چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

دراین مطالعه ضمن بررسی بیولوژی کنه اورنیتودوروس تولوزانی در محیط آزمایشگاه، روش عقیم سازی کنه های نر و طریقه استفاده از آن در کنترل کنه ها مورد بحث و بررسی قرارگرفته است . دراین راستا سعی برآن بود تاحد تحمل مراحل مختلف زندگی کنه را نسبت به اشعه گاما بدست آورده تا بتوان به دزی از اشعه دست یافت که بدون از بین بردن بندپای مورد نظر و کاهش میل جنسی، آنها راعقیم سازد. بدین منظور کنه ها در دو مقطع نمفی (تغذیه شده و تغذیه نشده) و کنه های بالغ به همراه گروههای شاهد تحت تاثیر دزهای 250 تا 16000راد اشعه قرارگرفته و مسائلی نظیر ; توانایی پوست اندازی، فاصله پوست اندازی، ادامه حیات در مرحله نمفی و میزان بقاء و قدرت باروری در مرحله بلوغ تحت نظر قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد، چنانچه نمفهای سن اول، قبل از تغذیه تحت تاثیر اشعه گامابیش ازدز 2500 راد قرار بگیرند پوست اندازی نکرده و در همان مرحله اول نمفی می میرند، واگر بعدازتغذیه تحت تاثیر تابش دز 1250 راد و بالاتر قرارگرفته و بالغ شوند دو هفته بعدازآخرین پوست اندازی عقیم بوده ولی به دلیل داشتن اسپرماتوفرهای تحلیل رفته و فاقداسپرم قادر به رقابت بانرهای طبیعی نیستند. همچنین نتایج حاصل از پرتوتابی در بالغین نشان داد کنه های ماده ایکه بیش از دز 2000 راد اشعه دریافت داشته اند عقیم شده ولی علی رغم جفتگیری نرهای نرمال با این ماده ها، تخم ریزی و تفریخ تخمی صورت نگرفته است ، درحالیکه نرهای اشعه دیده ای که با ماده های نرمال جفتگیری کرده بودند از دز 12000 راد به بالا عقیم بودند و در دز 16000 رادمیزان عقیمی به بیش از 99 درصد می رسد، و چون اسپرماتوفرهای این نرها کاملا طبیعی و دارای اسپرم بوده، دررقابت با نرهای نرمال از کارایی کافی برخوردارند.

مطالعه مقطعی آلودگی کنه های نرم استان چهار محال و بختیاری به ویروس ‏‎cchf‎‏ در سال 1380 با انتخاب 5درصد از روستاهای استان و نمونه گیری به روش ‏‎random claster sampling‎‏ آغاز گردید و در مجموع 1717 عدد کنه جمع آوری شد.نتیجه بررسی نشان می دهد که هیچیک از نمونه های کنه مورد آزمایش ، دارای نتیجه مثبت نبودند و ژنوم ویروس ‏‎cchf‎‏ در آنها تشخیص داده نشد.

برای تعیین پراکندگی، وفور و آلودگی کنه های نرم (آرگازیده) در شهرستان خلخال، 13 روستا از 7 دهستان بطور تصادفی انتخاب گردید. برای نمونه برداری از اماکن هر روستا 10 مکان شامل 5 اتاق و 5 اصطبل در 5 جهت (شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز) انتخاب گردید که در هر مکان نمونه برداری در مدت 1 ساعت، به روش مستقیم و بوسیله پنس ‏‎(hand-catch)‎‏ انجام شد. در این بررسی جمعا 1421 کنه نرم از اماکن داخلی جمع آوری شد و پس از انتقال به بخش انگل شناسی انستیتو پاستور ایران با استفاده از کلید تشخیص کنه ها مورد شناسایی قرار گرفتند. در نهایت سه گونه از دو جنس آرگاس و اورنیتودوروس شناسایی شدند. از جنس آرگاس گونه آرگاس پرسیکوس حدود 8/13% کنه ها را تشکیل می داد (وفور آن 5/1 کنه در هر مکان بود) و پراکندگی نامنظم در برخی دهستانهای شهرستان خلخال داشت. از جنش اورنیتودوروس گونه اورنیتودوروس لاهورنسیس که حدود 9/45% کنه ها را تشکیل می داد، بالاترین وفور (01/5 کنه در هر مکان) و تقریبا پراکندگی کامل در غالب دهستانهای شهرستان خلخال داشت. گونه اورنیتودروس تولوزانی نیز که حدود 3/40% کنه ها را تشکیل می داد با وفور 40/4 کنه در هر مکان تقریبا پراکندگی کامل در اغلب دهستانهای شهرستان خلخال را داشت. چهارده لانه جوندگان از 7 دهستان نیز برای تعیین انتشار و میزان وفور کنه های نرم در فضای باز مورد بررسی قرار گرفت که از هیچکدام از روستاهای بررسی شدن کنه نرمی جمع آوری نشد. به منظور تعیین آلودگی کنه های اورنیتودوروس تولوزانی به بورلیا پرسیکا، سوسپانسیون تهیه شده از کنه های اورنیتودوروس تولوزانی هر یک از روستاها جداگانه به دو سوری دو کوبی تزریق گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که کنه های جمع آوری شده از روستاهای تزرنق (از دهستان خاندبیل غربی)، خوجین (از دهستان خاندبیل شرقی) و روستای بیرق (از دهستان خورش رستم شمالی) آلوده به بورلیا پرسیکا بودند. بطوریکه 23% روستاهای مورد مطالعه کنه های آلوده داشتند. برای تعیین درصد میزان آلودگی کنه اورنیتودوروس تولوزانی به بورلیا پرسیکا تعداد 45 کنه تولوزانی از روستاهای آلوده جمع آوری شد و پس از تغذیه و خونخواری از بدن سوریها و تهیه لام خونی از نظر وجود بورلیا پرسیکا، کنه های روستای تزرنق به میزان 22%، روستای خوجین به میزان 12% و روستای بیرق به میزان 9% آلوده به بورلیا پرسیکا بودند.