مقدمه: لانه گزینی یک فرایند پیچیده و حیاتی است که در آن تروفوکتودرم به سطح سلول اپی تلیال رحم توسط مولکول های اتصال سلولی مثل اینتگرین ها اتصال می یابد. اینتگرین ها رسپتورهای گلیکوپروتئینی هترودایمریک داخل غشایی هستند که باعث تنظیم اینتراکشن سلول ها با ماتریکس خارج سلولی می شوند. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تحریک تخمک گذاری بر بیان اینتگرین های ?4، ?v، ?1و ?3 در بلاستوسیست موش در زمان لانه گزینی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه موش ها به دو گروه کنترل و تحریک تخمک گذاری تقسیم شدند. موش های گروه تحریک تخمک گذاری در ابتدا pmsg و 48 ساعت پس از آن hcg دریافت کردند و پس از قرار دادن در کنار موش های نر، در صبح روز پنجم کشته شدند. در ابتدا سطح سرمی استروژن و پروژسترون آن ها اندازه گیری شد و سپس شاخ رحمی آن ها با pbs+bsa فلاش داده شد، سپس بلاستوسیست های جمع آوری شده به منظور بیان اینتگرین های ?4، ?v، ?1و ?3در سطح بلاستوسیست آن ها توسط real time rt-pcr مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بیان اینتگرین های ?v، ?1و ?3در بلاستوسیست موش در گروه تحریک تخمک گذاری به طور معنی دار در مقایسه با گروه کنترل کاهش داشت و بیشترین سطح بروز ملکول اینتگرین مربوط به ?1 بود (5 /0 p ? ). نتیجه گیری و بحث: در مجموع تحقیق حاضر نشان داد که هورمون های محرک تخمک گذاری pmsg و hcg باعث کاهش بیان اینتگرین های ?v، ?1و ?3در بلاستوسیست موش در زمان لانه گزینی شوند و به نظر می رسد می توانند از این طریق باعث تغییر در میزان لانه گزینی جنین شوند.

هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تجویز هورمون پروژسترون بر دانسیته ی عروقی آندومتر رحم موش پس از تحریک تخمک گذاری در زمان پیش از لانه گزینی و در زمان لانه گزینی بود. بدین منظور از 30 سر موش نژاد nmri با میانگین سنی بین 8-6 هفته استفاده شد و به صورت تصادفی به شش گروه تقسیم شدند.در سه گروه کنترل، گروه تحریک تخمک گذاری و گروه تزریق پروژسترون تقسیم بندی شدند. در گروه کنترل حاملگی کاذب القا شد و در گروه های تجربی تحریک تخمک گذاری با استفاده از human monoposal gonadotropin و human chorionic gonadotropin انجام و سپس حاملگی کاذب القا شد. در گروه تزریق پروژسترون پس از القا حاملگی کاذب روزانه 1mg/mouse تزریق پروژسترون به هر موش صورت گرفت.سپس در زمان پیش از لانه گزینی(3/5روز بعد از ایجاد حاملگی کاذب) و زمان لانه گزینی (4/5روز بعد از ایجاد حاملگی کاذب) از هر شش گروه جهت تعیین سطح هورمون های تخمدانی خونگیری از قلب انجام شد.سپس جانوران از طریق جابجایی مهره های گردنی کشته شدند. نمونه ی بافتی از ? میانی شاخ رحمی حیوانات جهت مطالعات میکروسکوپ نوری (رنگ آمیزی h&e) برداشته شد.داده ها با روش آماری kruskal-wallisو mann- whitney آنالیز و تفاوت میانگین ها در حد معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که درگروه های تجربی افزایش معنی دار در سطح هورمون استروژن و پروژسترن مشاهده شد.نتایج همچنین نشان داد که در گروه تزریق پروژسترون نسبت به گروه کنترل و گروه تحریک تخمک گذاری در زمان پیش از لانه گزینی و زمان لانه گزینی دانسیته ی عروق و مساحت داخلی عروق در آندومتر رحم از لحاظ آماری افزایش معنی دارپیدا کرده است. ارتفاع اپی تلیوم سطحی، ارتفاع اپی تلیوم غدد، مساحت داخلی لومن غدد، قطر داخلی لومن غدد، ضخامت میومتریوم (روز 3/5)، محیط و مساحت داخلی لومن رحم در زمان پیش از لانه گزینی و زمان لانه گزینی در گروه تحریک تخمک گذاری نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داریمشاهده شد. در مجموع به نظر می رسد تحریک تخمک گذاری تغییراتی در ساختار آندومتر به وجود آورده است که درصد لانه گزینی را کاهش می دهد و تزریق پروژسترون باعث بهبود این تغییرات و نزدیک کردن آنها به شرایط گروه کنترل شده است و درصد موفقیت در لانه گزینی را بالا برده است.علاوه بر این، تزریق پروژسترون بر دانسیته ی عروقی اندومتر تاثیر مثبت داشته است.