مطالعات اخیر در زمینه مهندسی سازه، شامل توسعه در طراحی و ساخت سازه های مقاوم با ارتفاع زیاد با دهانه های طولانی بوده است. هدف عمده این مطالعات، افزایش مقاومت و سختی با کاهش وزن و ابعاد سازه بوده است. میرایی پدیده فیزیکی است که بیان کننده نیروهای ناپایستار حجمی مقاوم در برابر ارتعاش می باشد. در همه سازه ها بهنگام ارتعاش، نیروی میرایی ظاهر می شود، اما با وجود مطالعات فراوان میرایی یکی از گنگ ترین مفاهیم در آنالیز ارتعاشات باقی مانده است. مقدار میرایی از بعضی جهات به سطح خسارت موجود در تیرهای بتنی وابسته است. لذا منطقی است که محققین بدنبال رابطه ای برای بیان ارتباط مابین ظرفیت میرایی و ترک خوردگی تیر بتنی باشند بدین ترتیب، در این پژوهش برنامه آزمایشگاهی برای مطالعه میرایی و تغییرات آن در تیرهای بتنی مسلح در اثر ترک خوردگی انجام گرفت. در مجموع 9 تیر بتنی مسلح طراحی و ساخته شد که نحوه توزیع آرماتورهای طولی تیرها یکی از فاکتورهای مهمی بود که در آنها مد نظر قرار داشت. برای همه تیرها در تمامی مراحل بارگذاری اندازه گیری ها برای کمیت هایی چون تغییرمکان آنی و تغییر مکان ماند و کرنش آنی و کرنش ماند در میلگردهای طولی در وسط دهانه انجام گرفت. همچنین پس از باربرداری تیرها تحت آزمایش دینامیکی ارتعاش آزاد قرار گرفتند تا مقدار کاهش لگاریتمیک، میرایی و فرکانس میرای سیستم اندازه گیری گردد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیونی داده ها نشان از تأثیر قابل ملاحظه نحوه توزیع آرماتورهای طولی روی میزان میرایی تیرها قبل و بعد از ترک خوردگی دارد. همچنین بر اساس نتایج تجربی رابطه نیرو-تغییرمکان ماند که به نوعی نشان دهنده وضعیت ترک خوردگی تیرها است، بصورت یک رابطه سه خطی است. در نهایت با رسم تغییرات میرایی در برابر تغییر شکلهای ماند تیرها، یک معادله تجربی برای بیان آنها ارائه شده است که تعداد میلگردهای طولی و مقاومت فشاری بتن از جمله موارد موثر در آن می باشد.

یکی از پارامترهای دینامیکی مهم در سیستمهای ارتعاشی، میرایی میباشد. میرایی پدیده پیچیده ای است که بصورت جذب و استهلاک انرژی در سیستمهای در حال ارتعاش بروز میکند. عوامل مختلفی بر این پدیده تاثیر گذار می باشند که از جمله آنها می توان به نوع اتصال بکار رفته در سیستم ارتعاشی اشاره کرد. یکی از انواع سیستمهای اتصالی که برای ساخت سازه های فضاکار استفاده می شود، سیستم اتصالی mero می باشد. نتایج مطالعات انجام شده بر رفتار استاتیکی و دینامیکی سازه های فضاکار ساخته شده با این اتصال، نشان می دهد که درجه سفت شدگی پیچ، نقش بسزایی در مشخصات استاتیکی و دینامیکی سازه از جمله میرایی آن دارد. تعیین رابطه ای بین میرایی و درجه سفت شدگی پیچ بصورت تحلیلی مشکل بنظر میرسد. لذا در این تحقیق رابطه بین میرایی و درجه سفت شدگی پیچ با انجام آزمایش به صورت تجربی تعیین شده است. در این تحقیق با انجام آزمایش ارتعاش آزاد بر روی دو نمونه با سیستم اتصالی mero در درجات مختلف سفت شدگی، پارامترهای فرکانس طبیعی، نسبت میرایی و ضریب میرایی بدست آمد. آزمایشات با اعمال سه بارگذاری و باربرداری مختلف برای جابجاییهای اولیه مختلف انجام گردید. نتایج بدست آمده نشان میدهد که بطور عمده، با افزایش درجه سفت شدگی، نسبت میرایی کاهش ولی فرکانس طبیعی نمونه افزایش میابد. همچنین نتایج نشان میدهد که بین میرایی و فرکانس طبیعی در درجات مختلف سفت شدگی رابطه عکس وجود دارد. بدین معنی که در درجاتی که نمونه فرکانس طبیعی بیشتری دارد، نسبت میرایی کمتر است و بالعکس. همچنین با مقایسته نتایج بدست آمده ملاحظه میشود که نسبت میرایی با افزایش بارگذاری اولیه و در نتیجه با افزایش جابجایی اولیه، افزایش میابد. لذا میرایی (نسبت میرایی و ضریب میرایی) تابعی از دامنه بوده و با آن رابطه مستقیم دارد.

