هدف: هدف از اجرای این پژوهش بررسی 6 هفته تمرین چرخ دوار و مصرف آنتی اکسیدان آلیوم پارادوکسیوم بر سطوح آمیلوئید بتا(a?1-42) در قشر مغز و پلاسما موش های دیابتی القاء شده با آلوکسان بود. روش شناسی: برای این منظور 42 سر موش نر با میانگین وزن 5 ± 235 گرم به طور تصادفی به شش گروه ( کنترل، تمرین، تمرین- دیابت، کنترل- دیابت، آلیوم- دیابت، تمرین- آلیوم- دیابت) تقسیم شدند. دیابتی کردن موش ها توسط آلوکسان مونوهیدرات (120 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن) محلول در بافر سالین به صورت درون صفاقی انجام شد. سطوح a?1-42 مغز و پلاسما توسط روش ایمنی سنجی آنزیمی(elisa) اندازه گیری شد. داده ها به روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین سطوح a?1-42 قشر مغز گروه های کنترل- دیابت، تمرین و دیابت-تمرین با گروه کنترل و نیز بین گروه های دیابت-تمرین، تمرین-آلیوم- دیابت با گروه کنترل-دیابت تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین بین سطوح a?1-42 پلاسمای گروه کنترل با گروه های تمرین، دیابت-تمرین تفاوت معناداری وجود داشت؛ اما بین گروه آلیوم-دیابت، تمرین-آلیوم-دیابت با گروه کنترل-دیابت تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که ترکیب تمرین اختیاری با مصرف عصاره گیاهی آلیوم پارادوکسیوم اثرات مثبتی در کاهش سطوح a?1-42مغز بیماران دیابتی دارد. بنابراین می تواند به عنوان یک شیوه درمانی برای افراد دیابتی توصیه شود.

چکیده هدف: هدف از اجرای این پژوهش بررسی 6 هفته تمرین چرخ گردان (چرخ دوار) و مصرف آنتی اکسیدان آلیوم پارادوکسیوم بر سطوح پروتئین تائو مخچه و پلاسمای موش های دیابتی القاء شده با آلوکسان بود. روش شناسی: برای این منظور 42 سر موش نر با میانگین وزن 5 ± 235 گرم به طور تصادفی به 6 گروه (کنترل، تمرین، تمرین-دیابت، کنترل-دیابت، آلیوم-دیابت، تمرین-آلیوم-دیابت) تقسیم شدند. دیابتی کردن موش ها توسط آلوکسان مونوهیدرات (120 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن) محلول در بافر سالین به صورت درون صفاقی انجام شد. سطوح پروتئین تائو مخچه و پلاسما به روش آنزیم لینک ایمنواسی (elisa) اندازه گیری شد. داده ها به روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان دهنده عدم تغییر سطح تائوی فسفریله مخچه در نتیجه القاء دیابت می-باشد. تمرین اختیاری در گروه دیابت-تمرین تأثیر قابل توجهی روی سطح تائو در مخچه نداشت ولی سطوح تائوی پلاسما را افزایش داد . آلیوم پارادوکسیوم سطوح پروتئین تائوی مخچه و پلاسمای آزمودنی های دیابتی را به صورت معنی داری افزایش داد، به طوری که مقدار آن نسبت به گروه دیابت بالاتر بود. آلیوم پارادوکسیوم در مقایسه با تمرین اختیاری، و نیز نسبت به ترکیب مصرف آلیوم پارادوکسیوم با تمرین اختیاری، سطح پروتئین تائوی مخچه موش های دیابتی را به مقدار معنی داری افزایش داد. اما بین مداخله تمرین اختیاری و ترکیب تمرین اختیاری و آلیوم پارادوکسیوم تفاوت معنی داری مشاهده نشد. تمرین اختیاری به همراه آلیوم پارادوکسیوم و مصرف آلیوم پارادوکسیوم به تنهایی موجب افزایش معنی دار سطوح هایپرفسفریلاسیون تائوی پلاسمای آزمودنی ها شد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که مصرف عصاره آلیوم پارادوکسیوم موجب افزایش سطوح پروتئین تائوی فسفریله مخچه آزمودنی های دیابتی شد. اما تمرین اختیاری چرخ دوار به تنهایی و ترکیب تمرین اختیاری و آلیوم پارادوکسیوم موجب تغییر قابل توجه این شاخص نمی شود. تمرین اختیاری با و بدون آلیوم پارادوکسیوم و مصرف آلیوم پارادوکسیوم به تنهایی موجب افزایش معنی دار سطوح هایپرفسفریلاسیون تائوی پلاسمای آزمودنی ها شد. در رابطه با آثار مثبت یا منفی ورزش اختیاری، انجام مطالعات بیشتر ضروری به نظر می رسد.

چکیده ندارد.