتز و به دنبال آن واکنش تعویض آنیون با سدیم تترافلوروبورات و پتاسیم هگزافلوروفسفات انجام شد. این منومرها هموپلیمریزه یا توسط متیل استایرن کوپلیمریزه شدند و در نهایت پایداری حرارتی این پلیمرها مورد بررسی قرار گرفت. در انتها نانوکامپوزیت های جدیدی از پلی استایرن و متیل متاکریلات با منومرجدید 1-(4-وینیل بنزیل)-4-(دی متیل آمینو)-پیریدینیوم کلرید که برای اصلاح ساختار کلی به عنوان اصلاح کننده آلی بکار رفته تهیه شدند. مورفولوژی کامپوزیت های سنتز شده با دیفراکسیون اشعه x، میکروسکوپ الکترونی عبوری و پویشی مورد بررسی قرار گرفت و بر اساس آنالیزهای ترموگراویمتری مشخص شد که پایداری حرارتی کامپوزیت ها افزایش یافته است.

مهم ترین اهداف اصلاح غشاهای تبادل پروتون در پیل های سوختیpem عبارتند از: تهیه غشاهای تبادل پروتون دارای هزینه پایین نسبت به غشاهای فلوئورینه، میزان جذب آب مطلوب و حفظ آن در دماهای بالا، هدایت پروتونی مطلوب در دماهای بالا، میزان عبورگازهای واکنشگر و متانول پایین از غشاء، پایداری حرارتی بهبود یافته، استحکام مکانیکی و شیمیایی بالا و همچنین خاصیت خود مرطوب شوندگی غشاها در دماهای بالا. در این کار پژوهشی غشاهای پلیمری پلی استایرن/آکریلات سولفون دار حاوی سیلسیم (si-sps/a) به روش پلیمریزاسیون امولسیونی سنتز شد و در ادامه پلیمریزاسیون در حضور درصدهای متفاوت از مایع یونی انجام پذیرفت و خواص غشاهای سنتز شده باهم مقایسه شد. میزان جذب آب، ظرفیت تبادل یون، میزان نفوذ متانول و پایداری حرارتی پلیمرهای سنتزی اندازه گیری و مقایسه شد. مایع یونی وارد شده به ساختار غشا باعث ایجاد تغییراتی در خواص آن می شود.

چکیده فروسن به طور گسترده بعنوان ماده ی آغازی در سنتز مشتقات جدید استفاده می شود و با ساختار کمپلکس ساندویجی شکل علاقه ی بسیاری از دانشمندان و گروه های محقق در سرتاسر دنیا را به خود جلب کرده است و در میان یک مجموعه ی جذاب از ترکیبات ارگانومتالیک توسعه یافته است. شیمی فروسن در سال های گذشته رواج پیدا کرد به دلیل این که کاربردهای بی شماری در زمینه های مختلف علم مواد، به عنوان مثال در تهیه ی پلیمرهای آلی فلزی، بیوشیمی، سنتز نامتقارن و کاربردهای صنعتی دارد. تعدادی از ترکیباتی که فروسن در نیمی از ساختار آن ها وجود دارد سنتز، و بعنوان درمان دارویی در داروهای مقاوم در برابر سرطان و انواع بیماری ها استفاده می شوند. در قست اول این کار پژوهشی، 4- فروسنیل بنزوئیک اسید با استفاده از واکنش فروسن با نمک دیازونیوم 4- آمینوبنزوئیک اسید در حضور کاتالیزور انتقال فاز سنتز گردید. در قسمت دوم کار پژوهشی، وینیل-4- فروسنیل بنزوات از 4- فروسنیل بنزوئیک اسید در حضور وینیل استات و hg(oac)2/ h2so4 سنتز شد. سپس کوپلیمرهای جدید فروسن از وینیل-4- فروسنیل بنزوات با استفاده از پلیمریزاسیون این ترکیب با آکریلیک اسید و متاآکریلیک اسید در دمای 70درجه ی سانتی گراد تحت گاز آرگون در حضور aibnتهیه شد. در قسمت سوم کار پژوهشی، بارگیری دارو بر روی کوپلیمرهای سنتز شده انجام گرفت و نحوه ی آزاد شدن دارو از کوپلیمرها بطور جداگانه در هر دو شرایط شبیه سازی شده ی آنزیم گاستریک و شرایط روده ای در محیط های بافر 1=phو 4/7 =phمورد ارزیابی قرار گرفت. در قسمت چهارم کار پژوهشی، مشتقات سیلیله ی جدید فروسن، از مشتق 5- فروسنیل-2- هیدروکسی بنزآلدئید سنتز گردید. کلمات کلیدی : فروسن، متالوسن، واکنش دیازونیوم، دارورسانی، واکنش سیلیل دارکردن