ساختمانهای صنعتی که عمدتاً دارای دهانه های بزرگ می باشند به فرمهای سازه ای مختلفی از جمله قابها و خرپاهای دو بعدی و نیز سازه های فضاکار قابل اجرا هستند. انتخاب نوع سیستم سازه ای به عوامل مختلفی چون مصالح موجود، کادر موجود، تکنولوژی در دسترس، مسائل اقتصادی، سادگی و سرعت انجام کار ، پوشش دهانه ها به جلوه های زیبا و ... بستگی دارد. در این مطالعه ابتدا با معرفی ساختمانهای صنعتی و ارائه مطالعات و تجربیات طراحان در طرح و ساخت این نوع از ساختمانها، به ارزیابی اقتصادی و عملکردی سیستم های متداول در ساخت این ساختمانها شامل خرپای دوبعدی و قاب با مقطع متغیر (سوله) پرداخته می شود و سپس با توجه به محاسن زیاد سیستم های سازه ای فضاکار در مقایسه با سیستم های سازه های متداول سعی میگردد تا با ارزیابی اقتصادی، توجیه لازمه جهت اجرای سیستم سازه ای فضاکار را در ساختمانهای صنعتی فرآهم آوریم. برای این منظور سیستم های سازه های خرپای دو بعدی، قاب با مقطع متغیر و نیز سازه فضاکار در دهانه ها و ارتفاعات مختلف مورد ارزیابی قرار میگیرند و در نهایت سعی میگردد تا بهترین سیستم سازه ای در دهانه و ارتفاعات مختلف پیشنهاد گردد.

به دلایل مختلفی چون خرابی های ناشی از عوامل محیطی نظیر خوردگی و یا وزش بادهای شدید، خسارت ناشی از زلزله و هم چنین تغییر ضوابط آئین نامه ای، ممکن است سازه های بتن آرمه فاقد مقاومت لازم در مقابل بارهای اعمالی تشخیص داده شوند. از این رو تقویت و یا نوسازی مجدد سازه مورد بحث در دستور کار قرار می گیرد. در سال های اخیر روش های ترمیم زیادی پیشنهاد شده است و روشی که بیشتر از همه مورد توجه قرار گرفته، استفاده از تقویت کننده های پلیمری مانند frp می باشد در این پایان نامه به بررسی رفتار استاتیکی و به خصوص دینامیکی تیرهای بتن مسلح تقویت شده با ورق cfrp بعد از ایجاد ترک خوردگی در آن، پرداخته شده است..آزمایشات بر مبنای بارهای استاتیکی ودینامیکی و بر روی تیر های دارای ورق تقویت در ناحیه ی کششی .....

در این پژوهش، دستگاه معادلات pde درگیر تئوری صفحه میندلین (fsdt) برای تحلیل پاسخ دینامیکی صفحه انتخاب گشته و محدودیتی برای شرایط مرزی صفحه لحاظ نشده است. بارگذاری صفحه از نوع جرم متحرک بوده و مسیر حرکت جرم متحرک دلخواه و حالت عمومی نحوه توزیع بار روی سطح صفحه مد نظر است. با به کار گیری روش بسط توابع ویژه دستگاه درگیر pde حاکم صفحه در نهایت به یک دستگاه ode در فضای زمان تقلیل می یابند. روند تحلیل دارای دو دیدگاه عمده است، اگر از اثرات اندرکنش ناشی از اینرسی بار با سازه چشم پوشی گردد، حل مساله تسهیل شده اما دامنه اعتبار آن کاهش می یابد. در این حالت، تابع ریاضی مبین بار خارجی فقط شامل نیروی وزن بار خواهد بود که به عنوان یک نیروی متحرک عمل می کند که حل بسته حالت مذکور ارائه شده است. مساله واقعی نیز با در نظر گرفتن اثر اندرکنش جرم و صفحه، که بر پیچیدگی مساله مرتبط ریاضی می افزاید مورد تحلیل قرار گرفته که در نهایت امر به حل یک دستگاه ode درگیر برای ارزیابی بار متحرک به شکل جرم متحرک منجر می گردد. برای این حالت یک شیوه تحلیلی-عددی عرضه شده است. دو الگوی مسیر حرکت که دارای بیشترین اهمیت در عرصه کاربردی این موضوع هستند، یعنی مسیرهای مستقیم و دایروی برای جرم متحرک بررسی شده اند.

