در این پژوهش عملکرد خانواده در مناطق حاشیه نشین و غیرحاشیه نشین مورد مقایسه قرار گرفته است. روش این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. جهت نمونه گیری در هر دو جامعه از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است. حجم نمونه این پژوهش250 خانواده حاشیه نشین و 250 خانواده غیر حاشیه نشین شهر همدان بود. جهت جمع آوری اطلاعات در این پژوهش از پرسشنامه استاندارد شده عملکرد خانواده مک مستر استفاده شد و در تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون های کلوموگروف- اسمیرنوف، u مان ویتنی، کای دو و t مستقل استفاده شد. مطابق یافته های پژوهش، نمرات متغییرهای نقش های خانوادگی، توانایی حل مشکل، ابراز عواطف و عملکرد کلی خانواده در خانواده های حاشیه نشین کمتر از خانواده های غیر حاشیه نشین بود. متغییرهای نقش های خانوادگی، توانایی حل مشکل، ابراز عواطف و عملکرد کلی خانواده در خانواده های حاشیه نشین و خانواده های غیر حاشیه نشین تفاوت معناداری با هم دارند. نتایج این مطالعه بر نقش مهم محل سکونت بر عملکرد خانواده تأکید می کند

چکیده ندارد.

فرضیات در این تحقیق به سه دسته طبقه بندی شده اند: 1-فرضیه های مرتبط با عوامل اقتصادی(وضعیت اقتصادی عینی، سطح درآمد، بهره مندی از امکانات زندگی و وضعیت اقتصادی ذهنی.2-فرضیه های مرتبط با عوامل فرهنگی (سطح تحصیلات، بعد خانوار، اعتقادات مذهبی و ...)3-فرضیه های مرتبط با عوامل اجتماعی(ارتباطات درون خانوادگی، ارضای نیازهای عاطفی، ناسازگاری در خانواده ، میزان توسل به خشونت ، مشروعیت والدین یا همسر، میزان حضور والدین و یا همسر در منزل، نظارت خانواده و ...)