این کار پژوهشی بر روی گیاه مرزنجوش انجام گرفت. مرزنجوش، گیاهی است پایا، از تیره نعناعیان که دارای خواص درمانی زیادی می باشد. اسانس این گیاه که به اسانس اوریکان موسوم است استخراج شد و سپس به وسیله تست های شیمیایی مورد آنالیز قرار گرفت. ترکیب فنلی غالب اسانس این گیاه ترکیب طبیعی کارواکرول می باشد که دارای اثرات درمانی فراوانی می باشد. این ترکیب از گیاه مرزنجوش استخراج شد مشتق سازی سیلیسیمی بر روی این ترکیب انجام شد. در ادامه مشتق وینیل دی متیل سیلان این ترکیب سنتز شد و با نسبت های مختلف با متاکریلیک اسید کوپلیمریزه شد و رهایش کارواکرول در دو محیط ph=1 و ph=7/4 مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه این کار پژوهشی خاصیت آنتی اکسیدانی کارواکرول و یکی از مشتقات آن با دو روش frap و dpph اندازه گیری شد و از لحاظ خاصیت آنتی اکسیدانی با هم مقایسه شد. در پایان کار تحقیقاتی حاضر، فعالیت آنتی باکتریایی کارواکرول و چند مشتق آن بررسی شد.

موضوع این مطالعه سنتز نانوذرات سیلیکای اصلاح شده¬¬ی سطح از طریق کوپلیمر n,n- دی متیل آمینو اتیل متاآکریلات و متاآکریلیک اسید بر پایه¬ی مایع یونی حساس به ph، به منظور رهایش داروی ناپروکسن می¬باشد. ابتدا کوپلیمر مورد نظر از طریق جایگزینی اتم کلرِ 3-کلرو پروپیل تری متوکسی سیلان توسط n,n- دی متیل آمینو اتیل متاآکریلات و کوپلیمریزاسیون آن با متاآکریلیک اسید از طریق پلیمریزاسیون رادیکالی سنتز شد. سپس نانوذرات سیلیکا که با روش سل – ژل سنتز شده بودند و نانوذرات mcm-41 با این کوپلیمر برای تهیه¬ی نانوحاملین کاتیونی و حساس به ph، اصلاح شدند. همچنین نانوکپسول¬های پلیمری از طریق حذف si نانوکامپوزیت¬های سنتز شده، توسط hf به دست آمدند. پس از بارگیری مدل داروی ناپروکسن در این نانوحاملین، میزان رهاسازی دارو در دو محیط بافری مشابه شرایط فیزیولوژیکی بدن یعنی (محیط معده با 1= ph و محیط روده با 7/4= ph) بررسی گردید. همچنین در این پروژه نانوذرات سیلیکای دارای بار مثبت، از طریق واکنش متیل یدید با 3- تری متوکسی سیلیل پروپیل آمین که قبلا بر روی نانوذرات سیلیکا نشانده شده بود، برای حمل داروی ناپروکسن سنتز گردیدند. میزان رهاسازی داروی ناپروکسن از این نانوحامل، در دو محیط بافری با 1 و 7/4 = ph مطالعه گردید. نانوحاملین کاتیونی دیگری به منظور رهایش داروی انسولین از طریق واکنش گلوترآلدهید با نانوذرات سیلیکای اصلاح سطح شده با 3- تری متوکسی سیلیل پروپیل آمین و متیل یدید سنتز گردیدند. میزان رهاسازی انسولین از این نانوحاملین در آب دیونیزه مورد بررسی قرار گرفت. در پایان نوع دیگری از نانوکامپوزیت¬های پلیمر/ سیلیکا، از طریق پلیمریزاسیون امولسیونی نانوذرات سیلیکای اصلاح یافته توسط 3- تری متوکسی سیلیل پروپیل آمین با آکریلوئیل کلرید و متاآکریلیک اسید در آب دیونیزه همراه با پتاسیم پرسولفات، به عنوان آغازگر سنتز گردیدند. داروی متوترکسات«داروی ضد سرطان» دراین حاملین بارگیری گردید. میزان رهاسازی متوترکسات از این حاملین در دو محیط بافری با 4 و 7/4 = ph مورد مطالعه قرار گرفت.