برای رسیدن به نتیجه مناسب مدل های مختلف مواد برای بتن، فولاد و cfrp بررسی شده است و برای هر کدام، مدلی بهینه که بتواند با دقت مناسب خصوصیات مورد نیاز یک تیر مرکب را معرفی نماید انتخاب گردیده و مقادیر عددی پارامترهای معرف در نرم افزار به دست آمده است. برای صحت سنجی مدل ساخته شده، ابتدا تیر در حالت بدون تقویت با مقادیر تحلیلی در حالت های الاستیک و الاستوپلاستیک مقایسه شده و سپس منحنی بار - تغییرمکان همین نمونه با مدل آزمایشگاهی موجود مقایسه گردید. سپس نمونه مدلسازی شده با یک و دو لایه ورقcfrp تقویت گردید و این بار نیز منحنی های بار – تغییرمکان بدست آمده با نمونه آزمایشگاهی مقایسه شد. نتایج بدست آمده حاکی از تطابق مدل ارائه شده با نتایج تحلیلی و همچنین تحقیق آزمایشگاهی دارد به طوری که رفتار بدست آمده از آنالیز مدل تیر به نحو مطلوبی با نتایج آزمایشگاهی همخوانی دارد. استفاده از مدل اجزای محدود ارائه شده می تواند از نیاز به داده های پرهزینه تجربی بکاهد و سرعت تولید داده های آماری مورد نیاز را به خصوص برای تیرها با ابعاد واقعی بیافزاید.

جداسازی لرزه ای یکی از روشهای کاهنده خسارات ناشی از زمین لرزه می باشد که با جلوگیری از انتقال کامل اثر زمین لرزه به روسازه و افزایش انعطاف پذیری ساختمان موجب کاهش همزمان نیرو و شتاب های سازه و همچنین تغییرمکان های نسبی طبقات می شود. در این پژوهش در 5 گام مقادیر سختی اولیه (k1)، سختی ثانویه (k2) و مقاومت مشخصه (q) جداساز لاستیکی به اندازه 50 درصد افزایش یافته و با استفاده از 9 طیف شتاب نگاشت زمین لرزه های مختلف، شدت تأثیرگذاری مشخصات جداساز بر بیشینه تغییرمکان طبقات، بیشینه شتاب مطلق کف، بیشینه نیروی برشی کف و لنگر واژگونی روسازه، تحت تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی بررسی شده است. براساس نتایج به دست آمده به ترتیب تغییر در مقدار سختی اولیه، مقاومت مشخصه و سختی ثانویه تأثیر بیشتری بر بیشینه شتاب مطلق کف طبقات دارد، همچنین تغییر در مقدار سختی اولیه، سختی ثانویه و مقاومت مشخصه به ترتیب اولویت تأثیر بیشتری بر بیشینه تغییرمکان کف طبقات خواهد داشت. در این پژوهش همچنین به بررسی اثر نوع زمین ساختگاه بر کارایی سیستم جداسازی پایه پرداخته شد که بر اساس نتایج به دست آمده، کاهش جابجایی نسبی، کاهش بیشینه شتاب مطلق طبقات، کاهش نیروی برش پایه و کاهش لنگر واژگونی سازه به ترتیب اولویت در خاک نوع d، a، b و c بیشتر بوده است و سیستم جداسازی پایه بیشترین کارایی را در خاک نوع d داشته است. در بخش دیگری از این پژوهش به مطالعه ی رفتار سازه ی جداسازی شده تحت زلزله های حوزه ی نزدیک گسل پرداخته شد. در این راستا ابتدا رفتار دینامیکی سازه با پایه ی گیردار، تحت دو طیف شتاب زلزله ی حوزه ی نزدیک گسل بررسی شد. سپس این کار برای همان سازه با جداساز لرزه ای لاستیکی انجام شد. نتایج بدست آمده از تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی دو طیف مذکور، نشان دهنده ی این است که، شتاب کف طبقات در سازه جداسازی شده نسبت به سازه پایه گیردار کاهش یافته است که همین موضوع بیانگر کارایی بالای جداسازی لرزه ای می باشد. برای بررسی بیشتر اثر جداسازی لرزه ای دوباره روند انجام شده تحت زلزله های حوزه نزدیک گسل، تحت دو طیف شتاب زلزله حوزه دور گسل نیز انجام شد که نتایج بدست آمده نشان می دهد، شتاب کف طبقات در سازه ی جداسازی شده نسبت به سازه-ی پایه گیردار، در زلزله های حوزه ی نزدیک، کاهش بیشتری نسبت به زلزله های حوزه دور دارد. البته تغییرمکان کلی طبقات در سازه ی جداسازی شده نسبت به سازه ی پایه گیردار، در زلزله های حوزه ی نزدیک، افزایش بیشتری نسبت به سازه های حوزه ی دور دارد. در مجموع، علاوه بر کاهش پاسخ های لرزه ای در سازه ی جداسازی شده، نتایج بدست آمده نشان دهنده ی کارایی بیشتر سیستم جداسازی لرزه ای در زلزله های حوزه نزدیک، نسبت به زلزله های حوزه دور می باشد.