با توجه به ساختار تری آزول ها در کار پژوهشی حاضر به تهیه کوپلیمرهای جدید حاوی مایع یونی پرداختیم. ابتدا کوپلیمرهای دارای استایرن تهیه گردید. سپس بنزوتری آزول وارد این پلیمرها گردید. برای رسیدن به این هدف کوپلیمری را سنتز کردیم که دارای مونومر پارا کلرومتیل استایرن بود. در مرحله بعد واکنش جایگزینی هسته خواهی بنزو تری آزول با این پلیمرها انجام گردید. تا سیستم پلیمری جدیدی حاوی مایع یونی بنزوتری آزول برای اولین بار تهیه گردد. برخی از خواص این پلیمرها بطور مثال حلالیت و پایداری حرارتی مورد بررسی قرارگرفت. حتی این خواص با پلیمرهایی که حاوی مایعات یونی با ساختارهای دیگری بودند هم مورد مقایسه قرار گرفت. بنزوتری آزول ها کاربردهای متنوعی از جمله برای جداسازی فلزات و برخی غیر فلزات در صنعت دارند. بنابراین سنتز مشتقات پلیمری این ترکیبات نیز می تواند کاربرد مناسبی در صنعت داشته باشد. از جمله اینکه برای جداسازی گوگرد از نفت خام در صنعت نفت وغیره می تواند استفاده شود. تمام پلیمرها و ترکیبات دیگر توسط روشهای طیف بینی (مادون قرمز-رزونانس مغناطیس هسته ای)مورد شناسایی قرار گرفتند. همچنین در صدهای هر کدام از مونومرها در کوپلیمرها و میزان بنزو تری آزول وارد شده در زنجیر پلیمر را توسط طیف سنجی محاسبه نمودیم.

بق طراحی صورت گرفته جهت سنتز آزمایشگاهی مواد شیمیائی مورد نظر تحقیق، سه دسته نانوکامپوزیت های پلیمری، کامپوزیت های پرانرژی ونانو هیبریدهای پرانرژی مورد مطالعه و جستجو قرار گرفت .دسته اول سنتز نانو کامپوزیت های پلیمری می باشد که در مرحله اول منومر مایع یونی 4- (دی متیل آمینو) -1- (4- وینیل بنزیل) پیریدینیوم کلراید (dvpc )در اثر واکنش n,n- دی متیل آمینوپیریدین (dmap) با وینیل بنزیل کلرید وهمچنین منومر مایع یونی 1- متیل-3- (4- وینیل بنزیل) ایمیدازولیوم کلراید(mvic )در اثر واکنش متیل ایمیدازولیوم با وینیل بنزیل کلرید مورد سنتز قرار گرفت.در مرحله بعد با واکنش جایگیری هر یک از منومرهای مایع یونی در نانو سیلیکای مونت موریلونیت، نانوهیبرید il-mmt سنتز می گردد که تفاوت پیک های طیف xrd مونت موریلونیت متورم و مونت موریلونیت دلیل انجام واکنش می باشد.در مرحله اخر هر یک از نانو هیبریدها با متاکریلیک اسید واکنش پلیمریزاسیون انجام داده نانو کامپوزیت های پلیمری تهیه می گردند.طبق اطلاعات حاصله رهایش داروهای ایبوپروفن، دیکلوفناک و ناپروکسن بمدت 24 ساعت در محیط اسیدی بسیار کمتر از محیط بازی می باشد و همجنین اختلاف مولار نسبی بین نمونه هابا توجه به اینکه موجب تغییر غلظت نانو کامپوزیت می شود بی تاثیر نبوده است. اختلاط مواد پرانرژی با موادآلی پلیمری و نانو کامپوزیت های معدنی منجر به محصولات کامپوزیت و نانو کامپوزیت پرانرژی می گردد. پلی کلرومتیل استیرن دراثر واکنش بامتیل ایمیدازول تشکیل مایع یونی پلی(1- متیل -3- وینیل بنزیل ایمیدازولیوم کلرید) را می دهد که در تهیه نانو ذرات فلزی همانند نانو ذرات طلا کاربرد دارد. پلی(1- متیل -3- وینیل بنزیل ایمیدازولیوم کلرید) در اثر واکنش تعویض آنیون کلر با آنیون های پرانرژی تشکیل نمک های پرانرژی را می دهد. اینترکلیشن آنیون های پرانرژی با نانو کامپوزیت معدنیldh تحت واکنش تعویض آنیونی قرار گرفته، محصول سنتزی نانو هیبریدی را می دهد که از نظر خواص فیزیکی و انفجاری با ماده پرانرژی خالص متفاوت می باشد. در این تحقیق ضمن سنتزکامپوزیت و نانو هیبرید ماده پرانرژی تری نیتروبنزوئیک اسید، طیف های ft-ir ، tgaو xrd نانوکامپوزیت های پرانرژی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. بر اساس محاسبات طیف هایxrd ، اینترکلیشن تری نیتروبنزوات موجب افزایش ضخامت لایهldh به اندازه های 771/0 تا 890/0 نانومتر می گردد. همچنین بر اساس طیف tga، پایداری حرارتی نانوهیبرید تری نیترو بنزوات کمتراز ماده خالص قبل از اینترکلیشن بوده است. پس در نتیجه: 1- مایعات یونی به دلیل اینکه در دو محیط اسیدی و بازی بطور نسبی عمل رهایش را انجام می دهند. منومرهای مناسبی جهت سنتز نانو کامپوزیت های پلیمری به عنوان نانو حامل می باشند. 2- تولید کامپوزیت های پرانرژی با استفاده از مایعات یونی، می تواند جایگزین مناسبی برای پلیمرهای پرانرژی باشد. 3- نتایج طیف های آنالیز حرارتی نشان می دهد که استفاده از مایعات یونی پلیمری به عنوان کامپوزیت های پرانرژی اثرات پایداری این در نوع ترکیبات را نشان می دهد. لذا می تواند کاربرد مفید و دارای کارائی بالا باشند. 4- علاوه بر کاربردهای فراوان از مایعات یونی، با توجه به اینکه پایداری حرارتی نمونه سنتزی نسبت به ماده خالص انفجاری بیشتر می گردد کاربری مفید دیگری برای ساخت مواد پرانرژی خواهد بود 5-هیدروکسیدهای دولایه (ldh) بستر مناسبی برای سنتز نانوهیبریدهای پرانرژی نمی باشد. زیرا بطور استثنائی کاربرد مفیدی دارند. 6- از نانو هیبریدها می توان به عنوان مواد حساس همانند چاشنی ها استفاده کرد. در حقیقت جایگزین مناسبی برای مواد حساس می باشند.

گیاه salvia leriifolia گونه بومی ایران متعلق به خانواده نعناعیان (lamiacea) است که با نام محلی نوروزک شناخته می شود، این گیاه دارویی داراری خواص با ارزش متعددی از جمله اثرات ضد التهاب، ضد درد، آرام بخش و خواب آور، ضد تشنج، ضد زخم ، ضد باکتری و آنتی اکسیدان است. بررسی های کتابخانه ای نشان دادند که اسانس و عصاره های مختلف بخش های هوایی این گیاه مطالعه شده ولی تاکنون ریشه این گیاه مورد مطالعه فیتوشیمیایی قرار نگرفته است. در این پژوهش ریشه گیاه نوروزک از ارتفاعات 1336متری منطقه هلالی واقع در شهرستان بجستان جمع آوری شد. پس از خرد کردن ریشه، عصاره هگزانی آن به روش خیساندن تهیه گردید و با استفاده از روش کروماتوگرافی ستونی، دو دی ترپنوئید و سه تری ترپنوئید شناخته شده به همراه یک تری ترپنوئید جدید از عصاره جداسازی شدند. ساختار این ترکیبات با استفاده از روش های طیف سنجی ft-ir ، 1d-nmr ، 2d-nmr و lc-ms تعیین گردیدند.