اتیلن و پروپیلن از مهم ترین محصولات پتروشیمی می باشند که دو روش عمده تولید آن ها، روش های شکست به وسیله بخار و شکست کاتالیزوری بستر سیال می باشد. جداسازی اولفین از پارافین معمولاً در فاز مایع و با روش تقطیر در دمای بسیار پایین صورت می گیرد که روشی بسیار گران و مشکل می باشد. به دلیل هزینه بالا و مشکلات روش تقطیر سرمایشی، جداسازی اولفین از پارافین به وسیله فرایند غشایی مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش ها نشان می دهند غشاهای پلیمری مانند پلی سولفون، سلولز استاتpdms, در زمینه مخلوط اولفین/پارافین فاکتور جداسازی پایینی دارند. در حال حاضر بهترین پلیمر مورد استفاده در زمینه جداسازی اولفین/پارافین پلی ایمیدها می باشند. متأسفانه، مشکل اساسی پلی ایمیدها در این زمینه پدیده نامطلوب نرم شدن به هنگام تماس با گازهای پروپیلن/پروپان می باشد. در این پژوهش جداسازی اتیلن/اتان و پروپیلن/پروپان به وسیله غشای نانو کامپوزیت پلی ایمید-سیلیکا مورد بررسی قرارگرفته است. نانو ذرات سیلیکا توسط روش سل-ژل تهیه گردیدند و غشاهای پلی ایمید و پلی ایمید-سیلیکا توسط روش وارونگی فازی گرمایی تهیه گردیدند. غشاهای نانو کامپوزیت ساخته شده توسط آزمون های xrd ,sem ,ft-ir مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آزمون های مشخصه یابی بیانگر توزیع مناسب نانو ذرات در زمینه پلیمری می باشند. عملکرد غشاهای ساخته شده در جداسازی اتیلن/اتان و پروپیلن/پروپان در فشار 3 بار و دمای 310 کلوین مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که تراوش پذیری اتیلن از 0/266 بارر در غشای خالص به 0/411 بارر در غشای حاوی 20 درصد نانو سیلیکا و تراوش پذیری پروپیلن از 0/091 بارر در غشای خاص تا 0/159 بارر در غشای حاوی 20 درصد نانو سیلیکا افزایش یافته است. این افزایش تراوش پذیری در پروپیلن و اتیلن موجب افزایش انتخاب پذیری ایده آل اتیلن نسبت به اتان و پروپیلن نسبت به پروپان از 3/24و 9 در غشای خالص به 6/13 و 17/9در غشای حاوی 20 درصد نانو سیلیکا می شود. در مرحله بعد به منظور بررسی اثر نانو سیلیکا بر پدیده نرم شدگی، تراوش پذیری گازهای پروپان و پروپیلن در فشار 1 تا 8 بار و برای گازهای اتان و اتیلن در فشارهای 1,3 و 5 بار مورد بررسی قرار گرفتند. در غشای پلی ایمید خالص نرم شدگی در فشار 4 و 6 بار برای پروپیلن و پروپان به وقوع پیوست. در مورد غشاهای حاوی 5 و 10 درصد نانو سیلیکا مقاومت غشاها در برابر نرم شدگی و فشار نرم شدگی در برابر پروپیلن افزایش یافت. اما در غشاهای نانو کامپوزیت حاوی 15 و 20 درصد سیلیکا فشار نرم شدگی بار دیگر کاهش یافته است. در مورد پروپان در تمام غشاهای نانو کامپوزیت حاوی سیلیکا تا فشار خوراک 8 بار نرم شدگی رخ نداده است. کاهش تراوش پذیری گازهای اتان و اتیلن با افزایش فشار نشان از عدم وقوع نرم شدگی در غشاها تا فشار 5 بار بوده است. در انتها اثر دما بروی جداسازی اولفین/پارافین در غشای حاوی 10 درصد نانو سیلیکا در فشار خوراک 3 بار بررسی شده است. افزایش دما برای اتیلن و اتان موجب افزایش تراوش پذیری از 0/201 و 0/063 بارر در دمای 298 کلوین به 0/307و 0/074بارر در دمای 310 کلوین شده است. در مورد پروپیلن و پروپان نیز تراوش پذیری از 0/115و 0/006 بارر در دمای 298 کلوین تا 0/125 و 0/01 بارر در دمای 310 کلوین افزایش یافته است.