کیتوسان یک پلی ساکارید طبیعی زیست تجزیه پذیر، زیست سازگار، غیر سمی، غیر آلرژی زا، تجدید شدنی و دارای مزیت اقتصادی است و به شکل های مختلف مانند ژل، فیلم، فیبر میکروذرات و نانوذرات قابل تهیه است. بنابراین اخیرا توجه زیادی را خصوصا در سیستم های آزادسازی کنترل شده دارو به خود جلب کرده است. اهداف اساسی در طراحی چنین سیستم هایی کنترل محل و سرعت آزاد شدن ماده موثر ، رهش تدریجی، افزایش فعالیت بیولوژیکی ترکیب، کاهش دوز درمانی و در نهایت افزایش بهره درمانی دارو است. اما با توجه به کاربرد دارویی مورد نظر نیاز است برخی اصلاحات شیمیایی در زنجیر پلیمر کیتوسان انجام پذیرد تا مناسب کاربرد گردد. گروه نوکلئوفیل قوی (nh2) در ساختار پلیمر که آن را متفاوت از دیگر پلی ساکاریدها ساخته این امکان را فراهم می سازد تا با ساخت مشتقات مختلف کیتوسان به این مهم دست یابیم. ما در این پروژه سعی نمودیم با اضافه کردن برخی استخلافات به دو شکل پلیمری کیتوسان (فیلم و میکروسفر) و تغییر میزان آنها به مناسبترین بستر بارگیری و آزادسازی دارو و نیز پایدار کننده آنزیم که اساس بیوسنسورها را تشکیل می دهد، دست یابیم. همچنین توانستیم با ساخت مشتقاتی قطبیت کیتوسان را تغییر داده و آن را از پلیمری حل شوند در ph اسیدی تبدیل به پلیمری حل شوند در ph خنثی و بازی نمائیم که علاوه بر کاربرد آن در زمینه سیستم های آزادسازی دارو، می توان از آن در زمینه های دیگر مانند صنایع غذایی و لوازم آرایشی نیز بهره جست. از طرف دیگر سعی شده به کیتوسان از چشم اندازی کاملا نو نگریسته و به کاربرد فیزیکی جدیدی از آن پرداخته شود. ما از قابلیت تشکیل فیلم کیتوسان استفاده نموده با ترکیب آن با مولکولهای آزوبنزن به بررسی کاربرد این ترکیب بصورت پلیمر کریستال مایع و بی شکل در ساخت توری های برجسته سطح پرداختیم. یکی از کاربردهای مهم توری های برجسته سطح ذخیره اطلاعات هولوگرافیک و بازیابی آنها می باشد. در این پروژه علاوه بر کارهای انجام شده بر روی پلیمر کیتوسان، پلیمرهای قندی سنتزی دیگری نیز طراحی و قابلیت کاربرد آنها در سیستم های آزادسازی ویژه کولونی مورد بررسی قرار گرفت.

با توجه به کاربرد روزافزون ترکیبات پلی نیتروژنه، در این کار پژوهشی چند نمونه از مونومرهای غنی از نیتروژن حاوی حلقه های 1و3و5- تری آزین و تترازول با استفاده از واکنش جایگزینی نوکلئوفیلی آروماتیکی سنتز شد و سپس واکنش پلیمریزاسیون بر روی این مونومرها انجام گرفت و با استفاده از روش های آنالیز ft-ir, nmr, dsc, tga پایداری حرارتی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت.

کومارین یا همان (2-h- کرومن-2- اون ) ومشتقات آن ها ترکیباتی هستند که بیشتر صورت طبیعی در بسیاری از گیاهان از جمله لوبیای تونکا وجود دارند. و طبقه مهمی از خانواده ترکیبات بنزوپیرون ها به شمار می آیند. کومارین ومشتقات آن در بسیاری از ترکیبات زیست فعال نظیر ضد انعقاد ،آنتی hiv،آنتی تومور، آنتی اکسیدان، ضد اضطراب ، ضد التهاب ،خواب آوری، حشره کش وکرم کش از ارکان اساسی به حساب می آید. مشتقات (2-h- کرومن-2- اون ) ها یا همان کومارین ها عمدتا از طریق واکنش های تراکمی پگمن سنتز می شوند . این تراکم شامل مشتقات فولی در کنار β -کتو استرها در حضور کاتالیزور اسیدی تحت شرایط رفلاکس انجام می گیرد که راندمان مشتقات کومارین بدست آمده از این طریق بسیار پایین و در مدت زمان بالا می باشد. اگر چه روش های اصلاح شده زیادی مطرح گردیده اما هریک از این روش های پیشنهادی دارای معایبی از قبیل شرایط سخت ،راندمان کم،مدت زمان پایین ، معرف های گران قیمت ،تشکیل محصولات جانبی وسختی کار بازیابی کاتالیزور مربوطه واستفاده مجدد کاتالیزور را دارا می باشند.در این کار پژوهشی ،ما با استفاده از واکنش های تراکمی پگمن در حضور مشتقات فنولی و اتیل استو استات وبا استفاده از سدیم هیدروژن سولفات تثبیت شده روی نانو سیلیس بعنوان کاتالیست روش موثری را جهت سنتز مشتقات کومارینی ارائه داده ایم. این روش دارای مزایای ، راندمان بالای محصول و انجام واکنش در مدت زمان اندک وسهولت خالص سازی وبی خطر برای محیط زیست می باشد.