در این پایان نامه اتصال تیر به تیر با ورق انتهایی بلند با شش پیچ و بدون سخت کننده با روش اجزا محدود مطالعه شده است. با در نظر گرفتن مسائلی از قبیل پیش تنیدگی پیچ ها، مصالح غیرخطی، تغییر شکل های بزرگ و مسأله تماس ورق های انتهایی و ... رفتار خمشی این اتصال با نرم افزار ansys تحلیل و با نتایج حاصل از روش آزمایشگاهی مقایسه شده تا صحت کاربرد این روش عددی برای تحلیل و رسم منحنی لنگر ـ دوران اتصال مورد ارزیابی قرار گیرد. سپس تأثیر پارامترهای مهمی چون پیش تنیدگی و همچنین استفاده یا عدم استفاده از سخت کننده، بر رفتار اتصال مورد بررسی قرار گرفته است

پدیده تکرار زلزله به پدیده ای اطلاق می شود که در آن یک یا چند پس لرزه پس از وقوع زلزله اصلی، با شدت متوسط تا زیاد در یک بازه زمانی کوتاه، یکی پس از دیگری اتفاق می افتند. از آنجائیکه فاصله زمانی بین دو یا چند توالی لرزه ای کوتاه می باشد، امکان ترمیم و بازسازی خرابی های حاصل از زلزله اصلی در سازه وجود ندارد که موجب می شود میزان خرابی به صورت تجمعی افزایش یابد. این در حالیست که آئین نامه های لرزه ای دنیا توجه بسیار کمی به آن نشان داده اند و اثر آن را در محاسبات درنظر نگرفته و هیچگونه ضوابط مدونی برای آن ارائه نکرده اند که از جمله آن می توان به استاندارد 2800 نیز اشاره نمود. این امر، خصوصا در چند دهه اخیر، سبب شده است تا براساس تجربیات بدست آمده توسط محققان، تلاش گسترده ای به منظور یافتن معیارهای منطقی تر برای درنظر گرفتن اثر این پدیده و طراحی مقاوم سازه ها در برابر زلزله آغاز گردد و در نهایت منجر به ارائه یکسری راهکار شود. لذا در این پایان نامه به بررسی رفتار قاب های خمشی ویژه به دنبال وقوع پس لرزه پرداخته می شود. بدین منظور مدل های 4، 8، 10 و 12 طبقه از قاب خمشی ویژه مطابق با آئین نامه های ایران طراحی اولیه شد و سپس با انجام تحلیل های دینامیکی غیرخطی، این قاب ها تحت شتاب نگاشت های زلزله و پس لرزه های واقعی، مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت پس از بررسی عواملی از جمله سطوح عملکرد، میزانی از پیشرفت در پاسخ ها و در نتیجه ی آن افزایش خرابی مشاهده شد. در بررسی عوامل دیگر مانند جابجایی ماندگار و دریفت طبقات، به دلیل استفاده از رکوردهای غیرمصنوعی، میزان پیشرفت پاسخ ها کوچک و قابل چشم پوشی شده اند.

به‎منظور بررسی تأثیر میزان کود گوگرد و باکتری تیوباسیلوس بر خصوصیات کمی و کیفی ارقام سیر، آزمایشی در سال زراعی 92-1391 در شهرستان ساری به‎صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. عامل اول رقم در دو سطح شامل رقم همدان و محلی ساری، عامل دوم تلقیح با باکتری تیوباسیلوس در دو سطح شامل تلقیح و عدم تلقیح و عامل سوم کود گوگرد در سه سطح شامل صفر، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد که ارتفاع بوته، قطر سوخ، وزن تر اندام‏های هوایی، وزن تر سوخ، تعداد سیرچه در سوخ، وزن سیرچه، عملکرد سوخ در هکتار و شاخص برداشت تحت تأثیر رقم قرار گرفت. اثر تلقیح با باکتری تیوباسیلوس بر ارتفاع بوته، قطر سوخ، وزن تر اندام‏های هوایی، وزن تر سوخ، تعداد سیرچه در سوخ، وزن سیرچه، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک سوخ، درصد گوگرد سوخ، عملکرد سوخ در هکتار و وزن بوته معنی دار گردید. اثر مصرف گوگرد نیز بر ارتفاع بوته، قطر سوخ، وزن تر اندام‏های هوایی، وزن تر سوخ، تعداد سیرچه در سوخ، وزن سیرچه، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک سوخ، درصد گوگرد سوخ، عملکرد سوخ در هکتار و وزن بوته معنی دار شد. هیچ یک از صفات مورد بررسی تحت تأثیر اثر متقابل قرار نگرفتند. رقم ساری از نظر ارتفاع بوته، وزن تر سوخ، وزن سیرچه، عملکرد سوخ در هکتار و شاخص برداشت بر رقم همدان برتری نشان داد. تلقیج با باکتری باعث افزایش ارتفاع بوته، قطر سوخ، وزن تر اندام‏های هوایی، وزن تر سوخ، تعداد لایه در سوخ، تعداد سیرچه در سوخ، وزن سیرچه، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک سوخ، درصد گوگرد سوخ، عملکرد سوخ در هکتار، وزن بوته و شاخص برداشت شد. مصرف گوگرد نسبت به عدم مصرف آن ارتفاع بوته، قطر سوخ، وزن تر اندام‏های هوایی، وزن تر سوخ، تعداد سیرچه در سوخ، وزن سیرچه، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک سوخ، درصد گوگرد سوخ، عملکرد سوخ در هکتار و وزن بوته را افزایش داد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

اتصال نوع mero یکی از انواع سیستم های اتصالی مرسوم در سازه های فضاکار می باشد که معمولا در شبکه های دو لایه و چند لایه مورد استفاده قرار می گیرد. در سازه های فضاکار پیش ساخته با سیستم اتصال پیچی، نصب و برپایی سازه ها با سفت کردن پیچ ها انجام می شود. مطالعات انجام شده توسط محققین نشان می دهد که میزان سفت شدگی پیچ، اثر قابل توجهی بر رفتار اتصالات نوعmero دارد. نتایج آزمایش روی یک شبکه دو لایه با سیستم اتصالی mero نشان داده است که مقادیر متفاوت سفت شدگی پیچ در اتصال، روی رفتار این سازه اثر می گذارد. در این سازه ها صلبیت دورانی اتصال نسبت به سختی محوری اتصال نقش ثانویه را در انتقال نیرو دارد. تعیین رابطه نیرو- تغییرمکان این اتصال و بررسی تاثیر میزان سفت شدگی پیچ بر آن بدلیل پیچیدگی اتصال به صورت تحلیلی مشکل به نظر می رسد. لذا درکار حاضر رابطه نیرو- تغییرمکان یک اتصال mero با انجام آزمایش فشار به صورت تجربی تعیین شده است. نتایج آزمایش نشان داد که رابطه نیرو- تغییرمکان اتصال از اوایل بارگذاری تا لحظه ای که غلاف وارد مرحله غیرخطی می شود، بصورت خطی و پس از آن به صورت غیرخطی می باشد. همچنین درجه سفت شدگی پیچ، اثر قابل ملاحظه ای بر رفتار اتصال دارد. رابطه نیرو- تغییرمکان بدست آمده، برای مدل کردن اتصالات بکاررفته در یک شبکه دولایه که پاسخ تجربی آن در دسترس بود بکار گرفته شد. نتایج بدست آمده از تحلیل با در نظر گرفتن اثر اتصال، با پاسخ تجربی موجود تطابق خوبی نشان می دهد.

چکیده ندارد.